Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΚ

             Καλημέρα στη μπλοκογειτονιά μου και καλή εβδομάδα να έχουμε.
            28 Μαΐου σήμερα.  Κοντεύει να μας αποχαιρετήσει κι αυτός. Να φύγει και να μη ξανάρθει τώρα άμεσα εννοώ. Σε ένα χρόνο καλώς να έρθει ξανά.
            Τώρα θα μου πείτε ο Ιούνιος θα είναι καλός; Νέες εκλογές, νέα μετρά, νέοι φόροι, εφορία, κτλ κτλ κτλ. Νέα προβλήματα γενικώς!
            Περί εκλογών και τα λοιπά θα τα πούμε άλλη φορά σε άλλη σχετική ανάρτηση όταν πλησιάζει ο καιρός τους, για σήμερα θέλω να σας πω δυο λογάκια που έγιναν μέσα στο διήμερο που πέρασε.
            Λοιπόν έχουμε και λέμε.  Το σκ στο χωριό ηταν πολύ καλό και γρήγορο, όπως τα περισσότερα σκ μου.
            Αυτό το σκ όμως ηταν λίγο πιο ιδιαίτερο από τα υπόλοιπα αφού εκεί κοντά που μένω είχαμε τον εορτασμό του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου. Δε νομίζω πως χρειάζεται να σας πω περισσότερα για τη φήμη του μιας και που είναι ξακουστός σε όλα τα μέρη της Ελλάδας και όχι μόνο.
            Κόσμος! Όπως καταλαβαίνετε πολύς κόσμος και μάλιστα όλων των ηλικιών! Και δεν εννοώ μόνο κόσμος στην εκκλησία και στο Προκόπι (το χωριό), γενικά εννοώ κόσμος και ιδίως κόσμος που πήγαινε με τα πόδια στην εκκλησία διανύοντας πολλά χιλιόμετρα για να τιμήσει τη μνήμη του.
            Ο κάθε άνθρωπος για δικό του λόγο αποφασίζει να πάει περπατώντας στην εκκλησία και για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές κοιτώντας ομάδες ανθρώπων στο δρόμο αναρωτιόμουνα για πιο λόγο αποφάσισαν να το κάνουν αυτό.
            Κάποιο τάμα ίσως; Είναι κάτι που προσπαθούν να το κάνουν κάθε χρόνο; Άλλοι για άσκηση; Άλλοι για παρέα; Δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη για πιο λόγο το κάνουν αλλά σημασία έχει ότι το κάνουν και όταν το κάνουν για λόγους πίστης και όχι για λόγους που πιθανό ούτε οι ίδιοι να μη ξέρουν (γιατί θεωρώ ότι πολλοί μπορεί να το κάνουν απλά για παρέα ή για βόλτα ή για φυσική άσκηση ή έτσι απλά δίχως λόγο και αιτία) είναι πολύ σημαντικό και άξιο. Αν πάλι το κάνεις δίχως καν να ξέρεις γιατί το κάνεις τότε απλά δε χρειάζεται να το κάνεις. Αυτή είναι η γνώμη μου. Λιτά κι απέριττα.
            Το άλλο πράγμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι το εξής περιστατικό: 
            Επιστρέφοντας με το λεωφορείο στη Χαλκίδα κάθισα μπροστά μπροστά για να μη ζαλιστώ μιας και που ο δρόμος μας είναι πολύ περίεργος να το πω και στο Προκόπι μπήκανε μέσα στο λεωφορείο πολύς κόσμος και έρχεται ένας άνθρωπος μπροστά στον οδηγό και του είπε σιγανά ότι κάπου έχασε το πορτοφόλι του και δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο και χωρίς δεύτερη σκέψη ο οδηγός, δίχως καν να ρωτήσει εισπράκτορα και ελεγκτή του λέει πέρνα μέσα βρε.
            Μου έκανε εντύπωση η ευθύτητα αυτού του ανθρώπου. Απάντησε μονομιάς δίχως να σκεφτεί αν έπρεπε να το συζητήσει με τον εισπράκτορα και τον ελεγκτή. Δε ξέρω αν εσάς σας φένετε λίγο αυτό αλλά εμένα μου φάνηκε πολύ. Πραγματικά.  Έχω συνηθίσει να θεωρώ τους ανθρώπους σκληρούς και διστακτικούς συνάμα. Να συζητάνε το καθετί πριν το κάνουν.
            Μου άρεσε που το άκουσα και το είδα να συμβαίνει αυτό. Πραγματικά μου άρεσε! Δεν ηταν και κάτι τόσο σημαντικό μα για μένα εκείνη τη στιγμή ηταν και συνεχίζει να είναι. Δεν είναι η πράξη ακριβώς είναι η ευθύτητα του ανθρώπου. Το πόσο αστραπιαία τον προτρέψε να μπει μέσα δίχως να το συζητήσει με τους άλλους δύο που ανέφερα προηγουμένως.
            Τελικά οι άνθρωποι υπάρχουν ακόμη και μπορείς να τους συναντήσεις σε πολύ μικρά πράγματα γιατί έχουμε τη τάση να θεωρούμε ανθρωπιά πολλές φορές κάτι πολύ ευφάνταστο και ίσως υπερβολικά καλό, όμως να που μπορούμε να τη διακρίνουμε και σε κάπως πιο μικρά πράγματα, απλώς πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και παρατηρητικοί για να μπορούμε να τη διακρίνουμε.
            Αυτά για σήμερα φίλοι μου. Εις το επανιδείν λοιπόν!

Σχόλια

  1. Εχουμε συνηθίσει τους ανθρώπους στην Αθήνα και τους εαυτούς μας μαζί, συνεχώς καχύποπτους.
    Νομίζω στην επαρχία οι άνθρωποι, που δεν έχουν βιώσει τη ζούγκλα της πρωτεύουσας, είναι πιο καλόκαρδοι.
    Καλή βδομάδα κοριτσάκι:)
    Χαίρομαι που πέρασες όμορφα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπα σερενάτα μου μη το λες... και στα χωρια πια οι ανθρωποι εκτος απο πολυ κουτσομπόληδες έχουν γινει και παρα παρα πολυ καχυποπτοι. τελικα δεν εχει σημασια που μενεις, σημασια εχει τι χαρακτηρα εχεις πλασει.

      καλη εβδομαδα και σε σενα καλη μου!

      Διαγραφή
  2. Ίσως αγαπημένη μου υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους έχει διαφθείρει το σύστημα, που ακόμα το θεωρούν αυτονόητο να πουν μια καλή κουβέντα, να πάρουν έναν απλό προσκηνητή και να τον μεταφέρουν χωρίς δεύτεροτρίτες σκέψεις....
    Οχι ΄΄ίσως΄΄
    σίγουρα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι!
    Και του χρόνου να ξαναπάς και να περάσεις καλά...
    τα υπόλοιπα δύσκολα για τον μήνα που έρχεται θα τα πούμε, έχουμε χρόνο!

    πολλά φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οι άνθρωποι του μεροκάματου μένουν πάντα Άνθρωποι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο στον οδηγό!! Τέτοια στήριξη χρειάζεται στις μέρες μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είδες ...τους ανθρώπους θα φτάσουμε στο σημείο να τους δείχνουμε έναν-έναν με το δάχτυλο...
    Και του χρόνου να είσαι καλά και να γιορτάσεις τον Άγιο του χωριού σου.
    Καλημέρα κορίτσι με τις όμορφες Εκφράσεις σου...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να