Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΝΙΚΗΣ.


Η αντιξοότητα δημιουργεί ανθρώπους και η ευημερία δημιουργεί τέρατα.
Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας

Ποτέ δεν θα μάθεις από ποια χειρότερη τύχη σε έχει γλυτώσει η κακή σου τύχη.
Cormac McCarthy, 1933-, Αμερικανός συγγραφέας

Πέφτει εκείνος που τρέχει, εκείνος που σέρνεται δεν πέφτει.
Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, 23-79 μ.X., Ρωμαίος φυσιοδίφης

Η γη της επαγγελίας είναι πάντοτε από την άλλη μεριά της ερήμου.
Havelock Ellis, 1859-1939, Βρετανός ψυχολόγος

Δεν είναι το βουνό μπροστά σου που σε καταβάλει, είναι το χαλίκι στο παπούτσι σου.
Robert Service, 1874-1958, Καναδός ποιητής

Οι δυσκολίες κάνουν κάποιους ανθρώπους να σπάνε. Άλλους, να σπάνε ρεκόρ.
William Arthur Ward, 1921-1994, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας


Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.
Ένα κρίσιμο ΣΚ ακολουθεί και δε θα μπορούσα να μη μοιραστώ μαζί σας μια μικρή κατάθεση ψυχής που νιώθω πως θέλω να κάνω.

Διανύω μία ήρεμη περίοδο της ζωής μου, έχοντας μια θέση εργασίας με λιγοστά μεν χρήματα αλλά με απέραντη ευγνομωσύνη που την έχω και δεν κάθομαι σπίτι μου "σκοτώνοντας" τον "άσκοπο" χρόνο μου που νιώθω να κυλά.

Όπως όλοι γνωρίζετε έχω εκδόσει το πρώτο μου βιβλίο, όνειρο ζωής για μένα και ένα ξεκίνημα που εύχομαι να μη σταματήσει ποτέ το ταξίδι του στο κόσμο μας και γενικώς είμαι ένας άνθρωπος και εγώ όπως οι περισσότεροι από εσάς με όραμα, στόχους, όνειρα, ελπίδα και αρκετή αισιοδοξία που μπορεί να απέχει λίγο απο τον ρεαλισμό αλλά για μένα είναι δύναμη και στάση ζωής.

Η αγαπημένη μου Κατερίνα μέσα από το αισιόδοξο μπλοκ της δημοσίευσε μια ανάρτηση προ ημερών που πραγματικά με εξέφρασε με την κάθε της λέξη διότι και εγώ σε αυτή τη κατεστραμμένη γενιά ανήκω μα δε το βάζω κάτω γιατί με αυτό το τρόπο έμαθα να ζω.

Έμαθα απο μικρή στη ζωή μου να νοιάζομαι και να συλλογίζομαι  για το κοινό όφελος και αυτό προσπαθώ να κάνω πάντα γιατί το εμείς απο το εγώ (παρόλο που είμαι μοναχοπαιδι) φαντάζει ιδανικό στα μάτια μου για τη κοινωνία που έχω οραματιστεί και θέλω να ζήσω και να διαβώ.

Έλεγα λοιπόν πως πριν λίγους μήνες είχα τη δυνατότητα να εκδόσω το πρώτο μου βιβλίο, το οποίο εξαντλήθηκε και επανακυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες. Αυτή τη στιγμή λοιπον καλούμαι να αντιμετωπίσω το ίδιο μου το όνειρο, που προσέξτε ακόμη δε ξεκίνησε και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να σταθεροποιηθεί και αναλόγως τις εξελίξεις να σταματήσει και αυτό για μένα είναι σα να σταματώ να παίρνω ανάσα, τόσο πολύ το αγαπώ, τόσο πολύ το θέλω. Μα αφορά και εμένα η κατάσταση της χώρας μου και εγώ όπως ανέφερα και πριν έχω μάθει να συλλογιέμαι για το κοινό όφελος και αυτό το κάνω και μέσω του μπλοκ και μέσω του βιβλίου και όσων με το καιρό θέλω να παράγω. Δε μιλάω για το εγώ, μιλάω για το εμείς και ειλικρινά χαίρομαι και καμαρώνω που μπορώ ακόμη να το κάνω.

Υπάρχει μια αβεβαιότητα γύρω μου που με φοβίζει για το αν θα καταφέρω να συνεχίσω το δρόμο που επέλεξα και μετά απο διάφορες δυσκολίες κατάφερα να ξεκινήσω να βαδίσω αλλά πραγματικά δε θα κάνω πίσω.

