Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ.

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα! 
Εύχομαι να μου είστε όλοι καλά και κυρίως να περνάτε όμορφα.

Κρύωσε ο καιρός και πάλι αλλά τί να κάνουμε! Χειμώνα έχουμε, ευπρόσδεκτο και το κρύο λοιπόν! Για εμάς τουλάχιστον....

Για σήμερα σας έχω το τέταρτο μέρος της εκφραστικής πορείας που αν θυμάστε και παλιότερα σας είπα πως θα περιλαμβάνει το πρώτο κείμενο (ιστορία) που έγραψα  ειδικά για το κόσμο της μπλοκόσφαιρας και το ανέβασα με πολλή χαρά, μη πιστεύοντας όμως οτι θα αρέσει τόσο όσο έδειξε τουλάχιστον!

Δε ξέρω αν θα το θυμούνται αρκετοί απο τους παλιούς μου μπλοκοφίλους αλλά να σας πω την αλήθεια πάλι νοιώθω μια άγουρη χαρά μέσα μου, σαν εκείνη που ένοιωσα την ημέρα που το δημοδίευσα!

Εντάξει, η αλήθεια είναι πως ντρεπόμουνα πολύ γιατί άλλο να γράφεις για σένα και τον υπολογιστή σου και άλλο να γράφεις για τους φίλους της μπλοκόσφαιρας τους οποίους και δεν ήξερα καλά τότε, γιατί τώρα έχω "δικτυωθεί" για τα καλά! χιχιχι ;)

Λοιπόν μια μικρή υπενθύμιση για τα παλαιότερα μέρη της εκφραστικής πορείας και η ιστορία με τον τίτλο που είδατε και στην επικεφαλίδα της ανάρτησης είναι όλη δική σας!

Να μου τη προσέξετε όμως γιατί έχει τεράστια συναισθηματική αξία για μένα και με κάνει να τη "κοιτάζω" με πολύ αγάπη και στοργή!

Για το πρώτο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/11/h_30.html, για το δεύτερο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h.html. και για το τρίτο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h_10.html.



 ΠΕΤΑ ΨΗΛΑ.... ΣΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ!


