Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ.

Ναι, γιατί ακόμη και εκει έφτασε η χάρη μου. (Όχι παίζουμε) :P

Αυτό το ποστ βαδίζει στα χνάρια της ανάρτησης "Το περιστέρι και εγώ" και αποτελούν αναρτήσεις "εγκαινίων"  για τη στήλη που δημιουργήθηκε έτσι απλά, με τίτλο "Προσωπικές Ιστορίες" (Πώς είναι οι οικογενειακές ιστορίες; Καμία σχέση!) χαχαχα

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι:

"Μπιπ μπιπ" κόρνα και η Κική κατεβαίνει τα σκαλιά (στο σπίτι στο χωριό), αγκαλιάζει, φιλάει τις φίλες τις, μπαίνει μέσα στα αμάξι, πατάει γκάζι η Ιωάννα και απογειωθήκαμε! (πλάκα κάνω είναι πολύ προσεκτική και καλή οδηγός).

Φτάνουμε που λέτε σε ένα άλλο μεγαλύτερο χωριό όπου είχαν πανηγύρι, παζαρι και όλα τα συναφή, παρκάρουμε και ξεκινάμε ξέρετε τώρα κουτσομπολιό, νέα, ειδήσεις κτλ κτλ κτλ.

Καταρχάς να σας συστήσω τις φίλες μου.

Η Ιωάννα και η Στάμη!

Την Ιωάννα την ξέρω εδώ και αρκετά χρόνια, τη Στάμη τη γνώρισα πρόσφατα μέσω της Ιωάννας και γενικά είμαι χαρούμενη που τις έχω στη ζωή μου αν και δεν τις βλέπω συχνά επειδή μένω λιγάκι μακρυά τους, όταν όμως επισκέφτομαι το χωριό μου δε παραλλείπω να τις δω. 
 Σούπερ άτομα, ακομπλεξάριστα, γεμάτες χιούμορ, θετικότητα και πάνω απ όλα εφοδιασμένες με καλή διάθεση για να περνάει όμορφα μια παρέα.

Κάναμε τις βόλτες μας, παζαρέψαμε (γιατί αν δε παζαρέψεις στο παζαρι δεν έχει αξία), ψωνίσαμε το κατι τις μας (ελάχιστα δηλαδή) και γενικά περάσαμε πολύ όμορφα. Το γέλιο "έρρεε" άφθονο και κάθε στιγμή που το γέλιο εμφανίζεται τη κάνει πιο ισχυρή, πιο δυναμική και πιο απολαυστική! 

Η Κική που λέτε εκείνη την ημέρα χάρηκε πάρα πολύ και για κάποιους άλλους λόγους. Διότι αντίκρυσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο που πριν χρόνια αποφοίτησε, μα πάνω απ όλα χάρηκε γιατί βρήκε παλιούς συμμαθητές/συμμαθήτριες και καθηγήτριες (μία δηλαδή αλλά είναι τόσο καλή που κάνει για χίλιες).

( Συνειρμός: ανέκαθεν στα παζάρια βλέπαμε κόσμο (η οικογένειά μου και εγώ όταν ήμουν μικρή) που είχαμε καιρό να δούμε).

Αφού λοιπόν κάναμε τις βόλτες μας η Ιωάννα ήθελε κουρσάκια (συγκρουόμενα). Πάμε  στα παιχνίδια που είχανε φέρει και βλέπω πως είχε το Γύρο του Θανάτου. Τρώω μια φλασιά και να χω λυσσάξει να μπούμε. Ε συμφωνούνε τα κορίτσια και πάμε και ρωτάμε τί ώρα ανοίγει. Αφού διαπιστώσαμε πως είχαμε λίγη ώρα στη διάθεσή μας αποφασίσαμε να παμε για καφέ, έλα όμως που κουβέντα στη κουβέντα πέρασε η ώρα και χαμπάρι δε πήραμε και ξαφνικά ακούμε κάτι μηχανές και φωνές απο μικρόφωνα και καταλάβαμε πως όπου να ναι θα ξεκινάγανε.

