Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΚΑΔΡΟ ΜΙΑΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ Ή ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΕΣΑ

Αστείο! Καμιά τριανταφυλλιά δε μας έχει ανάγκη.
Είναι μία και μοναδική εξαρχής.

Είναι σαν εκείνα τα μικρά, κόκκινα, λουκουμάκια Σύρου!
Γλυκιά, νόστιμη, ιδανική!

Ιδανική για να μας δείξει πως πάνω από κάθε αγκάθι υπάρχει ένα μπουμπούκι και το μπουμπούκι είναι κάτι μικρό, που σύντομα θα μεγαλώσει, κάποια στιγμή θα ανθίσει και στο τέλος θα μαραθεί και θα επιστρέψει στη γη του.

Κι όσο κι αν προτιμάμε τα μπουμπούκια από τα μεγάλα, μαραμένα τριαντάφυλλα ξέρουμε ότι δεν έχει καμιά διαφορά από τα στάδια ζωής του ανθρώπου.

Κανένα μαραμένο τριαντάφυλλο δεν ακυρώνει το μπουμπούκι, που κάποτε υπήρξε.
Κανένα μπουμπούκι δε θα μείνει για πάντα μικρό και νέο. Εκτός κι αν είναι ψεύτικο. Πλαστικό. Χωρίς καρδιά κι ουσία.

Και το αγκάθι, ο «συνοδός», δεν ακυρώνει πως μέρος μιας τριανταφυλλιάς είναι τα πάντα.

Προστατεύει, μα προστατεύεται!
Πεθαίνει, μα γεννά!
Και το τι γεννά συνεπάγεται την παραπάνω διαδικασία.

Και κάπου εκεί η φωτοσύνθεση αρχίζει.

~~ Οι Φεγγίτες της Ζωής μου - Κική Κωνσταντίνου



 Ψάχνω να σε βρω γαλήνη, μα όλο μ’ αποφεύγεις.
Γαλήνη!

Κουράστηκα να σε αναζητώ,
κουράστηκα να παίζω και να χάνω στο κρυφτό σου
μια γωνιά θέλω να αποκοιμηθώ
κι ας ήταν να ξυπνήσω στο προσκέφαλό σου.
Γαλήνη!

Η κούραση κυριεύει το κορμί,
ο φόβος πως δε θα ’ρθεις αγκαλιάζει την ψυχή μου.
Τα μάτια κλείνουν να σε ονειρευτούν,
να λυτρωθεί η ψυχή μου.
Κι όταν ξυπνήσω ας είσαι εκεί,
να με πάρεις να βαδίσουμε μαζί.
Γαλήνη!

Στη μεθυστική του ύπνου παραζάλη,
τα βλέφαρα ανοίγω και σαν βροχή
χρυσόσκονη στο χώρο μου εισβάλλει.

Μια όμορφη, αέρινη οπτασία
στέκεται μπροστά μου.
Μου μοιάζει, δε μου μοιάζει
δεν μπορώ να καταλάβω.

~~ Οι Φεγγίτες της Ζωής μου - Κική Κωνσταντίνου




Σε είδα κάπου σε ένα χωριό να περιφέρεσαι περιτριγυρισμένος απο όλα τα ταλέντα σου και χάρηκα για σένα. Το λαμπερό της ψυχής σου στροβιλίζεται σαν ένας χρυσός, αόρατος, μικρός ανεμοστρόβιλος γύρω σου, μα εσύ δεν το βλέπεις. Το βλέπω εγώ και άλλοι πολλοί για σένα και αυτό αρκεί. Αρκεί για να θεριεύσει.

Σε βλέπω να κουβαλάς χιλιάδες Σταυρούς καθημερινά, μα ξέρω πως πάντα τα βγάζεις πέρα! Είσαι ικανός και εκλεκτός και χαίρομαι που «δίνεις» το δικό σου μάθημα νύχτα μέρα! Είσαι ένα από τα παιδιά που δεν ξεχνάνε την ειλικρινή υπόστασή τους και διαθέτεις πληθώρα από εκείνες τις ανθρώπινες αξίες, που μάχονται και υπερασπίζονται το δίκιο.

Χαίρομαι που το όνομά σου τιμάει τη χάρη των όσων μπορεί να συμβολίζει. Χαίρομαι, γιατί μαζί με άλλες ανθρώπινες αξίες - αρετές, μπορείς να ανατείλεις και να ηγηθείς σε έναν πιο ανθρώπινο και δίκαιο κόσμο. Κι ας μην το ξέρεις, το ξέρω εγώ κι αυτό είναι πάλι αρκετό.

Σταύρος ή Σταυρός;
Από εκείνες τις λέξεις τις διάφορες, που κάνουν τη διαφορά!
Από εκείνα τα ονόματα, που κρύβουν χάρη μέσα τους!
Από εκείνα τα σύμβολα, που πίστη και ελπίδα φέρουν!

Είσαι ένας ταπεινός βοσκός και προστατεύεις με έναν αόρατο μανδύα τα πρόβατά σου.
Ζεις σε μια σπηλιά, που μου θυμίζει φάτνη και το κρύο που μπήγεται στα κόκαλά μου με κάνει να αναζητήσω μια χοντρή κουβέρτα.

Μια βυσσινιά βελέντζα σε βλέπω να κρατάς και όταν μου τη δίνεις την αρπάζω με μανία.
Ούτε που σκέφτομαι μήπως την έχεις κι εσύ ανάγκη.

~~ Οι Φεγγίτες της Ζωής μου - Κική Κωνσταντίνου
 
 
 
 Και κάπως έτσι το κάδρο μιας περασμένης ή επερχόμενης ζωής ζωγραφίζεται με νέα χρώματα μέσα.

Και σχηματίζεται σιγά σιγά.
Ταπεινά! Αθόρυβα! Πρόχειρα!
Μα παίρνει νέα μορφή μέσα από το ιδιόρρυθμα αναμεμειγμένο, δικό μου «χρώμα!»

Και ξάφνου «Πάφ», όμοια μπαλόνια σπάσανε, ανυψώθηκαν σε έναν ξέφρενο αέρα και χόρεψαν ταγκό σε πολιορκημένο, αγάπης, εναέριο χώμα.

Κι αν κάποιοι χρησιμοποιούν λίμνες με φαναράκια, για να χαιρετήσουν κάποιες ψυχές αθώες…. σήμερα τις καλωσορίζουμε μαζί, δημιουργώντας νέους, ουράνιους χάρτες.

Εικόνες που εισέβαλαν σε έναν ουρανό, που ακόμη και ο τυφλοπόντικας θέλει να βγει από το λαγούμι του, για να τον καλωσορίσει.

Και τώρα, που ο δρόμος της αλάνας «επισκευάστηκε», ας παίξουμε κρυφτό από όλες τις επώδυνες, ανώνυμες, νοήμονες, ευθύνες.

Σήμερα θα «φυλάξω» εγώ. Θα παραμονεύσω σε έναν πελώριο, μη ουτοπικό αυτή τη φορά, παιχνίδι. Αργότερα θα βρεθείς στη θέση μου εσύ, εγώ θα τρέξω να κρυφτώ να μη σε καλωσορίσω, μα θα παίξω. Θα παίξω για άλλη μια φορά γιατί αν η ζωή ήτανε παιχνίδι θα ηταν σίγουρα κάτι αθώο παιδικό και το κρυφτό ποιος δεν το έχει ζήσει;

~~ Οι Φεγγίτες της Ζωής μου - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να