            Μία γυναίκα, γύρω στα 30, ψηλή, μελαχρινή και όμορφη πολύ κάθεται σκεπτική σε ένα παγκάκι ενός πάρκου. Γύρω της υπάρχει πολύς κόσμος. Παιδιά που παίζουν, άνθρωποι που κάνουν βόλτες και συζητούν με παρέα, άνθρωποι που πάνε βόλτα τα ζωάκια τους, άνθρωποι μοναχικοί σαν αυτή που κάθονται στα διπλανά παγκάκια και απολαμβάνουν τη συντροφιά του καφέ  ή της εφημερίδα τους.
            Η γυναίκα κοιτάζει τριγύρω της με μια ματιά διαφορετική από τη συνηθισμένη, αλλόκοτη μπερδεμένη μπορώ να πω. Ενώ κοιτάζει τριγύρω της απεγνωσμένα, σα να προσπαθεί να βρει κάποιον δικό της, κάποιον που έχει να δει καιρό, κάποιον που λαχταρά να αγκαλιάσει, η ματιά της φανερώνει πως στη πραγματικότητα δε ψάχνει κανέναν και τίποτα! Το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό της και τους γύρω της ότι και καλά κάτι ή κάποιον περιμένει, όμως στην ουσία το αφηρημένο της βλέμμα δείχνει καθαρά ότι αυτή η κοπέλα είχε πάψει να περιμένει κάποιον από καιρό ή μαλλον για να το πω καλυτέρα δείχνει ότι έπρεπε να είχε πάψει να περιμένει κάποιον από καιρό και αυτό η κοπέλα το γνωρίζει αλλά δε θέλει να το παραδεχτεί, δε μπορεί να το παραδεχτεί, όχι τουλάχιστον τώρα.
            Λίγα μέτρα πιο πέρα από τη γυναίκα είναι όρθιο ένα παιδάκι γύρω στα 10, πολύ ζωηρό που όλη την ώρα κυνηγά τα περιστέρια του πάρκου προσπαθώντας να τα πιάσει. Μάλιστα είναι τόσο ζωηρό που οι φωνές του έχουν αρχίσει να ενοχλούν πολλούς περευβρισκόμενους αλλά δε του κάνουν παρατήρηση αφού είναι παιδάκι.
-         Έλα Βαλάντη, ορίστε το παγωτό σου, λέει στο μικρό ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος  μάλλον είναι ο παππούς του.
-         Όχι τώρα παππού. Πρώτα θα πιάσω τα περιστέρια και μετά θα το φάω.
-         Μα θα έχει λιώσει μέχρι τότε.
-         Δε με νοιάζει σου λέω. Εγώ πρώτα θα πιάσω τα περιστέρια και μετά θα το φάω, λέει το μικρό θυμωμένο και αρχίζει να κυνηγά ξανά τα περιστέρια.
Ο Βαλάντης θυμωμένος και πεισμωμένος συνάμα που δε μπορεί να πιάσει κανένα περιστέρι πλησιάζει το παγκάκι που κάθεται η γυναίκα και στριμώχνεται δίπλα της σταυρώνοντας σφιχτά τα χέρια στη μέση του, υποδηλώνοντας έτσι το πόσο πολύ πεισμωμένος είναι!
- Είσαι θυμωμενος που δε τα έπιασες; Ρωτάει η γυναίκα χαμογελώντας το μικρό.
- Θα τα πιάσω σε λίγο μόλις ξεκουραστώ! Αποφάνθηκε πεισματικά.
- Γιατί θέλεις τόσο πολύ να τα πιάσεις;
- Γιατί μπορώ, απαντά δυναμικά ο μικρός.
- Ναι αλλά αυτά δε θέλουν να τα πιάσεις.
- Και τί με νοιάζει εμένα! Εγώ θέλω!
- Και τί θα τα κάνεις αυτά που θα πιάσεις;
- Θα τα πάρω σπίτι μου, θα τα βάλω σε ένα κλουβί και θα τα ταΐζω.
- Άμα τα βάλεις σε κλουβί θα στενοχωρηθούν και δε θα αντέξουν… αυτό θέλεις;
Ο μικρός Βαλάντης κοίταξε περίεργα τη γυναίκα, σα να συμφωνούσε μαζί της αλλά σα να μην ήθελε να το παραδεχτεί.
- Και τί θα πάθουν; Τη ρώτησε σιγανά.
- Θα πεθάνουν από τη στεναχώρια τους, απάντησε γλυκά η κυρία αφήνοντας άναυδο το μικρό.
- Αφού θα τα ταΐζω, θα τα κάνω μπάνιο και επίσης θα παίζω συχνά μαζί τους γιατί να ψοφήσουν; Ρώτησε ανήσυχα μα και μπερδεμένα ο μικρός.
- Γιατί θα στεναχωριούνται! Ξέρεις κάποιες φορές αγόρι μου…, αλήθεια πως σε λένε; Τον ρώτησε κοιτάζοντας τον με απίστευτη τρυφερότητα.
- Βαλάντη κυρία, εσάς; Απάντησε κάπως ανησυχα.
- Εμένα Μαργαρίτα, αποφάνθηκε χαμογελαστά η μελαχρινή κυρία.
- Λοιπόν Βαλάντη τι σου έλεγα…. α ναι θυμήθηκα! Λοιπόν κάποιες φορές αγόρι μου εμείς οι άνθρωποι νομίζουμε πως κάνουμε ότι καλύτερο για τους ανθρώπους και τα ζώα μας αλλά κάποιες φορές χάνουμε τον έλεγχο και ξεχνάμε ότι αυτό που είναι το καλύτερο για μας είναι αρκετά στενάχωρο γι΄ αυτούς. Έτσι λοιπόν το μόνο που καταφέρνουμε είναι να στεναχωρούμε όσους αγαπάμε.
- Δε καταλαβαίνω… πώς είναι δυνατόν να στεναχωρούμε αυτούς που αγαπάμε; Ρώτησε με μάτια ορθάνοιχτα από την απορία ο μικρός.
Η Μαργαρίτα χαμογέλασε γλυκά με την ερώτηση του μικρού, του χάιδεψε απαλά το μάγουλο και τον ρώτησε.
- Για πες μου Βαλάντη τί είναι αυτό που σου αρέσει πολύ να κάνεις. Κάτι που αγαπάς πολύ…
- Χμμμ… η μπάλα κυρία! Μου αρέσει πολύ να παίζω μπάλα! Καθημερινά παίζω αλλά η μαμά φωνάζει γιατί λέει ότι δε διαβάζω αρκετά αλλά εγώ συνεχίζω να παίζω γιατί μου αρέσει!
- Έχεις σκεφτεί ποτέ σου πως θα αισθανόσουν εάν η μαμά σου σε ανάγκαζε να σταματήσεις να παίζεις μπάλα για μεγάλο χρονικό διάστημα;
- Ναι θα ήταν απαίσια! Αλλά εγώ δε θα την άκουγα! Θα το έσκαγα κρυφά για να πάω να παίξω και αν δε με άφηνε θα έκλαιγα συνέχεια, θα φώναζα δυνατά να με ακούσει η γειτονιά και αν συνέχιζε να με κρατά μακριά από το ποδόσφαιρο θα πήγαινα και στην αστυνομία να το πω, είπε θαρραλέα και αποφασιστικά ο μικρός.
- Άρα λοιπόν θα ήσουν θυμωμενος με τη μαμά σου και στεναχωρημένος γι' αυτό που σου έκανε. Σωστά;
- Σωστά, συμφώνησε ο μικρός.
- Τα περιστέρια πώς λες να αισθάνονται μαζί σου όταν τα πιάσεις και τα κλείσεις σε ένα κλουβί που δε θέλουν; Και αυτά δε θα μπορούν να σου μιλήσουν για να σου πουν πως νιώθουν, ούτε να φωνάξουν, ούτε να πάνε στην αστυνομία….
Ο μικρός έδειχνε πολύ σκεπτικός και προβληματισμένος. Δεν απάντησε αμέσως. Έδειχνε πως επεξεργαζόταν όλα όσα του είπε η Μαργαρίτα.
- Θα θύμωναν μαζί μου ε; Ρώτησε άξαφνα ο μικρός.
- Ναι…., απάντησε γλυκά η Μαργαρίτα.
- Εγώ δε θέλω να τα στεναχωρήσω, ούτε να τα κάνω να θυμώσουν μαζί μου, θέλω απλά να παίζω μαζί τους.
- Και το κάνεις έτσι δεν είναι;
- Ναι κάθε φορά που έρχομαι εδώ αλλά δε με φέρνουν συχνά.
- Όμως τα αγαπάς έτσι δεν είναι; Ρώτησε η Μαργαρίτα με τη γλυκιά φωνή της.
- Πολύ!Απάντησε ο μικρός δυναμικά.
- Οπότε τί θέλεις να κάνεις μαζί τους; Να παίζεις μαζί τους όποτε μπορείς ή να πάρεις μερικά από αυτά σπίτι σου και να τα φυλακίσεις ενώ ξέρεις πως θα υποφέρουν;
- Να παίζω φυσικά μαζί τους όταν θα μπορώ! Απάντησε αποφασιστικά ο μικρός.
- Μπράβο Βαλάντη! Απάντησε δείχνοντας ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της συζήτησης η Μαργαρίτα.
- Εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω φυλακισμένος και ούτε θέλω να τα φυλακίσω. Να έχω παρέα ήθελα αλλά όχι να τους κάνω κακό. Όμως κατάλαβα ότι σημασία έχει το τί θέλουν αυτά και όχι εγώ!
- Μπράβο αγόρι μου! Είσαι πανέξυπνος! Τόνισε με βλέμμα που ξεχείλιζε από θαυμασμό.
- Κυρία Μαργαρίτα να σε ρωτήσω κάτι;
- Ναι αγόρι μου. Απάντησε με απορία για τη φύση της ερώτησης που είχε σκοπό να της κάνει ένα τόσο μικρό αγόρι.
- Εσένα σε έχουν φυλακίσει ποτέ;
- Όχι Βαλάντη μου, αποκρίθηκε χαμογελαστά.
- Σίγουρα; Ρώτησε αμήχανα.
- Όχι αλλά γιατί με ρωτάς; Σου φαίνομαι για άνθρωπος που θα έμπαινα φυλακή;
- Όχι…. αλλά… όταν μου μιλούσατε για το πώς θα αισθάνονταν τα περιστέρια εάν τα φυλάκιζα σε ένα κλουβί, ο τρόπος που τα κοιτούσατε ήταν τόσο λυπητερός, τόσο… τόσο…. Ήταν σα να ξέρατε το πώς θα αισθανόντουσαν.
Η Μαργαρίτα ξαφνιάστηκε από την απάντηση ενός τόσο μικρού παιδιού. Δε περίμενε να καταλάβει ένας μικρός μπόμπιρας το πώς αισθανόταν στη ψυχή της…
- Όχι καλέ μου, απλά προσπάθησα να αισθανθώ πως θα ένοιωθα αν εγώ ήμουν φυλακισμένη.
Ο παππούς του Βαλάντη τους πλησίασε και αφού χαιρέτησε τη Μαργαρίτα, πήρε από το χέρι το μικρό και έφυγαν για το σπίτι μιας και η μαμά του είχε τηλεφωνήσει στο παππού για να τον ειδοποιήσει ότι το φαγητό ήταν έτοιμο και έπρεπε να πάνε σπίτι που τους περίμενε ανυπόμονα σύσσωμη η υπόλοιπη οικογένεια.
Η Μαργαρίτα τους αποχαιρέτησε και καθισμένη εκεί στο παγκάκι συνέχισε να τους κοιτάζει μέχρι να εξαφανιστούνε εντελώς από το πεδίο ορατότητά της σκεπτόμενη πως είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό παιδάκι να καταλάβει ότι μπορούσε να αισθανθεί το πώς θα αισθανόταν ένα περιστέρι φυλακισμένο μέσα σε ένα κλουβί….
Όχι δεν είχε μπει ποτέ στη φυλακή, είχε αφήσει όμως κάποιον άλλο να φυλακίσει τη ψυχή της. Είχε αφήσει κάποιον άλλο να πάρει τη ψυχή της και να τη κάνει ότι θέλει και το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι αυτή του το είχε επιτρέψει. Νόμιζε πως ήταν για καλό αλλά τελικά κατάλαβε πως το καλό το δικό της δεν ήταν συνυφασμένο με το καλό του άλλου…
Έτσι λοιπόν ύστερα από πολλές προσπάθειες, επιμονή και κόπο κατάφερε να ελευθερωθεί, μόνο που αυτή η ελευθερία τη πονούσε τόσο μα τόσο πολύ… όμως ήξερε ότι ο χρόνος θα τη γιατρέψει….. το μόνο που έπρεπε ήταν να κάνει υπομονή και αυτό θα κάνει!
Θα κάνει όσο υπομονή χρειαστεί και μέχρι τότε, κάθε μέρα θα έρχεται στο πάρκο για να κοιτά τα περιστέρια που πετάνε ελεύθερα και καμαρωτά, θέλοντας να πάρει λίγο δύναμη από αυτά για να καταφέρει να πετάξει ξανά στη ζωή της.

