Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

1... 2.... 3.... ΠΑΥΣΗ! (ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ).

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα! 
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Τί μου κάνετε; Είστε όλοι καλά;
Εγώ μια χαρά, γι αυτό το λόγο άλλωστε είπα να κάτσω να γράψω το τέταρτο και τελευταίο μέρος του διηγήματος που ανεβάζω.

Λοιπόν, είναι φρέσκο φρέσκο καθως μόλις το τελείωσα και ενα θα σας πω, ειναι λίγο μεγάλο αλλά αν καταφέρω να σας κρατήσω απο την αρχή μέχρι το τέλος του νομίζω πως θα είναι μεγάλο δώρο αυτό για μένα.

Να θυμίσω γρήγορα γρήγορα πως όσοι δεν το έχετε διαβάσει ή το έχετε διαβάσει και θέλετε να το ξαναθυμηθείτε θα πρέπει να κάνετε την ακόλουθη διαδρομή:

Για το πρώτο μέρος πατήστε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/03/1-2-3.html
Για το δεύτερο πατήστε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/03/1-2-3_28.html
Και για το τριτο μέρος πατήστε εδώ:http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/04/1-2-3.html

Kαλή σας ανάγνωση! :)


1... 2.... 3.... ΠΑΥΣΗ! (ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ).


Η πόρτα άνοιξε βιαστικά και δυο αντρικά παπούτσια εκανα την εμφάνισή τους στο χώρο.
Η κοπέλα πεσμένη ακόμη κάτω, έδωσε ώθηση στις παλάμες των χεριών της και στήριξε όλο το υπόλοιπο κορμί της επάνω σε αυτές.
Οι δυο πατούσες τις ενώθηκαν και το τρέμουλο των λευκών δακτύλων τους μαρτυρούσαν δύναμη που προκλήθηκε από συσσώρευση θυμού και οργής.
Σαν γύπας που προσγειώθηκε στη γη, η άγρια ματιά της έδειξε πως το μυαλό της βρισκόταν σε άλλη διάσταση.
Ένα μουγκρητό άγριου ζώου αντήχησε στο δωμάτιο και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο γύπας άνοιξε τα φτερά του και όρμισε στο θήραμά του.
Η κοπέλα, έχοντας χάσει κάθε επαφή με τον ανθρώπινο εαυτό της, όρμισε στο νεαρό φύλακα και με όλη της τη δύναμη έχωσε τα νύχια της στην σάρκα του.

Χτύποι ανθρώπινων σωμάτων γέμισαν τον άδειο χώρο και το θέαμα έμοιαζε με έναν άνθρωπο που τον είχαν περικυκλώσει χιλιάδες άγριες, αιμοβόρες νυχτερίδες.
Η κοπέλα είχα γαντζωθεί κυριολεκτικά επάνω στο φύλακα και οι κραυγές τις θύμιζαν εκρήξεις κανονιού.
Ο φύλακας προσπαθούσε να την απωθήσει χωρίς να της κάνει κακό μα πονούσε πλέον πάρα πολύ.
Όταν διαπίστωσε πως η κοπέλα του δάγκωσε τη μύτη και κόκκινο νερό έτρεχε πλέον στο πρόσωπό του της έδωσε μια δυνατή γροθιά και εκείνη σωριάστηκε στο πάτωμα.

Έβγαλε ένα μαντήλι από τη μαύρη τσέπη του παντελονιού του και έσφιξε με αυτό την πληγωμένη του μύτη.
«Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί πού να πάρει; Γιατί;» Φώναξε δυνατά και η κοπέλα σύρθηκε όπισθεν μέχρι την άκρη του τοίχου.
Τα μάτια της πιο μαύρα και σκληρά από ποτέ έδειξαν να επιστρέφουν ξανά στο σώμα της και μόλις εκείνη τη στιγμή διαπίστωσε πως απέναντί της βρισκόταν ο Νίκος ο φρουρός της και όχι το κτήνος ο πατέρας της.
Κούνησε το κεφάλι σα να μη μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε κάνει και έκλεισε τα αυτιά της στις βρισιές που αμολούσε ο μαινόμενος πλέον φύλακας.

