Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.

            Σκληρή φράση, σκληρή φάση!
            Κι ποιός δε το έχει αισθανθεί.
Και ποιός δε το έχει προφέρει καποια στιγμή για τον εαυτό του μα και για κάποιον ή για κάποιους από τους συνανθρώπους του.
            Τι να είναι άραγε αυτό που ονομάζουμε πιο κάτω κι απ’ το τίποτα;
            Το πιο κάτω κι απ’ το τίποτα είναι αυτό που συνηθίζουμε να το προφέρουμε στις άσχημες καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας.
            Είναι αυτό που λέμε κάθε φορά που πληγωνόμαστε, που υποφέρουμε, που πονάμε που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ελπίζαμε ή όπως πιστεύαμε πως θα έπρεπε να γίνουν. Είναι αυτά που δεν έγιναν ενώ θέλαμε πολύ να γίνουν. Είναι αυτά που στην ουσία δε καταφέραμε ή δε μας αφήσαν να κάνουμε. Κοινώς είναι αυτά που οι άνθρωποι θέλαμε να πραγματοποιηθούν αλλά όχι μόνο δε πραγματοποιήθηκαν αλλά έγιναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί.
            Και ξέρετε τι γίνετε συνήθως στις ανωτέρω περιπτώσεις;
            Δε ξέρετε;
            Νομίζω πως ξέρετε. Όλοι ξέρουμε!
            Ξεκινάει εκείνη η κατηφόρα που έχουμε πει πολλές φορές, εκείνη η ρημάδα η κατηφόρα (καμιά σχέση με τη κατηφόρα που λέγαμε στου ποδηλάτου το κείμενο) και σε παρασέρνει ολοένα και πιο χαμηλά με ολοένα και περισσότερη ταχύτητα στο τέλος της.
            Και κάπου εκεί που κοντεύουμε να φτάσουμε στο τέλος της λέμε τη γνωστή σε όλους φράση «έπιασα πάτο» που σημαίνει είμαι πιο χάλια κι απ το χάλια. Το έπιασα πάτο λοιπόν είναι το δικό μου πιο κάτω κι απ το τίποτα που θέλησα να αναλύσω σήμερα.
Μπορεί να υπάρχει κάτι κάτω από το τίποτα;
            Φυσικά και μπορεί, μεταφορικώς τουλάχιστον μιας και που το κάτω από το τίποτα είναι η παρομοίωση της κατηφόρας!
            Έχει η κατηφόρα τέλος; Τελειώνει ποτέ μια κατηφόρα;
            Τι είναι στην ουσία η κατηφόρα;
            Δρόμος δεν είναι; Κομμάτι δρόμου δεν είναι; Μέρος μια διαδρομής δεν είναι;
            Μετά από μια κατηφόρα τί ακολουθεί συνήθως;
            Το ίσωμα δεν ακολουθεί;
            Και μετά το ίσωμα τι ακολουθεί;
            Ανηφόρα δεν ακολουθεί;
            Η καλή ανηφόρα αυτή τη φορά (όχι εκείνη που είχαμε αναλύσει στο κείμενο του ποδηλάτου).
            Θα μου πείτε υπάρχουν και κατηφόρες που οδηγούν κατευθείαν σε ανηφόρες αλλά δε θεωρώ πως αυτό το στάδιο είναι το καλύτερο. Νομίζω πως πάντα χρειάζεται ένα μικρό ίσωμα για να μας φέρει στα «συγκαλά» μας και να μας δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να ξεκινήσουμε να ανηφορίζουμε πιο προσεκτικά αυτή τη φορά για να μην έχουμε την ίδια ορμή στην επόμενη κατηφόρα που θα συναντήσουμε γιατί θα τη συναντήσουμε αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ίσως όχι άμεσα μα κάπου θα υπάρχει μία ακόμη κατηφορική πλευρά του δρόμου.
Ο δρόμος είναι δρόμος και δε μπορείς να αλλάξεις τα στάδια της διαδρομής του. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και δε μπορείς να αλλάξεις το πείσμα και την επιμονή για να καταφέρει όλα όσα έχει θελήσει.
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι λέμε τη φράση «πιάσαμε πάτο» πιστεύοντας πως όντως έτσι είναι, όμως την ίδια στιγμή ξέρουμε πως κάνουμε λάθος και πώς δε μπορεί να μείνουμε εκεί. Θα τα καταφέρουμε, θα ξεκολλήσουμε από εκεί και θα ανεβούμε ξανά στην επιφάνεια.
Έτσι δε μας έμαθαν; Έτσι δεν ακούσαμε ότι συμβαίνει; Έτσι δεν είδαμε να συμβαίνει στους συνανθρώπους μας; Έτσι δεν είδαμε να συμβαίνει στους εαυτούς μας;
Δυστυχώς η ευτυχώς για κάθε φορά που νομίζουμε πως «πιάνουμε πάτο» θα ακολουθεί μια άλλη στιγμή της ζωής μας που θα μας δείχνει πως ο «πάτος» που πιάσαμε τη προηγούμενη φορά δεν ηταν τίποτα μπροστά σε αυτόν που θα ακολουθήσει.
