Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΡΙΠΟ.... (MEΡΟΣ Δ')

30. Ποπκιώση Μαρία   
Η Μαρία Ποπκιώση γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι δικαστική υπάλληλος. Ασχολείται με τη συγγραφή από το 1999. Έργα της έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί στην αγγλική γλώσσα. Έχει συγγράψει δώδεκα παιδικά βιβλία, τέσσερις ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα και ένα βιβλίο λαογραφίας. Στην Ελλάδα είναι η δημιουργός της δράσης Η ποίηση ταξιδεύει. 
Συμμετέχει με το ποίημα: Χωρίς πυξίδα. 

Χωρίς πυξίδα  
Όταν χορεύει η μοναξιά 
στα  μάτια σου, 
κλέβει απ’ το μπλε 
χίλιες αποχρώσεις της θάλασσας, 
φουσκώνει η πλημμυρίδα της αγάπης σου 
στάζει αλμύρα τ’ όνειρο και το φιλί, 
καράβι πειρατικό 
δίχως πυξίδα ο έρωτας, 
αντιστέκεται  
στις θύελλές μας,  
λυγά 
στο θάρρος των καιρών, 
στο διάβα της αυγής σου 
αναδεύεται  
παραβιάζει χλωμά δειλινά  
για να δειπνήσει  
καυτές στιγμές  
που ορέγεται 
μαζί σου. 

31. Ρέμπελου Φαίη   
Η Φαίη Ρέμπελου γεννήθηκε το 1973 στη Χαλκίδα Ευβοίας. Το 1997 αποφοίτησε από το τμήμα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας του ΕΚΠΑ. Πάντα  ήθελε να ασχοληθεί με τη συγγραφή και έγραφε ποίηση από 12 ετών. Ένιωσε την ανάγκη και την ετοιμότητα να εκδώσει κάποια γραπτά της, οπότε το 2014 κυκλοφόρησε η πρώτο της η με τον τίτλο Σχέδιο Απόδρασης ποιητική συλλογή. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Όλα είναι κύκλος, ενώ σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι έτοιμες οι Τοξικές της Διακρίσεις. Έχει συμμετάσχει στις ανθολογίες Μύθοι Εναλλακτικής Ιστορίας-θύελλα στον χρόνο, Με το Πι της Ποίησης, Γεια· σ’ αγαπώ, αντίο και σε ποικίλες ποιητικές εκδηλώσεις. Σε διάφορα sites και bloggs έχει δημοσιεύσει άρθρα που αφορούν την τέχνη γενικότερα και τη λογοτεχνία ειδικότερα. 
Συμμετέχει με το ποίημα: Ανύπαρκτα. 

ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ 

Θα ’θελα να γνώριζα τα παιδιά 
των απένταρων καλλιτεχνών 
των αθόρυβων και αμίλητων επαναστατών 
που έχουν απηυδήσει 
με την δομή και τη λογική του κοινωνικού γίγνεσθαι, 
την ιδέα των συμβιβασμών 
και κυνηγούν άπιαστους και μακρινούς ανεμόμυλους. 
Θα ήθελα να γνώριζα τα παιδιά του Δον Κιχώτη, 
του Τσε Γκεβάρα, του Βαν Γκογκ, του Τζον Λένον 
του Τζιμ Μόρισον, της Μαρία Πολυδούρη... 
Κάποια μέρα θα μεταβώ στην χώρα της Ουτοπίας. 
Για να γνωρίσω τ’ ανύπαρκτα. 

32. Ρούσσος Γιώργος 
Ο Γιώργος Ρούσσος γεννήθηκε στα Καμπιά Στενής το 1972 και διαμένει στη Χαλκίδα. Είναι μουσικός, τραγουδοποιός και συντονιστής του μουσικού σχήματος Ίαμβος. Έχει μελοποιήσει δεκάδες προσωπικές ή άλλων ποιητικές δημιουργίες, τις οποίες παρουσιάζει σε ποικίλες μουσικοποιητικές συναντήσεις. Παλαιότερα, εργάστηκε ως μουσικός στην Α/θμια Εκπ/ση, ενώ πρόσφατα, εισήχθη και στο Μουσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Φως (1994), Σιωπηλές συζητήσεις (1996), Ζητώ μιλιάς ανθό (2015) και το μικρό θεατρικό Η ανατολή είναι το γέλιο του παιδιού και η δύση το κλάμα του. Τα δύο τελευταία συνοδεύονται από έναν  σύμπυκνο δίσκο (CD). 
Συμμετέχει με το ποίημα: Η ομίχλη διαλύεται στο φως του ήλιου.  

Η ομίχλη διαλύεται στο φως του ήλιου 

Ο ήλιος δεν φάνηκε ακόμη  
κι εμείς ταξιδεύουμε μες στην ομίχλη. 
Οι περισσότεροι επιβάτες κοιμούνται. 
Ξεκουράζουν το σώμα τους. 

Κοιτάζω πάλι προς την ανατολή. 
Μια κόκκινη κουκίδα φάνηκε 
στην κορυφή του βουνού. 
Ο ήλιος άρχισε σιγά σιγά να προβαίνει. 
Είναι τόσο κόκκινος σαν τη φωτιά. 
Νομίζεις πως θέλει να κάψει  
το τρένο που ταξιδεύουμε. 

Όσο ανεβαίνει όμως γίνεται  
όλο και πιο φωτεινός, γίνεται φως. 
Οι αχτίδες του ξύπνησαν  
και τους κοιμισμένους επιβάτες. 
Η ομίχλη διαλύεται στο φως του ήλιου 


33. Σταματούκου Αγγελική  
Η Αγγελική Σταματούκου γεννήθηκε στην Αρέθουσα Θεσσαλονίκης, αλλά μετά τον γάμο της εγκαταστάθηκε σε γειτονικό της Χαλκιδέας νύμφης Αρέθουσας τόπο, τη Νέα Αρτάκη Ευβοίας, όπου και μονίμως διαμένει. Άτομο με πολλές ευαισθησίες και τάλαντα πήρε τα τελευταία χρόνια να εκδηλώνεται και ποιητικά. Έχει βραβευτεί σε τρεις ποιητικούς διαγωνισμούς της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ δημιουργίες της φιλοξενούνται: στην Ανθολογία Σύγχρονης Ερωτικής Ποίησης, στο ανθολόγιο Χρώματα Ψυχής των εκδόσεων Όστρια, καθώς και στον 28ο και 29ο τόμο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων Χάρη Πάτση. 
Συμμετέχει με το ποίημα: Αμύθητος πνευματικός θησαυρός. 
Αμύθητος πνευματικός θησαυρός  
 Κύριε Ιησού Χριστέ, 
στα χώματα τα ιερά, 
που Εσύ γεννήθηκες 
και οι Άγγελοι σου έψαλαν 
με Δόξα και τιμή το 
 «Επί γης Ειρήνη» 
Σήμερα βόμβες πέφτουνε 
και τα παιδιά σκορπίζουνε 
στους δρόμους τρομαγμένα. 
   
Με πόνο και με δάκρυα, 
με βλέμμα απελπισμένο, 
ελπίδα ψάχνουνε να βρουν 
μέσα στου πολέμου την 
άγρια καταιγίδα. 
 
Χριστέ μου, Εσύ που γεννήθηκες 
σε φάτνη ταπεινή, έλα κοντά μας 
σήμερα που οι άνθρωποι στη γη, 
έγιναν απάνθρωποι και 
σπέρνουνε το θάνατο 
και τη ντροπή. 
 
                                  Οι Άγγελοι που υμνούνε 
το πανάγιο όνομα σου, 
ας έρθουνε, με τα φτερά 
ανοιγμένα, να προστατέψουν 
τα παιδιά και τους γονείς. 
 
Να ειρηνεύσουνε οι καρδιές, 
να φωτιστούνε με το 
‘Άγιο πνεύμα, να προσκυνήσουν 
ταπεινά, τη γέννηση σου Κύριε 
και αμύθητος πνευματικός 
θησαυρός να γίνει το 
«Επί γης Ειρήνη» 

34. Τριγλίδης Γρηγόρης  
Ο Γρηγόρης Τριγλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Είναι μέλος του ΔΣ της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας, τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος διαχειριστής της Ομάδας στο Facebook Απόσταξη κι Ουσία. Πρώτο του βιβλίο Όνειρα ξεχασμένα, από εκδώσεις Ίτανος,  Πήρε μέρος στην Η ποίηση στις ράγες Θεσσαλονίκη - Κατερίνη 2017. Η πρώτη ποιητική συλλογή Συλλεκτικές Εντυπώσεις από τις εκδόσεις Όστρια.  
Συμμετέχει με το ποίημα: Αγάπη. 
  
         Αγάπη 

Κινητήρια δύναμη, κοχλάζει μέσα! 
Φως αυτόφωτο, από τον ήλιο πιο φωτεινό. 

Κραυγή βγαίνει από τα στήθια, 
φτάνει πιο πέρα, απ' τον γαλάζιο ουρανό. 

Άνθρωποι, ζουν στον φόβο. 
Περπατούν, 
με τα ορθάνοικτα τυφλά, 
από αγάπη μάτια. 
Ψάχνουν όλοι να σε βρουν! 

Όλοι μες στις γωνιές, 
στις χαραμάδες της πόρνης ψυχής, 
που άδειασε 
στα τυφλά μονοπάτια. 

Παγίδες, 
σαν τα ποντίκια 
γνωρίζουν τον θάνατο 
μα, πηγαίνουν να τον βρουν! 

