Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟΚΟΤΟ Η ΚΡΑΥΓΗ ΜΟΥ... ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΑΝΗΘΟΥΜΕ.





Την Αργυρούλα την αντίκρισα με το που βρέθηκα στο λιμάνι της Ν. Αρτάκης, πάντα κοιτούσα τις βάρκες εκεί αλλά δεν ξέρω γιατί εστίασα τόσο στη συγκεκριμένη. Ε, δεν άργησα λοιπόν να την φωτογραφίσω. Σκέφτηκα απο μέσα μου εκείνη την ώρα "Θα την κλέψω και θα έχουμε πρόβλημα" αλλά τελικά, την άφησα εκεί. 




Βέβαια, υπήρχαν κι άλλες πολλές, μα εγώ ένιωθα οτι της ήθελα όλες, έστω κι αν δε μου άνηκε καμία.  Έχω μπει στο παρελθόν σε τέτοια βάρκα για ψάρεμα και δεν μου άρεσε, ένιωθα να ζαλιζόμουν αλλά να, τώρα, που θέλω ξανά. 


Θυμάσαι που σου’λεγα : όταν σφυρίζουν τα πλοία μην είσαι στο λιμάνι .
Μα η μέρα που έφευγε ήτανε δικιά μας και δεν θέλαμε ποτέ να την αφήσουμε .


Ενα μαντήλι πικρό θα χαιρετά την ανία του γυρισμού
Κι’έβρεχε αλήθεια πολύ κι’ήτανε έρημοι οι δρόμοι
Με μιά λεπτήν ακαθόριση χινοπωριάτικη γεύση
Κλεισμένα παράθυρα κι’οι άνθρωποι τόσο λημονησμένοι
-Γιατί μας άφησαν όλοι ; Γιατί μας άφησαν όλοι ; Κι’έσφιγγα τα χέρια σου


Δεν είχε τίποτα τ’αλλόκοτο η κραυγή μου .

… Θα φύγουμε κάποτε αθόρυβα και θα πλανηθούμε

Μες στις πολύβοες πολιτείες και στις έρημες θάλασσες
Με μιά επιθυμία φλογισμένη στα χείλια μας
Είναι η αγάπη που γυρέψαμε και μας την αρνήθηκαν
Ξεχνούσες τα δάκρυα , τη χαρά και τη μνήμη μας
Χαιρετώντας λευκά πανιά π’ανεμίζονται .
Ισως δε μένει τίποτ’άλλο παρά αυτό να θυμόμαστε .
Μες στην ψυχή μου σκιρτά το εναγώνιο . Γιατί .
Ρουφώ τον αγέρα της μοναξιάς και της εγκατάλειψης
Χτυπώ τους τοίχους της υγρής φυλακής μου και προσμένω απάντηση


Κανείς δεν θ’αγγίξει την έκταση της στοργής και της θλίψης μου .


Κι’εσύ περιμένεις ένα γράμμα που δεν έρχεται :
Μιά μακρινή φωνή γυρνά στη μνήμη συ και σβήνει
Κι’ένας καθρέφτης μετρά σκυθρωπός τη μορφή σου
Τη χαμένη μας άγνοια , τα χαμένα φτερά .


- Μανόλης Αναγνωστάκης, «Όταν σφυρίζουν τα πλοία…»



Τι υπέροχοι στίχοι αυτοί που σας επισήμανα με μαύρο χρώμα....

Και συνεχίζω..

Μετά βρέθηκα εδώ:



Μου έκανε εντύπωση το πόσο καθαρή είναι. Η συγκεκριμένη παιδική χαρά βρίσκεται λίγο πιο πέρα από τις καφετέριες που συνήθως αράζω με τη Μπάρμπι (αδελφική μου φίλη εδώ και χρόνια) ε και τώρα που έχει κάνει μωράκι, βρέθηκα μέσα στην παιδική χαρά για να τους συναντήσω. Δε θα ξεχάσω τον υπέροχο μικρό που έχει να μου χαμογελάει με τα δύο του κάτω δοντάκια, ξέρετε που μοιάζουν σαν κουνελάκια και για πρώτη φορά μέσα σε αυτούς τους μήνες να θέλει να τον πάρω πρώτη αγκαλιά. Ήταν η περίοδος που είχα χτυπήσει και δυστυχώς δεν μπορούσα, θυμάμαι έντονα τη στιγμή που τον είδα μέσα στη κούνια που βλέπετε κι εσείς πίσω και μου τραβούσε τη μπλούζα να τον πάρω στα χέρια αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα, θεωρώ όμως πως η σχέση μας πήγε ένα βήμα παραπέρα ;)