Πάλι από την αρχή, μόνη της, θα γίνει δυνατή και θα πετάξει ψηλά, καμαρωτή και ελεύθερη σα τα περιστέρια!!!



_______________ ΤΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ_______________



Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη μπλοκοιστορία του Εκφράσου και διαβάζοντας την ξανά δε ξέρω, αισθάνομαι περίεργα. Βλέπω την άγουρη γραφή μου αλλά δε με νοιάζει, δε θέλω να τη διορθώσω, μου αρέσει γιατί βλέπω και πάλι τη χαρά μου, τον ενθουσιασμό μου, δε ξέρω αυτό το φρέσκο αν θέλετε που είχα τότε! Θέλω να πω πως ότι κάνεις για πρώτη φορά έχει τη δικιά του βαρύτητα! Το δικό του ενθουσιασμό! Και χάλια να είναι εσύ το βλέπεις διαφορετικά γιατί είναι το πρώτο σου πλάσιμο, η πρώτη σου απόπειρα να θέλετε και πάντα θα έχει ανεκτίμητη αξία για σένα!

Βασικά είναι σα να μαγειρεύεις για πρώτη φορά! Και χάλια να βγει το φαγητό ποτέ δε θα ξεχάσεις τα συνασθήματά σου αλλά ούτε και τη χαρά που είχες καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας! Βασικά σε αυτή τη περίπτωση και χάλια να βγει το φαγητό νομίζω πως κανένας δε θα πειραχτεί! Αντίθετα, όλοι θα το διασκεδάσουν!