Ε για να μη τρέχαμε σα τις χαζές παίρνω εγώ το μπαμπά (παλιός θεατής του είδους) και των ρωτάω αν θα έχει και δεύτερο γύρο και μου είπε πως ναι πάντα κάνουν κα άλλους γύρους. Ε ησυχάζω μετά και συνεχίζω το κουτσομπολιό με τα κορίτσια.

Μετά από μία ώρα σχεδόν φεύγουμε και πάμε στο πάρκο με τα παιχνίδια και εκεί συναντάμε ένα πολύ γλυκό κοριτσάκι, τη Βάσω που είναι ξαδέρφη της Στάμης και τη πείθουμε να έρθει μαζί μας. Σημειώστε πως είναι μόλις 18 χρονών και εμεις κοτζάμ γαιδούρες).

Πάμε που λέτε στο πάρκο, κόβουμε τα εισητήρια (πολύ οικονομικά για το συγκεκριμένο show) και με τα πολλά πείθουμε τη Βασούλα να ακολουθησει (όπου κρατήστε αυτό: πρόβαλλε σθεναρή αντίδραση).

Και ξαφνικά συνειδητοποιούμε πως κάποιοι που παίζανε παραπέρα ποδοσφαιράκι ήταν αυτοί που θα κάνανε το show.

Μεταξύ μας, δε μας πολυγεμίσανε το μάτι αλλά λέμε εντάξει...

Μετά απο κάνα δεκάλεπτο ανεβαίνουν επάνω στη σκηνή ας πούμε, άρχισαν να καλούν το κόσμο και να κάνουν επιδείξεις των μηχανών και των ικανοτήτων τους.

Βασικά σας μιλάω σα να ξέρετε τι είναι "ο γύρος του θανάτου" γιατί νομίζω πως λίγο - πολυ όλοι το γνωρίζετε, προσωπικά το γνώριζα αλλά δεν είχα μπει ποτέ ως τώρα αλλά αν δε ξέρετε, ας πούμε πως "ο γυρος του θανάτου" είναι ένα επικίνδυνο άθλημα (show), το οποίο δίνεται μέσα σε εναν χωρο που μοιάζει με βαρέλι, είναι περίπου 15 μέτρα ύψος,  και ξεκινάνε οι ακροβάτες - μηχανόβιοι απο κατω (απο το πάτο ας πούμε το βαρελιού) και ανεβαινουν μέχρι επάνω (στο σημείο όπου στέκονται οι θεατές)τρέχοντας με τις μηχανές έχοντας κυκλική και ανηφορική φορά, ενώ ταυτόχρονα μας παρουσιάζουν διάφορα επικίνδυνα τρικς. 

Ε εντάξει πόσο επικίνδυνο θα μπορούσε να είναι; 

Δεν ήξερα;;; Ε δε ρώταγα; Σα παιχνίδι το είχα στο νου μου. Λέω θα μπω, θα γελάσω και θα βγώ.
(Συγκρατήστε αυτά τα τρία).

Είχα μείνει λοιπόν στο σημείο που μας παρουσίαζαν τα θεάματά τους επάνω στη σκηνή και εκεί για πρώτη φορά μου πέρασε μια ιδέα απο το μυαλό οτι μπορεί να μην είναι και τόσο απλό όσο πίστευα, όταν ο ένας άρχισε να κάνει κάτι περίεργα "σπινιαρίσματα" και ακούω μέσα στο πανικό τη φωνή της Ιωάννας: "Κορίτσια μήπως να πάμε λίγο πιο πίσω; Έτσι όπως τον βλέπω δεν του έχω και πολυ εμπιστοσύνη αυτουνού." "Πατάω" κάτι γέλια γιατί σκέφτομαι πως είναι πολύ αδύνατος και κάνω εικονίτσα στο νου να φέρνει γύρο γύρο μέσα στο βαρέλι και να τον παίρνει ψηλά η δύναμη του αερα αλλά παρ όλα αυτά εκεί εγώ μπροστά μπροστά.

Κι αφου τελειωσανε οι εξωτερικές επιδείξεις περάσαμε μέσα, στα ενδότερα. 

Και παλιό μου φάνηκε, και περίεργο μου φάνηκε, κάπως μου φάνηκε τέλος πάντων. Ανεβαίνουμε πάνω και λαβαίνουμε θέσεις. Η Ιωάννα και η Βάσω θέλανε να πάμε απο τη μέσα πλευρά, η Στάμη και εγώ απο εκεί που μπήκαμε, να μαστε και κοντά στη πόρτα μη γινει κάτι να πεταχτούμε κατευθείαν έξω. χαχαχα. Τελικά μείναμε κοντά στη πόρτα ευτυχώς.

Λαβαίνουμε λοιπόν τις θέσεις μας, ακουμπάμε και τα χέρια μας επάνω σε κάτι προστατευτικά κεκλιδώματα (αν μπορώ να το πω έτσι) που είχανε και ανέμελες κυρίες εμείς περιμέναμε να απολαύσουμε το σόου.

Μόλις μπηκαν όλοι μέσα και ήταν όλα έτοιμα να ξεκινήσουν (ευτυχώς η πάνω πόρτα ήταν ανοιχτή) αλλιώς σα ποντίκι θα αισθανόμουν, άρχισαν οι ακροβάτες - μηχανόβιοι να μας λένε δυο τρια πράγματα, όπως να μην ακουμπάμε τα χερια μας πουθενά και όταν ακούω προς το τέλος πως η ασφάλεια μας είναι δική μας υπόθεση με πιάνει ένα ταράκουλο.

"Όπα Κική λέω, εσύ στο allou fun park πας και για να ανεβεις στο πιο απλο παιχνιδι λυσσας, τί τα ήθελες τώρα αυτά;"

Ε μέχρι να συνειδητοποιήσω τι σκεφτόμουν, ξεκινάνε. Εντωμεταξύ ήταν 3 οι ακροβάτες (μου άρεσε πολύ που αποκαλούσαν τους εαυτους έτσι - αλήθεια) και εμείς είδαμε τους δύο γιατί ο ένας ήταν τραυματίαςμ φαινόταν άλλωστε και με το που πάνε να ξεκινήσουν βλέπω να είναι και οι 3 και να κοιτάνε τη μια μηχανή.

"Όπα λέω χάλασε, τη γκαντεμιά είναι αυτή;"

 Κι εκει που σκεφτόμουν ποιος μας γκαντέμιασε ξεκινάει το show ο αδύνατος αλλά τωρα δε μπορούσα να κάνω εικονίτσα στο μυαλό και να αστειευτώ διότι μέχρι να καταλάβω τι γίνεται τον βλέπω να περνάει απο μπροστά μας. Πολύ ψηλά σας λέω. Δε περίμενα με τίποτα ότι φτάνουν τόσο ψηλά και μάλιστα με τη συγκεκριμένη ταχύτητα.

Και με το που τον βλέπω φάντη - μπαστούνι μπροστά μας γυρνάω το κεφάλι απο την άλλη και βλέπω τη Στάμη να έχει καθίσει κατω (είχε σα σκαλοπατάκια πίσω μας) και να κλείνει τα μάτια της.

"Αμάν λεω τι βάψαμε".

Και να τρέχει εκείνος, και να κουνιέτε το βαρέλι μαζί με μας και να χουμε και το ηχειο δίπλα να ακουγεται ο θορυβος των μηχανών μέσα στο αυτί μας και να βλέπω τις φοβισμένες ή τις απολαυστικές φάτσες ορισμένων απέναντί μας και να λέω μόνη μου "Φαντάσου πως θα ναι η δικιά σου φάτσα τώρα" και μεσα στο πανικό που ένοιωθα και έβλεπα προσγειώνεται κατω η μηχανή και παίρνουμε όλοι μαζί ανάσα αισιοδοξίας.