Εκείνη τη στιγμή βήματα γοργά ακούστηκαν στο κατώφλι της πόρτα της.
Δυο άνθρωποι εισέβαλλαν πανικόβλητοι στο χώρο.
«Τί συνέβη εδώ;» Ρώτησε η ψιλόλιγνη, καστανόχρωμη, γυναικεία φιγούρα που το ντύσιμό της πρόδιδε πως ήταν γιατρός και ο άλλος, νεαρός άντρας που φορούσε τη στολή του φύλακα, έκανε να βγάλει κάτι από την τσέπη του.
«Όχι,» του είπε η γιατρός και εκείνος υπάκουσε.

«Μου όρμισε σαν άγριο ζώο. Με χτύπησε τοσο δυνατά που νόμιζα πως θα με σκοτώσει. Δες εδώ τι μου έκανε. μου δάγκωσε τη μύτη» Φώναξε δυνατά ο Νίκος και η κοπέλα τρόμαξε.
Η καστανόχρωμη γυναίκα κοίταξε τη μύτη του νεαρού φύλακα και βγάζοντας γάζες από τη λευκή της φανέλα τον περιποιήθηκε προσωρινά.
«Οδήγησε τον στο γραφείο του κυρίου Νικολάου, θα χρειαστεί ράμματα» Είπε στον άλλο φύλακα και τους έκανε νόημα να αποχωρίσουν!
«Κι όλα αυτά για μια τρελή! Για μια τρελή γαμώτο μου» Φώναξε ο τραυματίας και χτύπησε με πυγμή τα χέρια του στο κάσωμα της πόρτας.

Η κοπέλα σαν πίθηκος έτρεξε σε μια γωνία του τοίχου και στριμώχτηκε εκεί σαν ένας μπόγος άπλυτων ρούχων.
Το λευκό της φόρεμα είχε πλέον κόκκινες πιτσιλιές επάνω και αυτό την έκανε να φοβηθεί.
Με τα δάχτυλά της να τρέμουν άρχισε να τρίβει το ύφασμά κάνοντάς το όμως να λερωθεί περισσότερο.
Όταν είδε πως ο λεκες εξαπλώθηκε έβγαλε ένα περίεργο πληγωμένο ήχο και συνέχισε να τρίβει πανικόβλητη.

Η νεαρή γιατρός προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις τις σε τάξη πλησίασε δειλά την κοπέλα, η οποία είχε απορροφηθεί στον λεκέ και έδειχνε να αδιαφορεί για την παρουσία της άλλης γυναίκας στο χώρο.
«Άσε με να σε βοηθήσω,» ακούστηκε η γλυκιά φωνή της γιατρού και με απαλό ρυθμό κατέβηκε στο πάτωμα για να βρεθεί στο ύψους της πληγωμένης κοπέλας.
Κοιτάζοντάς την στα μάτια, με αργές και προσεκτικές κινήσεις έπιασε το λερωμένο ύφασμα και άρχισε να το τρίβει ελαφρώς.
Η κοπέλα την κοίταξε στα μάτια ανασαίνοντας κάπως πιο ήρεμα και ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα κατέβασε τα χέρια της και την άφησε να την καθαρίσει.

«Αυτό ηταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Δυστυχώς ο  λεκές δε φεύγει ολοκληρωτικά, θα χρειαστεί…» πρόλαβε να πει και η Μαρίζα πιστεύοντας πως θα εχει για πάντα το αίμα ενός ανθρώπου πάνω της άρχισε να βγάζει σπαρακτικούς ήχους.
«Όχι, όχι, ηρέμησε. Δε κατάλαβες καλα. Όταν πλυθεί θα καθαρίσει το ύφασμα. Θα κανονίσω να πας για μπάνιο και να βάλεις καινούργια ρούχα, εντάξει;» Η γλυκιά φωνή της γιατρού την έκανε να ηρεμήσει και να την κοιτάξει κάπως πιο τρυφερά στα μάτια.
«Θα είσαι και πάλι καθαρή, εντάξει;» Η γλυκιά, αργή και ήρεμη φωνή της την έκανε να αισθανθεί καποια μικρή αγγαλίαση στη ταραγμένη ψυχή της.
Η Μαρίζα κούνησε το κεφάλι κάπως διστακτικά μα με τρόπο που έδειχνε πως συμφωνούσε.
«Ωραία» ψέλλισε η γιατρός και την έπιασε μαλακά από τα δυό της μπράτσα.
Τη σήκωσε απαλά και την οδήγησε στο ξεχαρβαλωμένο ράντζο.
«Έλα να καθίσουμε λίγο εδώ» Της είπε γλυκά και η κοπέλα υπάκουσε πρόθυμα.
Η νεαρή γιατρός κοίταξε το όμορφο πρόσωπο της κοπέλας και της χαμογέλασε τρυφερά.
Χάιδεψε απαλά τα μαύρα, κοντά της μαλλιά και τις έφτιαξε στο πλάι τις μικρές  τις αφέλειες.
«Δε νομίζω να έχω ξαναδεί τοσο μαύρα μαλλιά σε κοπέλα» της είπε χαμογελώντας και τότε η Μαρίζα ανέτρεξε στο χάδι της μητέρας της που τοσο άδικα της την είχε στερήσει τότε ένα παλιοαυτοκίνητο.
«Μέχρι το φούρνο θα πήγαινε» Είπε σα κάτι να λύθηκε μέσα της και ένα δάκρυ κύλησε στο λευκό της πρόσωπο.

