Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!!!

Ειπα να σας καληνυχτίσω με μια υπόσχεση! Με ένα διήγημα δηλαδή μου αναφέρετε εμμέσως σε αυτή.
Δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερη καληνύχτα απο αυτή στην οποία υπόσχεσαι κατι καλό στον εαυτό σου!
Τι λέτε πριν κοιμηθείτε σημερα να υποσχεθείτε κατι καλό στον εαυτό σας που αύριο θα κάνετε πράξη;
Γιατι όχι αύριο;
Ίσως αύριο να είναι η άλλη μερα, εκείνη που αναμένατε….
Εγω κλείνω με την υπόσχεση αύριο να σας επισκεφτώ!
Ακούγεται λιτό σε κάποιους;
Όχι όταν αφορα τους φίλους!
Καλό βράδυ φιλαράκια μου!
 
ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!!!

    
            Έτσι θυμάμαι έβρεχε εκείνη την ημέρα που έμαθα τι θα πει να χάνεις κυριολεκτικά τη γη κάτω από τα πόδια σου…
            Άκουγα αυτή τη φράση αλλά ποτέ μέχρι στιγμής δεν είχε χρειαστεί να τη νιώσω… και η αλήθεια είναι πως είναι πολύ χειρότερο αυτό που αισθάνεσαι όταν σου συμβαίνει από αυτό που ακούς να περιγράφουν οι άλλοι όταν συνέβη σε αυτούς.
            Είναι ακαταλαβίστικα τα λόγια μου;
            Λογικό….
            Το ίδιο είναι και τα συναισθήματά μου.
            Είναι νωπό ακόμα… ίσως γι’ αυτό…
            Ίσως πάλι και όχι!
            Δε ξέρω τι είναι αυτό που φταίει, ξέρω μονάχα πως πονάει και πως θα περάσει… ή μάλλον ίσως και να περάσει αλλά όλα θα γίνουν σε βάθος χρόνου και εκεί που πάντα πίστευα πως ο χρόνος κυλάει σα νερό στη καθημερινότητα των ανθρώπων, τώρα αισθάνομαι πως ο χρόνος είναι ένας υπερήλικας άνθρωπος, βρωμιάρης, μέθυσος, κενός με σκουριασμένα συναισθήματα που δεν έχει όρεξη να σηκωθεί καν από τη καρέκλα που κάθεται για να πάει δυο βήματα παραπέρα για να καθίσει σε μια νέα, πιο καλή, ανθεκτική, καθαρή και όμορφη καρέκλα.
            Ναι…. κάπως έτσι τον φαντάζομαι το χρόνο.
Γέρο, έρημο, μοναχικό, βρωμιάρη, μέθυσο, τεμπέλη και πάει λέγοντας…
Και ύστερα λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Βλακείες! Ποιος άνθρωπος θα εμπιστευόταν έναν γιατρό με τα παραπάνω χαρακτηριστικά;
            Μου τη «σπάει» που σκέφτομαι πως ο παραπάνω γερός έχει δεμένο με μια αόρατη κλωστή στο ζαρωμένο αστράγαλό του το κόσμο μας και επειδή βαριέται αυτός να προχωρήσει μας κρατάει και εμάς προσκολλημένους μαζί του.
            Αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό ρε γαμώτο! Πρέπει να συνηθίσω! Πρέπει να μάθω να ζω έτσι! Αλλά για πόσο ακόμα; Πόσο θα αντέξω;
            Δε μπορούσε δηλαδή ο χρόνος να ήταν ένα πανέμορφο, δίμετρο, αθλητικό παλικάρι που δε θα σταματούσε λεπτό να τρέχει και να κάνει προπονήσεις αγώνων δρόμου;
            Δε γινόταν δηλαδή να είμαστε δεμένοι στον αστράγαλο ενός αθλητή και όχι ενός ξεμωραμένου;
            Τι ερωτηματικά κι αυτά Θεέ μου!
            Αναπάντητα ή ανίσχυρα;
            Ποιός ξέρει…;
            Ίσως και όλοι… μα ίσως και κανένας!
            Και κάτι τέτοιες σκέψεις με τρελαίνουν και με κάνουν να σκέφτομαι πως μόνο εγώ αισθάνομαι έτσι αν και ξέρω πως καθημερινά πολλοί συνάνθρωποί μου αισθάνονται το ίδιο.
