ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Τι να σου χαρίσω σε έναν νεκρό κόσμο - που αιμορραγεί - υποσχέσεις άλλων; Που να στραφώ; Τι να ζητήσω; Τι να πω; Οι συστηματικές προσπάθειες κατέρριψαν την ύλη. Άφθαρτη ύλη, νωχελικά πολέμια. Μαζί σου, σε μια άλλη ομάδα. Σε έναν άλλο κόσμο, σε έναν ανώτερο θεσμό. Η μπλούζα που έπλεξα για​ 'σενα, χάθηκε.. Απλώς χάθηκε... Δεν ξέρω τι να ελπίζω, τι έχω να περιμένω, να προσδοκώ; Σαν σε στοά - το μέσα μας - αγρίεψε. Μια φωτογραφία, που έμεινε μόνη κι αυτή, προσάναμμα έγινε. Καθώς λιώνανε οι αντιφάσεις, στις ευκαιριακές στιγμές, αντίκρισα έναν απρόθυμο ήλιο. Σαν αποδοκιμασία, εξαπλώθηκε και χάθηκε σε μια υφήλιο που ανήκει στους "άλλους", τους ''κακούς". Μια νοερή αγκαλιά μας έμεινε κι αυτή, απροσδιόριστη και ενίοτε, ημιτελής. Πότε σαν φτερό Πότε σαν άγγελος Πότε σαν μάσκα Και μια φορά, σαν νοσταλγικό αερικό. Σε εκείνη τη βρύση, απόψε γίνονται θαύματα. Μυρίζει πράσινο σαπούνι και ευκάλυπτος. Έλα και θέλω να χτενίσω τα μαλλιά σου...

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλα. Για κάποιο λογο με διακατέχει μια εξομολογητική διάθεση να το πω…. Θέλω οι τελευταίες μου αναρτησεις να είναι έτσι πιο προσωπικής άποψης και εξιστόρησης γεγονότων. Δεν ξερω γιατι αλλα δεν εχει και σημασία, υπακούω στο μέσα μου. Που λέτε εκφραστικοί, τις τελευταίες μέρες έχω την τάση το βράδυ να αργώ να κοιμηθώ – παρόλο που έχω πρωινό ξύπνημα – με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ όταν θα έπρεπε και   βρίσκω τρόπους για να χαλαρώσω και να κοιμηθώ όσο πιο εύκολα γίνεται. Ένας τέτοιος τρόπος λοιπόν είναι το να ακούω μουσική. Δεν έχω ραδιο όμως, χάλασαν και τα hands free , όποτε αναγκαστικά στράφηκα σε ένα μουσικό κανάλι που παλιά παρακολουθούσα με χαρά και σκέφτηκα πως θα είναι ιδανικό για να με νανουρίσει. Εκανα μεγάλο λάθος όμως. Βλέπετε εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και προφανώς εχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στη μουσική βιομηχανία. Τι εννοώ… A ντο τραγούδι «μαμά» σας φάνηκε μια φορά χαζό, άκουσα κι αλ...

Το έχετε ακούσει αυτό, εκφραστικοί μου. Ξέρετε τι είναι το φράγμα του ήχου και πως αυτό σπάζεται; Κατά το παρελθόν, μου είχε συμβεί να ακούω κάτι σαν εκρήξεις και να λένε πως είναι κανόνια και πως κάτι ανατινάζουν σε χωματερές. Θα μπορούσε να είναι όντως και αυτό στο παρελθόν, αλλά το χθεσινό διπλό χτύπημα που έμοιαζε με σεισμό, έμαθα πως ήταν το λεγόμενο "σπάσιμο φράγματος ήχου" και πως αυτό προκλήθηκε από δύο αεροπλάνα.  Φυσικά και έκανα την έρευνά μου και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας. Για να δούμε τι βρήκα.  Η ταχύτητα του ήχου, σε ατμοσφαιρικό ξηρό αέρα στους 20 ο C, είναι 343 m/sec ή 1235 km/h . Γενικά δεν είναι σταθερή, αφού επηρεάζεται απο τις καταστατικές μεταβλητές του συστήματος (πίεση,θερμοκρασία). Όταν λοιπόν ένα αεροσκάφος, πλησιάσει τη ταχύτητα του ήχου και την ξεπεράσει, τότε λέμε οτι έσπασε το φράγμα του ήχου. Να σημειωθεί, οτι όταν μιλάμε για τη ταχύτητα του αεροσκάφους, χρησιμοποιούμε σαν μέτρο σύγκρισης -αν μπορούμε να το πούμ...

Εγώ θα σου μιλήσω για τον Φιλάδελφο «Λεμοάνη». Τον οραματίστηκα, σαν έναν τραυματισμένο στρατιώτη - πoυ διώχθηκε - επειδή αναζητούσε την αγάπη. Γεμάτος πληγές - από έναν ποταμό – πνιγμένη, την ανέσυρε. Με το φιλί της ζωής, την έκανε βασίλισσα και το στέμμα της, ήταν γεμάτο με λευκά άνθη. Μόνο άνθη. Χρυσός και ζαφείρια πουθενά. Στην κοίτη του ποταμού κάποιοι είπαν πως είδαν πολύτιμους λίθους να επιπλέον, ο στρατιώτης όμως δεν ενδιαφέρθηκε. Μήτε η κόρη. Τους έφτανε, η Αγάπη. Η Αγάπη μεταμορφωμένη από πηλό, σε ένα φόρεμα και σε ένα τούλι. Σε μια βέρα και σε ένα όνειρο. Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο. Έχει θαμνώδες, σφαιρικό σχήμα η ένωση και τα κλαδιά της ευτυχίας είναι πάντα λυγισμένα προς τα έξω, σαν να αναζητούν μια ακόμη συγκίνηση, μια ευγενική θαλπωρή. Φιλάδελφος λοιπόν ένας ενδημικός, λεπτεπίλεπτος, φυλλοβόλος θάμνος που στολίζει τα μαλλιά σου, τα μαλλιά μου, τα μαλλιά των Αγγέλων, των θνητών! Φιλάδελφος λοιπόν, Λεμοάνης ο ανατρεπτικός. Ο φεύγων των εχόντων...