«Μαρίζα μιλάς!» Τόνισε με ενθουσιασμό η γιατρός πού δε μπορούσε να πιστέψει πως μετα από τόσους μήνες που την παρακολουθούσε άκουσε τη λεπτή φωνή της να λέει και κάτι άλλο πέρα από αριθμούς.
Η Μαριζα δείχνοντας να μην εχει ακούσει τον έκπληκτο θαυμασμό στη φωνή της γιατρού της, συνέχισε να μιλά με αστραφτερό βλέμμα κοιτάζοντας τον απέναντι τοίχο.
«Θέλω να πάω στο σχολείο!»
«Όχι δε θα πας! Εκεί δε μπορούν να σου προσφέρουν όσα μπορώ εγώ!» Συνέχισε κάνοντας την φωνή της να μοιάζει πετρώδες και σκληρή, ακριβώς σαν τη φωνή του πατέρα της.
Η στάση του κορμιού και του προσώπου της άλλαξε. Ήταν πασιφανές. μιμούταν τον πατέρα της.
«Πάλι έπαιζες στην αυλή με τον σκύλο; Γι αυτό στον πήραμε; Για να ασχολείστε μαζί του και να μη διαβάζεις;»
«Θα στον πάρω!» Αποφάσισε και διέταξε.
«Όχι μπαμπά, μη το κάνεις, σε παρακαλώ! Θα διαβάζω μην το κάνεις!» Η φωνή της έγινε και πάλι σπαραχτική και το στήσιμο του κορμιού της μαρτυρούσε φόβο και πόνο μαζί.
«Εσύ φταις!»
«Το μόνο που έπρεπε ηταν να διαβάζεις!» Η σκληροτράχηλη φωνή επέστρεψε και το σώμα της κοπέλας έγινε άκαμπτο σαν μάρμαρο.

Ξαφνικά, δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο της και το λεπτό κορμί της άρχισε να τρέμει. Η γιατρός την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά της. Η κοπέλα δεν έδωσε καμιά σημασία. Συνέχισε να κλαίει σαν ένα μικρό, τιμωρημένο παιδί.
«Μη κλαις! Σταμάτα να κλαις! Πρέπει να είσαι δυνατή!» Η πετρώδες φωνή και το σκληρό βλέμμα επανήλθαν στο σώμα της.
«Αν σταματήσεις να κλαις και υποσχεθείς να διαβάζεις και να διαπρέψεις στη ζωή σου ακολουθώντας τις δικές μου οδηγίες, υπόσχομαι πως θα σου επιστρέψω το σκύλο σου!»
«Αλήθεια μπαμπά;» Ρώτησε με έναν ενθουσιασμό ευκολόπιστου παιδιού!
«Αλήθεια!» Απάντησε σκληρά όπως πάντα.

