Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ - ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΛΩΜΟ ΣΟΛΩΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΙΣΑΑΚ.





Άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους σε μια ιδέα! Που στάθηκαν γενναία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, που πολέμησαν, που εγκατέλειψαν κάθε χαρά της καθημερινής ζωής για να κάνουν πράξη το παγκόσμιο όνειρο μιας ανθρώπινης κοινωνίας. 
Και η συνέχεια:
Άνθρωποι που σήμερα αντιστέκονται στη βαρβαρότητα. Και δε διστάζουν να βροντοφωνάξουν τις ιδέες τους ακόμα κι όταν εκτελούνται, βασανίζονται, φυλακίζονται, πετιούνται στο περιθώριο της ζωής και στερούνται μικρές και μεγάλες χαρές για να δώσουν καινούρια πνοή στο παγκόσμιο όνειρο.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, του χτες και του σήμερα, γνωστούς κι αγνώστους, σας καλώ να κάνουμε ένα μεγάλο blogοαφιέρωμα. Για να θυμηθούμε, να μάθουμε, να πάρουμε κουράγιο και παράδειγμα
Με αφορμή το "Έτος Νίκου Καζαντζάκη" που διανύουμε, σας καλώ να δώσουμε το δικό μας στίγμα, μακριά από τα βαρύγδουπα - κούφια λόγια και τις επίσημες φιέστες. Και στέκομαι σε αυτό το απόσπασμα από την "Ασκητική" του: 
"Δεν προφτάσαμε να κάμουμε έργα τις ιδέες μας· κάμε τις έργα εσύ! Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε το πρόσωπο της ελπίδας μας· στερέωσέ το εσύ! 
Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας! Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου και φωνάζουμε. Όχι, δε φύγαμε, δεν ξεκορμίσαμε από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης. Μέσα από τα σωθικά σου ξακλουθούμε τον αγώνα! Λύτρωσέ μας!"
"Τέλεψε το έργο μας!" - πνοή στ' όνειρο
άνθρωποι του αγώνα - χτες και σήμερα

Μπορείτε να πάρετε μέρος μέχρι τις 15 Νοέμβρη με:
-με μια μικρή ή μεγάλη αναφορά σε ένα πρόσωπο 
-με όποια δημιουργία σας που θα εμπνευστείτε από ένα πρόσωπο

Τονίζω (για να μην εγκλωβιστούμε/περιοριστούμε) ότι ο άνθρωπος, που θα επιλέξετε να μας παρουσιάστε, μπορεί να είναι και άγνωστος. Και πως ο θάνατος δεν είναι η μόνη θυσία.

Αυτό μας προέτρεψε η Αλεξάνδρα να κάνουμε και εγώ σήμερα, συμμετέχω με δύο ήρωες και μια θα μπορούσα να πω, κοινή ιστορία, που απο τη πρώτη στιγμή με σημάδεψε. 

Κι είναι το ό,τι ξέρεις την Ιστορία, την έχεις συζητήσει άλλωστε με τους Κύπριους φίλους σου.
Το ό,τι υπάρχει το βίντεο της εκτέλεσης... 
Το ό,τι γράφτηκε το συγκεκριμένο τραγούδι, αυτή η μουσική, οι στίχοι
Το ό,τι έχεις κλάψει βλέποντας το βίντεο και ακούγοντας το τραγούδι
Το βλέμμα του, οι μυς του προσώπου του, ο τρόπος που ρουφούσε το τσιγάρο, που έτρεχε...
η αποφασιστικότητα και το θάρρος εκείνο που μπορεί μερικούς ανθρώπους να τους φοβίζει...

Όλα αυτά και άλλα τόσα, με έκαναν να γράφω αυτά τα λόγια αυτή τη στιγμή.
Γιατί δεν ήταν τρελός, ήταν Ελεύθερος!
Γιατί δεν ήταν τρελοί, ήταν Ελεύθεροι!



Στίχοι: Χρήστος Κρετσόβαλης 
Μουσική: Βασίλης Δήμας 
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης


Ήταν τρελός, γι' αυτό και τού πρεπε η δόξα, 
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί . 
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα, 
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί. 
Ήταν τρελός, γι' αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες, 
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες, 
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή...


Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου, 
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω; 
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου, 
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω. 
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα, 
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν. 
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα 
κι αυτοί οι αθάνατοι δεν φεύγουν, πάντα ζουν!..

Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω; 
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου, 
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω. 
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

 Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω; 
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου, 
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω. 
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.



Ήταν ο Σολωμός Σολωμού και δεν έφυγε μόνος, πριν τρις μέρες είχε φύγει ο ξάδερφός του, Τάσος Ισαάκ. Δύο ξαδέρφια μέσα σε τρις μέρες, ήταν ο Ματωμένος Αύγουστος του 1996.

Αν και πιστεύω πως όλοι γνωρίζεται την Ιστορία τους μιας και που όλοι οι ήρωες, και οι αφανής, έχουν την δική τους Ιστορία, πατώντας επάνω στα ονόματά τους μπορείτε να διαβάσετε και να ενημερωθείτε για όλα όσα τους συνέβησαν και επακολούθησαν.

