ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

            Σε λίγες ώρες ένας ακόμη μήνας θα μας αποχαιρετήσει και για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.             Η έλευση ενός νέου μήνα πρέπει πάντοτε να μας γεμίζει αισιοδοξία για το κάτι καλύτερο που έρχεται στη ζωή μας!             Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε, έτσι πρέπει να γίνεται!             Δε ξέρω αν ο Μάρτιος «λυπάται» που πρέπει να μας αποχαιρετήσει και να μας υποδεχθεί σε ένα χρόνο ξανά αλλά αν κρίνω από τη βροχή που ρίχνει για να μας αποχαιρετήσει μαλλον είναι στεναχωρημένος.             Θα μπορούσε βέβαια να «κλαίει» και από συγκίνηση που μας αφήνει και πάει να «ξεκουραστεί».             Όπως και να χει το αποτέλεσμα είναι ένα: Καλώς ή κακώς μας αποχαιρετάει!             Άνοιξη ακούω και Άνοιξη ακόμα να δω! Μα πότε θα έρθουν εκείνες οι ζεστές και μοσχομυριστές ημέρες της Άνοιξης που θυμόμουνα καθώς ήμουν μικρή;             Πασχαλίτσες, κρίνοι και κάτι άλλα μωβ πανέμορφα και ευωδιαστά λουλούδια που έκαναν την εμφάνιση τους πάντα τέτοιο καιρό αλλά δε θυμάμαι

     Πριν λίγες μέρες έλαβα από μια καλή μου φίλη, ονόματι Εβελίνα ένα e mail με το παραπάνω τίτλο. Το διάβασα, μου άρεσε πολύ και φυσικά αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας: Κ Α Π Ο Τ Ε...  ΣΗΜΕΡΑ...  ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές  έχει δύο  δουλεύαμε οκτώ ώρες  έχουμε χάσει το μέτρημα  είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας  τα λέμε μέσω MSN και Skype  είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας  κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.  πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά  πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε  παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες  παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation  είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε  έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα  κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι  κυκλοφορ

      Εντάξει... η σημερινή εβδομάδα δεν άρχισε όπως τη περίμενα ή οπως θα ήθελα εγώ να ξεκινήσει... αλλά εντάξει... τι να κάνουμε.... Στο κάτω κάτω εδώ είμαστε για να λέμε και τα ευχάριστα αλλά και ταν λιγότερα ευχάριστα!       Η αλήθεια είναι πως σήμερα "έφαγα" μια μεγάλη απογοήτευση αλλά τη "χώνεψα" σχετικά εύκολα και γρήγορα. (δε χάνω και το χιούμορ μου)       Πρωί πρωί που λέτε, εισέπραξα ένα μεγάλο ΟΧΙ από εκδοτικό οίκο που είχα απευθυνθεί, αλλά μη φανταστείτε ότι αυτό που με απογοήτευσε ήταν η απάντηση, όχι φυσικά, ήταν η δικαιολογία που μου έδωσαν.       Αν δε μου λέει κάποιος τη σωστή δικαιολογία πώς θα καταφέρω εγώ να βελτιωθώ;       Τέλος πάντων... προχωρώ....       Η δικαιολογία που εισέπραξα (σε γενικά πλαίσια) ήταν η εξής:       Καλογραμμένο - διδακτικό αλλά όχι για παιδιά. Δε θα μπορέσουν να το κατανοήσουν....       Και έρχομαι εγώ τώρα και ρωτάω τον εαυτό μου και γιατί όχι και εσάς:       Τα σημερινά παιδιά θεωρούνται "ανόητα"; Δε μπορούν ν

