Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2016

ΣΤΑύΡΟΣ ή ΣΤΑΥΡόΣ;

Σταύρος ή Σταυρός;  Από εκείνες τις λέξεις τις διάφορες, που κάνουν τη διαφορά!  Από εκείνα τα ονόματα, που κρύβουν χάρη μέσα τους!  Από εκείνα τα σύμβολα, που πίστη και ελπίδα φέρουν!  Σε είδα κάπου σε ένα χωριό να περιφέρεσαι περιτριγυρισμένος απο όλα τα ταλέντα σου και χάρηκα για σένα. Το λαμπερό της ψυχής σου στροβιλίζεται σαν ένας χρυσός, αόρατος, μικρός ανεμοστρόβιλος γύρω σου, μα εσύ δεν το βλέπεις. Το βλέπω εγώ και άλλοι πολλοί για σένα και αυτό αρκεί. Αρκεί για να θεριεύσει. Σε βλέπω να κουβαλάς χιλιάδες Σταυρούς καθημερινά, μα ξέρω πως πάντα τα βγάζεις πέρα! Είσαι ικανός και εκλεκτός και χαίρομαι που «δίνεις» το δικό σου μάθημα νύχτα μέρα! Είσαι ένα από τα παιδιά που δεν ξεχνάνε την ειλικρινή υπόστασή τους και διαθέτεις πληθώρα από εκείνες τις ανθρώπινες αξίες, που μάχονται και υπερασπίζονται το δίκιο. Σε είδα να ανεβαίνεις στο Γολγοθά, επάνω σε ματωμένες πλάτες και να στέκεσαι αγέρωχος, υπερήφανος, δυναμικός επάνω σε μια κορφή που την Ανάσταση συμβο

TRAPPOLA - ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΓΙΔΑ, ΔΟΛΟΣ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Έχω να γράψω σχεδόν μία εβδομάδα στο μπλοκ μου και πραγματικά σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μια χαρούμενη για εμένα και για εσάς πιστεύω, είδηση. Στη ζωή μου, όπως και εσείς ξέρετε άλλωστε, είμαι ιδιαίτερα εκδηλωτικός άνθρωπος, κυρίως σε ότι μου δίνει χαρά και θετική ενέργεια. Τα όποια δυσάρεστα δεν τα μοιράζομαι εύκολα, τα ευχάριστα όμως με πολλή χαρά και θέληση γιατί θεωρώ πως μπορώ στ' αλήθεια να μεταδώσω κάτι καλό, στους δεκτικούς τουλάχιστον, συνανθρώπους μου. Να....,  σαν αυτό εδώ σήμερα: Μου θύμισες τον κόκκινο βαλέ και είπα να ρισκάρω. Έναν γύρο ακόμη. - Έναν - Μόνο έναν, για το τέλος. «Τrappola» Ψιθύρισε ένας αόρατος παρατηρητής. «Σημαίνει παγίδα, δόλος» Δεν άκουσα. Πόνταρα. Αυτή λοιπόν ήταν η συμμετοχή μου στο λογοτεχνικό δρώμενο των "25 λέξεων " που διοργανώνει η Μαρία στην μπλοκογειτονιά μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας για την ψηφορορία, την αιτιολογία και τα μετέπει

ΚΑΙ Η ΒΟΛΤΑ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ. ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ.

Εκφραστικοί μου, καλημέρα και καλή εβδομάδα. Κρυώνετε; Αν ναι, αγκαλιαστείτε να ζεσταθείτε. χαχαχα Αψηφώντας το κρύο, εμείς βολτάρουμε  και βολτάρουμε και βολτάρουμε και καπως ετσι οδηγουμαστε προς το τέλος μιας απολαυστικότατης βόλτας: Έρχεσαι σαν σίφουνας, άνεμος, κατακτητής και το άλογό σου σέρνει τη σημαία, το λάβαρο της Επανάστασης. Φοράτε πανοπλία! Σας βλέπω! Τρομάζω! Δε σας πάει αυτή η στολή! Άλλα όνειρα είχα σκεφτεί για σένα! Αυτή τη φορά τη ζώνη σου κοσμεί μια θήκη με πιστόλι! Και θήκες πολλές για σφαίρες! Ο Κεραυνός παρατηρώ έχει μια κόκκινη γραμμή στο πρόσωπο. Ανάμεσα στα μάτια του που σα ρυάκι τρέχει! Μια πετσέτα ψάχνω να βρω να τη σκουπίσω μα δεν υπάρχει καμιά τριγύρω! Κι έπειτα εσύ! Στο δεξί σου μάγουλο ένα κόκκινο ρυάκι, ίδιο με αυτό του αλόγου κυλάει! Μα γιατί πρέπει να ματώσεις για να κατακτήσεις τους κόπους και να δαφνοστεφανωθείς τις μάχες σου; Κι αν αυτό το αίμα δεν είναι δικό σας; Αυτό δε θέλω να το σκέφτομαι! Αν είναι κάποιου άλλου; Να

ΚΑΙ Η ΒΟΛΤΑ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ, ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Τι μου κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Πιστεύω πως λόγω εποχής που διανύουμε, πολλοί απο εσάς θα είστε κρυωμένοι, όπως κι εγώ άλλωστε, οπότε σας στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για καλή ανάρρωση. Τι κι αν ο καιρός προειδοποιεί για χιόνια και ψυχρές θερμοκρασίες; Εμείς βολτάρουμε   και βολτάρουμε και συνεχίζουμε να βολτάρουμε και σήμερα: Έκλεισα σφιχτά στις χούφτες μου ένα λευκό σπίτι με μια πόρτα θαλασσιά, τόπος κατοικίας μόνο για τους δυο μας και όταν στο προσέφερα προσεκτικά, άνοιξες διάπλατα τη χούφτα σου και εκείνο δίχως να καλοσκεφτεί, «πήρε» τη μορφή λευκού περιστεριού και πέταξε ψηλά! Σε έναν απέραντο ουρανό το είδαμε να ξεμακραίνει…. Προσπάθησα να το φέρω πίσω μα ήταν τόσο περήφανο και ευτυχές στον ουρανό που σκέφτηκα ότι εκεί ανήκει. Εξάλλου εξαγνισμός δεν είναι ο Έρωτας; Ευφορία και πίστη δεν είναι η Αγάπη; Ας μείνει για πάντα εκεί ψηλά, σαν Ύψιστος που βρήκε τον δρόμο του επάνω σε ένα και μοναδικό αστέρι. Ένα ασ

KAI H ΒΟΛΤΑ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Σας άρεσαν τα Αναφιώτικα ε; Χρώμα, τοπίο, φύση... Κι έχουμε και συνέχεια γιατί η Μαρία μας, ολόκληρο φωτογραφικό και όχι μόνο, οδοιπορικό κατάφερε να μας χαρίσει. Απολαύστε: Γιατί θέλει μαγκιά φίλε μου να παραδεχτείς τα κουσούρια σου όταν έχεις μάθει να αναδεικνύεις τα φαινομενικά κουσούρια των άλλων! Θέλει μαγκιά φίλε μου να παραδεχτείς πως δεν είσαι τέλειος σε μια κατεξοχήν αδικοχαμένη κοινωνία που από τη μία σου προσφέρει άνεση, τεχνολογία και από την άλλη με το έτσι θέλω σου στερεί τη ζωή που μια Μάνα και ένας Πατέρας σου έδωσε! Θέλει μαγκιά να δεχτείς πως ο κό σμος μας πάντα θα βρομάει! Ότι κι αν κάνεις εσύ, εγώ, εκείνος, εκείνη, με όποιον τρόπο κι αν καταφέρεις να δηλώσεις τον πόνο και το όχι σου σε όλα όσα σε κάνουν να φοβάσαι, να θυμώνεις, να στεναχωριέσαι και να απειλείς, να ξέρεις πως πάντα θα υπάρχουν κι άλλοι που με το ίδιος πάθος θα υποστηρίζουν όσα πραγματικά κι εκείνοι πιστεύουν! Και μπορεί να είναι τα ακριβώς

