Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ, ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ.


Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Εύχομαι να είστε όλοι καλά και να περάσατε ένα όμορφο και γεμάτο απο ωραίες στιγμές Σαββατοκύριακο.

Εγώ πέρασα το διήμερό μου με φίλους και ήταν υπέροχο.
Έχω τη τάση να κρατάω φίλους μακροχρόνια στη ζωή μου, για την ακρίβεια δεν τους ελαττώνω, τους πολλαπλασιάζω, οπότε είπα σήμερα να κάνω μια ανάρτηση που έχει να κάνει με την παιδική μας ηλικία, εκείνη δηλαδή που ξεκινάμε δειλά δειλά και δημιουργούμε τις πρώτες μας φιλίες, οι οποίες μπορεί να είναι και οι πιο ισχυρές.



Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία.

Ανώνυμος




Υπάρχει πάντα στην παιδική μας ηλικία μια στιγμή που ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει το μέλλον.

Graham Green, 1904-1991, Βρετανός συγγραφέας



Όταν τελικά επιστρέφεις στο πατρικό σου, διαπιστώνεις ότι δεν ήταν το σπίτι που είχες νοσταλγήσει, αλλά τα παιδικά σου χρόνια.


Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε, εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο.


Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.


Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας.


Μόνο τα παιδιά ξέρουν αυτό που ψάχνουν.


Κάθε φορά που ένα παιδί λέει ότι δεν πιστεύει στις νεράιδες, κάπου κάποια νεράιδα πεθαίνει.


Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες της ίδιας της ζωής.


Το Παραμύθι της Λήθης


Μια φορά και έναν καιρό, εκεί ψηλά -ψηλά στον Ουρανό, όπου δεν υπάρχουν ούτε οι πίκρες, ούτε ο πόνος- πετούσαν, παίζοντας οι δύο Ψυχές.
Ας τις ονομάσουμε Μικρούλης και Μικρούλα.
Αυτές ήσαν ελεύθερες εκεί, ένιωθαν τόσο καλά και χαρούμενα, έπαιζαν μεταξύ τους, ακτινοβολώντας αντί της γήινης γλώσσας ένα τρυφερό-τρυφερό γαλανόλευκο φως.
- Σ' αγαπώ!- άφηνε την ακτίνα του Ουράνιου φωτός η μια Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την άλλη.
- Και γω σ' αγαπώ ακόμη πιο πολύ- άφηνε εις απάντηση την δική της ακτίνα του φωτός η άλλη Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την πρώτη.
- Εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!
- Όχι, εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!
Έτσι χαίρονταν αυτές χωρίς τα βάσανα, έχοντας στην διάθεσή τους ολόκληρο το Σύμπαν, πετώντας στα ατελείωτα πέρατά του με τρομερή ταχύτητα, ακτινοβολώντας παντού το φως: Σ' αγαπώ!
Οι Άγγελοι του Ουρανού χαμογελούσαν και χαίρονταν γι' αυτές τις δυο Ψυχές, που έπαιζαν αμέριμνες και απολάμβαναν την αγάπη μεταξύ τους.
Μια φορά η Ψυχή, που την έλεγαν Μικρούλα κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον πλανήτη Γη.
- Μικρούλη! Τι λες, δεν πάμε εκεί κάτω να δούμε πως είναι;
- Όχι, δεν χρειάζεται, Μικρούλα! Καλά είμαστε εδώ. Εκεί κάτω θα χαθούμε και δεν θα είμαστε μαζί.
- Μικρούλη! Θέλω να πάω εκεί κάτω να δω πως είναι. Θα με αφήσεις μόνη;
- Άκουσέ με, Μικρούλα! Θα μας ποτίσουν πριν την ενσάρκωση με το νερό την Λήθης και θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι θα μπλεκόμαστε με τον κάθε τυχόντα με την κρυφή ελπίδα να βρούμε στο πρόσωπό του ο ένας τον άλλον και στο τέλος θα απογοητευόμαστε και θα βασανιζόμαστε. Μπορεί να μην βρεθούμε ποτέ και να περάσουμε όλη την γήινη ζωή ψάχνοντας ο ένας τον άλλον. Καλύτερα ας μείνουμε εδώ, Μικρούλα!
- Μη φοβάσαι, Μικρούλη! Ακόμα κι' αν δεν βρεθούμε εκεί κάτω- πάλι θα γυρίσουμε εδώ και πάλι θα βρεθούμε. Θέλω να δω πως είναι εκεί κάτω! Έλα, πάμε, Μικρούλη!
- Εντάξει, αφού το θέλεις τόσο πολύ -απρόθυμα απάντησε ο Μικρούλης- θα έλθω μαζί σου εκεί κάτω, αλλά να θυμάσαι- θα περάσει πάρα πολύς καιρός ως που να ανταμωθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.
- Δεν πειράζει! Έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε ακόμη πιο πολύ ο ένας τον άλλον,- είπε η Μικρούλα.
Οι Ψυχές του Μικρούλη και της Μικρούλας ήλθαν στον Άγγελο της Ενσάρκωσης.
- Θέλουμε να πάμε κάτω στην Γη.
- Το σκεφτήκατε καλά αυτό;- τους ρώτησε ο Άγγελος.
- Ναι. Αποφασίσαμε να πάμε κάτω και να δούμε πως θα είναι εκεί τα πράγματα για μας.
- Εντάξει τότε, ετοιμαστείτε για την ενσάρκωση,- τους είπε ο Άγγελος.- Ποιος από σας θέλει να γεννηθεί πρώτος; Ποιος θα κατέβει πρώτος κάτω στην Γη;
Ο Μικρούλης και η Μικρούλα κοιταχτήκανε, κάνοντας ο ένας στον άλλον την βουβή ερώτηση-ποιος;
- Εγώ θα κατέβω πρώτος- είπε ο Μικρούλης- αλλά εσύ Μικρούλα μην αργήσεις πολύ να έλθεις, μην μ' αφήνεις για πολύ καιρό μόνο μου εκεί.
- Εντάξει- του είπε η Μικρούλα- μετά από σένα και γω θα κατέβω αμέσως. Πήγαινε τώρα.
Ο Μικρούλης, κοιτώντας για τελευταία φορά την Μικρούλα, που για πρώτη φορά θα την άφηνε μονάχη, πλησίασε στενοχωρημένος τον Άγγελο της Ενσάρκωσης.
- Πρέπει να πιεις όλο το νερό της Λήθης- του είπε ο Άγγελος- θα ξεχάσεις τα πάντα- ποιος είσαι στην πραγματικότητα, ποια είναι η Μικρούλα σου, δεν θα θυμάσαι τίποτε πια, αλλά μέσα σου θα διατηρηθεί εκείνο το θολό αίσθημα του κάτι που ήταν παλιά και μ' αυτό το αίσθημα εσύ θα προσανατολίζεσαι εκεί κάτω στην Γη. Και τώρα πιες το νερό της Λήθης!
Ο Μικρούλης έριξε για άλλη μια φορά το βλέμμα του στην Μικρούλα, ρωτώντας την βουβά- να το πιω;
Πιες! - το ίδιο βουβά με το βλέμμα της του απάντησε η Μικρούλα- και γω θα πιω μετά από σένα.
Ο Μικρούλης ήπιε όλο το νερό και αμέσως ξέχασε τα πάντα- ποιος είναι, ποια είναι η Μικρούλα έγινε τελείως διαφορετικός, δεν θυμόταν απολύτως τίποτε.
Τον έριξαν κάτω στην Γη στην κοιλιά μίας μάνας που του διάλεξαν οι Άγγελοι από πάνω.
Λίγο αργότερα τα ίδια έκαναν και στην Μικρούλα. Και αυτή ξέχασε τα πάντα.
Μόνο ένα θολό αίσθημα έμεινε και στους δυο- το σημάδι του παρελθόντος, - αυτή η ακατανόητη φωνή, που κάποια φορά ψιθύριζε, και κάποια φορά φώναζε μέσα τους:
- Όχι! Δεν είναι αυτός! Όχι, δεν είναι αυτή! Μα που βρίσκεται ο δικός μου, Θεέ μου;!
Που βρίσκεται η δική μου, Θεέ μου;!
Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια. Ο Μικρούλης και η Μικρούλα δεν κατάφεραν να βρεθούν, είχαν χαθεί μέσα στο ατελείωτο χείμαρρο της γήινης ζωής, συνάπτοντας σχέσεις με τους άλλους, με την τυφλή ελπίδα- μήπως τελικά είναι αυτός; Μήπως τελικά είναι αυτή;
Ο καθένας τους έχει κάνει την δική του οικογένεια και ανήκε πια οριστικά αλλού.
Είχαν χάσει την κάθε ελπίδα να βρει ο ένας τον άλλον στην Γη, απλά περίμεναν την ώρα της αντάμωσης στον Ουρανό για να πουν ο ένας στον άλλον τόσα πράγματα, που δεν χωράει ο νους.
Όμως οι Άγγελοι του Ουρανού αποφάσισαν να τους οργανώσουν την συνάντηση- και αυτοί τελικά συναντήθηκαν, αλλά όχι ελεύθεροι πια.
Τους άφησαν να δουν ο ένας τον άλλον μόνον από μακριά για να θυμηθούν εκείνα, που προ πολλού είχαν ξεχάσει μέσα στα βάσανα και τις δοκιμασίες της γήινης ζωής.




Μια ανάρτηση για το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας.
Καλή εβδομάδα σε όλους. Με πολλές ξεχωριστές στιγμές!

Σχόλια

  1. Κι εσύ είσαι ένα μεγάλο παιδί Κίκου μου!
    (κι από ό,τι έχω δει στο φέις έχεις πολύ ομορφύνει τελευταία...βγάζεις όλη αυτή τη γλύκα του παιδιού από μέσα σου! )
    Πάντα έτσι!
    καλή εβδομάδα να έχεις μάτια μου ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Αριστέα μου.
      Οφείλεται στο οτι ίσιωσα το μαλλί και λέπτυνα τα φρύδια, η αλλαγή μου.
      Να εισαι παντα καλά
      Φιλια πολλα πολλα

      Διαγραφή
  2. Πάντως αυτό που είπε ο Κοέλιο είναι πολύ σοφό.
    Είναι τόσο απλό να είμαστε χαρούμενοι, αλλά μεγαλώνοντας, το κάνουμε σύνθετο.. Τα φιλιά μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κικίτσα μου
    Πόσο αγαπώ τις φιλίες που αντέχουν στο χρόνο
    αλλά κι όλους εμάς που μια γωνιά παιδικότητας
    μέσα μας κατοικεί!!!

    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τί γλυκιά, τρυφερή, νοσταλγική ανάρτηση ήταν αυτή?!
    Αχ, Κική μου! Μου γαλήνεψες την ψυχή!
    Και όντως, θέλω να συμφωνήσω απόλυτα με το Αριστάκι: Έχεις ομορφύνει πάάάρα πολύ! Σε χάζευα αρκετή ώρα στις χθεσινές σου φωτογραφίες στο instagram! Φτου σου, κορίτσι μου! Ολόκληρη έλαμπες!
    Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστω πολυ Γιαννα μου για τα καλα σου λογια και γενικως για ολη τη στηριξη που με τοσο χαρα μου δινεις
      Φιλια πολλα πολλα

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα σου Κική και καλή σου βδομάδα. Είναι πολύ όμορφο να περνάς το Σ/Κ με φίλους ζώντας όμορφες στιγμές. Να το κάνεις πάντα.
    Καλή συνέχεια στη μέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία ανάρτηση και μου άρεσε πολύ το κείμενο!
    Καλή σου εβδομάδα, Κική μου, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μια πανεμορφη τρυφερη αναρτηση απο τα πιο ομορφα ματια της γειτονιάς μας !!!!!! σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ με στεναχώρησε η κατάληξη αλλά πως θα ταν διδαχτικό διαφορετικά...
    Πολύ ατμοσφαιρική η πρώτη φωτό με την κούκλα Κική μου!!
    Σε φιλώ και καλή βδομάδα να χεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τρυφερό αφιέρωμα σε μια τρυφερή ηλικία...
    Καλημέρα Κική και καλό υπόλοιπο εβδομάδας...
    Φιλιά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραίο. Δεν κατάλαβα το τέλος... Βιωματικό είναι το όλο κείμενο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και καλως όρισες στο μπλοκ μου.
      Η ανάρτηση έχει να κάνει με τρία μέρη με τα οποία προσπάθησα να ενώσω τα παιδικά μας χρόνια.

      Στο πρώτο βλέπουμε δύο φωτογραφίες μιας πορσελάνινης κούκλας που κρατάει στα χέρια της το πρώτο μου βιβλίο (όνειρο που πραγματοποιήθηκε) και συνοδεύεται απο δύο αποφθέγματα.

      Στη συνέχεια υπάρχουν κάποια αγαπημένα μου γνωμικά και στο τέλος κλείνει η ανάρτηση με ένα παραμύθι που βρήκα στο διαδικτυο (αναφέρω τη πηγή) και μου άρεσε.

      Ας πουμε πως εχθές είχα ανάγκη μια αναφορά στη παιδική μας ηλικία. :)

      Θα χαρώ να σε ξαναδω στο μπλοκ μου στο μελλον.

      Να είσαι καλά.
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  11. Ωραία ανάρτηση Κική μου και το κείμενο υπέροχο! Να περνάς πάντα όμορφα! Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ...το διάβασα από πάνω ως...κάτω... και λόγω ελλείψεως χρόνου, θα επανέλθω, ίσως αργά...
    Και, για πες μου, είσαι από το "χρυσοπράσινο φύλλο" ; το επώνυμο...
    Θα τα πούμε,
    Φιλί,
    Υιώτα
    "Αστοριανή", ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραία ανάρτηση...
    Η αλήθεια είναι πως όλοι κάποια στιγμή έχουμε την ανάγκη να επιστρέψουμε στα παιδικά μας χρόνια...
    καλημέρα Κική μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να