Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.
Εδώ και καιρό παραλουθώ ένα εποχιακό δρώμενο που μονοπωλεί το ενδιαφέρον της μπλοκογειτονιάς μας και απο την αρχή θέλησα να λάβω μέρος.

Επειδή τον τελευταίο καιρό έχω χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου και πάντα μου φαίνεται πολύ μικρός και λίγος, για να προλάβω να κάνω όσα επιθυμώ, αποφάσισα σήμερα να στρωθώ και να γράψω την δική μου συμμετοχή για τις "Μέρες Άνοιξης" που σκέφτηκε η Αριστέα μας.

Συγκεκριμένα, το δρώμενο αυτό είναι ένας ύμνος σε αυτή την ξεχωριστή εποχή, με απώτερο σκοπό να μοιραστούμε μεταξύ μας όμορφα πράγματα, κείμενα, ποιήματα, φωτογραφίες, ανοιξιάτικες δημιουργίες και πολλές πολλές καταθέσεις ψυχής.

Η δική μου συμμετοχή, που δημιουργήθηκε μόλις τώρα, είναι η ακόλουθη:


Η ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
 





Ήρθες και με τον γνωστό ναρκισσισμό σου, μου συστήθηκες ως Άνοιξη.
Δε σε πίστεψα.
Σε καμία περίπτωση δε θα μου επέτρεπα να σε πιστέψω.

Τι κι αν κουβαλούσες μαζί σου τόσα χρώματα κι αρώματα;
Τι κι αν τα χέρια σου τα κοσμούσαν περιβραχιόνια φτιαγμένα από ηλίανθους;
Τι κι αν η αλογοουρά σου έμοιαζε να εχει δημιουργηθεί από λουλούδια;

Ακόμη και το ένδυμά σου έμοιαζε να έχει κεντηθεί από βλαστούς που καρποφόρησαν μόλις τώρα.
Τόσο φρέσκια έδειχνες, τοσο αναζωογονημένη. Σα να γεννήθηκες εχθές ένιωσα μα έμοιαζες κάπως μεγάλη για κάτι τέτοιο.

Χρειάστηκε να προχωρήσεις για να διακρίνω τα σανδάλια σου.
Χρυσά ήτανε και με παρέπεμπαν σε αυτά που έχω συνηθίσει τον Ερμή, τον γνωστό αγγελιοφόρο να φοράει.
Φτερωτά ήτανε και τα δικά σου, μα έμοιαζαν περισσότερο με την ουρά περιστεριών.

Ένα πουγκί που πριν δεν είχα προσέξει, και παίρνω όρκο πως δεν κρατούσες, αιχμαλωτίζει τη ματιά μου.
Μοιάζει χρυσής κατασκευής και δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να περιέχει.

Σα να μάντεψες την σκέψη μου, το ανοίγεις και ένα κλειδί κάπως σκουριασμένο ξεπροβάλλει.
Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι πως δεν παραξενεύτηκα με το περιεχόμενο, αντίθετα μπορώ να πω, ένιωσα να το αποζητούσα..

Μου το προσφέρεις, μα για λόγο που δεν γνωρίζω, δεν κάνω κίνηση για να το πάρω. Με κοιτάς επίμονα μα νιώθω ότι δεν με ενδιαφέρει. Ξαφνικά η ματιά σου προδίδει θυμό, με αστραπιαία κίνηση μου πετάς το κλειδί και το νιώθω να χτυπάει με δύναμη επάνω στο πάνινο παπούτσι μου.

Γιατί άραγε πονάω τόσο;
Είναι ένα κανονικό σε μέγεθος, σκουριασμένο κλειδί.

Μια φωνή, κραυγή υποσυνείδητη θα έλεγα γεμάτη πόνο, ελευθερώνεται από το στόμα σου και νιώθω πως τα τύμπανα των αυτιών  μου δεν αντέχουν άλλο.

Είδα το πρόσωπό σου να λιώνει και μόνο τότε κατάλαβα πως οι πολλαπλές πλέον κραυγές σου προέρχονταν από το γεγονός της μη παραδοχής σου. Η απόρριψη σε πρόσβαλε ή μάλλον σε έκανε να φανερώσεις την γυμνή ψυχή σου.

Και την είχες ντύσει τόσο ωραία….
Κρίμα…
Υποπτεύομαι πως είχες χρησιμοποιήσει τα καλύτερα «αξεσουάρ»... Θα ήταν πανάκριβα υποθέτω.

Πάω να φύγω όταν πατάω το κλειδί.
Κοίτα να δεις που μέσα σε λίγα λεπτά το είχα ξεχάσει..

Παρατηρώ πως στην όψη του δεν  έχει αλλάξει απλώς τώρα μου μοιάζει λιγότερο σκουριασμένο.
Χωρίς δεύτερη σκέψη το παίρνω μαζί μου.
Δεν πιστεύω πως κάπου θα μου χρειαστεί απλώς νιώθω πως κάτι πηγαίο συμβολίζει.

Περπάτησα ώρες ώσπου είδα από μακριά ένα βαθύ γαλάζιο να ξεπροβάλλει.
Σαν κάποιος να με μετέφερε εκεί, ένιωσα υπέροχα όταν έφτασα στην όχθη της γαλάζιας λίμνης.
Καθόλου κούραση δεν ένιωσα, μόνο περιέργεια για το τι μπορεί να μου συμβεί τώρα.

Ένας γλάρος, «φίλος» από τα παλιά μου έδειξε εσένα.
Στεκόσουν λίγα μέτρα πιο πέρα από εμένα, μα παίρνω όρκο πως δεν υπήρχες όταν ήρθα.