Μετά φίλοι άρχισα να γράφω συχνά για τη μπλοκόσφαιρα αλλά και για κάποιους φίλους που ένοιωθα κοντά μου! Τους αφιέρωνα ιστορίες και το πόσο χαιρόμουν δε περιγράφεται!

Το τί συνέβη μετά και κατέβασα τις ιστορίες θα το μάθετε στην επόμενο μέρος της εκφραστικής πορείας! ;)



______________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ____________



Μέχρι τότε φίλοι να περνάτε καλά και να διασκεδάζεται! Όσο μπορείτε, όπως μπορείτε μα με ανθρώπους που εσείς επιλέγεται! Να είστε όλοι καλά! <3

Σχόλια

  1. Κική μου Καλημέρα ....
    διάβασα στα γρήγορα την εκφραστική σου πορεία και θα επανέλθω να σου γράψω...
    αυτές τις μέρες δεν έχω ούτε την σκέψη μου συγκεντρωμένη, ούτε την διάθεση που χρειάζεται ένα κείμενο για να του φερθείς με την σοβαρότητα που απαιτεί... θα επανέλθω λοιπόν σύντομα....
    Σε φιλώ πολύ και εκ πρώτης σου λεω πως ότι διάβασα μου κίνησε το ενδιαφέρον....
    να περνάς όμορφα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημενη μου Λεβινα καλημερα!
      Ευχαριστω πολυ για την επισκεψη και το σχολιο σου!
      Μου αρεσει που εισαι τοσο ειλικρινης μαζι μας και γενικα μου αρεσει που μας αγκαλιαζεις με τοσο αγαπη και στοργη!
      Τιμας τα μπλοκογραπτα μας παρα πολυ! Και με τα σχολια σου αλλα και με οσα μας χαριζεις μεσω των δικων σου γραπτων!
      Οποτε εχεις χρονο και καθαρο νου ελα να διαβασεις και μου λες!
      Χαρα μου και τιμη μου!
      Να εισαι καλα φιλη!
      Καλο μεσημερι να εχεις!
      Φιλακια πολλα!
      Και σε ευχαριστω που με αντιμετωπιζεις με αυτον τον τροπο!
      <3 <3

      Διαγραφή
  2. Η ελπίδα σε όλη της το μεγαλείο!
    (Συμφωνώ απόλυτα στο θέμα των συναισθημάτων που δημιουργούνται την πρώτη φορά που κάνεις κάτι! Κι αν στην πορεία αποκτήσεις εμπειρία, το σημαντικό είναι να μη χάσεις τον ενθουσιασμό αυτής της πρώτης φοράς!!!)
    Αγκαλιά και φιλάκι, κοριτσάκι μου!
    ΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα Γιαννα μου!
      ευχαριστω πολυ για την επισκεψη και το σχολιο!
      να εισαι καλα!
      φιλακια πολλα κοριτσαρα μου!
      καλες γιορτες να εχουμε!

      Διαγραφή
  3. Πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία Κική μου μου άρεσε πάρα πολύ!
    Εχεις όμως έναν τρόπο να λες τις ιστορίες!
    Μακάρι όλοι να καταλάβαιναν ότι αγαπώ δεν σημαίνει φυλακίζω!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα γλυκια μου Ελενα!
      ευχαριστω πολυ για την επισκεψη και το σχολιο!
      χαιρομαι ιδιαιτερα που σου αρεσε η ιστορια και το νοημα της!
      φιλακια πολλα φιλη μου!
      να εισαι καλα! <3

      Διαγραφή
  4. Υπέροχη και συγκινητική η ιστορία σου!
    Σε καταλαβαίνω σχετικά με το άγχος της πρώτης φοράς, που δεν είναι ακριβώς άγχος αλλά περισσότερο έξαψη! Μακάρι να μη το χάσεις ποτέ!
    Όσο για τη γραφή της ιστορίας σου εμένα μου άρεσε πολύ!
    Σε φιλώ! Rylie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα Rylie μου!!!
      μου ελειψες!! <3
      ευχαριστω πολυ καρδια μου για την επισκεψη και το σχολιο!
      εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που ανεφερες με την εξαψη!
      οντως ειναι εξαψη!
      και μακαρι να την εχουμε παντα στη καρδια μας!
      φιλακια πολλα κοριτσαρα μου!
      καλες γιορτες να εχουμε!

