Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ... ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

      Όπως θα παρατηρείσετε έσβησα αρκετές παλιές δημοσιεύσεις και κράτησα τις πιο σημαντικές για εμένα, άφησα κυρίως αυτά που γράφω εγώ και αυτά που μου αρέσουν πολύ ή με εκφράζουν επίσης πολύ και τα έχω αντιγράψει από κάποια πηγή που πάντα αναφέρετε στο τέλος της εκάστοτε δημοσίευσης. Αυτό το έκανα γιατί έτσι είχα "ονειρευτεί" τη δομή του blog μου όταν το πρωτοέφτιαχνα (το αγόρι μου το έφτιαξε βασικά, εγώ ακόμα το μαθαίνω) αλλά ομολογώ πως είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ με  όλη τη "blogoατμόσφαιρα" και είχα παρασυρθεί σε ένα σωρό αναρτήσεις που ίσως και να μην είχαν και κανένα νόημα..... ίσως φυσικά...
      Εγώ ήθελα να έχω ένα blog για να μπορώ να εκφράζομαι γραπτώς... Άλλοι εκφράζονται με τα τραγούδια και τη μουσική  γενικότερα, άλλοι με το χορό, άλλοι με τη ζωγραφική, άλλοι με τη δουλειά τους, άλλοι με χειρωνακτικές δημιουργίες, κτλ... Εγώ εκφράζομαι γραπτώς και για να είμαι ειλικρινείς εδώ μέσα έχω συναντήσει ένα σωρό ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με μένα, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό, μοναδικό, αληθινό τρόπο και πρέπει να πω οτι πράγματι έχω μάθει πάρα πολλά από αυτούς.... φιλικές συμβουλές, παρατηρήσεις προς όφελός μου, καλά λόγια, υποστήριξη, έμνευση, οδηγίες, αλλά αυτό που μου έδωσαν πάνω απ' όλα ήταν η ηθική αν θέλετε ικανοποίηση το ότι κάποιος διαβάζει κάτι δικό σου και του αρέσει...., κάποιος που μπορεί να σε καταλάβει, να μη φοβηθεί να δει τον εαυτό του , τα θέλω του, τους συνανθρώπους του, τις αδυναμίες και τις σκέψεις του μέσα σε ένα κείμενο που έγραψες εσύ και τον έκανες να χαμογελάσει, να στεναχωρεθεί, να λυπηθεί, να συγκινηθεί, να εξαγριωθεί με τη δομή και τους ήρωες των κειμένων σου, αλλά πάνω απ' όλα τον έκανες να "ταξιδέψει" σε ένα άλλο κόσμο και να νιώσει αυτό που ένοιωθες εσύ όταν προσπαθούσες να το γράψεις.... Για μένα αυτά τα συναισθήματα είναι μοναδικά γιατί τα ζεις ενώ έχεις πρώτα "ταξιδέψει" κάπου αλλού και έχεις αφήσει τον εαυτό σου να μπει για λίγο στη θέση κάποιου άλλου που μπορεί κάποτε και να "μισούσες"...
       Για να μη σας κουράζω (δε το θέλω αλλά όταν γράφω παρασύρομαι) θέλω να σας πω ένα μεγάλω "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" γιατί έμαθα πως είναι να χαμογελάς από ευχαρίστηση όταν διαβάζεις ένα καλό σχόλιο για κάτι τόσο (πολύτιμα) δικό σου και πως είναι επίσης να αφήνεις τον εαυτό σου να ταξιδέψει με τη "μαγική γραφή" κάποιων ανθρώπων που ενώ στην ουσία δε ξέρεις μπορείς να τους νιώσεις... γιατί εγώ αυτό κάνω με τους περισσότερους από εσάς... νοιώθω και ταξιδεύω... αλλά πάνω απ' όλα μαθαίνω και αφήνομαι....
       Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω ένα διήγημα από μία νουβέλα ή ένα πεζό από μία νουβέλα, γενικά υπάρχουν ένα σωρό κατηγορίες που ακόμη στο μυαλό μου εγώ τις έχω ως μία : "Γράψιμο" αλλά μου αρέσει που αρχίζω να μαθαίνω και να δοκιμάζομαι.... (ίσως κάποια μέρα καταφέρω να γράψω και ποίημα το οποίο δε το 'χω αλλά το θεωρώ πολύτιμο και θαυμάζω τους ανθτώπους μου το καταφέρνουν γιατί στο δικό μου μυαλό φαντάζει πολύ δύσκολο...) όμως θα ήθελα να δοκιμαστώ και σε κάτι άλλο το οποίο δε ξέρω πως ακριβώς να το χαρακτηρίσω... να το πω σενάριο; ιστορία που συνεχίζεται; κείμενο; τι; Ας το πω λοιπον ένα είδος έκφρασής μου με το οποίο θέλω να προσπαθήσω να γράψω μια ιστορία που θα συνεχίζεται... με το τίτλο "Όσα δε φαντάζεσαι" και ελπίζω να το καταφέρω. Δε το έχω επιχειρήσει ξανά, σήμερα το ξεκίνησα και θα αναρτήσω το πρώτο μερος σε λίγο... Δεν εχω σκεφτεί εντελώς τη συνέχεια αλλά επειδή μπορεί να το αφήσω και στη μέση αν δω πως δε μπορώ να το τελειώσω ή δω πως δε μου αρέσει ή δεν μπορεί να εξελιχθεί όπως θα ήθελα, νομίζω πως έπρεπε να σας το πω εξ' αρχής για να ξέρετε εάν θα θέλατε να το παρακολουθείτε ή όχι. Απλά δε θέλω να σας "απογοητεύσω", δηλαδή μη περιμένετε "πολλά" και στο τέλος δε τα καταφέρω και "απογοητευτείται" και πείτε "τζάμπα το παρακολουθούσα". Είναι δηλαδή αυτό που λένε: "Εξηγούμαι για να μη παρεξηγούμε" χαχαχα....
       Ουφ, κουράστηκα, αυτά είχα να πω..... Γειά σας για τώρα....! :)

Σχόλια

  1. Όντως, η blogοσφαιρα σου δίνει μια σπουδαία ευκαιρία να επικοινωνήσεις τις ιδέες σου με τον έξω κόσμο, με ανθρώπους που μοιράζεσαι κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αγάπες και τους οποίους δε θα είχες ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις αν δεν υπήρχε η τεχνολογία.

    Να συνεχίσεις να γράφεις. Κάθε μέρα θα γίνεσαι καλύτερη, θα μπαίνεις πιο βαθιά στο μαγικό κόσμο των λέξεων και θα μπορέσεις ίσως κάποτε να καταλάβεις και τον εαυτό σου καλύτερα.

    Σου γράφω μια φράση που μου αρέσει πολύ και την έχω πάντα στο μυαλό μου όταν προσπαθώ να μετατρέψω τις σκέψεις μου σε λέξεις. "Το γράψιμο είναι σαν να κάνεις έρωτα: Μην ανησυχείς για τον οργασμό, απλά επικεντρώσου στη διαδικασία."
    Isabel Allende Χιλιανή συγγραφέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπίζω τώρα που όλα κυλούν διαφορετικά και είναι πιο συγκεκριμένη η παρουσία σου εδώ να γράφεις το πολύ μία ανάρτηση την ημέρα για να σε προλαβαίνω και γω η καημενούλα!! :Ρ
    Θα είμαι εδώ σε κάθε αρχή σου, είτε αυτή είναι διήγημα, είτε απόσπασμα ή κείμενο, είτε μια μεγάλη ιστορία σε συνεχειες!
    Σε φιλώ γλυκά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να