Σε πλησίασα μα εσύ δε με κοίταξες, έκανες σα να μην υπήρχα, ίσως όντως να μην υπήρχα εκεί για σένα.
Σε παρατήρησα εξονυχιστικά, έμοιαζες τοσο απλή και καθημερινή κοπέλα. Φορούσες ένα αέρινο, λινό, λευκό φόρεμα και ήσουν ξυπόλητη. Τα κάτω άκρα σου είχα χωθεί κυριολεκτικά στην καθαρή άμμο.

Υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα να μάθω πολλά για σένα όμως κάτι μέσα μου έλεγε να σεβαστώ την μοναξιά και τον προσωπικό σου χώρο. Υπάκουσα, δεν μπορούσα άλλωστε να κάνω κάτι άλλο.

Όταν έφτασα στο σπίτι μου ένιωσα την ανάγκη να δω τους δικούς μου ανθρώπους. Τότε και μόνο τότε κατάλαβα πως το κλειδί που είχα πάρει μαζί μου, δεν υπήρχε πια στην τσέπη του παντελονιού μου.

Ίσως να το έχασα…. Αν και ξέρω καλά πως το έδωσα εκεί που πραγματικά ανήκει.

Κοίτα να δεις που ο ουρανός μοιάζει πιο γαλάζιος από ποτέ..
Που η θάλασσα, αλμύρα κάνει τον αέρα να μοσχομυρίζει..
Ακόμη και το χώμα που βλέπω στην αυλή νιώθω πως μήτρα για πολλές ζωές εχει πλέον γίνει.

Κι ένα σπουργίτι στο περβάζι, είναι το πιο περίεργο από όλα!
Με κοίταξε σα να μου είπε «Ευχαριστώ» και έφυγε αστραπιαία όπως ήρθε.

Πω πω όμορφα που ξάφνου ένιωσα… που νιώθω δηλαδή ακόμα.

______________________

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή, εκφραστικοί μου.
Ελπίζω να σας άρεσε.

Για να διαβάσετε και να παρακολουθήσετε περισσότερες συμμετοχές επισκεφτείτε το λινκ που σας δίνω:  http://princess-airis.blogspot.gr/2016/03/blog-post15-meres-anoiksis.html

Μπράβο σε όλους μας για τα "Ανοιξιάτιμα μοιράσματα" και στην Αριστέα για τις ωραίες ιδέες της. Γενικά στην μπλοκογειτονιά μας υπάρχουν πολλά και δημιουργικά δρώμενα, οφείλω να το πω αυτο. 

Καλή συνέχεια στη μέρα σας. Να είστε όλοι καλά θέλω.

Σχόλια

  1. Κική μου, τι ομορφιά δημιούργησες με τη φωτογραφία και το ποίημά σου!!! Διαμάντα μοναδικά και πολύτιμα!
    Καλή σου μέρα, εκφραστική μου
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στους αινιγματικους κόσμους
    της Άνοιξης μας πήγες

    Καλημέρα γλυκιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΚΙΚΗ.ΣΕ ΠΡΟΒΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ!!ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΕΙΟ ΑΦΟΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ ΟΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφο και ιδιαίτερο το κείμενό σου, Κική μου. Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ Κικη μου! Τα ποιηματα σουβπαντα ειναι σαν ιστοριες ολοκληρες!!! Καλη ανοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο χαίρομαι Κικίτσα μου που η άνοιξη και το δρώμενό μας σε έκανε να γράψεις για την άνοιξη τόσο αισιόδοξα ! Απ'το ξεκίνημα σου με κέρδισες!
    Εύχομαι να νιώθεις πάντα ωραία όπως στο κλείσιμό σου!
    Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου μάτια μου!
    Φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλωσορίζεις την Άνοιξη με το δικό σου τρόπο....! Γραμμένος με τη σκέψη και την έκφρασή σου, λουσμένη με το φως απ τα μάτια σου. Όμορφο κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπέροχο..εκφραστική μου μικρή φίλη..όπως πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πανέμορφα και ευωδιαστά τα ανοιξιάτικα σου βήματα Κική μου.
    Ξεχειλίζει ευαισθησία και λυρισμό...
    Και πολύ όμορφη η φωτογραφία στο προφίλ σου!
    Κούκλα είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κική μου η συμμετοχή σου είναι πάρα πολύ όμορφη, όπως και η φωτογραφία!!!!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για μια ακόμη φορά, μας ταξίδεψες υπέροχα, κορίτσι μου, με τις λέξεις σου!
    Υπέροχη γραφή και άψογα συνδυασμένη με αυτή την φωτογραφία που αγαπώ πολύ!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!
    (Κι αυτό ήταν έμπνευση της στιγμής???? wow!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ μυστηριώδεις οι δικές σου μέρες!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ εκφραστικό, Κική μου!
    Γράφεις πολύ όμορφα!
    Καλημέρα, καλή δύναμη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν είδα καμία οφθαλμαπάτη.. Μόνο άνοιξη! Τα φιλιά μου Κικάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Tι όμορφο μάτια μου!!! Με παρέσυρες στα μονοπάτια των αισθήσεων και των σκέψεών σου. ΄Ομορφα που υποδέχθηκες την άνοιξη!!
    Φιλιά Κικίτσα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ ωραία ιστορία Κική μου και απρόσμενη! Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στ΄αλήθεια η ιστορία σου είναι υπέροχη.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολυ ωραια ιστορία Κικολύλη μου! και ταιριαζει με τη φωτο! φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ωωω μεγλαγχολικούλα η Άνοιξή σου Κική μου, αλλά τόσο τριφερή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πολύ ωραία η Ανοιξή σου Κική μου κι η φωτό πολύ εύστοχη!! Αισιόδοξη παρόλες τις πλάνες η Ανοιξη!!
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να