Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΙΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

          Σκέφτηκα πολύ για το αν πρέπει να γράψω τις παρακάτω γραμμές για διαφόρους λόγους όμως θα το κάνω γιατί αν δε το κάνω, αν δεν εκφράσω αυτά που νιώθω, αν δε πω όσα έχω αυτή τη στιγμή να πω, τότε αισθάνομαι πως θα «εκραγώ» ψυχικά και αυτό είναι κάτι που δε το θέλω με τίποτα.
            Κουράστηκα να ακούω δυσάρεστα γεγονότα, πραγματικά κουράστηκα.  Καθημερινά όπου και αν γυρίσουμε το κεφάλι μας, όπου κι αν κοιτάξουμε θα καταιγιστούμε με ένα σωρό άσχημες ειδήσεις. Από αυτό που συμβαίνει στο γείτονά μας, μέχρι αυτό που μπορεί να συμβαίνει σε έναν άνθρωπο στην άλλη άκρη του κόσμου.
            Κουράστηκα να ακούω για τσακωμούς, για βίαια φυσικά φαινόμενα, για ξυλοδαρμούς, για βιασμούς, για πολέμους και γενικά για ένα σωρό τραγικά πράγματα που βρωμίζουν καθημερινά τη κοινωνία μας.
            Κουράστηκα να βλέπω να γίνονται τόσα πολλά καθημερινά δίπλα μας και εμείς να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αν το αντιμετωπίσουμε γιατί παρτε το χαμπάρι δε μπορούμε και ξέρετε γιατί δε μπορούμε?
            Γιατί τα ξεχνάμε!!!!
            Ναι τα ξεχνάμε! Μέχρι να εμφανιστεί κάτι νέο και να πάρει τη θέση των παλιών γεγονότων που στην ουσία είναι σα να επαναλαμβάνονται! Και τότε έρχονται ξανά στη θύμησή μας και στο προσκήνιο παρόμοια γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν και νομίζουμε πως δε ξεχνάμε επειδή έτυχε να τα θυμηθούμε μετα από καιρό!
            Ξεχνάμε παλιούς ξυλοδαρμούς παιδιών σε πορείες μέχρι να συμβεί κάτι αντίστοιχο στη πορεία και να τότε να θυμηθούμε τι είχε συμβεί τότε και να το φέρουμε ξανά στο προσκήνιο.
            Όλοι θα έχετε καταλάβει που αναφέρομαι!
            Από το πρωί σήμερα οπού κι αν στρέψω τη προσοχή μου ακούω για έναν νεαρό άντρα που χαροπαλεύει επειδή κάποιοι άνθρωποι, αν μπορεί κάποιος να τους πει έτσι, αποφάσισαν πως μπορούν και θέλουν να ασκήσουν την εξουσία επάνω του.
            Κι εγώ με το δικό μου αφελές αν θέλετε μυαλό ρωτάω και λέω.
            Ποια ήταν η παραδειγματική τιμωρία ανθρώπων που έκαναν
την ίδια ακριβώς πράξη στο παρελθόν?
            Με ποιο παραδειγματικό τρόπο τιμωρηθήκαν όσοι χτυπούσαν παλιά τους φοιτητές και τους απλούς διαδηλωτές στις πορείες?
            Ποιός είναι αυτός ο τρόπος που θα μας κάνει και μιλάω για όλους μας ανεξαρτήτως επαγγέλματος να φοβηθούμε να κάνουμε το ίδιο σε κάποιον συνάνθρωπό μας στη συνέχεια της ζωή μας;
            Όταν φοροδιαφεύγεις τιμώρησε, όταν φτάνεις σε σημείο να ξυλοφορτώνεις μέχρι θανάτου έναν άνθρωπο τι πρέπει να κάνεις ε? Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος?
            Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος πως είναι δυνατόν να μπορούν κάποιοι ΑΛΗΤΕΣ να χτυπάνε αλύπητα ένα πεσμένο άνθρωπο?
            Αλλά θα ήθελα να έχω απέναντί μου έναν από αυτούς τους ανθρώπους που χτυπήσαν τόσο πολύ το διαδηλωτή και να τον ρωτήσω κάποια πράγματα και μάλλον αυτό θα κάνω αυτή τη στιγμή. Θα ρωτήσω όσα θέλω να ρωτήσω κι ας μη πάρω ποτέ απάντηση.
            Θέλω να μάθω πως μπορείτε να χτυπάτε αλύπητα έναν αιμόφυρτο άνθρωπο τη στιγμή που υπάρχετε και σας πληρώνουμε για να μας φυλάτε?
            Γιατί δεν αρκεστήκατε στη σύλληψή του?
            Πως μπορείτε να αφήνετε άλλους κι άλλους να καταστρέφουν τη χώρα μας και τη περιουσία της μέσα από τα χέρια σας, τη στιγμή που χτυπάτε απλούς διαδηλωτές?
            Πώς μπορείτε να χτυπάτε έναν άνθρωπο τόσοι πολλοί μαζί;
            Πώς μπορείτε να ασκείτε βία, αυτή που θα πρέπει εσείς να διασπάτε;
            Και έχω ακόμα κι άλλα ερωτηματικά.
            Δεν αισθάνεστε ντροπή;
            Δεν αισθάνεστε αηδία για τον εαυτό σας;
            Τι αισθάνεστε τελικά; Περηφάνια; Δύναμη; Τι;
            Αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα αισθάνεται αυτή η μανούλα που σας είδε να χτυπάτε έτσι το παιδί της?
            Αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα αισθάνονται οι γονείς και οι συγγενείς των ανθρώπων που χτυπάτε με τόση μανία;
            Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσο πονάνε οι άνθρωποι που χτυπάτε;
            Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα πει ντροπή??
            Ξέρετε τι θα πει ΝΤΡΟΠΗ?
            Ντροπή θα πει αυτό μου θα έπρεπε να αισθάνεστε αυτή τη στιγμή!
            Ντροπή πρέπει να είναι αυτό που αισθανόμαστε όλοι μας για εσάς και ίσως μαζί μας να το αισθάνονται και οικογένειές σας για αυτό που προκαλέσατε σε ανθρώπους που έχουν καρδιά και πονάνε.
            Και θα ήθελα και κάτι τελευταίο να σας ρωτήσω.
            Δε φοβάστε ρε? Δε φοβάστε μήπως κάποια στιγμή δικά σας άτομα βρεθούν στη θέση του παιδιού που στείλατε στο νοσοκομείο?
            Δεν έχετε ακούσει αυτό που λέει: «Μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις??»
            Δε ξέρετε πως στη ζωή μας όλα επιστρέφονται; Δε ξέρετε πως υπάρχει Θεός και τιμωρεί?
            Και θα ήθελα να πω και κάτι τελευταίο πριν κλείσω αυτή την οργισμένη αν θέλετε ανάρτηση που πραγματικά την έγραψα για να αποβάλλω το θυμό που έχω μέσα μου εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων και αναφέρομαι στο νεαρό διαδηλωτή αλλά και στον άνθρωπο που έχασε τη ζωή του επειδή κάποιοι έβαλαν στο μάτι τη κάμερα με την οποία θα κατέγραφε τη γέννηση του παιδιού του.
            Όλοι  αυτοί που εμείς ονομάζουμε αλήτες, γουρούνια και ένα σωρό αλλά επίθετα δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με ένα επάγγελμα, έχουν να κάνουν με χαρακτήρες γιατί εγώ σήμερα μπορεί να έδωσα έμφαση σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό αλλά ποτέ δε παύω να θυμάμαι πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ανεξαρτήτως επαγγέλματος, εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης και φύλου που ασκούν καθημερινά βία επάνω στους συμπολίτες μας και όμως κανείς δε μπορεί να κάνει κάτι γι αυτό.
            Και τελικά ξέρετε γιατί νομίζω πως δε μπορεί?
            Γιατί όπως άκουσα και εχθές σε μια ταινία που μάλιστα ήταν ελληνική κωμωδία, στις μέρες μας οι πολλοί κάνουν αυτό που θέλουν οι λίγοι να κάνουν…
            Εκεί καταντήσαμε…..

Σχόλια

  1. καλη μου εκφρασου .. συμφωνω με την διαμαρτυρια σου...

    καλο σου βραδυ.. σε ευχαριστω και απεδω..

    φιλακια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λυσσομανάει η οργή, μέσα σ' αυτούς τους ανθρώπους...Τους τρέφουν με μίσος και δηλητήριο για να μπορούν να αντιδράσουν ακριβώς έτσι όπως αντιδρούν.
    Άνθρωπος εναντίον ανθρώπου...Δεν υπάρχει πιο άγρια κι αδυσώπητη μάχη...
    Δίκαια οργίζεσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κοριτσάκι μου συμφωνώ μαζί σου. τα ίδια ερωτήματα θα έθετα και εγώ. μην νομίζεις, όμως, πως θα παίρναμε απαντήσεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά απο την αναστάτωση του google εισαι η πρώτη που διαβάζω και η δικαιολογημένη "αγανάκτησή" σου με ξαναφούντωσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλημερα καριατιδα :)

    σε ξαναφουντωσα ε?

    ημουνα κι εγω πολυ οργισμενη με οσα εχουν συμβει τις τελευταιες μερες στη χωρα μας και ηθελα να βγαλω το θυμο και την οργη απο μεσα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Που χάθηκαν τα σχόλια;
    Τι γίνετε;

    Είμαι θυμωμένη με τα γύρω μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. γιαγια μου ο blogger ειχε προβλημα με τη συντήρησή του με αποτελεσμα δυο μερες τωρα να υπολειτουργει και να μη μας αφηνει να κανουμε τις δημοσιευεσεις.

    χαθηκαν καποιες αναρτησεις, οι οποιες επανηλθαν σημερα αλλα οσα σχολια ειχαμε αφησει σε αυτες χαθηκαν.

    τωρα ομως ολα ειναι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να