Δεν ξέρω πως δεδικαίωνται οι νεκροί και με ποιους τρόπους αυτό θα ήταν αρκετό, πάντως πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου πως μέσω τις διάδοσης και της μνήμης, μπορούμε κάθε φορά να τους δικαιώνουμε. 

Αυτά, εκφραστικοί. 
Θα περιμένω να διαβάσω κι άλλες συμμετοχές και να ενημερωθώ για ήρωες που δεν έχω μάθει ακόμη.
Ένας λόγος που μ' άρεσε ιδιαίτερα αυτό το δρώμενο, είναι που μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα, να τους τιμήσουμε με το δικό μας τρόπο, άλλη μέρα, πέρα της επετειακής που φροντίζουν τα ΜΜΕ να μας θυμήσουνε.

Σχόλια

  1. Σπουδαία παιδιά που αξίζει όχι μόνο να τα θυμόμαστε αλλά και να παραδειγματιζόμαστε.
    Ωραία επιλογή Κική μου Μας ξαναθύμισες ήρωες
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν όλοι γνωρίζουμε τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει αυτό που γράφεις, να τιμήσουμε τη μνήμη τους. Και να ξαναδούμε τα γεγονότα από απόσταση. Πολλοί καπηλεύτηκαν τη μνήμη τους, οι ίδιοι που καπηλεύονται και την κατοχή της Κύπρου. Κι αφήνουν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το θεριό... Είναι σοκαριστικό να τα θυμόμαστε, γιατί τα ζήσαμε, έγιναν στα χρόνια μας αυτά τα γεγονότα και τόσα χρόνια μετά... οι θυσίες και η κατοχή παραμένουν ανοιχτές πληγές...
    Σε ευχαριστώ πολύ, Κική, για τη συμμετοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέχασα: και οι δυο σύνδεσμοι οδηγούν στο Σολωμού.

      Διαγραφή
    2. Αλεξάνδρα μου σε ευχαριστώ για την επισήμανση, το διόρθωσα.
      Σκέφτηκες και δημιούργησες μία προτροπή που έχει πάρα πολλούς λόγους να μεγαλώσει και να μας θυμήσει και μάθει πράγματα.
      Εννοείτε πως θα συμμετείχα σε αυτή.
      Ευχαριστούμε για την δυνατότητα και τη μάθηση
      Να είσαι καλα

      Διαγραφή
  3. Καλά έκανες Κική μου και μας θύμισες αυτούς τους ήρωες.
    Δυστυχώς στις επάλξεις είναι πάντα άλλοι.
    Τη ζήσαμε αυτή τη συγκλονιστική στιγμή και κάθε φορά που βλέπω αυτό το βίντεο, σκέφτομαι τη μανούλα του και τον πατέρα του.
    Το τραγούδι πρώτη φορά το άκουσα.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι οδυνηρό όλο αυτό
      γι αυτο να μη τους ξεχναμε

      καλημερα αγαπημενη

      Διαγραφή
  4. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, αν ξεχάσουμε αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ασέβεια.
    Πρέπει όχι μόνο να θυμόμαστε την ανδρεία, την μαγκιά και την ψυχή τέτοιων ανθρώπων, αλλά και να εμπνευστούμε από εκείνους.
    Να είσαι πάντα καλά Κική και να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ημουν 13, 14 τότε που τα δειχνε τα γεγονότα κι η τηλεόραση... Πατριώτες με όλη την σημασία της λέξης..
    Τώρα μας καπιλεύονται τις λέξεις τα χρυσαύγουλα.. Ασε, δεν συνεχίζω γιατί θύμωσα Κική με αυτά που σκέφτομαι..
    Τρομερή η ιδέα της Αλεξάνδρας. Μπράβο για την ανάρτηση σου. Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είχα ζήσει τα τραγικά γεγονότα τους εκείνη την εποχή με την τηλεόραση μόνιμα ανοιχτή και το μάτι καρφωμένο στην εξέλιξή τους. Η Δύναμή τους με συγκλόνισε εκείνη την εποχή. Ένιωσα να πνίγομαι από το πάθος τους αλλά και την προδοσία κάποιων πάνω στο αίμα τους.
    Άξια αναφορά Κική μου και μπράβο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι μας θύμισες Κικίτσα μου!!!
    Σαν τον Γιάννη , τότε κρεμόμασταν από την τηλεόραση και παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα.
    Δυστυχώς στις μέρες μας οι νέοι δεν έχουν τέτοια κότσια νομίζω!
    Πολύ καλό το αφιέρωμά σου!
    Φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σπουδαίοι άνθρωποι Κική μου! Τους αξίζει κάθε αναφορά και κάθε φόρος τιμής! Όπως λένε και πιο πάνω τα παιδιά, με κομμένη ανάσα παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις. Δεν ήταν τρελοί (όπως πολλοί τους χαρακτήρισαν έτσι) ήταν Ελεύθεροι, πραγματικά!!
    Πολλά φιλιά φίλη, εξαιρετικό το αφιέρωμά σου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να