Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Εχθές ηταν η παγκόσμια μέρα χορού και εγω αν και έχω τη στήλη των «Χοροεκφράσεων», δεν κατάφερα να κάνω ανάρτηση γιατί ήθελα να σας πω τα νέα μου. Ξέρετε εσείς… Επειδή αγαπάμε το χορό και κυρίως τη χαρά που μας δίνει (ανεξαρτήτως αν χορεύουμε ή όχι) αποφάσισα σήμερα να κάνω έτσι μία μίνι αφιέρωση αν θέλετε. Καταρχάς να πω πως σαν τους Ελληνικούς Παραδοσιακούς χορούς δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Οι περισσότεροι από αυτούς μη πω όλοι και το γενικεύσω έχουν κέφι, ζωντάνια, ροή, συναισθήματα και το σημαντικότερο για μένα έχουν το αίσθημα της ομαδικότητας και της ανθρώπινης επαφής. Ε πώς να το κάνουμε! Σε έναν συρτό, σε έναν καλαματιανό, σε ένα νησιώτικο ακόμη και στο τσάμικο οι άνθρωποι κρατιούνται μεταξύ τους, σε παρασύρουν στο χορό και κυρίως αγγίζονται. Κρατούνται χέρι χέρι και για μένα αυτό λέει πολλά! Γι αυτό σας λέω σας τους δικούς μας τίποτα! * Ερώτηση για όσους ξέρουν: Το ζεϊμπέκικο είναι κατ εξοχήν ελληνικός χορός; Εκεί μπορε
ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.... ΑΠΛΩΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥ....!!!