ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Ευχαριστώ πολύ την αγαπημένη μου φίλη Νεφέλη Νέλη Αλεξανδρή και την υπέροχη ομάδα "Σεργιάνι στης ψυχής... τα καλντερίμια" για την όμορφη φωτογραφία που έφτιαξαν για τους στίχους μου! Ευχαριστώ από καρδιάς!! Κι όλα συνήθως με μια αγκαλιά ξεκινούν. Κι η κάθε αγάπη, είχε ανάγκη εξαρχής να δείξει πως μπορεί να είναι ειλικρινής και στέρεη. Και υπάρχουν και οι στιγμές εκείνες που η Αγάπη μπορεί να Δηλώσει Παρών μέσα από την πιο Ισχυρή της Απουσία! Γιατί η Αγάπη, η βαθιά ουσιαστική αγάπη, δεν μπορεί να Δηλώσει Απών, οι άνθρωποι μπορούν να είναι απόντες, μα η Αγάπη ποτέ! Εκείνη, μόνο ταλαιπωρείται, δολοφονείται, ανασταίνεται! Και να θυμάσαι πως όλος ο θησαυρός κρύβεται στις λεπτομέρειες… Στις μικρές εκείνες, μελαγχολικές λεπτομέρειες…. Να προσέξεις και να ενώσεις τις διασυνδέσεις! Διάβασε με την ψυχή και όχι με τα μάτια σου τούτο το βιβλίο….. Και θυμήσου πως όλα αρχίζουν με μια αγκαλιά και τελειώνουν με εκείν...

Για πρώτη φορά η Ποίηση, ταξιδεύει στην πόλη των τρελών νερών, στην όμορφη Χαλκίδα και ανταμώνει με ποιητές από διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Η ποιητική συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 30 Νοεμβρίου 2019, στις 7 το απόγευμα, στην Συνεδριακη Αιθουσα ΔΟΑΠΠΕΧ επί της οδού Αβάντων 50 (1ος όροφος), και θα φέρει τον τίτλο «Ποίηση στις ράγες». "Η Ποίηση στις ράγες" ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια, όταν πο ιητές ταξίδευαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας, πλέον και στο εξωτερικό, αντάμωναν με τους ποιητές της εκεί περιοχής και όλοι μαζί, κατέληγαν σε ένα Συμπόσιο Ποίησης. Κοντά μας σε αυτή την προσπάθεια ποιητές από Βόρεια Ελλάδα, από Αθήνα και από Εύβοια. Η εκδήλωση αυτή θα πραγματοποιηθεί υπό την ευγενική χορηγία του ΔΟΑΠΠΕΧ, του "ΑΛΩΝΑΚΙ" Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας και του Συλλόγου "Οι Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα" Την επιμέλεια και την παρουσίαση της μουσικοποιητικής βραδιάς, έχει αναλάβει ο Πρόεδρος του Συλλόγου "Φί...

Μια γλυκιά νοσταλγία την κυνηγούσε, σαν ένα Φθινόπωρο, που δεν το έζησε ακόμη. Κανένα χρώμα δεν έμοιαζε εποχής, κανένα συναίσθημα δεν είχε αυτό, της γλυκιάς μελαγχολίας. Τίποτα δεν έμοιαζε με τον τόπο και τον χρόνο της θύμησης, των φευγαλέων χρόνων. Όλα έμοιαζαν ιδανικά μα άγευστα. Άγευστα σαν φαγητό και σαν επετηρίδα. Επετηρίδα, μιας σκληρής μα ευαίσθητης εποχής. Οι αλλεπάλληλες εικόνες έγιναν πραγματικός κόσμος, και οι ψίθυροι, έγιναν ώθηση. Ώθηση ψυχής. Σε εκείνη τη λίμνη, κατοικεί ένα αγέλαστο "μπισκότο." Το γάλα με το κακάο, έγιναν μόνιμοι κάτοικοι της ''άνω" περιοχής. Κανείς δεν πρόσεξε, τις γκρεμισμένες πέτρες. Όλα, ήταν ένα άλλο, σκηνικό. Άλλο σκηνικό μα το ίδιο σπίτι. Εκείνο το σπίτι, δεν το αγάπησε κανείς. Με τις πλάτες στραμμένες στους τοίχους, μας χαιρετούν οι υποσχέσεις και φεύγουν, για τον ακατανόητο βυθό. Σήμερα, εκεί κατοικεί η νηνεμία. Και η βροχή ακόμα, μας εγκατέλειψε. ~~ Νηνεμία - Κική Κωνσταντίνου

      Και έραβαν τη σάρκα της, οι Άφθαρτες Πεταλούδες. Σαν γινόμενος εραστής, γεννήθηκε ένας πλανόδιος μουσικός. Οι νότες, γεννούσαν τα σχοινιά της. Η τεταμένη τύχη, την παρέσυρε σε μία αλλιώτικη πλάνη και υπεκφυγή. Σε εκείνον τον κόσμο, οι μέλισσες ήταν κουνούπια. Τα κουνούπια έγιναν προνύμφες και οι λαγοί, παρέμειναν λαγοί, μιας ματαιόδοξης και υπεροπτικής Αλίκης. Κάποια βράδια την ακούν να αναμοχλεύει μνήμες και μνήμες, αλλά πάλι, τη νιώθουν να κλαίει και λίγα, ελάχιστα, να γελά. Ησύχασε και έρχονται οι φτερωτές Θεές να επιδιορθώσουν τη Φλόγα. Μας έγινε η απώλεια βέλος και μας έμεινε η ανάμνηση της κάθε στιγμής, σαν ένας σκουριασμένος θεσμός. Γέμισαν το ταβάνι με σκόρους, οι Ανθρώποι. Η οικογένεια των Τινεϊδών, μας ξεγέλασε. ~~ Μνήμες - Κική Κωνσταντίνου

Για την συμμετοχή των ποιητών: Κάθε ποιητής παρακαλώ, να αποστείλει ένα ποίημά του μέχρι 25 στίχους με τίτλο, ονοματεπώνυμο, τόπο καταγωγής και ένα μικρό βιογραφικό 5 σειρών μέχρι 31 Οκτωβρίου στις παρακάτω δύο ηλεκτρονικές διευθύνσεις: kostasba01@gmail.com και bopkios@ymail.com Ως θέμα του ηλεκτρονικού μηνύματος να γραφτεί "Ποιητές από Βόρεια Ελλάδα". Προϋπόθεση ο κάθε ποιητής να έχει εκδώσει τουλάχιστον ένα έργο ή να βρίσκεται σε στάδιο υπό έκδοσης. Οι Ποιητές θα ανταλλάξουμε βιβλία οπότε καλό είναι να έχουμε και μερικά από τα έργα μας μαζί. Για τους Ποιητές που θα έρθουν από Βόρεια Ελλάδα, η μεταφορά τους θα γίνει με τουριστικό λεωφορείο. Ημερομηνίες: 30 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου (διήμερο) Όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την μεταφορά/διανυκτέρευση, μπορείτε να τις αναζητήσετε στο μαιλ της κυρίας Ποπκιώση: bopkios@ymail.com Ποιητές από Αθήνα σας θέλουμε κοντά μας. Ελάτε να γίνουμε μια αγκαλιά που θα μας οδηγήσει στο πιο τρυφερό Ποίημα!

Το Ζοφερό Δωμάτιο, τους είχε από καιρό, στιγματίσει. Μέσα σε εκείνο, έκαναν την ανάμνηση παρουσία και την απουσία, την έκαναν ανεξερεύνητη ύπαρξη. Καθώς η ερημιά μεγάλωνε, η μοναξιά φαινόταν φίλη. Άσπονδη φίλη, ανοήτως ευρηματική. Εκείνοι οι τοίχοι δεν έλεγαν να γίνουν κάτι άλλο, πέρα από φυλακή. Τους έκανα Κάδρο. Μεταίχμιο Κάδρο, ελαττωματικό, σαν ένα γυαλί που ράγισε μα "κολλάει" συγκινήσεις. Πίσω από το τζάκι υπάρχει μια αλησμόνητη "θολούρα''. Μοιάζει με έναν κλόουν που προσπαθεί να πιει νερό από ένα πεταμένο τενεκεδάκι. Δεν μου είναι γνωστός. Καθώς φεύγανε οι εύφορες μνήμες, έτσι, περιτέχνως και αδιακρίτως ενδημικά, το Κάδρο ξεράθηκε σαν ένα σκεπτόμενο δέντρο. Στον κορμό του, κατοικεί μια Καρδιά. Την ονόμασα, Κάδρο. Όχι εκείνο το Κάδρο. Είναι άλλο αυτό. Μας συνέθλιψε. ~~ Το Κάδρο - Κική Κωνσταντίνου

    Γεμάτη στίγματα η ζωή, σαν ένα σμήνος, θολές αναμνήσεις. Καθώς σε κουβαλούν στις πλάτες τους οι μέλισσες, να νιώθεις θαλπωρή και να γεύεσαι την Αγάπη. Οι σκέψεις, είναι το νοσταλγικό μας Θυμίαμα, και η αστραφτερή εικόνα, η αλήθεια, που γυαλίζει αγκάθια. Πέταξε άυλο χελιδόνι μου, οι Λευκοί Φύλακες σε προσμένουν. ~~ Λευκοί Φύλακες - Κική Κωνσταντίνου

#εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου

Το περιοδικό «Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» προσκαλεί ποιητές, συγγρα φείς, φωτογράφους και ζωγράφους να συμμετάσχουν στο έντυπο ημερολόγιο: «Λ ΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2020 », το οποίο θ’ αποτελείται από ποιήματα, διηγήματα, παραμύθια, φωτογραφίες, πίνακες ζωγραφικής και σκίτσα (σε φωτογραφίες ασπρόμαυρες). Σκοπός είναι το εν λόγω ημερολόγιο να μας κάνει παρέα για έναν ολόκληρο χρόνο και να μας ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες του στον κόσμο της λογοτεχνίας. Το « ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2020» θα είναι έντυπο και μπορούν να συμμετάσχουν ποιητές και συγγραφείς από την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, με ποιήματα, διηγήματα, παραμύθια, φωτογραφίες, πίνακες ζωγραφικής και σκίτσα. Το « ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2020 » θα εκδοθεί στις 2 Δεκεμβρίου 2019 . Η συμμετοχή για δημοσίευση έργων στο ημερολόγιο είναι δωρεάν, δηλαδή δεν υπάρχει κόστος έκδοσης από τους συμμετέχοντες -θα το αναλάβει το περιοδικό. Όταν εκδοθεί το ημ...

#εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου

    "Ο Πέτρος βρισκόταν έξω από το σπίτι του. Καθόταν στο πλατύσκαλο και με το βλέμμα καρφωμένο στο έδαφος έδειχνε χαμένος στις σκέψεις του. Το στραβό του κασκέτο ήταν τοποθετημένο δίπλα του και έμοιαζε ταλαιπωρημένο πολύ. Το επάνω μέρος του ήταν μπηγμένο προς τα μέσα. Ποιός ξέρει πόσες φορές έμπηξε μέσα του τα οργισμένα του δάχτυλα για να ξεσπάσει τον πόνο και τον θυμό του. Ένα ζαχαρί φόρεμα βρέθηκε ξάφνου στο οπτικό του πεδίο. Σήκωσε αργά αργά τα βλέφαρα και αντίκρισε ένα όμορφο πρόσωπο να τον κοιτάει με λατρεία. «Σας έπεσε αυτό» Του είπε ευλαβικά και ένα χαμόγελο στόλισε το κοραλλένια της χείλη. Στη δεξιά της παλάμη υπήρχε η φυσαρμόνικά του. Καλογυαλισμένη, χωρίς καμιά εκδορά, ήταν όπως ακριβώς την θυμόταν. Τέντωσε απαλά τη χούφτα της προς το μέρος του και το χαμόγελο της μεγάλωσε. Τη κοίταξε θαμπωμένος. Φοβήθηκε πως ήταν όνειρο και θα ξύπνησε αλλά το ταρακούνημα στο κεφάλι του του επιβεβαίωσε πως αυτό που ζει είναι πραγματικότητα. Χαμογέλασε σ...

    "Caminante, no hay camino... se hace camino al andar..." Antonio Machado μετάφραση: "Διαβάτη, δρόμος δεν υπάρχει, τον δρόμο τον φτιάχνεις προχωρώντας..." Η ποίηση ταξιδεύει στην Χαλκίδα! Το ποιητικό αντάμωμα θα πραγματοποιηθεί στις 30 Νοεμβρίου 2019, στις 7 το απόγευμα, στην Συνεδριακή Αίθουσα ΔΟΑΠΠΕΧ επί της οδού Αβάντων 50 (1ος όροφος), και θα φέρει τον τίτλο «Ποίηση στις ράγες». "Η Ποίηση στις ράγες" ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια, όταν ποιητές ταξίδευαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας, πλέον και στο εξωτερικό, αντάμωναν με τους ποιητές της εκεί περιοχής και όλοι μαζί, κατέληγαν σε ένα Συμπόσιο Ποίησης. Κοντά μας σε αυτή την προσπάθεια ποιητές από Βόρεια Ελλάδα, από Αθήνα και από Εύβοια. Η εκδήλωση αυτή θα πραγματοποιηθεί υπό την ευγενική χορηγία του ΔΟΑΠΠΕΧ, του "ΑΛΩΝΑΚΙ" Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας και του Συλλόγου "Οι Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα...

Ένα χαμόγελο και μια Χαραυγή, ως ένα φεγγάρι, Ανεκπλήρωτου δρόμου. Μια μνήμη και μια λήθη ευάλωτη, σαν ένα μωβ λουλούδι που γέννησε Αγάπη, μέσα από την ευγενική σπορά του. Ένα καθαρό βλέμμα και ένα χαμόγελο αλληγορικό, να θυμίζει στιγμές δυσεύρετες, στο πέρασμα των χρόνων. Αναμνήσεις σε ένα σκουριασμένο "θρανίο", να μαρτυρούν λίγο ακόμη χρόνο, δίπλα σε ένα πειρατικό καράβι που πλέει ακόμη στον Ευβοϊκό. Λέξεις, συζητήσεις, γέλια, εξομολογήσεις, ολα ένα σύνθετο παζλ, σαν συμβουλές ξεχασμένων Αγγέλων. Ενας καφές, ένα τσιγάρο, μια παρέα και ένα "ψέμα" σε σελίδες, ενός ανολοκλήρωτου βιβλίου, με μελανό εξώφυλλο. Εις άλλα λευκά νερά και εις άλλες "πολύχρωμες" ανηζητήσεις. ~~ Αντίο - Κική Κωνσταντίνου Δεν έχω άλλο τρόπο να σου πω ''Αντίο" Kostas Syk Λυπάμαι τόσο πολύ... Αιωνία σου η μνήμη και κουράγιο στους δικούς σου ανθρώπους.

Ήθελε να βλέπει το όνομά της γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες, γιατί νόμιζε πως έτσι, θα κατάφερνε να πιει νερό από την χρυσή κανάτα των - άλλοτε - ηλιθίων. Ήθελε να μιλάει για γνώση, γιατί νόμιζε πως με αυτόν τον τρόπο, παρήγαγε έργο. Εγωιστικό έργο. Το μόνο της μέλημα, ήταν να βγει στην επιφάνεια, από την αφελή της μοίρα. Νόμιζε πως μιλώντας για ήττες και λάθη, θα γινόταν δυνατή, μα ο κύριος στόχος της, ήταν να βγει μπροστά, στην αρένα. Νόμιζε πως γρατζουνώντας ένα φτερό αετού σε ένα ξύλινο δοχείο, θα έφτιαχνε ήχο. Η πρόθυμη σκέψη της ήταν, το χλωμό πρόσωπο της ψυχής που αποτυπωνόταν στο δέρμα της, να αντικρίσει τον Ήλιο που ήθελε μόνο για εκείνη. Όλον δικό της! Αποκλειστικά δικόν της! Καταστροφικά δικόν της! Νόμιζε πως οι στίχοι, οι νότες, τα χρώματα και τα Νέον φώτα, της άνηκαν. Υποστήριζε πως τα αγαπά. Η πηγαία της επιθυμία, να φανεί διορατικά, σε έναν βυθισμένο κήπο. Τη λυπήθηκα... Τη θυμάμαι, τη ξεχνάω... Λυπάμαι που την θυμάμαι έτσι. Ενίοτε, τη ...