Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΘΥΜΗΣΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Σε περίμενα..
κάτω από το φως των κεριών, σε περίμενα.

Ξεχάστηκε η καρδιά μου, σε εκείνον τον βυσσινί καναπέ το βράδυ, που έμελε να ξεχάσω το όνομά σου.

Προσπάθησα, σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, προσπάθησα, να πετάξω από πάνω μου κάθε είδους μελαγχολική υπόνοια, που αποσκοπεί σε χαλασμένους δείκτες που γυρίζουν το χρόνο πίσω, σε κάθε υποδουλωμένη​ στιγμή, που πασχίζω, σφίγγοντας τα δόντια να ξεπεράσω.
Προσπάθησα, μα δεν τα κατάφερα.

Σου ζήτησα, σε παρακάλεσα, ναι, αυτό ήταν παρακαλετό και ικεσία. Σου ζήτησα λοιπόν, να με αφήσεις να ταξιδέψω πίσω, στη στιγμή που οι ζωές μας ενώθηκαν κάτω από ένα χλωμό, μελαγχολικό​ φεγγάρι, μα δε με άφησες.

Γιατί αγάπη μου,
γιατί δε με άφησες;

Το μόνο που ήθελα ήταν να αποκοιμηθώ.
Μια αγκαλιά, και το ταξίδι μου θα ξεκινούσε. Είχα ήδη οραματιστεί την κουβέρτα της επιβίβασης. Θα ήταν εκείνη η πράσινη η φλις. Θυμάσαι; Εκεί πετούσαμε τα σπόρια, βλέποντας ταινία. Εκεί σμίγανε οι κάλτσες μας, οι καφέ. Εκεί η αγάπη, θάφτηκε στο πρώτο ξύπνημα του ημερολογίου, που μίλαγε για ανιδιοτέλεια και αυτή η ανιδιοτέλεια δεν ήρθε ποτέ.

Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες
και οι εφιάλτες, πραγματικότητα
και η πραγματικότητα, ζοφερή αλήθεια
και η ζοφερή αλήθεια, στεναγμός.

Και οι μέρες κυλούν
ενώ τα βράδια, σέρνονται.
Και τα συναισθήματα, αναπνέουν
ενώ το οξυγόνο έχει εκλείψει από καιρό.

Σε αντιλαμβάνομαι,
σαν ένα όνειρο που έχει σβήσει, σαν μια εικόνα θολή.

Και όταν κοιμάμαι, γίνεσαι το κομμάτι του παζλ που εδώ και χρόνια με ταλαιπωρεί.
Και θυμάμαι, ορκίζομαι να θυμάμαι, πως αυτό το κομμάτι παζλ, σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, έχει χαθεί.

Η νύχτα, γίνεται το κομμάτι του παζλ που χάθηκε και η ακαθόριστη θύμηση, το παζλ που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Και εγώ, γίνομαι το κάδρο που δεν θα απεικονίσει ποτέ την ιστορία που η ψυχή, είχε οραματιστεί.

Και βυθίζομαι,
σε ανεκπλήρωτα όνειρα, βυθίζομαι και περιμένω την επόμενη μέρα για να ξεκινήσω μια νέα ζωή.

Νέα,
σαν εκείνη, που δεν εκτίμησα χθες.
Και κάθε χθες, τόσο πιο μέσα στο σήμερα.

Αποκοιμήθηκα, ζώντας τις μέρες της ξεχωριστής ομορφιάς μιας απόκοσμης αγάπης, υπαρκτής.

Νανούρισμα των αγγέλων, η άρπα των θνητών. Η πρώτη νότα, το φιλί.

Ζαλίζομαι
Αποκοιμιέμαι
Ένα νανούρισμα διπλανό, μου δείχνει, πως όλοι αναζητούν τη θύμηση.

Έλα, στον ύπνο μου, έλα
Έλα, στο όνειρό μου, έλα
Μα στη ζωή μου, μην έρθεις ξανά.

Κι αποκοιμιέμαι

Η Θύμηση - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Αναρωτιέμαι, κατά πόσο σ' αυτό το ποίημα «η αγάπη δηλώνει παρών» (συνδυάζω το ποίημα με τον τίτλο του νεώτερου βιβλἰου σου)! Εντέλει το ποθούμενο είναι το παρών ή το απών εδώ; Η θύμηση δεν φέρνει τη νοσταλγία για κάτι που θα θέλαμε να έχουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα αγαπητέ Σταμάτη.
    Μου άρεσε ο συνδυασμός του ποιήματος με τον τίτλο του νέου μου βιβλίου.
    Βέβαια, το δεύτερος μέρος που ολοκλήρωσα πρόσφατα, ονομάζεται "η αγάπη δηλώνει απών", οπότε μπορεί κανείς να πει πως είμαι επηρεασμένη και από εκεί.
    Ωστόσο όταν γράφω, παρασύρομαι τόσο ώστε να γράφει η ψυχή και το μυαλό να διαβάζει αργότερα.
    Η θύμηση θαρρώ φέρνει νοσταλγία για όσα ζήσαμε, συμπεριλαμβανομένου θετικές και αρνητικές αναμνήσεις.

    Καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να