ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Σήμερα σας έχω ετοιμάσει μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή ανάρτηση. Θεωρώ πως οι περισσότεροι απο εσάς γνωρίζετε τον Έλληνα μεταπολεμικό ποιητή, Μίλτο Σαχτούρη  και κάποια στιγμή της ζωής σας όλο και κάποιο απο τα έργα του έχει πέσει στα χέρια ή στην αντίληψή σας, μιας και που στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να διαβάσει ελεύθερα και μάλιστα δωρεάν πολλά απο τα έργα  δημοφιλών και όχι μόνο, ποιητών και συγγραφέων. Με αφορμή λοιπόν τα έντεκα χρόνια που πέρασαν απο την ημέρα που έφυγε απο την ζωή, πριν τρις μέρες έψαξα στο διαδίκτυο για να βρω και να διαβάσω νέα ποιήματα, ποιήματά του δηλαδή που δεν γνώριζα μέχρι στιγμής. Κάνοντας αυτή την αναζήτηση, βρήκα ένα ποίημά του το οποίο κυριολεκτικά με μαγνήτισε. Θες ο ευρηματικός και συνάμα αινιγματικός τίτλος; Θες τα μηνύματα που περνάει; Η δομή του; Ο νοερός διάλογος που υπάρχει μέσα του; Ίσως όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα με έκαναν να το ξεχωρίσω, να το αγαπήσω, να το διαβάσω ξανά και ξανά φτάνοντας

Ναι ναι , ακόμη κι εκεί πήγαμε. Χάρη στην αγαπημένη μου Αλεξάνδρα Μουριοπούλου, τα "Λάφυρα" κατάφεραν να παρευρεθούν σε ένα ακόμη ιδιαίτερο μέρος. Για ελάτε να δούμε: Το σπήλαιο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης στο 2ο χλμ της παραλίμνιας οδού Σουγγαρίδη και λίγο πριν από την Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας. Η είσοδος απέχει περίπου είκοσι (20) μέτρα από τις όχθες της λίμνης και 14 μέτρα από τον δρόμο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλα χερσαία και λιμναία τ μήματα με εντυπωσιακό σταλακτικό διάκοσμο καθώς περιλαμβάνει επτά (7) υπόγειες λίμνες, δέκα (10) αίθουσες, πέντε (5) διαδρόμους – σήραγγες. Η μεγαλύτερη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 45Χ17 μέτρα με το κεντρικό της τμήμα υπερυψωμένο και τις πλευρές της να καταλήγουν σε λίμνες. Η μεγάλη λίμνη του σπηλαίου που είναι και η βαθύτερη βρίσκεται δυτικά. Η θερμοκρασία εντός του Σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18Οc, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%. Στο εσωτερικό του σπηλαίο

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Τι μου κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Να περάσατε όμορφα το τριήμερο, να ξεκουραστήκατε και σήμερα γεμάτοι ενέργεια και καλή διάθεση να ξεκινάτε μία όμορφη και διαφορετική, προς το καλύτερο ελπίζω, εβδομάδα. Ξέρετε, τον μήνα που διανύουμε και τον μήνα που πέρασε, δε θα μπορούσα να τους συγκαταλέξω στους πιο αγαπημένους μου, αντίθετα μάλιστα, μιλώντας τόσο προσωπικά όσο και ως μέλος μιας κοινωνίας, θα προτιμούσα να μας χαιρετήσουν οριστικά και οι μήνες που θα ακολουθήσουν να είναι ιδιαίτερα καλοί και ευνοϊκοί μαζί μας. Τώρα θα μου πείτε γίνετε αυτό; Μπορούν οι μήνες να είναι για όλους μας καλοί; Να κρύβουν μόνο εκπλήξεις; Για όλο το κόσμο;  Εμ δε γίνετε αλλά το να ελπίζουμε και να ευχόμαστε είναι κι αυτό κάτι. Ανθρώπινο ίσως.... Σήμερα εκφραστικοί μου θα μιλήσουμε για την Καλοσύνη. Αυτή την τόσο εύηχη λέξη, αυτό το τόσο ολοκληρωτικά, ανθρώπινο συναίσθημα. Είναι εύκολο να είσαι καλός άνθρωπος;

Εκφραστικοί μου, καλησπέρα. Εν μέσω πολλών δυσάρεστων συμβάντων και χθεσινών ειδήσεων, γίνεται μια ανάρτηση που στα χρώματά της τουλάχιστον, βλέπω το γκρι με το π ο λ ύ χ ρ ω μ ο , που πράγματι μου θυμίζει πολλές στιγμές βγαλμένες από την ζωή... στιγμές, συναισθήματα, όψεις, απόψεις.. κτλ κτλ... Σάμπως σαν μια εικόνα δεν είναι οι σκέψεις, ενίοτε και η ζωή όλων μας; Να... σαν την ευκαιριακή παράσταση ενός κλόουν... Φόρεσα τη στολή του κλόουν Μου ταίριαζε· 'Εβαψα το πρόσωπό μου στα χρώματα της ουτοπικής του μάσκας Μου άρεσε· Για δάκρυ, ζωγράφισα χαμόγελο. Πιο ψεύτης δε θα άντεχα να 'μαι.   ____________ Ήταν η συμμετοχή μου στο λογοτεχνικό δρώμενο των "25 λέξεων" που διοργανώνει η αγαπημένη Μαρία Νικολάου από το λογοτεχνικό ιστολόγιο: http://tokeimeno.blogspot.gr/ Εδώ: http://tokeimeno.blogspot.gr/2016/03/25-6_22.html μπορείτε να απολαύσετε τόσο τις ξεχωριστές συμμετοχές όλων μας όσο και την νικητήρια συμμετοχή απο

Eκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Τι μου κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Για σήμερα σας έχω μια φιλοξενία, μια ιδιαίτερη και άκρως "αγωνιστική" θα πω φιλοξενία. Παρακάτω θα διαβάσετε ένα κείμενο που γράφτηκε απο την Φωτεινή Κοροβού, της οποίας ποίημα δημοσίευσα πριν λίγο καιρό εδώ:  http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/03/blog-post_7.html και χάρηκα ιδιαίτερα για την προσοχή και την αγάπη που με τον τρόπο σας της δώσατε. Σας ευχαριστώ και εκ μέρους της πολύ. Σήμερα λοιπόν η Φωτεινή μοιράζεται μαζί μας ένα κείμενο, κινητήριο θα το πω, που γράφτηκε με σκοπό να δώσει δύναμη σε πολλούς απο τους συνανθρώπους μας, ενίοτε και στον εαυτό μας. Έχει και ειδική αφιέρωση στο τέλος αλλά αυτά θα τα ανακαλύψετε σε λίγο μόνοι σας. Ένα ευχαριστώ στην Φωτεινή για την εμπιστοσύνη. Είναι φορές που κραυγάζεις στη ζωή κι εκείνη φαντάζει βουβή...βουβή και σκοτεινή... Θαρρείς πως είναι τόσο απασχολημένη ενώ εσύ ανυπόφορα καταβεβλημένη... Στέκεσαι ώρες μες στη σκ

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλησπέρα. Χρόνια πολλά, Καλή Σαρακοστή να έχουμε. Με υγεία και ευλάβεια. Υποθέτω πως λόγω των ημερών θα φάγατε πολύ, οπότε ελάτε να σας πάω μια βολτούλα μαζί με τον Νίκο Μουσαβερέ για να κάψουμε τις θερμίδες ;) Να σας θυμίσω πως ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι κάπως έτσι: Ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας (ναι έτσι θέλω να το πω) με το ιστορικό Γιοφύρι της Άρτας    Συνεχίσαμε  στην πεζογέφυρα του Πηνειού Ποταμού και τον Άγιο Αχίλλιο. Και συνεχίσαμε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι στην όμορφη πόλη της Λάρισας, μ ε το πάρκο Αλκαζάρ και το σήμα κατατεθέν της, "το αλογάκι". Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος του ταξιδιού μας με τις εξής όμορφες φωτογραφίες που κράτησα για το τέλος: Αυτό το παγκάκι είναι Reserve. Όχι, όχι μην κάτσεις! Είναι Reserve. Είναι δικό μου και είναι Reserve. Πάντα θα είναι δικό μου και θα είναι Reserve. Αυτό το γέρικο και χαλασμένο για κάποιους παγκάκι ειναι γεμάτο από γαρύφαλλα και ανθρώπους που «αγαπούν» τα ζώα. Σ

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλησπέρα. Xαρούμενη σήμερα για την κυκλοφορία ενός νέου e - book που συμμετέχω και εγώ. Ένα συλλογικό έργο με κοινό θέμα την "25η ώρα". Τι μπορεί να είναι άραγε αυτή η ώρα που στην ουσία δεν υπάρχει; Τι μπορεί να κρύβει, να δηλώνει, να φανερώνει ενίοτε; Το όμορφο εξώφυλλό μας Μέσα στις σελίδες του e - book θα ανακαλύψετε 365 κείμενα για μια “έννοια” που ουσιαστικά δεν υπάρχει μα κατα κάποιον τρόπο δημιουργήθηκε ξανά και ξανά. Πήρε ζωή μέσα απο τα κείμενά μας και είναι τόσο όμορφο αυτό. Για τους φίλους που δεν γνωρίζουν και θέλουν να μάθουν πως ακριβώς ξεκίνησε και τι είναι αυτό το λογοτεχνικό δρώμενο, αντιγράφω απο το μπλοκ του συγγραφέα και ιδρυτή όλης αυτής της ιδέας και μετέπειτα έκδοσης Giorgos Iatridis “25th hour” project – 365 συμμετοχές Το “25th hour” project ήταν ένα λογοτεχνικό εγχείρημα που διήρκησε για έναν ολόκληρο χρόνο. Η διάθεση του project αυτού ήταν να ανεβαίνει κάθε μία μέρα και ένα κείμενο από διαφ

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα. Εχθές στην περιοχή που μένω, απο το απόγευμα και μετά, έβρεξε πολύ. Πάρα πολύ. Σα να ήθελε να ξεπλύνει την πόλη όλη ένιωσα. Ενίοτε και πολλούς ανθρώπους της μαζί... Είχα καιρό να ακούσω την βροχή να χτυπάει τόσο δυνατά στις στέγες μας. Στάθηκα τυχερή που απόλαυσα τους ήχους της βροχής σε μια καφετέρια πίνοντας ζεστό τσάι. Κάποτε "σιχαινόμουν" το τσάι και μάλιστα στις καφετέριες. Εχθές το απόλαυσα πολύ. Αυτό όμως που μου άρεσε περισσότερο απο όλα ήταν η βροχή που κυλούσε επάνω στους μουσαμάδες της καφετέριας και  έμοιαζε με δάκρυ που έλαμπε όταν ακτινοβολούσε κατα έναν περίεργο τρόπο το φως επάνω στο "δάκρυ της βροχής".  Ηταν τόσο όμορφο αυτό το "ηλιοστάλαχτο πετάρισμα ", που στη θύμησή μου, υπάρχει τόσο έντονα ακόμα. Σήμερα όμως έχει ήλιο, όμορφο και λαμπρό ήλιο που μου θυμίζει εκείνο το περίεργο "ηλιοστάλαχτο πετάρισμα" που είδα εχθές και δεν το είδα μόνη. Ηταν άραγε ο φωτισμός