ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Υποθαλάσσιο φεγγάρι, εσύ Κραγαυλέο συναισθήμα της αμοιβαιότητας Μεταξένιο ύφασμα της εστιακής προσοχής Μεταβαλλόμενες οι προσαρμοζόμενες συνθήκες έναντι χειρισμών αυξανόμενης αναπροσαρμοστικότητας. Εφτερούγιζαν οι κάμπιες Απουσίαζαν οι τακτικές Όλα ήταν όμορφα Απλά δοσμένα Σαν μαλλιά αγγέλου, έλαμπαν Έτρεφε η ψυχή τον κόσμον - Υποθαλάσσιο Φεγγάρι - Κική Κωνσταντίνου

Μαζί, μαζί κι οι δυό σε ένα ατελείωτο πάρτι. Ένα γλέντι η ζωή Ένα αυτοκίνητο τρελό, δίχως ρόδες Ακυβέρνητη η πλάση σαν ένα τρένο που βγήκε από τις ράγες Κι οδηγεί Κι οδηγεί Σε κάτι δέντρα οδεύει Να κλέψει τους καρπούς και να ανθοφορήσει, επιδιώκει. Η αγάπη μας Σφουγγάρι, στον ουρανό Από το χέρι σε κρατώ και δες, η ζωή πως αλαφρώνει Κρατάω το μπαλόνι της καρδιάς και τέμνομαι, εκεί που ο ουρανός τελειώνει. Συνένοχοι, στην αρχή ενός απρόσμενου φινάλε. Μαζί στον κόσμο που μας απαρνήθηκε. (Ε)πορευόμενοι θα τελεστούμε Ευεργετικό φινάλε για την εισαγωγή μας στον κόσμο εκείνο, που η αγάπη δεν είναι λάθος. Εκεί που αγάπη δε καταδιώκεται, μονάχα βασιλεύει. Εκεί πορευόμαστε αγάπη μου Υπομονή ~~ Η Αγάπη Βασιλεύει - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα, θα ήθελα να μιλήσουμε για το τσίρκο. Πάντα με γοήτευαν τα επαγγέλματα που δεν έχουν σταθερή βάση. Και μόνο η ιδέα του ό,τι κινείσαι συνεχώς και αλλάζεις μέρη, χώρες και παραστάσεις, αποπνέει από μόνο του μια γοητεία. Μια γοητεία έντονη, γεμάτη μυστήριο και περιπέτεια. Σίγουρα, δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να περιγραφεί ή να φανταστεί κάποιος που είναι εκτός, όμως νιώθω πως έχει κι αυτό μια απερίγραπτη μαγεία. Σαν πρόσφυγες επαγγέλματος τους νιώθω. Μπορεί να είναι ακόμη σκληρότερο από όσο έχω σκεφτεί, μπορεί πάλι και όχι. Πιθανολογώ πως σε κάθε περίπτωση, είναι πιο δύσκολο για αυτόν που το ζει παρά για αυτόν που παρατηρεί και κάνει υποθέσεις. Όλα ξεκίνησαν όταν είδα την αφίσα.  "Έρχεται τσίρκο" είπα στις φίλες μου "Δεν έχω πάει ποτέ σε τσίρκο" συνέχισα "'Εχει και δικές του εγκαταστάσεις" για να κλείσω την πρότασή μου και αμέσως είδα στα μάτια τους την θέλ

  Το φετινό καλοκαίρι το Cirko Cachivache παρουσιάζει την παράσταση «JokeR». Ένα τσίρκο-μουσικό-θεατρικό θέαμα που υπόσχεται να σας δροσίσει αλλά και να φρεσκάρει την διάθεση σας. Επικίνδυνα ακροβατικά, απίθανα ζογκλερικά, ισορροπίες που κόβουν την ανάσα, άφθονο γέλιο και πολλές μουσικές.           Το Cirko Cachivache είναι η αντιπροσωπευτικότερη ομάδα σύγχρονου τσίρκου στην Ελλάδα.  Το «Νέο τσίρκο» New Circus, Nouveau Cirque , συνδυάζει την παραδοσιακή μορφή του τσίρκου με νέες αισθητικές επιρροές, οι οποίες έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον του κοινού. Το Cirko Cachivache  έχει υιοθετήσει τα σημαντικότερα συστατικά του New Circus: ακροβατικά νούμερα, θεατρική πρόζα, ζογκλέρ, εναέρια ακροβατικά, κωμική αλλά και δραματική δράση, ζωντανή μουσική κ.α.  Οι καλλιτέχνες του Cirko Cachivache,  έγιναν γνωστοί στο ελληνικό κοινό από την επιτυχημένη παράσταση «Το όνειρο της Μόλυ», που γέμισε για μια ολόκληρη σεζόν πέρσι το θέατρο Πάλλας  η οποία υπ