      Διαγραφή
  5. Πολύ όμορφη η ιστορία σου Κική μου!
    Και πόσο συμφωνώ με την ηρωίδα σου στο τέλος!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα και απο εδω Αριστεα μου!
      ευχαριστω πολυ για ολα!
      να εισαι καλα!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  6. υπεροχη ιστορια εκφρασουλα μου!!!!! γραφης τοσο ομορφα!!!σε φιλω γλυκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αγαπημενη μου Σοφια!
      ευχαριστω τοσο μα τοσο πολυ που παντα εισαι εδω για μενα! και παντα με αγκαλιαζεις τοσο ομορφα και τρυφερα!
      να εισαι παντα καλα φιλη μου!
      καλες γιορτες να εοχυμε!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  7. Πάλι καθηστερημένη ... έρχομαι εδώ Κική μου... τι να κανω η γυναικα; όπως και στην Αριστεα.. οσο και να θελω να έρχομαι πιό συχνα δεν γίνεται.. μεχρι να το κανω .. εχω χασει επισόδεια που λένε..χι.χιχ. αλλα ομως όταν ερθω την κανω αρμένικη την επισκεψη... και ψαχνω .. τι έχασα;; τι έγραψες;.. και παω πίσω.. και συνδέω...ιστορίες και εικόνες και αφου το κάνω φευγω ευχαριστημενη που πέρασα ακομα μια φορα απο εδώ... η εκφραστική σου πορεια μοιαζει λίγο πολύ και με την δική μου στην αρχή της...μα παντα βρίσκονται αλλοι αναγνώστες στην αρχή και μετα γινονται φιλοι καρδιας...πως γίνεται αυτό Κική μου δεν ξερω.. ομως είναι όμορφο που γίνεται... πω..πω.. ολόκληρη αναρτηση κόντεψα να κανω..χι.χι. φιλακια και να περνάς πάντα καλά.. και αυτες τις γιορτες να περάσεις ακομα καλύτερα...(το θέμα με τους τόνους το έχω και εγώ Κική μου) δεν είσαι μόνη σου.. χι.χιχ. φιλάκια πολλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αγαπημενη μου φιλη!
      ευχαριστω τοσο πολυ που ηρθες και με επισκεφτηκες για τα καλα!
      χαχαχα
      οποτε μπορεις να περνας φιλη μου!
      δεν υπαρχε προβλημα!
      το μπλοκ ειναι ανοιχτο για σενα οποτε μπορεις! :)
      καλες γιορτες να εχουμε αγαπη!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  8. Μου άρεσε το κείμενο σου, περιέχει και ένα σημαντικό νόημα..

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα καλε μου φιλε!
      ευχαριστω πολυ!
      χαιρομαι που σου αρεσε!
      να εισαι καλα!

      Διαγραφή
  9. Δείχνει πολύ μεγάλη αυτή η εκφραστική πορεία. Ελπίζω η εμπειρία να αξίζει τον κόπο στο τέλος, και ευχήσου να είναι μακρύς ο δρόμος αφού βγήκες στον πηγαιμό για την... blogoΙθάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα Σταματη!
      ε οχι δε νομιζω πως ειναι μεγαλη αυτη η εκφραστικη πορεια οταν προσπαθεις να χωρεσεις 3 χρονια και τοσους ανθρωπους σε λιγες μονο σειρες.
      γενικως δε τα παω καλα με τα χρονοδιαγραμματα.
      αφηνομαι και οπου με βγαλει. χαχαχα
      παντως γελασα πολυ με την μπλοκοιθακη! καλο! καλο!

      τωρα οσων αφορα αν αξιζει η εμπειρια του μπλοκινγκ νομιζω πως ναι αξιζει πολλα! πρωτον για ολους εσας που γνωρισα και δευτερον για τη χαρα που εισπραττω. τα αλλα ολα ειναι μηδαμινα!

      να εισαι καλα φιλε!
      καλες γιορτες να εχεις!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να