«Κι από τότε εκανα ακριβώς ότι ζητούσε! Μόνο που ο Μπόμπι μου δε επέστρεψε ποτέ!»  Η Μαρίζα κοιτούσε κατάματα την νεαρή γιατρό και της απηύθυνε το λόγο.
Αυτό κι αν ηταν αξιοσημείωτο!
Η γιατρός δεν μίλησε! Ήθελε να μιλήσει μα δε μπορούσε. Αρκέστηκε στο να χαϊδέψει απλώς το πρόσωπό της.
«Κάθε φορά που έκανα λάθη, που δεν ήμουνα όσο καλή επιθυμούσε έσερνε το «ξυράφι» του στο πάτωμα, μου έδειχνε το πόσο θα πονέσω και έπειτα με διαπαιδαγωγούσε.
«Σε διαπαιδαγωγούσε;» Ρώτησε με έντονο βλέμμα η  γιατρός.
«Έβγαζε την ακριβή ζώνη του παντελονιού του, έσερνε για λίγα λεπτά στο πάτωμα τη σιδερένια αγκράφα της για να ακούσω τον ήχο της και έπειτα με διαπαιδαγωγούσε αλύπητα».
Η Μαρίζα είχε γυρίσει και πάλι το βλέμμα στον τοίχο και μιλούσε με φωνή άγρια και κρύα.
Η γιατρός έπιασε τα δάχτυλά της και ηταν παγωμένα.
Η Μαρίζα έδειξε να αισθάνεται και πάλι μόνη.

«Σε χτυπούσε το κάθαρμα!» Είπε η γιατρός σαν να ήθελε να βγάλει από μέσα της με αυτή τη φράση τον πόνο που είχε μόλις πάρει από την ασθενή της.
«Με διαπαιδαγωγούσε!» Ξανάπε η Μαριζα κοιτάζοντάς την με τρόπο που έδειχνε ότι την διορθώνει.
«Κι έτσι μια μέρα αποφάσισα να τον διαπαιδαγωγήσω και εγώ!» Τα μάτια της άστραψαν και βρόντηξαν σαν κεραυνός.
«Πήρα ένα μαχαίρι και τον διαπαιδαγώγησα όπως του άξιζε!» Συνέχισε να μιλά τρίζοντας τα δόντια και τα δάχτυλά της έσφιξαν δυνατά τα δάχτυλα της γιατρού.

Η γιατρός μη μπορώντας να πιστέψει τα όσα άκουγε, άφησε τη κοπέλα να τις σφίγγει τα δάχτυλα παρόλο που πονούσε πολύ.
Μετά δυσκολίας κατάφερε να αρθρώσει κάποιες λέξεις.
«Πώς αισθάνεσαι τώρα γι΄αυτό;» Της είπε γαλήνια μα και διστακτικά συνάμα

            Η Μαρίζα κοίταξε τα δάχτυλά τους που ήταν μπλεγμένα και μόνο τότε κατάλαβε πως πονούσε πολύ την κοπέλα. Μονομιάς την ελευθέρωσε.
            Έστρεψε το βλέμμα στο ψηλό παράθυρο και μετα από λίγο τη κοίταξε ξανά.
            Με φωνή άριστης μαθητρίας της είπε παπαγαλίζοντας:

«Αν μία συνάρτηση είναι συνεχής σε ένα κλειστό διάστημα [α, β] και ισχύει f(a)f(b)<0, τότε υπάρχει τουλάχιστον ένας πραγματικός αριθμός ξ, που ανήκει στο στο ανοικτό διάστημα (a, b), ο οποίος θα είναι ρίζα της εξίσωσης f(x) = 0

«Το θεώρημα Bolzano» Συνέχισε η γιατρός να μιλά με κομμένη την ανάσα.
       «Το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογώνιου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών». Υπέδειξε η Μαρίζα με καμάρι και με στάση κορμιού που φανέρωνε υπερηφάνεια συνέχισε:
              «Το  Πυθαγόρειο Θεώρημα», είπε και πάλι η γιατρός.
«  Όταν ένα υγρό εκρέει στον ελεύθερο αέρα υπό την επίδραση της βαρύτητας από μια οπή βάθους h (από την ελεύθερη επιφάνειά του) αποκτά "ταχύτητα εκροής" ίση με εκείνη που θα ελάμβανε εάν έπεφτε ελεύθερα από ίδιο ύψος.
  • Προϋπόθεση ισχύος του θεωρήματος αυτού είναι το εμβαδόν διατομής εκροής να είναι κατά πολύ μικρότερο της ελεύθερης επιφάνειας.
         Η ταχύτητα υ στο σημείο της εκροής δίνεται από τον τύπο: υ = \sqrt {2gh} σε m/sec.
        Η δε παροχή Q, όταν η διατομή της οπής εκροής είναι F, δίνεται από τον τύπο Q = F \sqrt {2gh} σε m3/sec» 
          «Τί ειναι αυτό; Δεν το ξέρω... » Επισήμανε η γιατρός για να εισπράξει ένα βλέμμα της κοπέλας που μαρτυρούσε οτι θεωρούσε ανόητη την ερώτησή της.
          «Ειναι το Θεώρημα του Τοριτσέλι φυσικά» Το πρόσωπό της έλαμψε. 
            « Όχι όχι μη μου κλείνεσαι πάλι σε θεωρήματα και σε αριθμούς! Σε παρακαλώ, φύγε από κει, φύγε από τα μαθηματικά!» Είπε με μια πνοή η γιατρός και το πρόσωπό της μαρτυρούσε φόβο. Φόβο πως η ασθενής της θα κλειστεί και πάλι στους αριθμούς της.
            Η Μαρίζα γύρισε και την κοίταξε προσεκτικά. Τα μεγάλα της μάτια ερεύνησαν σπιθαμή προς σπιθαμή το πρόσωπό της,
            «Κουράστηκα. Μπορώ τωρα να κοιμηθώ;» Η φωνή της και το στήσιμο του κορμιού της ηταν πολύ στημένο ξαφνικά.
            «Ναι μπορείς, να κοιμηθείς! Ξεκουράσου!» Της είπε η γιατρός και την σκέπασε με την κουβέρτα της.
            « Όλα θα πάνε καλα! Σήμερα κάναμε ένα μεγάλο βήμα!» Ψιθύρισε στο αυτί της και την φίλησε στο μάγουλο.
            « Σ ευχαριστώ μπαμπά!» Είπε η Μαρίζα όλο χαρά!

            Η γιατρός έκανε να φύγει και πριν εγκαταλείψει το χώρο γύρισε να δει και πάλι την ασθενή της.

1…
2…
3…

Παύση!

1…
2…
3…

Παύση!

Την άκουσε να προφέρει και προσπάθησε να σκεφτεί τι μπορεί να σημαίνει αυτή η φράση που επαναλαμβάνει τοσο συχνά.
Το κορίτσι αποκοιμήθηκε! Η γιατρός έφυγε μουδιασμένα από το χώρο. Είχε επηρεαστεί πολύ περισσοτερο απ ότι πίστευε και έπρεπε.
Οι ασθενείς είναι ασθενείς είχε μάθει, μα να που πάνω απ όλα ηταν άνθρωποι!
« Θα τη βοηθήσω! Παση θυσία θα τη βοηθήσω» Υποσχέθηκε και ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στο χώρο που άφηνε πίσω της χάθηκε κάπου ανάμεσα σε διαδρόμους.

____________________

Ένα πληγωμένο σπουργίτι κρύβει τις σπασμένες του φτερούγες κάτω από ένα ξύλινο γραφείο

           Τρέμει όλο του το σώμα και από τα μάτια του αντί για δάκρυα αναβλύζουν πυρακτωμένα βέλη.

       Λίγα μέτρα παραπέρα ένας άνθρωπος αγέρωχος εχει αφήσει μόλις την τελευταία του πνοή κατακρεουργημένος από δεκάδες μαχαίρες. 


1…
2…
3…

Παύση!

1…
2…
3…

Παύση!


1…
2…
3…

Παύση!

1…
2…
3…

Παύση!

       Επαναλαμβάνει το νεαρό κορίτσι τη στιγμή που κουλουριάζεται και το σώμα του αρχίζει να πάλλεται  σε έναν δικό του, ακανόνιστο ρυθμό.


___________________ ΤΕΛΟΣ __________________ 


Αυτό ήταν φίλοι! 
Εύχομαι να σας άρεσε η συνέχεια και το τέλος! Εγώ πάντως το ευχαριστήθηκα!

Φιλάκια πολλά σε όλους και να θυμίσω πως αυτό το διήγημα είναι αφιερωμένο στο Συριανό Κορίτσι που την «έπιασα» σε άλλο μπλοκ να εκφράζεται τοσο όμορφα για εμένα! <3

Να έχετε μια όμορφη μέρα! <3

Και να πω επίσης πως τους μαθηματικούς όρους τους βρήκα όλους στο site της βικιπαιδείας. 