Κι εκεί που έτρεμε η ψυχή μου το λουλούδι, έκλαψε. Μου μιλούσε Ναι ναι μου μιλούσε Ορκίζομαι πως μου μιλούσε Δυσνόητα μα άκρως συνειδησιακά. Χωρίς υπεκφυγές, υπέγραψα την αυτάρκη τιμωρία. Κι ούτε ξέρω γιατί Το πούλησα δίχως ίχνος ενοχής Τα τριάκοντα, ήταν πάντα φλογερά Στην ευεργεσία της στιγμής κατέφυγα Χαρούμενη, στον τόπο των θλιμμένων προχωρώ και υποκύπτω - Τριάκοντα - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

"2ο Θερινό Πολιτισμικό Σχολειό Χαλκίδας" 📆 2-21 Ιουλίου 2018 📍 στ' Αλωνάκι ⏰ Δευτέρα-Παρασκευή 08:30-15:00  Το 2o Πολιτισμικό Σχολειό ανοίγει και φέτος τις πόρτες του, μετά την επιτυχή περσινή του λειτουργία και ετοιμάζεται ν΄ αγκαλιάσει τους μικρούς του μαθητές. Πρόκειται για μια καινοτόμα και δημιουργική πολιτισμική πρόταση του Συλλόγου «τ΄ αλωνάκι» , που κάνει πράξη έναν από τους βασικούς σκοπούς της ίδρυσής του. Η βίωση της συλλογικής πολιτισμικής εμπειρίας, που προέρχεται από την ενασχόληση  με εκφάνσεις της πολιτιστικής ζωής είναι ο βασικός πυλώνας του Πολιτισμικού Σχολειού. Ένα Σχολειό άτυπης εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της «δια βίου» μάθησης, που μέσω και αυτού, αναγνωρίζεται η ευρύτατη αξία των πολιτιστικών οργανισμών, ιδιαίτερα στις μέρες μας.    Ένα Σχολειό που θεμελιώνεται από εμψυχωτές με παιδαγωγικό, γνωστικό και πολιτισμικό υπόβαθρο. Ένα Σχολειό που αντιλαμβάνεται τη μάθηση ως διαδικασία επιλογής και οργάνωσης σ

Κανένας δεν ενδιαφέρεται για το κλουβί, όταν το πουλί πετάξει μακριά· και όταν το πουλί της ζωής πετάξει μακριά, κανένας δεν ενδιαφέρεται για το σώμα που μένει πίσω. Sri Ramakrishna Paramahamsa, 1836-1886, Ινδός θρησκευτικός ηγέτης __________ Aπό τα Ιωάννινα και την αγαπημένη μου Ioanna Constans Papangeli Ευχαριστώ πολύ!! Ποτέ μην αρχίζεις μια δουλειά, μια μάχη, μια ερωτική σχέση αν ο φόβος της ήττας επισκιάζει την προοπτική της νίκης. Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής __________ Aπό τα Ιωάννινα και την αγαπημένη μου Ioanna Constans Papangeli Ευχαριστώ πολύ!!   «Όχι δεν πρέπει να νιώθω κύριος, μα δούλος του εαυτού μου», σκέφτηκε και η σκέψη του αυτή τον χαροποίησε. Λέων Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος συγγραφέας     __________ Aπό τα Ιωάννινα και την αγαπημένη μου Ioanna Constans Papangeli Ευχαριστώ πολύ!!

Μπλε ιβίσκος Νοερά φρουρούμενος Μέσα σε μια στιγμή βάφηκε ο κόσμος Μέσα σε μια αιωνιότητα πέθανα αρνούμενος την καταγωγή μου Στο καταγωγι Εκεί Εκεί φυγαδεύτηκα Εκεί παρέδωσα πνεύμα και ψυχή, σε ένα άυλο ουρανό Άσε Και δεν θα καταλάβεις Θέλει ψυχή για να μάθεις να διαβάζεις αόματος ~~ Αόματος - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

Ποταποί οι δρόμοι ποταπά τα σκουλήκια ποταπός ο νόμος ποταπή η συντροφικότητα ποταπές οι συνθήκες, μα ιδανικά τα οράματα. Ένας άντρας κοιμάται ακυβέρνητος, σε ένα ατελείωτο κόλπο και ένα κριάρι μεσουρανεί, στο βασίλειο της δημοκρατίας. Ευσεβείς πόθοι και των μιναρέδων τα θαύματα, σπεύσατε. Κωλύομαι, να ακολουθήσω. - Το Κριάρι - Κική Κωνσταντίνου

Η επιστροφή(1) Γέμιζε πιάτα το τραπέζι μας Ένα πιάτο για τον καθένα μας Μια φέτα σταρένιο ψωμί και δυο-τρεις ελιές για τον καθένα μας Ύστερα πλαγιάζαμε να ονειρευτούμε… Σκορπίσαμε, χαθήκαμε μέσα στις ζούγκλες μας· Τα θέλαμε όλα, τα είχαμε όλα, τα κάναμε όλα. Τώρα σκύβουμε κάτω τα κεφάλι και θέλουμε ναρθεί η Μάνα μας να στρώσει πάλι το τραπέζι μ` ένα ζεστό πιάτο για τον καθένα μας… Τώρα που έλιωσαν τα χιόνια, καθάρισε κι ανάσανε η γη, ξεπαγώνει λίγο-λίγο η καρδιά μας και στη μνήμη ανακαλούνται οι λαμπρότερες στιγμές των γιορταστικών ημερών που πέρασαν. Το Χριστουγεννιάτικο όπως και το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, η συγκέντρωση των μελών της οικογένειας γύρω απ` αυτό, τα χαρούμενα πρόσωπα, είναι μια εικόνα που έρχεται από μακριά, είναι ένα από τα πλέον αισιόδοξα κομμάτια της ελληνικής παράδοσης. Παράδοση(2) είναι ο κυριολεκτικός και ετυμολογικός όρος που σημαίνει «πολιτιστική κληρονομιά, κληρονομική μεταβίβαση πολιτιστικών στοιχείων το

Από 1 έως 31 Ιουλίου 2018, το Θέατρο Χαλκίδας διοργανώνει το 2ο bio-Mechanical festival, στον πολιτιστικό χώρο της Αυλιδείας Αρτέμιδος στο μικρό Βαθύ Αυλίδας, στο πρώην σινεμά Rex και στο Κόκκινο σπίτι στην παραλία Χαλκίδας.    πρόγραμμα περιλαμβάνει θέατρο, χορό, ποίηση, μουσική, διαλέξεις, εκθέσεις φωτογραφίας, κινηματογράφο, ξεναγήσεις και άλλα πολιτιστικά δρώμενα. Για το πλήρες πρόγραμμα του 2ου bio-Mechanical festival καθώς και τις παράλληλες δράσεις του, μπορείτε να ενημερωθείτε από τον επίσημο ιστότοπο του 2ου bio-Mechanical festival. Επισκεφθείτε και την επίσημη σελίδα του Φεστιβάλ στο Facebook bioMechanicalfestival. Ακολουθεί το πλήρες πρόγραμμα του 2ου bio-Mechanical festival:     …ἀλλ’ εἴδωλον ἦν Ο κόσμος μας είναι οριστικά και αμετάκλητα διπλός. Από την εποχή του Πλάτωνα, του κόσμου των ιδεών και της προ γεννήσεως ζωής περάσαμε στην εποχή του χριστιανισμού και στη μετά θάνατον ζωή. Και από κει στον 20ο αιώνα τη

Ευριπίδη ΕΛΕΝΗ Το Θέατρο Χαλκίδας στο πλαίσιο του bio-Mechanical Festival 2018 παρουσιάζει την τραγωδία του Ευριπίδη Ελένη. Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κατσάνου. Ευριπίδης, Αθηναίος Γέρασε ανάμεσα στη φωτιά της Τροίας και στα λατομεία της Σικελίας. Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας. Είδε τις φλέβες των ανθρώπων σαν ένα δίχτυ των θεών, όπου μας πιάνουν σαν τ' αγρίμια· προσπάθησε να το τρυπήσει. Ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι· ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαv τα σκυλιά. Γιώργος Σεφέρης. 1955 Ημερολόγιο καταστρώματος Γ Στην Αθήνα το 412 π.Χ., τη χρονιά που διδάχτηκε η Ελένη, η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Ο Ευριπίδης επιχειρώντας να ψηλαφίσει τις ανοιχτές πληγές της πόλης από τον φονικό Πελοποννησιακό πόλεμο, χρησιμοποιεί μια λιγότερο γνωστή εκδοχή του μύθου της Ελένης σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες και οι Τρώες πολέμησαν επί δέκα χρόνια όχι για την πραγματική Ελένη, αλλά για ένα είδωλο που έβαλαν στη θέση της οι θεοί. Ο τραγικός

Η θεατρική ομάδα του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Χαλκίδας σε συνεργασία με τον Σύλλογο "τ΄Αλωνάκι" παρουσιάζουν θεατρική παράσταση αφιερωμένη στον Ορέστη Μακρή.  Η παράσταση, λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων που έχουν δωθεί για την Τετάρτη, θα λάβει χώρα την Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018 και ώρα 21:00 στο Θέατρο Ορέστης Μακρής της Χαλκίδας.

Όταν το φεγγάρι γεννάται στην ανατολή, Και οι άσπρες στέγες συμπαρασύρονται κοιμισμένες Κάτω από το συσσωρευμένο φως, Οι άνθρωποι αφήνουν τα καταστήματα τους και πορεύονται σε ομάδες Για να συναντήσουν το φεγγάρι Κρατώντας ψωμί, και ένα ραδιόφωνο, στα κορφοβούνια, Και τα ναρκωτικά τους. Εκεί αγοράζουν και να πωλούν φαντασιώσεις Και εικόνες, Και πεθαίνουν- καθώς το φεγγάρι έρχεται στη ζωή. Τι έχει κάνει αυτός ο φωτεινός δίσκος στην πατρίδα μου; Την γη των προφητών, Την γη των απλών ανθρώπων, Τους μασσητές του καπνού, τα βαποράκια των ναρκωτικών; Τι είναι αυτό που μας κάνει το φεγγάρι, Ώστε να σπαταλούμε την ανδρεία μας Και να ζούμε μόνο για να παρακαλούμε τον ουρανό; Τι έχει ο ουρανός Για τους τεμπέληδες και τους αδύναμους; Όταν το φεγγάρι έρχεται στη ζωή μετατρέπονται σε πτώματα, Και ταρακουνούν τους τάφους των αγίων, Ελπίζοντας να τους χορηγηθεί λίγο ρύζι, μερικά παιδιά … Απλώνουν τα ωραία και κομψά χαλιά τους, Και παρηγορούν τον εαυτό τους με το όπιο πο

" Στη μέση εγώ. Τριγύρω κόσμος. Φίλοι, συνεπιβάτες μιας στιγμής, συνάδελφοι σε ένα παιχνίδι καριέρας δίχως τέλος. Γύρω αθώοι, δήθεν, περαστικοί να κοιτούν τη μάζα των παιδιών σα να ’ναι η φωλιά του λύκου, μα το κλαρί που φέρνω για τα πρόβατα είναι ικανό να με αναπροσδιορίσει. Είμαι παιδί και κρατώ ακόμη το μπαλόνι. Είσαι παιδί και στέκεσαι απέναντί μου. Έχεις και εσύ μπαλόνι στο χέρι σου, μια φούσκα, που κάποτε θα σκάσει στη ζωή σου. Μια πλανόδια οπτασία, που δείχνει όνειρο φυλακισμένων ονείρων, που ψάχνει να βρει διαφυγή, μα ο ουρανός είναι απλώς μια φωλιά χελιδονιού, που έγινε «σκεπή» για όσους έμειναν έξω από εκείνο το νέο, ουτοπικό τους κόσμο. Στρέφω το βλέμμα στον ουρανό. Ακόμη κι αν τον βλέπεις γκρίζο, μπορώ να τον ταυτίσω με το γαλάζιο της σημαίας μου. Ακόμη κι αν τον ήλιο τον κρύψανε τα σύννεφα, μπορώ να τον ζωγραφίσω με μαρκαδόρο ή τέμπερα, προσθέτοντάς του μάτια για να δει και στόμα για να μιλήσει ή να χαμογελάσει. Ακόμη κι αν τους

Αναβιώνω θα πει περιμένω Κι η θλίψη, έφερε βροχή Κι η οργή, καταιγίδα Κι η παραδοχή, ουράνιο τόξο Κι η συνειδητοποίηση, έναν μεγάλο φωτεινό ήλιο. Το καθαρό τοπίο είχε εκλείψει από καιρό Η ομίχλη έγινε σύννεφο Ανέβηκε ψηλά ψηλά Σε έναν άλλο κόσμο σε περιμένει Φέρε τη διάρκεια της ημέρας πίσω Νύχτωσε, ενώ είναι πρωί Δουλεία Επαναστατώ Παύω να περιμένω Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η αταξία της ανελέητης, φωταυγής, Ανισορροπίας Ανισορροπία - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