Θα σας πω πως νιώθω για να καταλάβετε.

Δεν ειναι ντροπή να φοβόμαστε και εγω φοβαμαι και κοιτάω κατάματα το φόβο, τον δικό μου αβέβαιο κίνδυνο. Φοβάμαι τις συνέπειες του ναι μα φοβάμαι και τις συνέπειες του οχι. 

Απο τη μια πλευρα υπαρχει το ναι που ξερουμε ολοι λιγο πολυ το τι μας περιμενει και από την άλλη πλευρά υπάρχει το όχι που είναι πιο αβέβαιο αλλά συνάμα και πιο δυνατό κατα τη δική μου κρίση. Στο ναι ξέρουμε τι μας ξημερώνει γιατί εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια πάντα αυτό μας ξημέρωνε και καλο δεν είδαμε ακόμη. Στο όχι δε ξέρουμε εντελώς τι μας ξημερώνει και υπάρχουνε και θετικές αλλά και αρνητικές εικασίες.

Φοβάμαι τις αρνητικες συνεπειες της ψηφου μου που δε ξέρω ακριβώς ποιές θα είναι και φοβάμαι κυρίως τις επιπτώσεις που θα έχουν στους συνανθρώπους μου μα κουράστηκα τα καλύτερά χρόνια των νέων να κυλάνε άσκοπα και κουράστηκα να μας κάνουν ότι θέλουν και να πας παίρνουν κομμάτια των ανθρώπων και της πατρίδας μας.

Κουράστηκα να φοβάμαι βασικά και να σκύβω το κεφάλι. Θέλω να φωνάξω σε όλους αυτός πως κουράστηκα και κουράστηκα πολύ τόσα χρόνια να μη κάνω τίποτα επειδή όλοι αυτοί θέλανε χρήματα, το μόνο που τους νοιάζει.

Εγώ τα χρήματα δε τα είχα ποτέ και δε με ενδιαφέρουν. Το μόνο που θέλω είναι να ζω αξιοπρεπώς και να μη σκύβω το κεφάλι και αυτή τη ζωή θέλω να τη συμπορεύομαι μαζί με όλους εσάς. 

Και επειδή κουράστηκα τόσο πολύ θέλω να τους το φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου μπας και καταλάβουνε πως ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλο. Βεβαια δε τους νοιάζουν οι Έλληνες, τα φυσικά πλούτη της Πατρίδας μας τους νοιάζουνε αλλά είναι δικά μας και μας ανήκουν όλα! Και εγω δεν εχω σκοπο να τους δωσω τιποτα αυτη τη φορά. Εσύ;

Φοβάμαι μήπως έρθουν δύσκολες μέρες μα αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως καταντήσω να ζω σε μια χώρα που θα πνιγομαι και θα χασω την απολυτη Ελευθερια.

Πώς θα αντικρύσω κατάματα τη λατρεμένη μου γιαγιά όταν τα γαιδούρια εκει εξω τις κόψουν το εκας και δε θα έχει χρήματα για τα φάρμακά της;

Πώς θα αντικρύσω κατάματα τον αγαπημένο μου μπαμπά όταν τα ίδια γαιδούρια εκει έξω θα τον βάλουν να πάρει σύνταξη στα 70; 72; 75; Αληθεια; μεχρι να βγει στη σύνταξη ο μπαμπάς, το όριο συνταξιοδότησης που θα έχει φτάσει;

Πώς θα αντικρύσω κατάματα την υπέροχη μαμά μου όταν δε θα έχει τρόφιμα να μαγειρέψει για το οικογενειακό τραπέζι;

Πώς θα αντικρύσω κατάματα τον συνάνθρωπο που ψάχνει στα σκουπιίδια και αυτόν που πάει στις λαικές και τρώει τα σάπια φρούτα;

Πώς θα αντικρύσω κατάματα τα αυριανά παιδιά μας που θα ζούνε κάτω απο τραγικές συνθήκες; Θα δουλευουν για να υπηρετουν τους ξενους με μισθους Βουλγαριας;

Μα κυρίως πως θα αντικρύσω τον εαυτό μου όταν το πιστεύω μου θέλει να φωνάξει δεν αντέχω άλλο;

Διότι τα παρακάτω δικά μου λόγια ήτανε και θα τα τιμησω.

"Μάχεσαι για την Ειρήνη! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή μάχεται για τον Πόλεμο!
Διεκδικείς την Ελευθερία! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή φυλακίζει εκατοντάδες ανθρώπους σε υπόγεια μπουντρούμια!
Πολεμάς τη διαφθορά! Κι όμως, ζεις ήδη σε μια διεφθαρμένη κοινωνία!
Διαδίδεις, εξαπλώνεις, προσφέρεις την Αγάπη! Κι όμως καθημερινά πάμπολοι την εξαλείφουν!
Ονειρεύεσαι ένα καλύτερο αύριο! Κι όμως αυτό το αύριο πολλοί στο στερούν, μα το χειρότερο είναι πως βάφουν το σενάριό του με χρώμα κόκκινο, μουντό! Να θυμίζει, μάχη, πόλεμο, αίμα και θυσία!"

Tα παραπάνω λόγια αποτελούν απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Αδικοχαμένη κοινωνία", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".

Πάντα πίστευα πως μας τρομοκρατούν με τα χειρότερα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινους νους για να είμαστε υπόδουλοι των "δυνατών" για πάντα.. Μα δυνατός δεν είναι ο πλούσιος, ούτε αυτός που έχει εξουσία χωρίς να την αξίζει και τη χρησιμοποιεί με καθαρά ανίκανο τρόπο.
Για μένα δυνατός είναι αυτός που έχει όραμα, στόχους, όνειρα και δε σταματά λεπτό να μάχεται και να πολεμά.
Στη ζωή μου δε βαδίζω στα κουτουρού, ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω έστω κι έχασα πολλές φορές το δρόμο μου. Δε θα επιτρέψω όμως σε κανέναν να μου τον κλείσει για ακόμη μία φορά.
Κι όπως διάβασα και κάπου πρόσφατα:
"Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει."
Ayn Rand, 1905-1982, Αμερικανίδα συγγραφέας & φιλόσοφος.
Εμένα δε θα με σταματήσει κανένας, πόσο μάλλον ο φόβος, ο φόβος για το ίδιο τ' όνειρο.

Εσένα πάλι;

Και για να μπορώ να κοιτάω τον εαυτό μου στο καθρέπτη πρέπει να κάνω πράξη πρώτη απ' όλους τα πιστεύω και τα γραφόμενά μου και εγώ ξεκίνησα το ποίημα μου έτσι:




Και το κατέληξα έτσι:




Θα συνεχίσω να γράφω, να ονειρεύομαι, να μάχομαι ,να ζω! Μη παραλείποντας τα θέλω του εαυτού μου όμως. Μόνο ελεύθερη μπορώ να ζω κι αυτό θα κάνω.

Μπορεί να σας κούρασα μα είναι πράγματα που ήθελα να πω.

Και κράτησα κάτι ιδιαίτερο για το τέλος, με το οποίο θέλω να κλείσω τη σημερινή κατάθεση ψυχής.

Σέβομαι απόλυτα τη γνώμη και τη ψήφο των συνανθρώπων μου απλώς το μόνο που ζητάω απο όλους είναι να ψηφίσουν με συνείδηση και σκεπτόμενοι το κοινό όφελος. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος πιστευω πως μόνο ενωμένοι σαν Έλληνες θα νικήσουμε τα πάντα. Να είμαστε ψύχραιμοι και μονιασμένοι ότι κι αν γίνει γιατί πιστευω πως όλοι αυτοί ποντάρουν και λίγο στη διχόνοια που θέλουν να σπείρουν μεταξύ μας και να επικρατησει. Σεβασμός - ψυχραιμία και μόνιασμα έχω να πω. Προσοχή σε ότι κι αν γίνει. Μη φαγωθούμε μεταξύ μας μόνο! Αυτό προσέξτε όλοι!

Εύχομαι σε όλους ένα όσο πιο ήρεμο γίνεται ΣΚ. Θα είναι δύσκολο μα θα τα καταφέρουμε. 

Να προσέχετε εκφραστικοί μου φίλοι και προσοχή στη διχόνοια που θα προσπαθήσουν να μας σπείρουν. Προσέξτε μην εξοντωθούμε μοναχοί μας. Αυτό θέλουνε! Μη τους το δώσετε.

Σχόλια

  1. Πάμε δυνατά για ένα ΟΧΙ! Αλλά δεν θα μας φοβίσει κανένας άλλος, εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό! Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαζί Κικίτσα!
    Φωνάζουμε, αντιδρούμε, δεν υποκύπτουμε!
    Αγωνιστικούς χαιρετισμούς κοπέλα μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα φίλη μου, όρθια, δυνατή και πάνω από όλα αυτό που είσαι..Άνθρωπος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αισιοδοξία Κικη μου ταλαντούχα κι όλα θα βρουν το δρόμο τους!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να