Και ξεκινάει ο δάσκαλος των ακροβατών, με τη καλύτερη μηχανή να τρέχει, να κάνει τα θεάματά του με απίστευτο τρόπο και να τρέμουμε όλοι εκει μέσα και κυριολεκτικά και μεταφορικά γιατί εκτος απο το οτι κουνιοταν ολο το σκηνικο, τρεμαμε απο το φοβο μας. Το τι εκανε ο ανθρωπος δε λεγεται. Εκτος απο το οτι πηγαινε σφαιρα, αντι να κοιταει μπροστα του κοιταζε το κοσμο στα ματια, με μια χαρα, με μια χαρη, τι να σας λέω, άλλο πράγμα. Χαιρέταγε το κόσμο, έβγαλε εν κινήσει ένα μαντήλι και έδεσε τα μάτια του, έκανε και διάφορα άλλα, τα οποια δεν τα είδα όλα γιατί λόγο φόβου γυρνάγαμε και απο την άλλη μεριά το κεφαλάκι. 

Ε αφού έκανε το πολυ ριψοκίνδυνο για μένα show ο δάσκαλος νόμιζα και εγώ οτι τελείωσε η ατραξιόν και μας λένε απο το μικρόφωνο πως τώρα θα έκανα και οι δυο μαζι μηχανές το "γυρο του θανατου" και εκει λεω τωρα τη βαψαμε. Κουναει τοσο πολυ με μια μηχανη, τωρα που θα ναι δυο εχει να γινει της κακομοιρας. Θα πεσουμε και δε θα μεινει ουτε κοκκαλακι. Ε και μεχρι να τελειωσω το λογισμο εχω ηδη εγκατασταθει με τη Σταμη μπροστα απο τη πορτα αν χρειαστει να βγουμε εξω και να γινετε ο χαμος. Τετοιο κουνημα σας λεω ουτε στο τσιφτετελι. Μετα κλεισανε και ολα τα φωτα και οταν ανοιξανε που σημαινε οτι τελειωσε το show, λεω ειδωμεν το φως το αληθινο. 

Και καπως ετσι λοιπον τελειωσε η πρωτη μου γνωριμια με το "γυρο του θανατου". Μεταξυ μας θα ξαναεμπαινα γιατι ο μπαμπας μου εχει δει και με ραλι και με ποδηλατο ακομη και θελω κι εγω χαχαχα αλλα οτι φοβηθηκα, φοβηθηκα πολυ δε το κρυβω αλλα παρ ολα αυτα μου αρεσε!

Κατεβαινοντας λοιπον τις σκαλες τις εξοδου και πατωντας κανονικη "γη" ειμασταν κάπως έτσι: Η Στάμη και εγώ τρομαγμένες, η Ιωάννα ψιλοφρικαρισμένη (ακόμη δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε δει) και η Βάσω η μικρή που σας έλεγα μέσα στη τρελλή χαρά! Αφού μας λέει με μια φυσικότητα: "Άντε πάμε να πάρω μια ονειροπαγίδα τώρα". χαχαχαχα Αστέρι η μικρή.

Και μετά απο όλον αυτό το χαμό τα κορίτσια πήγαμε για φαγητό (σουβλάκια - λουκάνικα - ξέρετε τώρα). Οπότε τελος καλο όλα καλά! Θα το θυμόμαστε ευχάριστα πάντα! :)

Αυτή λοιπόν είναι μια προσωπική στιγμή που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας κυρίως για να γελάσουμε αλλά και για να σας πω κλείνοντας την ανάρτηση πως περα απο το φοβο, τις στιγμες και ολα οσα εζησα εκείνη την ημέρα, δε θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο του δάσκαλου όπως τον αποκαλούσαν όταν έκανε το δικό του γύρο του θανάτου. Η χαρά που έβγαζε και που εισέπραττα εγώ ως Κική ήταν ίδια με αυτή που νοιώθω εγώ όταν γράφω ένα κείμενο. Κι εγω απλα καθομαι και γραφω, εκεινος ομως εκανε τοσα πολλα πραγματα και το θεμα ειναι πως τα εκανε να μοιαζουν απλα "ασχετα αν πολλοι απο εμας φοβομασταν", ίσως επειδή το έκανε με φυσικότητα και αγάπη να φαινόταν τόσο απλό και σύνθετο μαζί.