Να έχετε ένα όμορφο μεσημεροαπόγευμα! <3


Σχόλια

  1. Έχεις κλέψει την ❤ μου!
    Ίσως να μην είναι το πιο αισιόδοξο κείμενό σου, ίσως να μην είναι το πιο παραμυθένιο σενάριο, αλλά να είσαι 100% σίγουρη πως το λάτρεψα από την πρώτη του κιόλας λέξη!
    Ένα μεγάλο ευχαριστώ, Κική μου!!!
    Είσαι σπουδαίο παιδί!!!
    Αγκαλίτσα και φιλάκι, κορίτσι μου!!
    Καλή εβδομάδα!!!
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μελαχροινέ κορίτσαρε καλημέρα!
      Το ποσο χαιρομαι που σου αρεσε δε περιγραφεται!!!
      Ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σου λογια και κυριως σε ευχαριστω που ησουνα καθε φορα εδω να με στηριζεις και να με εμψυχωνεις σε καθε συνεχεια!
      Εισαι υπεροχη και σε νοιωθω φιλη!
      Ειλικρινα!
      Φιλακια πολλα πολλα!
      Να εχεις μια ομορφη μερα!

      Διαγραφή
  2. θα πω μονάχα συγκλονιστικό! μόνο έτσι μπορώ να το περιγράψω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω παρα πολυ Βικυ μου!
      να εισαι καλα καρδια μου!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  3. Κική μου τώρα βρήκα τον χρόνο και διάβασα όλα τα μέρη αυτού του διηγήματος.
    Είναι μια συναρπαστική ιστορία δοσμένη από μέρους σου με απίστευτη μαεστρία...
    με ελάχιστα λάθη διατύπωσης που πιστεύω πως αν ρετουσάρεις όλο και περισσότερο
    τα γραπτά σου ούτε αυτά θα έχεις πλέον και σίγουρα κρατάς τον αναγνώστη σου.
    Σου εύχομαι να γράψεις και κάτι περισσότερο από ένα μικρό διήγημα!
    Μπράβο Κική μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβινα μου καλημερα.
      Ευχαριστω παρα πολυ για το χρονο που διεθεσες για να τα διαβασεις!
      Ειλικρινα με κανεις να αισθανομαι με ομορφη με την προσοχη μου μου δινεις!
      Να εισαι καλα!
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Απλά συγκλονιστικό!
    Δεν έχω τίποτα άλλο να πω!
    Σιγά που θα μας κούραζες με το μέγεθος!
    Μπράβο σου κορίτσι μου περιμένουμε βιβλίο!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενακι μου καλημερα.
      Ευχαριστω πολυ καρδια μου!
      Τι να πω, μακαρι! :)
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  5. Πω πω πω !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Νομίζω ότι είναι το καλυτερότερό σου και ας μην είναι ευχάριστο και αισιόδοξο.....Με τόσα μηνύματα ...........Κική είμαι κατάπληκτη και δεν μπορώ να σου μεταφέρω τις σκέψεις μου και τα αισθήματα που μου προκάλεσες!!!!!!! Ευχαριστώ κορίτσι μου για το όμορφο ανάγνωσμα! Όμορφο είπα;;; Συγκλονιστικό ήθελα να πω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Να σαι καλά!!!!!!!!!!
    Καλή εβδομάδα!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννουλα μου ευχαριστω τοσο πολυ! Με κανεις να χαμογελω και να νοιωθω πολυ ομορφα! Ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου!
      Φιλακια πολλα πολλα!
      Καλη εβδομαδα και σε σενα!

      Διαγραφή
  6. μου κάνει εντύπωση το πόση σκληρότητα βγάζει αυτό σαν κείμενο ενώ γενικά γράφεις φουλ αισιόδοξα ποστ (απ'όσο έχω προλάβει να διαβάσω δλδ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαντρα μου καλημερα.
      Η αληθεια ειναι πως προσπαθω να γραφω αισιοδοξα γιατι ετσι ειμαι στη ζωη μου. Δε μπορω αλλιως. Θελω να γελαω ακομη κι οταν κλαιω, το πιστυευεις;
      Η ιστορια ομως η συγκεκριμενη με πηγε οπου ηθελε και να σου πω την αληθεια την ευχαριστηθηκα! :)
      Ευχαριστω για ολη τη στηριξη!
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες
    Από την αρχή ως το τέλος συναρπαστικό
    με θαυμάσια ροή που δεν κούραζε παρά την έκταση του!!!!

    φιλάκι Κικίτσα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πολύ δυνατό!!!!! με συγκλόνισε και με συγκίνησε το τέλος της ιστορίας.... ουσιαστικά η Μαρίζα επιζητούσε πάντα την αποδοχή και την επιβράβευση του πατέρα της! Συγχαρητήρια Κική μου, υπέροχο!!!!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι ακριβως ξαδερφουλα μου!
      φιλακια πολλα!
      να εχεις μια σουπερ εβδομαδα!

      Διαγραφή
  9. Α! Έχασα το τρίτο ! Γιατί έχασα το τρίτο μέρος οεο;!
    Τρέχω να το βρω !!!
    να αυτά τραβάω με τα πολλαπλά ανοίγματα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάρα πολύ όμορφη ανάρτηση!!!
    Καλή βδομάδα
    Φιλάκια
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πωπω ! Ανατριχιαστικό Κικίτσα μου , σαν θρίλερ!
    Φιλιά πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κική μου ήταν ένα συγκλονιστικό κείμενο που κράτησε το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το λάτρεψα!!!!!
    Πολλά μπράβο, φίλη μου!
    Φιλάκια πολλά και καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να σαι καλα Ελλη μου!
      ευχαριστω πολυ!
      φιλακια πολλα!
      να περνας ομορφα ευχομαι!

      Διαγραφή
  14. Tωρα εγω πρεπει να αισθανθω εντελως απαισιος ανθρωπος που χαρηκα και ανακουφιστηκα που το σκοτωσε το καθικι;;;; Αλλα, το θεμα παραμενει πως μια ζωη καταστραφηκε απο αυτη τη "διαπαιδαγωγηση"... Κριμα για τη μανα! Κι εγω την ειχα παρεξηγησει....
    Συγκλονιστικο Κικη μου, για μενα απο τα καλυτερα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πεταλουδιτσα μου γλυκια καλημερα!
      ευχαριστω παρα πολυ που ησουν διπλα μου καθολη τη διαρκεια αυτου του ταξιδιου!
      ειλικρινα σε ευχαριστω ολοψυχα!
      να εισαι παντα καλα ευχομαι!
      και να περνας ομορφα!
      φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  15. Καλή μας εβδομαδα!
    Συγκινητικό τέλος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ δυνατό, σκληρό και συγκλονιστικό ! Με καθηλωσε Κική μου !! Συγχαρητήρια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω πολυ Ζηνα μου!
      με τιμας αφανταστα!
      να εισια καλα!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  17. Νάμαι..ξεκουράστηκα και ήρθα!Καλά τις έβαλες τις παραπομπές και ήπια το καφέ μου διαβάζοντας. Βέβαια θα το ήθελα πιο ..αισιόδοξο το κείμενο μα..ο συγγραφέας έχει πάντα δίκιο.Γλυκιά μου Κική καλημέρα όλη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αχτιδουλα μου αγαπημενη!
      χαιρομαι που ξεκουραστηκες.
      ο συγγραφεας δε ξερω αν εχει παντα δικιο, ο ηρωας του ομως θα εχει.
      χαχαχα

      φιλακια πολλα αγαπη μου!

      Διαγραφή
  18. μπράβο φίλη μου, ήρθα να διαβάσω και να πω καλημέρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλα εκανες και ηρθες φιλε μου!
      ευχαριστω πολυ!
      ομορφη μερα και για σενα ευχομαι!