Είναι σα τις ανοιξιάτικες μπόρες! Νομίζεις πως είναι υπερβολικές γιατί έχεις ξεχάσει τις καταιγίδες που έζησες το  χειμώνα.
Ξέρω πως δεν είναι παρήγορο το ότι η ζωή μας είναι στρωμένη με πολλά εμπόδια είναι όμως αρκετά παρήγορο το ότι τα εμπόδια αυτά μπορούν να γίνουν εφόδια για τη μετέπειτα διαδρομή μας.
Εξάλλου όταν έχεις πιάσει πραγματικά «πάτο» στη ζωή σου ξέρεις πως είναι και είσαι έτοιμος για να τα καταφέρεις και την επόμενη φορά.
Και στη τελική έχετε σκεφτεί τι είναι ο πάτος;
Για σκεφτείτε λίγο μαζί μου.
Αλλά καλύτερα να σκεφτούμε με παραδείγματα πάτων.
Πάτος βαρελιού….
Πάτος ποτηριού….
Πάτος πηγαδιού…
Τι είναι αυτά; Παραδείγματα πάτων, διαφορετικών πάτων μα όλα είναι πάτοι.
Ποιό είναι το κοινό τους σημείο πέρα από το ότι και τα τρία είναι πάτοι κάποιων αντικειμένων;
Το ότι είναι ανοιχτά! Δεν είναι ασφαλισμένα! Είναι ανοιχτά για να μπορεί κάτι να βγει από μέσα τους αλλά και για να παίρνει αέρα όταν αυτό το χρειαστεί.
Αλλά αυτή τη στιγμή έρχονται κι άλλα παραδείγματα πάτων στο μυαλό μου, παραδείγματα που λίγο με φόβισαν μιας και που θα αναιρούσαν όλα όσα ανέφερα παραπάνω αλλά ευτυχώς για μένα γιατί θα πήγαινε όλος ο κόπος μου χαμένος, βρήκα αμέσως τη λύση στους άλλους πάτους που σκέφτηκα.
Σκεφτήκαν λοιπόν τους εξής πάτους.
Πάτος παπουτσιών…
Πάτος κλειστού βαρελιού….
Πάτος κλειστού ποτηριού με καπάκι…
Πάτος κλειστού πηγαδιού…
Όταν τα σκέφτηκα αυτά λέω «ουπς τώρα το γίνετε; Αυτοί οι πάτοι δεν είναι ανοιχτοί από πάνω, είναι κλειστοί και μάλιστα δεν ανοίγουν από την μέσα πλευρά. Άρα όσα είπα παραπάνω αναιρούνται.»
 Για μια στιγμή σκέφτηκα να μη τους αναφέρω και να αφήσω το κείμενο όπως το είχα αλλά τότε η έκφραση μου θα ήταν λειψή, ποιός ο λόγος να την εκφέρω τότε;
Και καλά για το πάτο του παπουτσιού η απάντηση ηταν εύκολη. Σε περίπτωση που υπάρχει ένα «πόδι» επάνω του κάνεις λίγο υπομονή και κάποια στιγμή θα φύγει. Δε θα φοράει κι όλη μέρα το παπούτσι ο άνθρωπος.
Αλλά με τους άλλους πάτους τι γίνετε; Πώς μπορώ να τους παρομοιάσω με τους πάτους που πιάνουν οι άνθρωποι συχνά στη ζωή τους και πρέπει να ξανασηκωθούν από εκεί; Αφού οι δικοι μου πάτοι στα παραδείγματα είναι κλειστοί από πάνω; Τι θα κάνω τώρα σκέφτηκα;
Και ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η εξής εικόνα:
Πώς θα μπορούσα να βγω από ένα κλειστό πάτο δίχως ελπίδες διαφυγής;
Με τη βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου. Μόνο αν μου άνοιγε το καπάκι κάποιος συνάνθρωπός μου. Και θα το έκανε αυτό είμαι σίγουρη. Αργά η γρήγορα κάποιος θα έκανε τη κίνηση για να με ελευθερώσει. Εξάλλου κι εγώ  το ίδιο δε θα κανα στη θέση του;
Ξέρω δε πράττουμε όλοι το ίδιο αλλά κάποιος θα το έκανε.
Μπορεί συχνά στη ζωή μας να μη μας βοηθάνε άτομα που βοηθήσαμε πολύ στο παρελθόν αλλά θα μας βοηθήσουν κάποια αλλά άτομα που μπορεί και να μη περιμέναμε ποτέ να έκαναν κάτι καλό για εμάς.
Θα μας βοηθήσουν γιατί είναι αλήθεια αυτό που λένε πως στη ζωή ότι δίνεις παίρνεις απλώς πρέπει να μάθουμε να κάνουμε υπομονή μέχρι να πάρουμε αυτά που δώσαμε.
Καμιά φορά νομίζουμε πως η ζωή μας χρωστά πολλά αλλά αν βλέπουμε πως εκείνη έχει αντίθετη άποψη ίσως και να πρέπει να το «συζητήσουμε» μαζί της.
Δε λέω πως η ζωή δεν είναι άδικη για κάποιους λέω απλά πως κάποιες φορές εμείς οι ίδιοι προκαλούμε με την ηθελημένη άγνοια την αδικία της.
Κάποιες φορές για να βγεις από το προσωπικό σου πάτο πρέπει να δώσεις σημασία στο πάτο του συνάνθρωπού σου και όχι να τον βλέπεις να πατώνει μένοντας ένας απλός παρατηρητής.
Εξάλλου μη ξεχνάς πως στη περίπτωση ιδίως των παπουτσιών ο πάτος δεν είναι μόνος του, έχει παράλληλα και ζεύγος….

Σχόλια

  1. <>
    ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!! ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΕΙΡΕΣ.. ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΑΙ ΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ... ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το ξερω μπαρμπι μου. πολλοι ανθρωποι χαιρονται με το να βλεπουν αλλους ανθρωποους να πιανουν πατο ομως ειναι τοσο λαθος αυτο κι ομως σπανια προσπαθει καπποιος να το διορθωσει. τι κριμα που ειναι αυτο....

      Διαγραφή
  2. «Ἅχθος ἀρούρης» (= βάρος για τη γη) για να το πω αρχαιοπρεπώς.
    Αλλά δες το θετικά. Ο πάτος έχει πλεονεκτήματα που αν το καλοσκεφτείς, θα σε κάνει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου γι' αυτόν! Η αυριανή μου ανάρτηση (30/5) ίσως σε κάνει να το δεις με άλλο μάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα φιλε μου δεν ειπα ποτε οτι ο πατος ειναι κατι κακο αντιθετα αν παρατηρησεις ειδικα στο τελος του κειμενου εξηγω γιατι δεν ειναι κακο αυτο. νομιζω πως δε καταλαβες ακριβως αυτα που ηθελα να πω...

      Διαγραφή
    2. Τα γράφεις «χύμα», τα διαβάζω τη νύχτα που γυρνάω πτώμα, και το νόημα γίνεται σαν το μήνυμα των εκλογών! Που όλοι το παίρνουν αλλά αλλιώς το κατανοούν! :)) Έπιασα πάτο; :))

      Διαγραφή
    3. χαχαχαχα

      εγώ χύμα;; μπααα, μη το ξαναπεις αυτο! :P

      καλά σε συγχωρώ επειδή με διαβάζεις κουρασμένος που σημαίνει πως θέλει κότσια για να με διαβάσει κάποιος κουρασμένος γιατί γράφω πολλά μαζεμένα και συνήθως κουράζω τον άλλο, οπότε αφού τα κατάφερες δεν έπιασες πατό, έτσι απλά τον άγγιξες λιγο. χιχιχιχιχι :Ρ

      Διαγραφή
  3. Έτσι, πιάνουμε πάτο αλλά σιγά σιγά στηριζόμαστε στα πόδια μας και κάνουμε μικρά βήματα στην ευθεία αρχικά και προς τα πάνω μετά. Κι αν τύχει και κάποιο χέρι να μας τραβήξει ακόμα καλύτερα...
    Και πως το λέει και το τραγούδι; "Ότι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό". Κάπως έτσι...
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σωστα αθηνα μου! κι οπως ειπες κ εσυ πολυ σωστα λεει το τραγουδι! οτι δε μας σκοτωνεις μας κανει πιο δυνατους! ειναι αληθεια πια! χχιχιιχ

      καλημεραααααααα

      Διαγραφή
  4. Ο πάτος είναι ένα όριο, αλλά κι ένα συμβολικό ορόσημο, που τον αντιλαμβάνεται και τον βιώνει όμως διαφορετικά ο καθένας μας ως άτομο απ' ότι όταν συμμετέχει στο κοινωνικό σύνολο. Το να "πιάσεις πάτο", λοιπόν, εξαρτάται κι από το ύψος που βουτάς ή πόσο γρήγορα εξελίσσονται τα πράγματα. Επείδή αυτά τα όρια είναι εντελώς υποκειμενικά, αλλά κι αναπόφευκτα σε κάποιες μικρές ή μεγάλες φάσεις της ζωής μας, είναι λυτρωτικό κι ελπιδοφόρο να μην αφηνόμαστε "φτερό στον άνεμο" σε ελεύθερη πτώση, αλλά να το αντιπαλεύουμε με υπομονή, λογική, συνέπεια, θάρρος κι αυτοπεποίθηση. Ευχαριστώ. Σου στέλνω την εγκάρδια καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εγώ ευχαριστώ για το σχόλιό σου νέε μου μπλοκοφίλε. χαίρομαι πολύ που με διάβασες και άφησες και την άποψή σου. συμφωνώ απόλυτα σε όσα ανέφερες. πρέπει να το αντιπαλεόυμε με υπομονή όπως σωστά προείπες!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να