Έπειτα και χωρίς να το καλοσκεφτώ λέω στη Μπάρμπι "Πρώτη φορά βλέπω τόσο ωραία και καθαρή παιδική χαρά". Συνήθως όσες έχω δει είναι παλιές, χαλασμένες, βρόμικες, μη κατάλληλες θα πω για τα παιδιά και πραγματικά μου φάνηκε αξιοπερίεργο το συγκεκριμένο γεγονός. Τότε, μου λέει η Μπάρμπι "Δεν μπήκες από την κύρια είσοδο, πήγαινε από την άλλη πλευρά που μπήκα εγώ και θα καταλάβεις" Εγώ πάλι, ως συνήθως, δεν είχα καταλάβει ότι είχα μπει παραπλεύρως μέσα αλλά πάντα έχει πλάκα, οπότε, έστω και αργοπορημένα μου λύθηκε η απορία και μάλιστα χιουμοριστικά:





Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο, εντυπωσιάστηκα, θα μπορούσα για ώρες να το χαζεύω από ενθουσιασμό. Τώρα θα μου πείτε υπάρχει πιθανότητα να τηρούν οι άνθρωποι το συγκεκριμένο απαγορευτικό; Τι να σας πω, στη συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται να το τηρούν. Ίσως το μόνο που χρειάζονται να είναι καθοδήγηση μέσω επιγραφών.


Ό,τι έχεις μέσα σου παιδιάτικο
Σαν θησαυρό να το φυλάξεις
Τους λογισμούς, τους πόθους σου άλλαξε,
Μα αυτό ποτέ να μην αλλάξεις.


Όποτε της ζωής τα ψεύτικα
κι άσχημα σφίγγουν την καρδιά σου,
μες σ’ ό,τι φύλαξες παιδιάτικο
θα βρίσκεις την παρηγοριά σου.


Κι όταν χλομοφυλλιάσει η όψη σου
Και στα μαλλιά σου πέσουν χιόνια,
Μόνο ό,τι φύλαξες παιδιάτικο
Θα μείνει απείραχτο απ’ τα χρόνια.



- Γιώργος Δροσίνης - Ό,τι έχεις παιδιάτικο
Μετά το καφέ, μη ρωτήσετε πως, ούτε κι εγώ το κατάλαβα αλλά βρεθήκαμε στην εκκλησία της Παναγία Φανερωμένης της Νέας Αρτάκης που δεν είχε τύχει ποτέ να επισκεφτώ, μόνο απ' έξω την είχα δει. Πάντως, είναι όμορφο όλο αυτό, να ανακαλύπτεις περισσότερες πτυχές των μερών που ήδη ξέρεις μα δεν είχες εξερευνήσει ποτέ. Εντυπωσιάστηκα που εκτός την κεντική εκκλησία είχε και κάτι άλλα μικρά σαν εκκλησάκια να το πω; Ξέρω 'γω, έτσι θα το πω. Δεν είχα δει κάτι αντίστοιχο, μου θύμισε γέφυρα με τα παραγεφύρια της. 

Πάρτε μια ιδέα:










 Διαδόθηκε πως είδαν την Παναγία να υφαίνει
μικρά ράσα για τα παιδιά των σκλάβων.
Κάθεται λένε παράμερα, κάτω από ένα σκίνο,
υφαίνει και κλαίει. Ποιος ξέρει, ίσως ν’ άκουσε
για την προδοσία, ίσως να λυπάται ακόμα για
τις μικροσκοπικές δεσποινίδες που τις έδιωξαν
από τον Πύργο και κατεβαίνουν τρεκλίζοντας προς τα βράχια.


Η Παναγία δεν είναι μια ξένη σε τούτο τον τόπο.
Βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τα φιλόπτωχα ταμεία
ούτε με τα κλουβιά, ούτε με τα πυροτεχνήματα.


Όμως κάτι παιδιά είπαν πως την είδαν να κοιμάται
πολλές βραδιές σ’ εκείνα τα χαλάσματα στο ρέμα.
Άραγε πληροφορήθηκε για τη λόγχη;
Τα πηγάδια – ευτυχώς– φέτος γέμισαν.
Λένε πως βοήθησαν σ’ αυτό πολύ τα δάκρυά της.

  
ΤΑ  ΟΘΟΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(απόσπασμα)

ΜΟΥΝΤΕΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ, «Η αντοχή των υλικών», Αθήνα 1971, σ. 72


 Και μετά, κατέληξα στα λουλούδια γιατι όλα εκεί καταλήγουν, πάντα:





“Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.
Κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του.”

(Γιάννης Ρίτσος) Δοκιμασία, VII, 3-7. 1943. Επιτομή. Κέδρος, 1977. 129.



Λουλούδι στη σχισμάδα του τοίχου,
Σε τραβάω απ’ τη σχισμάδα,
Σε κρατάω εδώ στο χέρι μου,
Ολάκερο με τη ρίζα,
Μικρό λουλούδι — αν μπορούσα να καταλάβω
Τι είσαι, κι εσύ και η ρίζα σου,
Ολάκερο εσύ,
Θα ‘ξερα τι είναι ο Θεός κι ο άνθρωπος.


(Tennyson)  





Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών μες την καρδιά σου,
μες στα μαλλιά σου,
μέσα στο βλέμμα σου.

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, Μπολιβάρ



Οι δύο τελευταίες φωτογραφίες ανήκουν στην Αλεξάνδρα Μουριοπούλου, όπως και πολλές άλλες που με το καιρό θα μοιράζομαι μαζί σας.

Βασικά, την ανάρτηση τούτη την ευχαριστήθηκα. Ναι ξέρω, μεγάλη αλλά άκρως εκφραστική από πολλές απόψεις. Είμαι περίεργη να δω ποιοι θα την διαβάσουν όλη μέχρι το τέλος, συνήθως μεγάλες αναρτήσεις, σπανίως διαβάζονται ολοκληρωμένες. Σημασία έχει όχι ποιοι είναι μαζί σου στην αρχή αλλά ποιοι θα είναι και στο τέλος! Ίδομεν λοιπόν..

Πάντως, σκέφτομαι πως σε αυτή την ανάρτηση, συγκέντρωσα πολλά στοιχεία μου, αν το καλοσκεφτείς μπορεί να υπάρχω σε όλες τις επάνω παραμέτρους. Μου άρεσε αυτή η σκέψη, θα την κρατήσω.



____________________________________

…ωραίο αίνιγμα τα λουλούδια…

~ ~ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΙΓΚΑΣ ~~

________________________


Καλημέρα, εκφραστικοί μου.

Σχόλια

  1. Δηλώνω παρούσα μέχρι τέλους!!! Χαχαχα!!
    Εντάξει κι εμένα μου κανε απίστευτη εντύπωση η πινακίδα στην παιδική χαρά!! Τι τρυφερό μήνυμα!!
    Να ναι γεμάτος συναρπαστικές εκπλήξεις ο μήνας αυτός Κική μου!! Ωραία βολτίτσα μας πήγες!!
    Σε φιλώ!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ που ήσουν παρούσα μεχρι τέλους, με τιμας και με χαροποιείς ιδιαίτερα.
      Να περνάς όμορφα αγαπημένη!
      φιλακια πολλα

      Διαγραφή
  2. Εγώ Κική μου έμεινα στην "Αργυρούλα". Μαζί με το δικό σου μάτι και τη σκέψη. Είναι από τα πράγματα που κολλάς άνετα. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλησπερα, ποιήτρια... καλα να περνάτε... όμορφες οι φώτο κι εκλεκτοί οι ποιητές...

    καλόν Χειμωνα... τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετική ΚΑΙ η αναφορά στο Γ. Ρίτσο.
    Στίχοι με ψυχή για "το υφάδι της ζωής"!
    Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που είσαι εδώ και σου αρέσουν οι αναρτήσεις μου.
      Να είσαι παντα καλα

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να