Ήταν ένα δέντρο, ένα δέντρο, αδικημένο. Ελάχιστοι το πρόσεχαν. Εκείνο έστεκε εκεί, στο παρασκήνιο. Επιβλητικό και σύνθετο, για την τόση απλότητα που έτρεφε στις ρίζες. Όλοι εστίαζαν στο δρόμο, σε πιθανά αντικείμενα, σε διερχόμενους, στα ζώα. Στα δέντρα κανείς, ειδικά σε εκείνο, το μαύρο, κανείς. Κι ούτε που πρόσεξαν τα άσπρα φύλλα. Σε ένα ρυάκι, λόγω ξαφνικής βροχής, αντίκρισε τον εαυτό του. Κι είχε ξεχάσει την οποιαδήποτε μορφή. Συγκινήθηκε, που είχε κιόλας μεγαλώσει Η νιότη είχε ανοίξει πλώρη για ταξίδια, εξονυχιστικά. Σαν σε μεγεθυντικό φακό, ο κορμός γλυκαίνει, μεγαλώνει. Και εκείνη την ήρεμη νύχτα, ήρθε η Άνθιση ~~~ Το Δέντρο - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποίηση #Δημιουργώ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα και καλή εβδομάδα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Τον τελευταίο καιρό, πολλές και άκρως ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, λαμβάνουν χώρα στην Χαλκίδα μας και όσες μπορώ, φροντίζω να παρακολουθώ. Πρόσφατα λοιπόν, παρευρέθηκα στην Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας "Δημήτρης Μυταράς" για να απολαύσω ένα μουσικό κονσέρτο, σε συνδυασμό με αφηγήσεις, για τα πιο γνωστά μνημεία της πόλης μας. Όμορφη παρουσίαση, με πολύ κόσμο, δυστυχώς με μειωμένο νεανικό κοινό, αρκετή ζέστη στον περιβάλλοντα χώρο και δίχως καλό ήχο στις αφηγήσεις. Παρόλα αυτά, ήταν μια εκδήλωση που ξεχώρισα και αγάπησα. Πριν από τη συνοπτική μου παρουσίαση, δυο λόγια για την Πινακοθήκη και τον αείμνηστο, Δημήτρη Μυταρά. Ένα βιομηχανικό κτίριο του 1909 , στην ιστορική συνοικία της Αγίας Παρασκευής Χαλκίδας μετατράπηκε σε Δημοτική Πινακοθήκη και εγκαινιάζεται την Τετάρτη 19 Απριλίου 2017 στις 7 μμ, με μια έκθεση έργων του Χαλκιδέου ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά . Η έκθεση η Εύβοι

«Όλα είναι μαύρα. Ο τοίχος είναι μαύρος, το παράθυρο είναι μαύρο, το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου είναι μαύρο, ο κόσμος έξω είναι μαύρος, τίποτα δεν έχει χρώμα και τίποτα δεν θα είναι αληθινό. Ζω σε έναν ψεύτικο, μάταιο κόσμο που τρίζει το έδαφος και όπου να ’ναι θα ανοίξει η γη και θα καταστραφώ» Ένα επαναλαμβανόμενο κείμενο, να «στολίζει» τις μισές σελίδες ενός μπλε, σχολικού τετραδίου. Σε ένα μικρό, εφηβικό, αντρικό δωμάτιο, ένας νέος, με αναστατωμένα καστανά μαλλιά, αδύνατος, με την πλάτη στραμμένη στον κόσμο, να μη φαίνεται το πρόσωπό του μα να μπορείς να διακρίνεις πόσο αποστεωμένο είναι, γυρτός επάνω στο γραφείο, να γράφει μανιωδώς με το αριστερό του χέρι και με το δεξί, να ξύνει επιθετικά το γόνατό του. Μοιάζει να αναζητεί απάντηση, σε χιλιοειπωμένες ερωτήσεις, που το μυαλό, του επιβάλλει. Ένας ήχος πόρτας ακούγεται και από καποια άψυχα βήματα καταλαβαίνει πως στον χώρο, εισήλθε άνθρωπ