Ένας αέρας φύσηξε
μα σε κανένα δάσος
φύλλο ούτ’ ένα δεν κινήθηκε
Μαζί του όμως κουβάλησε μια παγωνιά
Κι απ’ των Πουλιών την Επικράτεια πιο πέρα-
Αέρας που αφύπνισε μια Χαρμολύπη απόμακρη
σαν το αμφίδρομο ταλάντεμα του χωρισμού
στην αγκαλιά την αρκτική γαληνεμένο
μέχρι το Τίποτα-
Αέρας που αφύπνισε μια Χαρμολύπη απόμακρη
σαν το αμφίδρομο ταλάντεμα του χωρισμού
στην αγκαλιά την αρκτική γαληνεμένο
μέχρι το Τίποτα-
ΕΜΙΛΙ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ (από Το ανεξάντλητα σημαίνον)
Ευτύχημα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αέρας που δεν κινεί φύλλα; μαλλιά, υφάσματα,
είναι αυτός που κινεί τον Νου
και γράφει Ποιήματα μπλεγμένα με Ζωή.
Τί ωραια εικονα!! και το ποιημα με νοημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ-πέ-ρο-χη εινόνα, υ-πέ-ρο-χο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα Κική μου!