Ειλικρινά δε θα ξεχάσω τα μάτια του που λαμπύριζαν ευχαρίστηση όταν χαιρετούσε το κόσμο ενώ ήταν σε κίνηση και αντί να κοιτάει μπροστά του κοιτούσε εμάς και το χειροκρότημα ήταν σα να τον ενδυνάμωνε.

Αδιαμφησβήτητα εκείνο το βράδυ θα μου μείνει αξέχαστο για τη χαρά που έβλεπα σε έναν άνθρωπο που έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο, γιατί στην ουσία αυτοί οι άνθρωποι αυτό κάνουν, απλά άργησα να το καταλάβω, γιατί εγω οπως ειπα και στην αρχη νομιζα πως θα μπω, θα γελασω και θα βγω, γιατι νομιζα πως μας διασκεδαζουν, δε μας διασκεδαζουν ομως μας δειχνουν τι μπορουν να κανουν και αυτο εχει μια αλφα διαφορα! :)

Αυτα για σημερα! Να ειστε καλα φιλοι μου και να χετε μια όμορφη μέρα!

Σχόλια

  1. Απόλαυσα και διασκέδασα με την κάθε σου λέξη, με την κάθε σου φράση!
    Δεν έχει τύχει να παραβρεθώ σε κάτι αντίστοιχο (αλλά μεταξύ μας: και στο δρόμο κάποιοι οδηγοί, τέτοια αισθήματα σου δημιουργούν... Σαν να κάνουν το γύρω του θανάτου, πλάι σου!!!)
    ;-)
    Φιλάκια πολλά, κούκλα μου και... stay safe!!!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα οντως εχεις απολυτο δικιο! στο δρομο κυκλοφορουν ελευθεροι πολλοι τετοιοι οδηγοι που ειναι και τελειως ασχετοι!

      καλο καλο! χαχαχα

      φιλακια πολλα! και χαρηκα που απολαυσες το μεγαλο κειμενο! μακιααα

      Διαγραφή
  2. Διάβασα την άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία σου Κική μου και ένα έχω να σου πω : ΖΗΛΕΥΩ !!! Θέλω και εγώ μια τέτοια εμπειρία με ριψοκίνδυνες μηχανές!α)λατρεύω τις μηχανές(οδηγώ και εγώ και με δίπλωμα παρακαλώ) β)μου αρέσουν τα extreme sports!Δεν έτυχε ποτέ όμως να βρεθώ σε τέτοια φιέστα αν και θα το ήθελα πολύ!Είσαι τυχερή που το έζησες αυτό!Φιλάκια πολλά και καλό ΣΚ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ααα εισαι μηχανοβια ε;;; τι τελεια!!!! λιγες γυναικες το κανουν αυτο!!! αρα θα εισαι και δυναμικος ανθρωπος! μπραβο μπραβο, καλο αυτο!

      να εισαι καλα κοριτσακι μου! φιλακια πολλα και καλο σκ και σε σενα! :)

      Διαγραφή
  3. Ουφ εγώ πάντως μόνο που διάβασα την περιγραφή σου φοβήθηκα!
    Δεν είμαι για τέτοια.

    Φιλάκια πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ σερενατουλα μου! και εγω φοβηθηκα αλλα μ αρεσε κιολας! :)

      καλο βραδυ γλυκουλα μου! μακιααα

      Διαγραφή
  4. Τελικά είναι εμπειρία "ο γύρος του θανάτου", όχι αστεία!! :)
    Ωραίο να μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου στο χαρτί Κική μου!
    Φιλάκια και καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι παλομιτσα μου ενα ειδος εμπειριας ειναι κ αυτο. χαιρομαι που μοιραζομαι μαζι σας τις εμπειριες μου. δε περιμενα ποτε οτι θα το εκανα αυτο αλλα να που το εκανα. :)

      φιλακια και καλο σκ παλομιτσα μου! :*

      Διαγραφή
  5. Δεν έχω πάει ποτέ στον γύρο του θανάτου. Ακούγεται τόσο ωραίο. Μόνο αυτό το ταρακούνημα με προβληματίζει. χαχαχα

    -Τρομερή περιγραφή!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αστα κοριτσακι κουναγε αρκετα αλλα ανετα ξαναπηγαινα! χαχαχα

      χαιρομαι που σου αρεσε η περιγραφη. μου βγηκε μεγαλη αλλα ειναι ακρως αληθινη. :)

      μακιαααα! καλο βραδυ αγαπουλα!

