Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

KAΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

     Πριν λίγες μέρες έλαβα από μια καλή μου φίλη, ονόματι Εβελίνα ένα e mail με το παραπάνω τίτλο. Το διάβασα, μου άρεσε πολύ και φυσικά αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας:


Κ Α Π Ο Τ Ε...  ΣΗΜΕΡΑ...
 ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές  έχει δύο
 δουλεύαμε οκτώ ώρες  έχουμε χάσει το μέτρημα
 είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας  τα λέμε μέσω MSN και Skype
 είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας  κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
 πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά  πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε
 παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες  παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation
 είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε  έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
 κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι  κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών
 είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας  δεν έχουμε χρόνο για κανένα....
 η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό  είναι ..κουταμάρα
 λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό  μας τa λέει ο navigator
 ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...ήμασταν ευτυχισμένοι  ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
 είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος  τα βλέπουμε στην τηλεόραση
 ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά  το λέμε και με SMS
αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια  τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο
 τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σα το Σεφέρη  παίρνουν από τον Καρβέλα
 ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία  δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες
 μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.  έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
 οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή  τραγουδούν με κάτι άλλο.
 ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη  ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου
 είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».  Λέμε «Αυτός φταίει»...
 Τα παιδιά έβλέπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα  βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
 νοιαζόμασταν για το γείτονα  τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
 Ζούσαμε με ένα μισθό  ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε
 Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό  μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια..
 τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός  μας δανείζουν οι τράπεζες
 δουλεύαμε για να ζήσουμε  ζούμε για να δουλεύουμε
 δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!  έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας...

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν ζωή....

Σχόλια

  1. xμμμ είναι λίγο δυσνόητο λέτε?

    πιστεύω διαβάζοντας το προσεκτικά με τη δεύτερη ματιά θα το ξεχωρίσετε όπως πρέπει το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καθόλου δυσνόητο δεν είναι, μια χαρά το καταλαβαίνουμε, απλά κανουμε πως δεν γιατί διαφορετικά θα πρέπει να σκεφτούμε και να χαλάσουμε τη βολή μας και την εικόνα μας αλλάζοντας προτεραιότητες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καθόλου δυσνόητο. αλήθειες, αλήθειες, αλήθειες, αλήθεις! ακόμη και εγώ που είμαι σχετικά μικρή, θυμάμαι ότι τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα όταν εγώ ήμουν στο δημοτικό. τώρα τα παιδάκια...έχουν ξεφύγει και οι μεγάλοι είναι χαμμένοι στα προβλήματά τους... ευχαριστούμε για την ωραία ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. να σου πω την αλήθεια Βλέπω κατι άλλο...

    Βλέπω ότι οι άνθρωποι είναι πολύ πιο κοντά όμως από παλιά...

    βλέπω ότι είναι κοντά πραγματικά...βλέποντας αυτό που αλήθεια είναι ο άλλος

    Κοίτα πώς γνωριατήκαμε τόσοι άνθρωποι εδώ που δεν θα μπορούσαμε να τα λέμε κάθε μέρα ανοίγοντας τις καρδιές...

    Βλέπω ότι γίνονται κινήσεις μεγαλειώδεις ! ! που άνθωποι ενώνονται για κοινούς σκοπούς..

    Όντως ήταν έτσι τότε...Μα μπορούμε να βάλουμε την αίσθηση της απλότητας στο τώρα, που έχουμε πιο επίγνωση για το τι είναι πια σημαντικό στη ζωή...

    Ίσως...γιατί μπορέι να τα βλέπω και αλλιώς.

    Βέβαι το βασικό για να αλλάξει κάτι είναι να αναγνωρίσουμε ότι κάτι συμβαίνει που δεν μας αρέσει...

    Αυτό σωστό...! ! ! !
    Μα αυτός που πρώτος το είδε...αυτός είναι που χρειάζεται να κάνει την αλλαγή...αααχααα
    Καταλαβαίνες τι λέω...???

    εσύ για παράδειγμα αισθάνεσαι έτσι...πχ ότι είσαι φοβισμένη και ζεις περιορισμένη ??

    Προσωπικά δεν κλειδώνω ούτε το αυτοκίνητο! ! !

    Η αίσθηση της ασφάκειας είναι προσωπική υπόθεση

    ...αυτά...μάλλον είχα διάθεση για μπίρι μπίρι σήμερα...αχαχαχα

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολλές αλήθειες λέει το σχεδιάγραμμα αυτό..
    Καλή εβδομάδα!!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πωπωωωωω, καταπληκτικό !!!
    Φωτογράφισες απολύτως τα υπέροχα χρόνια !!!!
    Για κλάματα είμαστε....
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ωραίο το κείμενο, πολύ εύστοχη η φίλη σου.
    Θα πρόσθετα μόνο ότι είχαμε πραγματικούς φίλους, τώρα έχουμε στο ιντερνετ και τα λέμε στα μπλοκ μας... Φυσικά έχει και τα καλά της η σημερινή εποχή, συμφωνώ όμως ότι καπου χάσαμε την ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ καλά τα λέει η φίλη σου και πολύ εύστοχη. Κάπου χάσαμε το νόημα, την απλότητα και τη χαλαρότητα, μας έφαγε το κυνήγι του χρήματος και της επιτυχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Παλιό το mail, αλλά το διαχρονικό. Καλά να πάθουμε. Όπως στρώσανε κάποιοι θα κοιμηθούμε εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να