      Διαγραφή
  19. Κική, αυτό το στυλ γραφής σου πηγαίνει πολύ τελικά.. Πολύ καλό! Πολλά φιλιά κι αναμονή για τα επόμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα αδυναμία!
      να σου την αλήθεια σε περίμενα, λεω πως και δε περασε η αδυναμια να διαβασει το τελος.
      πολυ χαρηκα που περασες κι ακομη περισσοτερο που σου αρεσε!
      ευχαριστω πολυ που ησουνα μαζι μου σε αυτο το ταξιδι!
      να εισαι καλα!
      φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  20. Συγκλονιστικό Κική μου!!!!! Είσαι μεγάλο ταλέντο!!!! Πολύ θα μου άρεσε να μου κάνουν παρέα μυθιστορήματά σου λίγο πριν με πάρει ο ύπνος!!!!
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αγαπη μου σε ευχαριστω παρα πολυ!
      Μακαρι καποια στιγμη να καταφερω κατι αντιστοιχο!
      Να εισαι παντα καλα ευχομαι!
      Φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  21. 1, 2, 3 και παύση... Αυτή η παύση είναι εκκωφαντική και λέει πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα.
      Σ ευχαριστω πολυ για το χρονο σου να με διαβασεις και να σχολιασεις.
      Να εισαι καλα! :)

      Διαγραφή
  22. Μπράβο Κική μου, ασχολήθηκες με την παιδική ψυχή, τόσο δυνατά και συγκλονιστικά!!!
    Κάθε μέρα διαβάζουμε και ακούμε συμβάντα παρόμοια. Και το τέλος, αισιόδοξο ! Μπράβο!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω πολυ Μαγδα μου!
      Να εισαι καλα αγαπη μου!
      Φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  23. Κική αν πω ότι δεν είμαι σίγουρος πως κατάλαβα τι ήταν το 1 2 3 τελικά θα φανώ πολύ χαζός;

    Επίσης ελπίζω να μην είναι πολύ κακό που σκέφτηκα καλά του έκανε όταν αποκαλύφθηκε ότι τον σκότωσε χαχα!

    Κατά τα άλλα, δεν έχω τίποτα άλλο να πω εκτός του ότι θεωρώ κρίμα τόσο ταλέντο να μένει μόνο σε ένα μπλογκ..

    Καλά να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα Γιώργο μου.
      Ε οχι καλε, ειναι δυνατον να φανεις χαζος επειδη δε καταλαβες τι σκεφτηκα εγω για το 1.. 2.. 3...;;
      Το εχω ξαναπει αλλωστε. Δε θεωρω πως "φταιει" αυτος που δεν καταλαβαινει κατι όσο μπορει να "φταιω" πχ εγω που δε του εδωσα να καταλαβει. :)

      Για μενα το 1 2 3 συμβολιζε την αρχη της τραγωδιας της ηρωιδας μου. σκοτωσε τον μπαμπα της και το 1 2 3 ηταν η βυθιση στον νεο της κοσμο. Της θυμιζε εκεινη την ημερα.. Συμβολισμος καθαρα! :)

      Για το υπολοιπο σχολιο τι να πω... σ ευχαριστω παρα παρα πολυ για τα καλα σου λογια! Με τιμας ιδιαιτερα. Ευχομαι και εγω με το καιρο να καταφερω να βγαλω τις ιστοριες μου και καπου εκτος των μπλοκς. :)

      Θα δουμε! :)

      Να εχεις μια ομορφη μερα!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για την εξήγηση, εγώ σκεφτόμουν ότι ή μετρούσε τις μαχαιριές ή κάποιο πρόσταγμα που έδινε ο πα-ΤΕΡΑΣ ήταν..

      Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς ειλικρινά, εγώ αυτό που πιστεύω λέω..

      Διαγραφή
    3. μμμ και η δικη σου εκδοχη πολυ καλη!
      κι αυτο μ αρεσει να εχει ο καθενας την εκδοχη του.
      χιχιχι

      να εισαι καλα! σ ευχαριστω και παλι! μου ειναι αδυνατον να μη σε ευχαριστησω! και εσενα και ολους φυσικα! ειναι χαρα για μενα! αληθεια! :)

      Διαγραφή
  24. Κική μου κάθε φορά με εκπλήσεις και ομολογώ ότι ολόκληρο το γραπτό σου έχει μια απίστευτη συνοχή , λόγο και κυρίως ένα αποτρόπαιο μήνυμα . Μπράβο σου κορίτσι μου .
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημενη μου Νικολ καλημερα!
      Ευχαριστω τοσο πολυ γλυκια μου για τα καλα σου λογια!
      Να εισαι καλα!
      Φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να