     Πρίν λίγα λεπτά επισκέφτηκα στο σπιτάκι της Nάντιας , διάβασα το παιχνιδάκι με τις ερωτο-απαντήσεις και θέλησα και εγώ με τη σειρά μου να το συνεχίσω για να γνωριστούμε όλοι μας ακόμη καλύτερα.      Οι ερωτήσεις είναι οι εξής:       1.αγαπημένος/η τραγουδιστής/στρια       2.αγαπημένος/η συγγραφέας       3.αγαπημένο βιβλίο       4.αγαπημένο φαγητό       5.αγαπημένο τραγούδι       6.αγαπημένη εποχή       7.αγαπημένη συνήθεια       8.αγαπημένο χρώμα       9.αγαπημένο ζώδιο     10.αγαπημένο σπορ     11.αγαπημένος προορισμός     12.αγαπημένο καρτούν     13.αγαπημένο ποτό     14.αγαπημένο μπλογκ     15. 3 κακές μου συνήθειες....    Οπότε έχουμε και λέμε:  Γιάννης Πλούταρχος. Λένα Μαντά Τα δάκρυα του Θεού Σαγανάκι γαρίδα Σ' ακολουθώ Άνοιξη Να γράφω Γαλάζιο Κριός Βόλει Ελλάδα (παντού) Σκούπι Ντού Βότκα Πορτοκάλι Οι πέντε αισθήσεις μου α) Αφήνω για αύριο πράγματα που πρέπει να κάνω σήμερα, β) Πριν φύγω απο το σπίρι ερευνώ τουλάχιστον δυο φορές μη τυχον

     Η καλή μου φίλη ΑΝΑΣΑ με προσκάλεσε να παίξω και εγώ το εξής μπλοκοπαίχνιδο:       Έχουμε τις εξής ερωτήσεις:     1. Πώς σε λένε / όνομα του μπλογκ σου;     2. Ποιά είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;     3. Γράψε "Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".     4. Αγαπημένο απόφθεγμα;     5. Το αγαπημένο σου τραγούδι;     6. Το αγαπημένο σου συγκρότημα / τραγουδιστές;     7. Οτιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;     8.  8 bloggers για να συμμετάσχουν κι αυτοί στο παιχνίδι.       Και οι απαντήσεις των παραπάνω πρέπει να απαντηθούν σε χαρτί, δηλαδή χειρόγραφα και στη συνέχεια αφού το φωτογραφίσω, το ανεβάσω στον υπολογιστή και το δημοσιεύσω εδώ..., επειδή όμως εγώ για κάποιο λόγο δε μπορώ να το κάνω αυτό, της απάντησα πως δε μπορώ και τοτε η γλυκια ΑΝΑΣΑ μου προτεινε να συνεχισω κανονικα το παιχνιδι... κανοντας ομως μια μικρη παραλλαγη..., δηλαδη να απαντησω τις ερωτησεις εδω.. και πραγματικά το βρήκα πολύ καλή ιδέα και έτσι λοιπόν ελαβα μέρος και εγώ σε

     Aυτή η ανάρτηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η συνέχεια της προυγούμενης μου...      Όσοι τη διαβάσατε ή θα τη διαβάσετε θα δείτε πως έκανα κάποια "παράπονα" γιατί έξω στο δρόμο δε κυκλοφορούσε ψυχή..., εκτός απο ένα σκύλο που και αυτός βαριότανε...        Ε.... δεν έλεγα καλύτερα να κερδίσω το τζόκερ? Χαχα. Ο σκύλος βρήκε και παρέα άλλους δύο και τα αφεντικά τους έτρεχαν να τους μαζέψουν μέσα στη βροχή και αυτά δε καθόντουσαν με τίποτα...       Ξαφνικά, όπως χάζευα στο ιντερνετ, ακούω μια γυναικεία φωνή και κοιτάω έξω.. τι να δω... Δυο μεγάλα σκυλιά ( αυτό που  βαριόταν πριν κι ακόμη ένα μαυρο με άσπρο πολύ ομορφο ) ήταν έτοιμα για καυγά αλλά μόνο καυγάς δε τους βρήκε... μάλλον τα βρήκαν και ήθελαν να παιξουν μαζί αλλά που να τα αφήσουν τα αφεντικά τους.      Βγήκε η κυρία με τη παντόφλα και κυνηγούσε το σκύλο μέσα στη βροχή (εντωμεταξύ ο σκύλος σημασία δε τις έδινε) και μετά βγήκε και ενας άλλος κυριος (ιδιοκτήτης του σκυλιου που βαριοταν) και τα κυνηγουσαν με την αλλ

