Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


«Όλα είναι μαύρα. Ο τοίχος είναι μαύρος, το παράθυρο είναι μαύρο, το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου είναι μαύρο, ο κόσμος έξω είναι μαύρος, τίποτα δεν έχει χρώμα και τίποτα δεν θα είναι αληθινό. Ζω σε έναν ψεύτικο, μάταιο κόσμο που τρίζει το έδαφος και όπου να ’ναι θα ανοίξει η γη και θα καταστραφώ»

Ένα επαναλαμβανόμενο κείμενο, να «στολίζει» τις μισές σελίδες ενός μπλε, σχολικού τετραδίου.

Σε ένα μικρό, εφηβικό, αντρικό δωμάτιο, ένας νέος, με αναστατωμένα καστανά μαλλιά, αδύνατος, με την πλάτη στραμμένη στον κόσμο, να μη φαίνεται το πρόσωπό του μα να μπορείς να διακρίνεις πόσο αποστεωμένο είναι, γυρτός επάνω στο γραφείο, να γράφει μανιωδώς με το αριστερό του χέρι και με το δεξί, να ξύνει επιθετικά το γόνατό του.

Μοιάζει να αναζητεί απάντηση, σε χιλιοειπωμένες ερωτήσεις, που το μυαλό, του επιβάλλει.

Ένας ήχος πόρτας ακούγεται και από καποια άψυχα βήματα καταλαβαίνει πως στον χώρο, εισήλθε άνθρωπος. Ένα ακαταλαβίστικο μουρμουρητό μαρτυρά πως πρόκειται για γυναίκα.

Χωρίς να γυρίσει το πρόσωπό του, κάθεται λίγα λεπτά ακούνητος, σα να περιμένει κάποια ερώτηση ή κάτι ,να ακούσει από αυτή την γυναίκα. Σε αντίθεση με αυτό που περιμένει, ένας δίσκος με φαγητό σχεδόν πετιέται δίπλα του, κάτι πνιγμένες βρισιές συνοδεύουν αυτή την κίνηση και μέσα σε λίγα λεπτά, ένας δυνατός κρότος μαρτυρά πως η πόρτα έκλεισε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, ήχος από παγάκια και μπουκάλια ποτού, ακούγονται από το διπλανό δώματα. Ξαφνικά, ακούγονται ήχοι απαίσιοι για αυτόν, από ένα ραδιόφωνο και ο νεαρός, λες και ξύπνησε από έναν στιγμιαίο λήθαργο, επαναφέρει τις αισθήσεις του στην πραγματικότητα.

Γέρνει εμπρός και το πρόσωπο του είναι λευκό και τρομαγμένο. Τα μάτια του, διάπλατα, να μαρτυρούν ενοχή. Χαμένος, κοιτάζει εμπρός και σαν να θαμπώθηκε από κάποιο αδιόρατο φως, γέρνει προς το γραφείο και χώνεται στις σελίδες του.

Γράφει, γράφει, γράφει, σα να κρέμεται η ζωή του, γράφει.

Στο δίπλα δωμάτιο, ένα λευκό, γυναικείο, χέρι τοποθετεί ένα cd μέσα σε ένα μαύρο λαπτοπ. Από τα γόνατά της, καταλαβαίνουμε πως κάθεται οκλαδόν επάνω στο κρεβάτι, κρατάει αγκαλιά το λαπτοπ, ακούγονται οι στροφές από το cd και ξαφνικά στην οθόνη εμφανίζεται ένας νεαρός, με μακριά, μαύρα. σγουρά μαλλιά, ιδρωμένος και δείχνει αρκετά συγχυσμένος. Πριν προλάβει να την κοιτάξει κατάματα, μονολογεί:

«Όλα είναι μαύρα. Ο τοίχος είναι μαύρος, το παράθυρο είναι μαύρο, το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου είναι μαύρο, ο κόσμος έξω είναι μαύρος, τίποτα δεν έχει χρώμα και τίποτα δεν θα είναι αληθινό. Ζω σε έναν ψεύτικο, μάταιο κόσμο που τρίζει το έδαφος και όπου να ’ναι θα ανοίξει η γη και θα καταστραφώ»

Η κοπέλα, σχεδόν υπνωτισμένη, επαναλαμβάνει τα όσα άκουσε.

Διάφοροι ήχοι ανθρώπινων φωνών, λες και προσεύχονται, στην ίδια συχνότητα, επαναλαμβάνουν τα λόγια.

Ένα σπίτι με λευκά παράθυρα κλείνει το πλάνο και ψίθυροι ανθρώπων, μαρτυρούν προσηλυτισμό.

______

Ο τίτλος του είναι: Όλα είναι μαύρα
αφορά το βίωμα: Φοβάμαι

Αφορά τις "ασκήσεις σεναρίου: πες το με εικόνες" που διοργάνωσε ο αγαπητός μου φίλος και συνοδοιπόρος στον κόσμο των μπλοκς, Giannis Pitarokoilis

Εδώ περισσότερες πληροφορίες για το δρώμενο που τόσο αγάπησα: https://cinefil-net.blogspot.com/2018/04/blog-post.html

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους ψήφισαν τη συμμετοχή μου, στον Γιάννη που μου έδωσε την δυνατότητα να ασχοληθώ με κάτι που τόσο αγαπάω και στην Αλεξάνδρα Μητραβέλλα που παρόλο που κέρδισε δύο διαφορετικά δώρα από το διαγωνισμό, παράθεσε το δεύτερο σε εμένα, μιας και ήταν η νίκητρια των δύο πρώτων θέσεων και η δική μου συμμετοχή ήταν τέταρτη. Πλέον, έχω μαζί μου το εξής βιβλίο: Η κινηματογραφική μορφή του πόνου και της οδυνηρής αναπόλησης. Ο μοντερνισμός του Τάκη Κανελλόπουλου - Παναγιώτα Μήνη. Καλή μου ανάγνωση.

Ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.


#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Ασκήσεις_σεναρίου
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Κική μου καλησπέρα σου.
    Η Έμπνευσή σου στην άσκηση σεναρίου ήταν πολύ δυνατή, ιδιαίτερη, εκφραστική όπως συνηθίζεις να κάνεις.
    Σε ένα δύσκολο συναίσθημα όπως αυτό του φόβου, δημιούργησες μια πλοκή γεμάτη φόβο και τρόμο. Έχτισες χαρακτήρες "ανώνυμους" μεν αλλά καθόλου τυχαία "ισοπεδωμένους" από το φόβο του προσηλυτισμού.
    Μια έμπνευση καθόλου εύκολη, πολύ ξεχωριστή.
    Η Όλη σου ατμόσφαιρα επιβλητικά σκοτεινή και επιτυχημένη.
    Μπράβο κορίτσι μου.
    Διάκριση σε ένα άλλο είδος για σένα και θέλω να το συνεχίσεις.
    Το βιβλίο, ξέρω θα σου φανεί χρήσιμο σε πάρα πολλά σου καινούργια βήματα στον κόσμο που αγαπάς και καλλιεργείς.
    Να έχεις πάντα την εκτίμησή μου.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, ευχαριστώ για όλα!
      Χαίρομαι για όλα όσα ανέφερες στο σχόλιό και γενικότερα χαίρομαι για την ευκαιρία που μου έδωσες. Γιατί ναι, για εμένα ήταν και είναι, μία ευκαιρία!

      Να περνάς πάντα όμορφα.
      Φιλιά πολλά
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να