ΜΙΚΡΗ ΧΑΡΑΥΓΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Κράτησα στη χούφτα μου, ολόκληρο, ολόγιομο φεγγάρι.

Ανοίγοντάς την,
περίμενα να δω φεγγαρόσκονη ή έστω άστρα, φτιαγμένα από χρυσόσκονη, μα διαπίστωσα με λύπη μου, πως ήταν άδεια. Θεέ μου πόσο άδεια, λειψή κι απελπισμένη.

Όλα,
όλα προϊόν παραπλάνησης, ουτοπικής ευημερίας.
Μελαγχολώ μα περιέργως, νιώθω πλήρης.

Στη παλάμη μου κατοικεί μια μικρή χαραυγή κι εκεί, σαν σε ξύλινη οικεία μιας κουρδιστής μπαλαρίνας, χορεύουμε βαλς.
Το βαλς των ονείρων, των ξεχασμένων παιδιών.

Οι κάλτσες τρύπιες, μα η ζακέτα πλεκτή.
Ξυπόλυτα, μα ζωσμένα με πύρινο μανδύα ασφυκτιούν.
Άγρια, μα αδίστακτα τρυφερά, στην πιο ουσιαστική τους ευαισθησία.

Απόψε θα αγκαλιάσω τη Γης.
Άσε με, μπορώ.

Κι ας είναι χιονοθύελλα η καρδιά μου.
Το φεγγάρι είναι κι απόψε ζεστό.

- Μικρή Χαραυγή - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι