Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;




 
 
Θα γίνουμε παιδιά είπα;
Όχι πάντα θα είμαστε παιδιά! Όσο υπάρχουνε γονείς στον κόσμο, θα υπάρχουν οι νέοι, η εφηβεία, η ωριμότητα, η ανθρωπιά;

Θα αφήσω ένα παιδί ελεύθερο να τρέξει σε μια πράσινη αλάνα κρατώντας σφιχτά ένα μεγάλο, γαλάζιο, στρογγυλό μπαλόνι.
Θα το κοιτάζω να ταξιδεύει ανέμελο και θα περιμένω με χαρά τα επόμενα ενήλικα παιδιά να έρθουν τρέχοντας με το δικό τους πολύχρωμο ή και μονόχρωμο (τι σημασία έχει άλλωστε;) προσωπικό μπαλόνι.

Φοράω τις παιδικές μου φόρμες.
Ξέφτισαν στον χρόνο που περνούσε ως ταξιδευτής ποικίλης, κάποιες φορές, ειρωνείας, μα είπα πως, κι ας μη μου κάνουνε, παλιάτσος θα γενώ και θα φορέσω τις φθαρμένες, ασπρόμαυρες, ριγέ μου κάλτσες.

Θα δέσω τα πράσινα κορδόνια μου ελαφρά, για να έχουν τη δυνατότητα να λυθούνε! Θέλω να θυμηθώ πώς είναι να μου πατάει ο μικρός το πλαϊνό κορδόνι και εγώ άξαφνα να παραπατώ και να σκέφτομαι ένα ωραίο πείραγμα, δήθεν για να αντιδράσω.

Θα ρίξω μια φευγαλέα ματιά στον καθρέπτη του διαδρόμου και θα χαρώ που το πρόσωπό μου είναι όπως μου το έπλασε η Μάνα - Φύση! Και θα μ’ αρέσει γιατί είμαι εγώ και είναι όλα όσα θα γίνω! Έγινα! Ξέχασα! Υπήρξα! Θα ανακαλέσω πάλι!

Θα βρεθώ στην κουζίνα βιαστικά, θα αρπάξω με μανία ένα μπισκότο. Θα φιλήσω τον μπαμπά, θα τσακωθώ με τη μαμά, θα χαϊδέψω το κεφάλι του μικρού αδερφούλη, θα πιω το γάλα βιαστικά, γελώντας με την έκφραση της Γυναίκας που Δώρο Ζωής μου έδωσε και θα χαθώ στους διαδρόμους που ονομάζω διαφυγή σε έναν άλλο κόσμο.

Έχω κατεβεί ήδη στην αυλή και χαίρομαι που δεν ακούω ακόμη τη φωνή σου, μα είναι κάτι που ήξερα πως έτσι κι αλλιώς θα γίνει.

Φωνάζεις! Σταματώ! Επιστέφω!
Έχεις ήδη βγει στο μπαλκόνι και παραπονιέσαι με έναν τρόπο, που με κάνει να θέλω να γελάσω για το μπουφάν που δήθεν ξέχασα στον όμορφό μας καναπέ.

Μα δεν το ξέχασα θέλω να απαντήσω. Το άφησα γιατί είναι περιττό. Πνίγω τη σκέψη μου και ανοίγω τα χέρια για να πιάσω το ύφασμα που μόλις μου πέταξες κάτω, για να μην κρυώνω.

Το παίρνω κι ας ξέρω πως στο επόμενο στενό θα το έχω ήδη βγάλει.
Μοιάζεις καθησυχασμένη κι ας ξέρεις πως το πιο πιθανό είναι να βρεθεί πεταμένο σε μια γωνία, μέχρι να το φορέσω, όταν θα έχω σκοπό να επιστρέψω σπίτι.

Ας είναι! Το φοράω και έχω ήδη εξαφανιστεί για έναν κόσμο γεμάτο από αληθινή ουτοπία! Και δε θα είμαι μόνη σε αυτόν. Θα είσαι και εσύ μαζί μου!

Αλήθεια, θυμάσαι;
Τον θυμάσαι αυτόν τον κόσμο;
Σου έχει μείνει κάτι από την παιδική, αγνή ηλικία;

~~ Το Κρυφτό - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
(απόσπασμα)

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να