Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δανεική Μοναξιά

 

 


- Δεν θέλω να γράψω
- Κλείσε το στόμα σου
- Δεν θέλω να γράψω
- Κλείσε το στόμα σου
- Δεν θέλω να ματώσω τα χείλη μου με λέξεις
- Κρύψε στο συρτάρι τις αναμνήσεις
- Δώσε μου πίσω το στυλό που μου πήρες
- Δεν θέλεις να γράψεις
- Δεν θέλω να σου πω την αλήθεια
- Μην παίζεις μαζί μου
- Δεν παίζεις ωραία
- Δώσε μου κάτι από εσένα
(σιωπή..)
- Δώσε μου κάτι δυνατό
(σιωπή…)
- Δώσε μου κάτι να με μεθύσεις
(σιωπή…)
- Δώσε μου κάτι δικό σου
- Συνήθεια
- Αυτό είσαι;
- Αυτό είσαι εσύ. Συνήθεια! Είσαι συνήθεια!
- Είμαι μέσα στο μυαλό σου
- Σκότωσέ με
- Αφού εσύ δεν μπορείς να το κάνεις, θα το κάνω εγώ. Πίστεψέ με, μπορώ!
- Το ξέρω
- Κι εγώ το ξέρω
- Τι ξέρεις εσύ;
- Ότι χωρίς εμένα δεν μπορείς να ζήσεις
- Μπορώ
- Δεν μπορείς
- Μπορώ
- Κάντο
(σιωπή..)
- Κάντο
(σιωπή..)
- Κάντο
(σιωπή..)
- Καλά το υπέθεσα
- Τι υπέθεσες;
- Φοβάσαι
- Τι φοβάμαι;
- Τη μοναξιά
- Και που υπάρχεις μέσα σε όλο αυτό, εσύ;
- Εγώ είμαι η μοναξιά
- Δεν είμαι μόνος
- Είσαι
- Δεν είμαι μόνος
- Είσαι
- Είμαι με κόσμο
- Είσαι μόνος
- Έχω φίλους, οικογένεια, ενδιαφέροντα, χόμπι, σκύλο, λουλούδια, γραβάτες, έχω…. Έχω όνειρα!
- Είσαι μόνος
- Δεν είμαι μόνος
- Είσαι μόνος
- Εσύ είσαι μόνος
- Εγώ είμαι εσύ
- Δεν είσαι εγώ
- Είμαι εγώ
- Είσαι εσύ
- Ποιος είμαι;
- Κάποιος άλλος, όχι εγώ
- Εγώ είμαι η μοναξιά
- Δεν είμαι μόνος
- Είσαι
- Δεν είμαι μόνος
- Είσαι
- Πως θα φύγω από ‘δω;
- Δεν μπορείς
- Γιατί;
- Γιατί μόνο εγώ μπορώ να φύγω
- Φύγε
- Διώξε με
- Δεν μπορώ
- Μπορείς
- Δεν μπορώ
- Μπορείς
- Δεν μπορώ
- Μπορείς
- Πάρε κάτι από εμένα
(σιωπή..)
- Μάθε κάτι από εμένα
(σιωπή..)
- Αγάπα κάτι από εμένα
(σιωπή..)

~~ Δανεική Μοναξιά - Κική Κωνσταντίνου


Σχόλια

  1. Διάλογος λιτός αλλά συνάμα απίστευτα δυνατός και συναισθηματικός. Πολύ όμορφο, Κική μου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.

Καλημέρα και καλό μήνα! Εύχομαι ολόψυχα αυτός ο μήνας και όχι μόνο αυτός φυσικά, να έχει χαρμόσυνες ειδήσεις για όλους μας. Και επειδη σήμερα είναι η αρχή ενός νέου η μήνα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας και γιατί όχι η αρχή μιας καλύτερης ζωής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας καποια αποσπάσματα από ένα δοκίμιο που έγραψα μόλις αλλα για διάφορους λόγους δε θα το αναρτήσω ακόμη ολοκληρωμένο. " Η ψυχή των ανθρώπων φαντάζει στο νου μου ως ένα μικρό (εξωτερικά) θησαυροφυλάκιο. Η καρδιά είναι το κουτί του θησαυρού, το μυαλό είναι το λουκέτο του και τέλος τα συναισθήματα και οι αξίες των ανθρώπων είναι τί άλλο; Μα φυσικά το περιεχόμενο του θησαυρού! Ο ίδιος ο θησαυρός αν θέλετε." " Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να προσφέρει και εμείς νομίζουμε πως υπάρχουμε για να λάβουμε. Ναι να λάβουμε, μόνο όταν μάθουμε να προσφέρουμε. Και προσφορά δεν είναι «δίνω» ότι υλικό αγαθό μου περισσεύει, είναι μαθαίνω να μάχομαι, να αναγνωρίζω, να θαυμάζω και να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. "

Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων...

  Προσπαθώ να βρω λέξεις για να ξεκινήσω να γράφω, να βγάλω από μέσα μου όσα αισθάνομαι, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ. Ζούμε σε μια κοινωνία που φοβόμαστε να ζήσουμε. Νιώθω πως δεν ξέρουμε από που να προστατευθούμε. Σεισμοί, βροχές, κεραυνοί, κρύο, φωτιά. Όλα, πλέον, σε σκοτώνουν. Σαφέστατα και ευθυνόμαστε για τα περισσότερα. Ξυπνούν μνήμες στο μυαλό μου από όταν έκαψαν τη Βόρεια Εύβοια, το πράσινο στολίδι που μεγάλωσα. Όπως θα έχετε μάθει, καίνε τώρα την Νότια Εύβοια. Να μην αφήσουν τίποτα όμορφο. Να μην αφήσουν οξυγόνο για τις επόμενες γενιές. Στεναχωριέμαι τόσο πολύ... Έρχεται το καλοκαίρι και φοβάμαι να πλησιάσω περιοχή με πράσινο, με έντονη βλάστηση γιατί   φοβάμαι ότι θα βάλουν φωτιά και θα εγκλωβιστούμε και θα καούμε ζωντανοί (μνήμες Μάτι, δεν ήμουν εκεί αλλά δεν ξέχασα).   Το είχε πει.....     "Θ α ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγο