Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2020

Έκλαψες απο ’κει ψηλά που μας έβλεπες να λυπούμαστε για σένα και ράντισες τον κόσμο μας με τα μαύρα σου δάκρυα! Ακόμη κι έτσι, κατάφερες να είσαι κοντά μας! Είσαι δίπλα μας! Βρίσκεσαι εδώ, κάτω στη γη! Έκανες τα δάκρυά σου να ανθίσουν για να μας δείξεις πως θα είσαι κοντά μας για πάντα! Πόσο ίδιος είσαι με εμάς! Αναγεννήθηκες μέσα απο τα δάκρυά σου, τους σπόρους σου, τις δικές μας λεγόμενες στάχτες!

Aπόσπασμα από την μουσικοχορευτική - ποιητική παράσταση "Λάφυρα Εν Χορώ" της σχολής χορού 4dance Academy Χαλκίδας με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" της Κικής Κωνσταντίνου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις mystory.gr  Χορός: Ρούμπα  Χορογραφία: Βίκυ Μπασούκου, Νίκος Πικραμένος   Εκτέλεση χορογραφίας: Βίκυ Μπασούκου, Νίκος Πικραμένος    Πληροφορίες για την 4dance Academy: facebook page: https://www.facebook.com/4Dance-Academy-Σχολή-χορού-1229110697  instagram: https://www.instagram.com/4dance_academy/  youtube channel: https://www.youtube.com/channel/UCrmppnYSL0hqlpMK0sUavCw   Iστότοπος: https://4dance.business.site/  Πληροφορίες για τα έργα της Κικής Κωνσταντίνου:  www.ekfrastite.blogspot.com  facebook page: https://www.facebook.com/kikhkon/  instagram: h ttps://www.instagram.com/kikh_konstantinou/?hl=el Η Rumba είναι ένας αργός, δυναμικός, ρομαντικός χορός με έντονο το συναίσθημα της ένωση

Έκλεισα σφιχτά στις χούφτες μου ένα λευκό σπίτι με μια πόρτα θαλασσιά, τόπο κατοικίας μόνο για τους δυο μας και όταν στο προσέφερα προσεκτικά, άνοιξες διάπλατα τη χούφτα σου και εκείνο δίχως να καλοσκεφτεί, «πήρε» τη μορφή λευκού περιστεριού και πέταξε ψηλά! Σε έναν απέραντο ουρανό το είδαμε να ξεμακραίνει…

Φοβάμαι! Τρέμω στην ιδέα πως θα μου φύγεις, πως θα σε χάσω! Πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και το σεντόνι θα εχει πάνω του χαραγμένο και τσαλακωμένο το γκρίζο της σκιάς σου. Νιώθω σαν ένα σκληρό όνειρο με χαμένες αυταπάτες που φεγγοβολάει ανελέητα πίσω από ένα πυρακτωμένο και συνάμα θαμπό χθες. Μια κλειδαρότρυπα ο φόβος μου, μια κλειδωνιά με ένα χιλιοσπασμένο αύριο, που επίμονα αποζητούσες μα ο κουτός, δεν κατάλαβες ότι στο είχα ήδη δώσει! Ακόμη το   θυμάμαι! Σαν ένα απατηλό όνειρο που διήρκησε μόλις χθες! Έκλεισα σφιχτά στις χούφτες μου ένα λευκό σπίτι με μια πόρτα θαλασσιά, τόπο κατοικίας μόνο για τους δυο μας και όταν στο προσέφερα προσεκτικά, άνοιξες διάπλατα τη χούφτα σου και εκείνο δίχως να καλοσκεφτεί, «πήρε» τη μορφή λευκού περιστεριού και πέταξε ψηλά! Σε έναν απέραντο ουρανό το είδαμε να ξεμακραίνει…. Προσπάθησα να το φέρω πίσω μα ήταν τόσο περήφανο και ευτυχές στον ουρανό που σκέφτηκα ότι εκεί ανήκει. Εξάλλου ε