      Διαγραφή
  6. Έχω πάει στο γύρο του θανάτου κι ήταν πράγματι ενδιαφέρον.Θα ξαναπήγαινα παρότι ο θόρυβος των μηχανών που ουρλιάζουν ήταν αφόρητος.
    Φυσικά απ΄ όσο κατάλαβα δεν πρόκειται να ξαναπατήσεις!αχαχα!
    Πάντως η ιστορία σου μπορεί να ΄ταν μεγάλη, αλλά με κρατούσες σε αγωνία και την απόλαυσα μέχρι το τέλος... είσαι καταπληκτική στο γράψιμο καλή μου!Να περάσεις υπέροχα!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλε μου φιλε φυσικα και θα ξαναπαω, με τη πρωτη ευκαιρια, το ανεφερε και μεσα, ασχετως που φοβηθηκα, θα ξαναπω τρεχοντας. χαχαχα

      σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια! να εισαι καλα! και να εχεις ενα τελειο σκ ευχομαι ολοψυχα! :)

      Διαγραφή
  7. Χε,χε,χε! Πριν πολλά χρόνια είχα πάει σ' ένα πανηγύρι που είχε γύρο του θανάτου κι εκστασιάστηκα! Δεν θυμάμαι να φοβήθηκα, γιατί είχα μείνει να παρατηρώ τους αναβάτες. Όμως ναι! Πολύ ταρακούνημα το βαρέλι! :)) :))
    Απολαυστικότατη η ανάρτησή σου Κική μου! Χαμογελούσα πίσω από την οθόνη του laptop της δουλειάς, για να μη με πάρουν χαμπάρι!
    Πολλά πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα χαιρομαι που σε εκανα να γελασεις κορτισακι μου! να εισαι καλα και να εχεις ενα γεματο με ομορφες εκπληξεις σκ ευχομαι ολοψυχα! φιλακια πολλα πολλα! <3

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα Κική μου! Λατρεύω τα πανηγύρια και περιμένω πώς και πώς το δικό μας που γίνεται σε λίγες μέρες :)
    Αλήθεια; Θα ξαναπήγαινες στο Γύρο του θανάτου;
    Εγώ πάντως ποτέ δεν το είχα σκεφτεί ...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και μενα μου αρεσουν Αριστεα μου. ναι ναι θα ξαναπηγαινα. ειναι ωραια. χαχαχαχα. δοκιμασε το, θα σ αρεσει στο τελος. φιλακια κοριτσακι! καλο βραδυ!

      Διαγραφή
  9. μια φορα πήγα πολύ μικρή...αφού το είχα ξεχάσει!
    Σίγουρα με τίποτα δε θα ξαναπήγαινα! Ανατριχιάζω τώρα που το θυμήθηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου Κική μου σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και το όμορφο σχόλιό σου!!!Έχω πάει και εγώ στο γύρο του θανάτου και είναι όπως ακριβώς τα περιγράφεις.Μου έχει μείνει στο μυαλό όλος αυτός ο ενθουσιασμός των αναβατών και ο θόρυβος των μηχανών!!Το show που παρακολουθήσαμε εμείς είχε και αυτοκίνητο και έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα με τις μηχανές μιλάμε οι άνθρωποι είναι αστέρια και αυτό που κάνουν το αγαπάνε πραγματικά!!!Φιλάκια Κική μου και ελπίζω να τα λέμε συχνά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλως ηρθες και στο δικο μου σπιτακι! ευχαριστω για το καλωσορισμα και για το σχολιο σου. θα ηθελα κι εγω να δω το σοου με αυτοκινητο, ειναι ενα θεαμα απιστευτο, δε ξεχνιετε ευκολα...

      φιλακια πολλα φιλη μου και νομιζω οτι θα τα λεμε συχνα. να εισαι καλα! καλο βραδυ να εχεις! μακιααα

      Διαγραφή
  11. Τέλεια η περιγραφή σου, Κική! Προσωπικά, δεν θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι εκεί!!! :)
    Πολλά φιλιά, καλό Σ/Κ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να σαι καλα γλυκο μου κοριτσακι! φιλια κι απο εμενα! καλο βραδυ και καλο σκ να εχεις!!!

      Διαγραφή
  12. Η αδρεναλίνη του Κική μου είχε χτυπήσει κόκκινο και έτσι ζουν αυτοί οι άνθρωποι... όσο για την περιγραφή σου ένα θα σ πω... ίδρωσα!
    Δεν θέλω άλλο... μην επιμένεις δεν θα πάρω... ευχαριστώ πολύ ...χαχαχα...

    φιλάκια Κική μου
    καλό Σαββατοκύριακο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αδρεναλινη Λεβινα μου, η σωστη λεξη. χιχιχι

      να σαι καλα κοριτσακι μου! καλο βραδυ και καλο σκ να εχεις!

      μακιααααααα

      Διαγραφή
  13. Μα είσαι τόσο γλυκιά τόσο αυθόρμητη τόσο περιγραφική τόσο μοναδική!!! Βήμα βήμα βολτάραμε μαζί σου στο πανηγύρι, θυμηθήκαμε τα δικά μας, ζήσαμε την αγωνία σου στο γύρο του θανάτου, εγώ προσωπικά δεν έχω μπει ποτέ, αλλά με τη δική σου εμπειρία δε βλέπω να το τολμήσω. Μας μετέδωσες τη χαρά και τον ενθουσιασμό σου, την όμορφη ατμόσφαιρα και συντροφιά με τις φίλες σου! Χαίρομαι τόσο πολυ που πέρασες ωραία και διασκεδαστικά αλλά κυρίως που το μοιράστηκες μαζί μας!!! Εύχομαι πάντα να περνάς απολαυστικά όμορφα! Τα φιλιά μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Κατερινάκι μου καλο τι γλυκο το μυνημα σου! Σ ευχαριστω παρα πολυ! Χαιρομαι που ζησαμε βημα βημα ολα αυτα! Χαρα μου να τα μοιραζομαι μαζι σου ματια μου! Φιλακια πολλα πολλα! <3

      Διαγραφή
  14. Μπορεί να σε συγκλόνησε ο γύρος του θανάτου, αλλά αν ήσουν στη γειτονιά μου σε ένα σουβλατζίδικο που το λένε «Ο Θάνατος», και έτρωγες από το γύρο που φτιάχνει, τότε θα καταλάβαινες τι σημαίνει γύρος του «Θανάτου»! Σούπερ!

    Υ.Γ. Εύχομαι να μην τύχει να δεις ατύχημα από το γύρο του θανάτου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα ενταξει παλι καλα που φτιαχνει σουπερ γυρο γιατι αν εφτιαχνε αλλου ειδους γυρου θα εβλεπα να κανεις εσυ το γυρο του θανατου λαιβ. χαχαχα

      και εγω το ευχομαι αν και δεν εχω ακουσει να γινετε ποτε ατυχημα...

      Διαγραφή
  15. Καλησπέρα Κική μου!!! Επέστρεψα να διαβάσω ολόκληρο το κείμενο περί "το γύρο του θανάτου" :)) Tο σκέφτηκες καλά και μπήκες εκεί μέσα; χαχαχα μόνο που βλέπω το βαρέλι πως κουνιέται δεν τολμάω!!! Γενικά δεν τα έχω καλά με τις μηχανές!!! Να σαι καλά που μοιράστηκες την όλη φάση μαζί μας!!! Έμαθα επιτέλους τι γίνεται εκεί μέσα!!! :))
    Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!! ΦΙλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα φιλη μου! η αληθεια ειναι πως δεν το πολυσκεφτηκα οταν μπηκα αλλα και δε περιμενα να φοβηθω. νομιζα πως απλως θα δω κατι, ε δε το βλεπεις απλως, το ζεις μαζι τους. :)

      φιλακια πολλα κοριτσακι! <3

      Διαγραφή
  16. Οταν έρθεις στα μέρη μας θα με πας στα συγκρουόμενα;
    Μόνο αυτά αντέχει η καρδιά μου!
    Φιλιά κοριτσάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οπου θες θα σε παω Αντιγοναρα μου! και στα συγκρουμενα, και στις κουνιες και στα ποδοσφαιρακια, παντου! ολα τα αντεχεις!!!

      φιλια υπεροχη κυρια μου! <3

      Διαγραφή
  17. Καλημέρα Κική μου..απολαυστική ανάρτηση ο γύρος του θανάτου..μας το περιέγραψες σαν κινηματογραφικό στυγμιότυπο step by step..΄μου αρέσουν όλα αυτά τα παιδικά που σε κάνουν να ξεφεύγεις απο τα ίδια και τα ίδια!!είσαι μοναδική στο να περιγράφεις τέτοια στιγμιότυπα που όλοι μας έχουμε ζήσει με φίλους ή με τα παιδιά μας..άπειρα φιλάκια και ένα όμορφο Σ/Κ σου εύχομαι να περάσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ σ ευχαριστ παρα πολυ Καιτη μου για το ομορφα λογια σου!
      με κανεις να χαμογελαω τρυφερα διαβαζοντας τα!
      να εισαι καλα ματια μου! φιλακια πολλα! <3

      Διαγραφή
  18. Αααχχχ φιλενάδα!!! Τι μου θύμισες!!! <3 Πολύ ωραία ανάρτηση!!! Εκτός από όλα αυτά που ανέφερες εμένα με φόβιζε και το ότι ο δάσκαλος κάθε φορά που ανέβαινε στα ύψη έκανε τον σταυρό του!!! Πάντως ήταν τέλεια εμπειρία και περάσαμε ακόμη πιο τέλεια εκείνο το βράδυ!!! (Κι ας μην μπήκαμε στα συγκρουόμενα!!! χα χα χα!!!!) Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιωάννα μου καλημερα!!!!
      Ναι εχεις απολυτο δικιο! Ξεχασα αυτο που ανεφερες με το σταυρο! Τωρα το θυμηθηκα! χαχα
      Καλα εγω εκλεινα τα ματια δε τα εβλεπα ολα, εσυ εκει ντουρασελ. μετα φοβηθηκες αφου βγηκαμε. χαχαχα

      Ηταν οντως πολυ ομορφη μερα εκεινη!
      Φιλακια φιλεναδα μου!
      Εις το επανιδειν! χιχιχι

      Μακιααααα

      Διαγραφή
  19. Λοιπόν..ήταν λες και έβλεπα μία επίσκεψη στο Βαρέλι στην Έκθεση Θεσσαλονίκης όταν ήμουν μικρή και πήγαινα με το μπαμπά μου!!!!! Ήταν λες και ξαναζούσα τις ίδιες στιγμές και τα ίδια συναισθήμτα. τους φόβους μου , τα μάτια που έκλεινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αααααα ωστε εχεις μπει και εσυ στο βαρελι! χιχιχιχι

      καλα εκανες αχτιδουλα! κ εγω τα ματια εκλεινα! χαχαχα

      καλο σκ! φιλακιααα

      Διαγραφή
  20. Δεν έχει τύχει να παρακολουθήσω ποτέ, αν και θα το ήθελα. Δεν ξέρω αν θα φοβόμουν... έχω συνειδητοποιήσει πως όσο μεγαλώνω, τόσο ενισχύεται η αίσθηση του κινδύνου που έχω. Μικρή δεν καταλάβαινα τίποτα, τώρα πριν τολμήσω κάτι το σκέφτομαι 15 φορές.
    Ίσως γι΄αυτό και η μικρή που ήταν μαζί σας δεν φοβήθηκε καθόλου!! :))
    Φιλιά, καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχεις δικιο κοριτσακι σε αυτο με την ηλικια. αυτο βλεπω κι εγω να συμβαινει!
      να το τολμησεις ομως! χιχιχι

      καλο βραδυ! φιλακιαα

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να