            Τελικά όσο κι αν νομίζεις και υποστηρίζεις πως μπορείς να νιώσεις τα αισθήματα των άλλων κάνεις πολύ μεγάλο λάθος.
            Κανένας δε θα σε νιώσει και κανέναν δε θα νιώσεις.
            Κάποιες φορές τα λόγια είναι μαλακίες για να περνά η ώρα… δεν έχουν πάντα ισχύ, νόημα και βάση.
            Η σιωπή σε κάποιες περιπτώσεις είναι πιο χρήσιμη. Χρυσός όπως λέει και ο λαός! Πολύτιμη, όπως λέει η κολλητή μου η  Βάσια που βαριέται να μιλάει…
            Αστεία αρχίζουν να μου φαίνονται όλα τελικά μα τίποτα δεν είναι αστείο!
            Αν ήταν θα γελούσα έτσι δεν είναι; Μα δε γελάω…. Υπάρχει αστείο χωρίς γέλιο λοιπόν;
            Μπα δε νομίζω….
            Όπως και να χει κάποια πράγματα είναι σαχλαμάρες.
            Ίσως σαχλαμάρα να είναι και αυτό που κάνω τώρα εγώ! Γράφω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί επειδή κάπου άκουσα πως αν δεν είσαι καλά ψυχολογικά πάρε ένα χαρτί και άδειασε εκεί όλες σου τις σκέψεις.
            Και αυτό είπα να κάνω και έκανα αλλά δε βλέπω αποτέλεσμα.
            Αναρωτιέμαι αν δε θέλω εγώ να δω το αποτέλεσμα, αν αυτό υπάρχει φυσικά αλλά αισθάνομαι κουρασμένη πια… δε θέλω να γράψω άλλο αν και αισθάνομαι πως έχω ακόμη πολλά να σου πω…
            Μάλλον βαριέμαι….
            Μάλλον κατάντησα και εγώ σα το γέρο χρόνο που περιέγραψα αναλυτικά παραπάνω…
            Εμ έτσι είναι! Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι λένε! Λογικό τότε να σκουριάσω και εγώ αφού βρίσκομαι δεμένη στον  αστράγαλο ενός βαριεστημένου γέρου.
            Αυτά για σήμερα! Και πολλά ήταν μη σου πω!
            Δε θα σε πετάξω θα σε κρατήσω… κάτι σαν ενθύμιο ας πούμε για να μπορώ να σε διαβάζω αργότερα όταν ο χρόνος αρχίσει να μου μοιάζει με εκείνο το νεαρό αθλητή που σου έλεγα.
            Γιατί δε μπορεί… θα του μοιάσει!
            Το ξέρω, το νιώθω πως θα του μοιάσει μα πρέπει να κάνω ακόμη υπομονή!
            Τελικά αν η υπομονή είναι αρετή εγώ διαθέτω αρκετή! Θα πρέπει να είμαι περήφανη γι’ αυτό! Αν και το μόνο που είμαι τώρα είναι μπερδεμένη! Σα τα γραπτά μου δηλαδή!
            Τέλος πάντων, τη σημασία έχει… 15 χρονών είμαι ακόμα… έχω μέλλον μπροστά μου… κάποια στιγμή ίσως και να μη προφταίνω τον αθλητή χρόνο που θα τρέχει με φόρα για να κερδίσει το έπαθλο.
            Το έπαθλο ε;
            Χμμμ, το έπαθλο δε ξέρω πιό είναι… ξέρω μονάχα πως θα το διεκδικήσω στο μέλλον!
            Όχι τώρα… αργότερα!
Αργότερα που θα έχω τη δύναμη και το σθένος που χρειάζεται!
Αργότερα όταν θα είμαι πια έτοιμη!
Αργότερα όταν θα μάθω να μιλάω με τις πράξεις μου γιατί όπως σου είπα έχω μια κολλητή, τη Βάσια, συνομήλικη που βαριέται να ζει όπως ζουν οι περισσότεροι! Λατρεύει τη ζωή αλλά οι άλλοι δε το βλέπουν επειδή δε προσπαθούν ή δε τολμούν να καταλάβουν.
            Αυτή λοιπόν η κολλητή εκτός από τη σιωπή που θεωρεί πολύτιμη, θεωρεί επίσης πολύτιμο το να μιλάς με τις πράξεις σου παρά να μιλάς με τα λόγια σου! Και η αλήθεια είναι πως αυτή το πράττει!
            Ίσως το κάνω και εγώ στο μέλλον!
            Θα προσπαθήσω!


                                                
             ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!!!

Σχόλια

  1. Εγώ πάλι προσπαθώ να φανώ εντάξει με όλη μου τη δύναμη αλλά ο χρόνος που πέρασε αλύπητα από πάνω μου με έμαθε να μην υπόσχομαι.
    Είναι πολύ άσχημο να μην μπορείς για κάποιο λόγο να κρατήσεις την υπόσχεσή σου. Είναι άσχημο τόσο για σένα που νιώθεις άβολα κι εκτεθειμένος όσο και για αυτόν που του υποσχέθηκες που νιώθει προδομένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αγαπημενη μου Φλωρα! δικιο εχεις! συμφωνω μαζι σου! απλως εγω μιλαω για τις υποσχεσεις-στοιχημα που βαζουμε με τον εαυτο μας. στην ουσια ενα εναυσμα ειναι για μια καλη αλλαγη, σα να μας χαριζουμε ενα δωρο.

      αδιαμφησβητητα δε μποορουμε παντα να τηρρουμε τις υποσχεσεις μας αλλα καλο ειναι εφοσον τις δωσουμε να προσπαθουμε γι αυτο!

      καλημερα γλυκια μου κοπελα! να εισαι καλα! σε φιλω! <3

      Διαγραφή
  2. Είχα διαβάσει κάποτε ότι ο χρόνος ειναι η ΖΩΗ μας...το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ σε καποιον ειναι ο χρονος σου!Γιαυτό πρόσεχε που τον σπαταλάς!Πολύ όμορφο κείμενο,μια όμορφη μέρα να έχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τι ομορφο αυτο που ειπες Μιραντα μου! εγω δεν εχει τυχει να διαβασω η να ακουσω αυτη τη φραση! ειναι υπεροχη! ευχαριστω που την εκφραστηκες μαζι μου! να εισαι καλα φιλη μου!

      και εσυ να εχεις μια ομορφη και δημιουργικη μερα! :)

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Εκφράσου έστω και αργοπορημένα το διαβάζω τώρα.Θέλω να υποσχεθώ αλλά φοβάμαι μήπως εχω φορτωμένο πρόγραμμα και δεν βρω το χρόνο...Αυτό που κάνουμε όλοι κατά καιρούς...Αναβάλουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ αυτη η αναβολη! εγω υποσχομαι και αναβαλλω συχνα! αλλα θα που θα παει... θα καταφερουμε να υλοποιησουμε οτι υποσχεθουμε καποια στιγμη! :)

      να εισαι καλα φιλε μου!

      Διαγραφή
  4. Το αύριο το αφήνω συνήθως για όλα τα άσχημα! Περιμένω κι εγώ να γιατρέψει τις πληγές ο χρόνος! Κι είναι αλήθεια ....τις γιατρεύει!! :))
    Στις υποσχέσεις είμαι λίγο προσεκτική ειδικά όταν την δίνω σε άλλους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλα κανεις γλυκια μου! κ εγω προσπαθω να ειμαι προσεκτικη.

      καλο σου βραδυ!

      Διαγραφή
  5. Γεια σου αγαπητή μου φίλη Κική!

