Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΦΥΛΛΑ ΞΕΡΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ



Πέρα απ’ τα μάτια σου πυρακτώνονταν τα λυκόφωτα.
Φύλλα ξερά του φθινοπώρου στροβιλίζονταν στην ψυχή σου.

Pablo Neruda



Φύλλα φθινοπώρου

Του Νίκου Τσούλια // *

Φύλλα στοχασμού, φύλλα ζωής…

Φύλλα πεσμένα – αγκαλιά με το χώμα, στο γνωστό ραντεβού, φύλλα έτοιμα να πέσουν – για να ξανανέβουν ως χυμοί ζωής, ως βλαστοί θαλεροί στα ίδια κλαδιά, φύλλα που παίζουν με τα χρώματα και με την τέχνη, φύλλα που επιΕίναι που η παιδική και όχι μόνο ανεμελιά αρχίζει να συρρικνώνεται σαν μια κουκκίδα στη θύμηση, είναι που ο ήλιος μικραίνει τους κύκλους του, που το φως αδυνατίζει και η ημέρα μαζεύει, είναι που η φθίση και η αποικοδόμηση γνωρίζουν μέρες δόξας, είναι που ο ουρανός αρχίζει να ξαναστέλνει το υγρό δώρο του στη γη, είναι που η φύση ανακαλύπτει τα χρώματα όχι στα λουλούδια αυτή τη φορά αλλά στα φύλλα του φθινοπώρου κι αυτά αρχίζουν το παράξενο ταξίδι τους. Είναι φύλλα στοχασμού, είναι φύλλα ζωής!ζητούν το χώμα για να παίξουν το παιχνίδι της φθοράς και της δημιουργίας, φύλλα που ο σκοπός τους στομώνει στο δρόμο του ανθρώπου, φύλλα που στρώνουν χαλί στο καινούργιο ξεκίνημα της ζωής, φύλλα των χρωμάτων και του φθινοπώρου, φύλλα στοχασμού – φύλλα ζωής, φύλλα παντού… 

Είναι που η παιδική και όχι μόνο ανεμελιά αρχίζει να συρρικνώνεται σαν μια κουκκίδα στη θύμηση, είναι που ο ήλιος μικραίνει τους κύκλους του, που το φως αδυνατίζει και η ημέρα μαζεύει, είναι που η φθίση και η αποικοδόμηση γνωρίζουν μέρες δόξας, είναι που ο ουρανός αρχίζει να ξαναστέλνει το υγρό δώρο του στη γη, είναι που η φύση ανακαλύπτει τα χρώματα όχι στα λουλούδια αυτή τη φορά αλλά στα φύλλα του φθινοπώρου κι αυτά αρχίζουν το παράξενο ταξίδι τους. Είναι φύλλα στοχασμού, είναι φύλλα ζωής! 
 

Και είναι αυτή η συνάντηση του βλέμματός μας στις άπειρες αποχρώσεις των φθινοπωρινών φύλλων που μάς γεννάει το μόνιμο παράπονο της φορτωμένης από τους χρόνους ζωής μας: γιατί και εμείς να μην κάνουμε κύκλους που κάνουν αυτά τα ταπεινά βλαστήματα και να γεννιόμαστε και να ξαναγεννιόμαστε και να ξεπεταγόμαστε από το ξερό κλαδί κάποιας ανάλογης έκφρασης της ανθρώπινης ζωής; Τι παιχνίδι παίζουν τα φυτά και ο ήλιος και η γη και αναδύεται ο καμβάς των φυτοχρωμάτων του φθινοπώρου και το ξανθοκίτρινο γίνεται όλο και πιο σκούρο για να συναντήσει του χώματος τη μονοχρωμία και να χαθεί στης λάσπης την ταπεινότητα; Τι παιχνίδι παίζει η χλωροφύλλη και όλη η ομάδα των χρωστικών στο μοριόκοσμο και μετασχηματίζονται κάνοντας τα φυλλοβόλα δέντρα να φαίνεται ότι χάνουν τη φυλλωσιά τους και να παίζουν με την τέχνη του γκρίζου χρώματος του αποφυλλωμένου ξύλου και με το μιλητό των γυμνών κλαδιών στου χειμώνα τα καμώματα; Τι παιχνίδι παίζει η φύση και προσπαθεί να μιμηθεί την τέχνη του ανθρώπου – ενώ ξέρουμε ότι η τέχνη μιμείται τη φύση – και φτιάχνει πίνακες και πίνακες ζωγραφίζοντας σε όποια γωνία της θέλει;  Τι μηνύματα κουβαλάει ένα χρυσοκίτρινο φύλλο και θέλει να το δώσει μόνο στη γη κρύβοντάς το μες στο χώμα;




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να