Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΕΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΖΩΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Τα λέπια δεν βγαίνουν από πάνω μας,
το πράσινο σαπούνι χάλασε, προσπαθώντας να αλλάξει το δέρμα μας.
Μεταρσιωθήκαμε σε ό,τι μας άφησε, σε ό,τι μας όρισε δυνάστες.
Ο ωκεανός χαράχθηκε στο μέλλον μας και εμείς ζητάμε ναυαγούς για να επισκιάσουμε τη νίκη τους.
Απολέπισε το δίκαιο - ως αποτέλεσμα των νοητών φραγμάτων - της αντίπερα ζωής.

~~ Τα Λέπια της Αντίπερα Ζωής - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Πολύ ωραίο! Λακωνικό με υπέροχες λεξεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ω εδώ Κική μας βάζεις νοητικά και λεκτικά σε έναν άλλο κόσμο. Σε κάτι εκτός πραγματικότητας. Σε φαντασία και συναισθήματα. Το θεωρώ υπέροχη έμπνευση. Για την εικόνα δεν έχω λόγια, ο αισθησιασμός είναι προφανής.
    Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΈΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΙΤΛΟ.

Εγώ τη Πατρίδα μου τη βάφτισα Χαρά να μου θυμίζει πως μπορεί να δακρύζει από συγκίνηση η Ελπίδα. Της φόρεσα ένα πέπλο λευκό και της στόλισα με ένα κλαδί ελιάς τα καστανά μαλλιά της. Της έδωσα να κρατά στο χέρι έναν υδάτινο σταυρό και ράντισα τους ώμους της με λίγες στάλες μύρο. Της είπα να πάψει να με ακολουθεί και να με αφήσει να ζήσω με το τρόπο που επέλεξα μα εκείνη θέλοντας να με αγκαλιάσει μου χάρισε ένα σκοινί χρώματος μπλε. Ήξερα πως ήθελε να με ξεγελάσει μα μέσα μου ένιωθα πως δεν ηταν κακιά, ίσως   όμως να ήταν ένα παιδί που ήθελε να παίξει. Μια γάτα λευκή είδα να κυνηγά ένα μαύρο κουφάρι και σκέφτηκα πως θα ήθελα να ήταν αντίστροφοι οι ρόλοι. Έτσι για μια αλλαγή, για μια ουτοπική παράσταση που λίγοι, ίσως μόνο εγώ να είχα την τύχη να πληρώσω, να κοιτάξω. Είδα κι ένα γιασεμί να μαραίνεται σε μια αυλή που κάποτε άνηκε στη γειτονιά μου μα τώρα πια δε με πείραξε, σκέψου δε με πείραξε. Κι ας αγαπώ ακόμη τόσο πολύ τα γιασεμιά, τα κρίνα, τις δά...

Τίποτα σπουδαίο

  Δεν θα το παραδεχτώ. Δεν θα πω πως είναι αλήθεια. Δεν θέλω να δω το πρόσωπό μου, να αντικατοπτρίζεται στην κορυφή του ήλιου. Δε θέλω να αγγίξω τη βροχή, ούτε τον άνεμο λαχταρώ να αφήσω να πλέξει τα μαλλιά μου. Αυτή η εξιλέωση δεν μας ανήκει. Είχα μια χαρά χαραγμένη στα χείλη και μια ελπίδα καρφωμένη στο πέτο μου όμως δάχτυλα που λάτρεψα τόσο με έστεψαν τιμωρό και δυνάστη. Δεν είμαι εγώ το τραύμα που τρέφει πληγές μα ακόμα κι αν είμαι, είναι δικά μου τα χείλη που στάζουν αίμα και δικά μου, τα αγκάθια της ψυχής. Δεν με λυτρώνεις λεηλατώντας με ούτε με βοηθάς να γλιτώσω το κακό και το άδικο. Όταν τα δόντια μου μοιάζουν με ακονισμένα φτερά εγώ πονάω πιότερο μα εσύ δεν μπορείς να δεις την αλήθεια και εγώ δεν έχω ανάγκη μα ούτε και τη δύναμη να σε πείσω για τίποτα πια. Εάν δε διακρίνεις τον Παράδεισο μέσα μου δεν σου ανήκει η ζεστασιά μου. Αν μπορούσες να δεις τη ψυχή μου, αν στο επέτρεπα αυτό, ίσως να καταλάβαινες επιτέλους πως ένα πληγωμένο χελιδόνι έχει ανάγκη την Άνοιξη μα εσύ απ...