TA ΛΑΦΥΡΑ ΣΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Εκφραστικοί μου, καλημέρα και καλή εβδομάδα. Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Σήμερα θα μοιραστώ μαζί μας κάποιες πραγματικά πολύ όμορφες και ιδιαίτερες φωτογραφίες των Λαφύρων, που μου χάρισε η αγαπημένη Μαρία Νικολάου.  Μάλιστα, επειδή με μαγνήτισαν  πολύ, θέλησα να τις συνοδέψω με αποσπάσματα του βιβλίου, τα οποία με κάποιο τρόπο, προσπάθησα να τα συνδέσω με τις εικόνες. Όσοι με παρακολουθείτε στο φεισμπουκ θα τις έχετε δει εκεί αλλά νομίζω πως και εδώ θα σας αρέσουν πολύ. Για αρχή θα μοιραστώ μαζί σας τρις φωτογραφίες και θα υπάρχει άμεσα και η συνέχεια. Μαρία μου, σε ευχαριστώ για άλλη μία φορά, μέσα απο την καρδιά μου για όλα. Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω; Αλαζονεία! Ένα συναίσθημα που κάποτε και πιθανόν και σήμερα να απεχθάνεσαι, μόνο όταν το βλέπεις στους άλλους όμως. Σε κοιτάζω και ξέρεις τί βλέπω; Εμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου! Σε κοιτάζω και δεν αντέχω άλλο γιατί πονάει αυτό που βλέπω. Προς στιγμήν φοβήθηκα μήπως είμαι και εγώ σαν εσένα όμω

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλησπέρα. Όπως διαπιστώσατε από τον τίτλο της ανάρτησης, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα που σχετίζονται με την γιορτινή περίοδο που πέρασε. Χρωστάω λοιπόν μια Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία απο το δρώμενο που σκέφτηκε η Αριστέα μας και κάποια μικρά και όμορφα δωράκια - καρτούλες ευχών που έλαβα απο εσάς. Πάμε όμως πρώτα στην ιστοριούλα και έπειτα στις καρτούλες - δωράκια σας. ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ. Αυτό που την ενοχλούσε περισσότερο απο όλα ήταν το ότι την έκαναν να αισθάνεται πως έπρεπε να απολογηθεί για την αγάπη της προς το πνεύμα των Χριστουγέννων. Σαν όλοι να τη καταδίκαζαν που τολμούσε να ζήσει με όλη της τη ψυχή, το διάστημα εκείνο που απο μικρή λάτρευε και απολάμβανε με χίλιους δύο, δικούς της τρόπους.             Ποτέ δε κατάλαβε γιατί την έκαναν να νιώθει έτσι... Ούτε καν κατάλαβε πως τους το επέτρεψε και γιατί τους είχε δώσει αυτό το δικαίωμα.             Στ' αλήθεια, τους το είχε δώσει;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! ΜΕ ΥΓΕΙΑ - ΑΓΑΠΗ - ΕΥΤΥΧΙΑ! ΤΟΣΟ ΚΟΙΝΟΤΥΠΑ ΜΑ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ.

Εκφραστικοί μου!!! Καλημέρα και χρόνια πολλά! Ευχές για έναν όμορφο μήνα και μία καλή χρονιά τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό! Πολλές πολλές εκπλήξεις και ακόμη περισσότερες νίκες σε όσες μάχες χρειαστεί να δώσετε στη ζωή σας και αυτόν τον  χρόνο. Φέτος κατέληξα στο συμπέρασμα πως ο Ιανουάριος είναι ο πιο αδικημένος μήνας του χρόνου. Επισκιάζεται απο την αλλαγή της χρονιάς, οι ευχές αφορούν αποκλειστικά την αλλαγή αυτή, εστιάζουμε όλοι στην χρονιά και οχι στο μήνα με αποτέλεσμα να μην τιμούμε τον ερχομό του όπως θα έπρεπε. Πόσοι απο εσάς ευχήθηκατε καλό μήνα τη Πρωτοχρονιά; Να είσαι ο μπροσταρης της αλλ αγής και κανείς να μη το βλέπει, να μη το θυμάται, να μη σου δίνει καν την απαραίτητη προσοχή. Και εσύ να περιμένεις... Απλώς να περιμένεις... Έντεκα μήνες, να περιμένεις... Να περιμένεις, να ακούς τόσες πολλές και θερμές ευχές, να χαίρεσαι γιατί σίγουρα χαίρεσαι αλλά στην ουσία να μην αφορούν εσένα και να μην ακούς για λίγο το όνομά σου... Στεναχ