    Όμορφο το κείμενο, ώστε 15 χρονών ε;! Ήσουν μια μικρούλα με ανησυχίες!! :)

    Η αρχή του κειμένου, μου έφερε μνήμες από μέρες που η βροχή πέφτει και χάνεται κάποιος, και επομένως χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου, αφού συνειδητοποιείς πως ο χρόνος τρέχει αλλά δεν είναι στο χέρι σου..

    Βέβαια, όταν σκέφτομαι το χρόνο, μου έρχεται κάτι σοφό που μου είχε γράψει κάποτε επαναλαμβανόμενα μια καλή φίλη.. Όσα φέρνει η ώρα μάτια μου, δε τα φέρνει ο χρόνος! Έτσι μου έγραφε.. και έμεινε βαθιά μέσα μου, δυστυχώς άργησα να το αναλύσω και να το αφομοιώσω μέσα μου!

    Πάμε στο κεντρικό νόημα λοιπόν.. στοιχήματα με τον εαυτό μας.. τα οποία αν τα κερδίσουμε, αξίζουμε να επιβραβεύουμε και να δίνουμε έστω ένα μικρό δώρο για να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας.. Κάποια στοιχήματα παραείναι δύσκολα, αλλά αξίζουν το ρίσκο..

    Υπόσχομαι.. η αλήθεια είναι πως έχω μεγάλο θέμα με το συγκεκριμένο ρήμα.. γιατί; Διότι κανείς δε κρατά τις υποσχέσεις του.. Έτσι και εγώ, δύσκολα υπόσχομαι..

    Αυτά εν ολίγοις.. Φιλιά και καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημενη μου φιλη για αλλη μια φορα ενα υπεροχο σχολιο! συμφωνω σε οσα ειπες απολυτα!

      * δεν ειχα τετοιες ανησυχιες 15 χρονων, μαλλον τωρα μου βγηκανε! χαχα


      φιλια πολλα!

      Διαγραφή
  6. Τις υποσχέσεις μου στους άλλους προσπαθώ να τις τηρώ και να τους δίνω διάρκεια, και θαρρώ πως τα καταφέρνω θαυμάσια. Με τις υποσχέσεις που έχουν αποδέκτη εμένα έχω ένα θέμα. Η αναβολή, της αναβολής, ω αναβολή. Ακαριαία μεταμόρφωση σε γερόντισσα, όπως ο γερο-Χρόνος. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. με εκανες και γελασα με τις αναβολες.... και εγω το ιδιο κανω. εχει κ αυτο τη φαση του ομως.

      φιλια πολλα! καλο σου βραδυ! <3

      Διαγραφή
  7. Μου άρεσε πολύ το κείμενό σου, με οδήγησε χρόονια πίσω όταν είχα αναζητήσεις και έγραφα για να εκφραστώ, που αποτύπωνα στο χαρτί σκέψεις αναζητήσεις μήπως και βρω μια άκρη... για άλλη μια φορά περιγραφηκότατη φίλη μου!!! Μόνο που εγώ έχω άλλο θέμα με το χρόνο, είναι ο νεαρός εκείνος που περιέγραψες και τρέχει σαν το μακάκα γύρω γύρω και μενα με τραβολογάει από πίσω και δεν έχω καθόλου όρεξη λέμε για γυμναστικές και μ'αυτά και μ'αυτά έφτασα αναμαλλιασμένη και σκονισμένη, μιας και με έσερνε όπως είπαμε σαν το κλωτσοσκούφι ,μέχρι τα 34 και δεν κατάλαβα πως! χαχαχαχαχχα Μα πως πέρασαν τόσο γρήγορα τα άτιμα τα χρόνια, εγώ νιώθω ακόμα παιδί!!!
    φιλάκια γλυκιά μου Κική, καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα ειναι τελειο το οτι νοιωθεις ακομη παιδι! και ευχομαι να το νοιωθεις για παντα! μονο ετσι μπορουμε να ζουμε! ως παιδια! :)

      φιλακια πολλα γλυκια μου!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να