Δρόμος ατελείωτος, 
οίνος μυρίζει, 
σε κάνει να χαθείς, 
σε κάνει να ξεχάσεις 
όποια πραγματικότητα υπάρχει, 
τη στιγμή που εσύ της δίνεις ζωή. 

Ζευγάρια στα σοκάκια κρύβονται, 
δεν σε φανερώνουν, 
σε κρατούν σφιχτά, 
μες στην καρδιά! 
Ο φόβος είναι που σε κρύβει, 
ο μεγαλύτερος εχθρός που πολεμά, 
μάταια, δίχως να νικά. 

Κάπως έτσι, 
θυμόμαστε αυτό το δυνατό συναίσθημα. 
Είναι περίεργο, 
μπορεί σαν δαίμονας της πυρωμένης κόλασης, 
να έχει κι αυτή πολλά ονόματα. 

Άνθρωποι, σκεφτήκατε ποτέ, 
πως οι σάρκες είναι πλασμένες με αγάπη; 
Δοσμένα συναισθήματα, 
είτε της στιγμής, 
είτε αιώνια. 

Όλοι είμαστε πλασμένοι απ’ αυτή! 
Θεού σπέρμα. 

Καλός αγωγός, 
αυτού που μεταφέρει 
την πρώτη πνοή του βρέφους, 
σαν βγαίνει από τη μήτρα της μάνας. 
Όλη η ζωή του, μια αναζήτηση για ένα ταίρι, 
που θα συνεχίσει τον κύκλο της ζωής 
και σαν φτάσει στο τέλος, 
θα δώσει την τελεία στου θανάτου 
στου πτώματος τον ρόγχο. 

35. Τσιμπιδάκης Παναγιώτης  
Ο Παναγιώτης Τσιμπιδάκης γεννήθηκε το 1961 στον οικισμό Παλαιόβρυση Αγίας Άννας της Βόρειας Εύβοιας.  Είναι εκπαιδευτικός και διαμένει στη Χαλκίδα. Το 1996 βραβεύτηκε από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας για το συνθετικό του ποίημα Βραχνό τραγούδι για μια χαμένη πολιτεία Το 1992 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή (Ίσκιος του Λόγου) και ακολούθησαν ο Φιλέρημος άνεμος(2002) το  Άλογο της Παλίρροιας (2010) και Το κλειδί από μέσα (2019). Αρκετά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί.  
Συμμετέχει με το ποίημα: Η μοναξιά του φάρου. 

Η μοναξιά του φάρου 

Όταν καλούσα το βυθό  
σ’ άφηνα απ’ έξω 
για να μην τρομάξεις 

Δεν ήθελα ποτέ να δεις 
τον εαυτό μου αν πονεί 
κι ως πού μπορεί να φτάσει 

Όταν σε κέρναγα κρασί 
ήσουν ανέμη μες στη γη 
κι άνεμος που ’χα χάσει 

Μα αν είσαι φως που έχω πιει 
χωρίς καμιά συναλλαγή 
δεν θέλω να περάσεις 

Όπως περνάει η βραδιά 
με μια κιθάρα αγκαλιά 
και κλαίει για μια πατρίδα 

Είν’ η πατρίδα δυο φιλιά 
που τα  ’δωσα στα σκοτεινά 
και τίποτε δεν πήρα 

Με παίρνει πάλι ο άνεμος 
σαν ρουφηξιά ενός τσιγάρου 
απ’ την Αβάντων και με πάει 
στη μοναξιά του φάρου 

Ο φάρος ποτέ δεν κλαίει 
μόνο δίνει 
έχει το θάρρος ν’ ανάβει μόνος 
και να σβήνει 


36. Χαβιαροπούλου Στέλλα    
[Θεσσαλονίκη] 
……………………………………. 

37. Ψιρολιόλιου Φωτεινή  
πό Θεσσαλονίκη] 
……………………………………. 
Συμμετέχει με το ποίημα: Του νου μου οι παλίρροιες. 

 
                                                               Ο συντάξας 

                                                 Κωνσταντίνος Κλ. Μπαϊρακτάρης 
                                                    Χαλκίδα, 30 Νοεμβρίου 2019

Σχόλια

  1. Θα ’θελα να γνώριζα τα παιδιά
    των απένταρων καλλιτεχνών
    των αθόρυβων και αμίλητων επαναστατών
    που έχουν απηυδήσει
    με την δομή και τη λογική του κοινωνικού γίγνεσθαι,
    την ιδέα των συμβιβασμών
    και κυνηγούν άπιαστους και μακρινούς ανεμόμυλους.
    Θα ήθελα να γνώριζα τα παιδιά του Δον Κιχώτη,
    του Τσε Γκεβάρα, του Βαν Γκογκ, του Τζον Λένον
    του Τζιμ Μόρισον, της Μαρία Πολυδούρη...
    Κάποια μέρα θα μεταβώ στην χώρα της Ουτοπίας.
    Για να γνωρίσω τ’ ανύπαρκτα.

    ========

    Από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να