ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Κι είναι το πράσινο! Είναι η ελπίδα, η χλωροφύλλη των ανθρώπινων ιστών μας. Είναι η κάθαρση, το οξυγόνο του "σάπιου" μονοξειδίου μας.   Κι είναι το πράσινο! Το ηλιόλουστο γρασίδι της λασπωμένης ψυχής μας. Το φύκι που ξέρασε στην αμμουδιά η αιματοβαμμένη θάλασσα.   Κι είναι το πράσινο! Μια κάμπια που έσκασε και θα γίνει πεταλούδα. Ένα λουλούδι που φύτρωσε στη γη και σύντομα θα ανθίσει.   Κι είναι το πράσινο! Μια εύηχη λέξη, μια κομπανία έγχορδων οργάνων που στόχο έχει να μάθει να παίζει μουσική σαν τσοπανόπουλο από τα φύλλα ενός δέντρου!   Κι είναι το πράσινο! Ένα χρώμα, ένας συμβολισμός, ένα συσπειρωμένο θέλω τόσων ανθρώπων! Μια αλυσίδα ανθρώπινων αντιδράσεων που στόχο έχει να ανακάμψει έναν βρώμικο αέρα που χρόνια τώρα αναπνέουμε.   Κι είναι το πράσινο! Μια βροχή από συντονισμένες συνιστώσες ανθρώπων που προσπαθούν , δεν επαναπαύονται. Δεν είναι οικολόγοι επειδή κάποιοι τους έμαθαν να αγαπάνε τη φύση μόνο όταν ...

  Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πες μου! Πες μου, πόσες;   Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί;   Πες μου! Πες μου!   Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πες μου, πόσα;   Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με!   Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί;   Πες μου! Πες μου!   Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πες μου, πόσες;   Μη μου γυρνάς την πλάτη. Όχι, όχι, μη μου τη γυρνάς… Πες μου! Μόνο πες μου!   Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γης; Πές μου!   Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήξεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου ελπίδα και ζωή; Πες μου!   Θέλω να μάθω! Πες μου!   Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί...

    Σε κοιτάζω προσεκτικά και σκέφτομαι. Παρατηρώ το πόσο όμορφη είσαι.   Δείχνεις μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και μου θυμίζεις όσα θέλω κάποτε να γίνω.   Έχεις μόλις κάνεις τον κύκλο σου! Τελείωσες, μα μπορείς να αρχίσεις και πάλι!   Είσαι στρογγυλή, πυκνή. Όμορφη μα σκοτεινή. Σκοτεινή, με πολλές φωτεινές, αθέατες πλευρές.   Συνεχίζω να σε κοιτάζω και πλέον ξέρω. Είμαι σίγουρη πως ξέρω.   Είσαι το θηλυκό του ήλιου, η κυρά του ουρανού και των αστεριών.   Σε θαυμάζουν, σε υπηρετούν και σε σέβονται όλοι εξίσου.   Δεν είσαι συναισθηματικά τόσο κοντά με εμάς για κάποιον λόγο μα όλοι σε αγαπάμε και σε έχουμε ανάγκη περισσότερο απ' όσο νομίζεις.   Σαν γνήσιο, άγριο θηλυκό δημιουργείς αντιπάλους και ενίοτε προκαλείς εκνευρισμό. Είσαι γυναίκα όμως και ξέρεις να μάχεσαι μα και να τιθασεύεις όλους εκείνους τους δούρειους ανέμους που απειλούν να ταράξουν τη φιλήσυχη ζωή σου.   Είσαι παρο...