    Σήμερα είχα όρεξη για να διαβάζω αποφθέγματα, έτσι λοιπόν σερφάροντας στο ίντερνετ ανακάλυψα αρκετά και είπα να αντιγράψω μερικά εδώ και να τα μοιραστώ μαζί σας.... Βάλε το χέρι σου επί ένα λεπτό μέσα σε μια κατσαρόλα με καυτό νερό - θα σου φανεί μία ώρα. Κάθησε δίπλα σε μια γοητευτική γυναίκα επί μία ώρα - θα σου φανεί ένα λεπτό. Αυτό θα πει σχετικότητα!.. ALBERT EINSTEIN   Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα. THEODODORE ROOSEVELT Σοφός είναι εκείνος που ξέρει, αλλά κάνει πως δεν ξέρει. Ανόητος είναι εκείνος που δεν ξέρει, αλλά κάνει πως ξέρει. "Λάο-Τζι" Η φιλία που κερδίζεται με πορτοφόλι είναι αγορασμένη, αλλά όχι εξασφαλισμένη. "Ν. Μακιαβέλης"  Όταν κάποιος λέει, ότι τα λεφτά κάνουν τα πάντα, να ξέρετε: δεν έχει λεφτά και ούτε κάποτε είχε. "Ε. Χόου" " Όταν θεραπεύεις το πληγωμένο φτερό του αετού, γίνεσαι υπεύθυνος για τα νύχια του. " Β. Ουγκώ Πηγή: http://sxeseis.gr/viewthr

        Καλημέρα σε όλους!         Σήμερα θα ξεκινήσω τις αναρτήσεις μου με μία αναδημοσίευση ενός κειμένου που μόλις διάβασα στο μπλοκ ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ και αμέσως θέλησα να ακολουθήσω τη προτροπή της γλυκιάς Ολίβιας και να διαδώσω το παρακάτω κείμενο που διάβασα στο σπιτικό της: " Επειδή πολλές με ρωτάτε πού μπορείτε να βρείτε όμορφες μπομπονιέρες και παράλληλα τα χρήματα σας να πάνε για καλό σκοπό , μπορείτε να απευθυνθείτε πια και στην Πρότυπη Βιοτεχνική Μονάδα ΟΑΕΔ Λακκιάς ( Μονάδα επαγγελματικής κατάρτισης εφήβων με νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες ) Ο Σύλλογος Γονέων απόφοιτων μαθητών της Π.Β.Μ. Λακκιάς Θεσσαλονίκης   ανέπτυξε έναν νέο τομέα δραστηριότητας προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει την υποστήριξη και απασχόληση των νέων που αποφοιτούν και παράλληλα να ανταποκριθεί στις απαιτούμενες δαπάνες που προκύπτουν. Οι απόφοιτοι μαθητές με ιδιαίτερο ζήλο και μεράκι ασχολούνται με την κατασκευή μπομπονιερών γάμου και βάπτισης οι οποίες διατίθενται σε μεγάλη π

      Φίλοι μου δε ξέρω εάν ενημερωθήκατε για το σεισμό και το μεγάλο τσουνάμι που έγινε στην Ιαπωνία αλλά μπαίνοντας σε κάποιο εισηδιογραφικό site θα ενημερωθείτε σίγουρα για αυτή τη μεγάλη καταστροφή...       Εγω μόλις τώρα το έμαθα και ενημερώθηκα από ειδησογραφικό site για περισσότερες λεπτομέρειες.       Αν και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να γράφω στο blog μου λυπητερές ειδήσεις μιας και θέλω εδω να υπάρχει αισιοδοξία και χαρά, ένοιωθα την ανάγκη να γράψω λίγες γραμμές για αυτούς τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή υποφέρουν.        Είναι τόσο μακριά και τόσο κοντά μας αυτή τη στιγμή! :)      Ας ευχηθούμε όλοι μαζί οι όποιες καταστροφές έγιναν να είναι μόνο σε υλικά αγαθά και να καταφέρει ολόκληρη η χώρα να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και να προστατέψει με το καλύτερο δυνατό τρόπο τους πολίτες της...!

   Σήμερα έλαβα ένα μαιλ από μια πολύ καλή μου φίλη, την Εύη με το παραπάνω τίτλο και αυτό που διάβασα μέσα του θέλω πάρα πολύ να το μοιραστώ μαζί σας. Δε ξέρω αν όντως είναι αληθινό, που μάλλον είναι... αλλά εγώ θέλω να το διαβάσετε και εσείς. Ξεθωριασμένο καρό φουστάνι -  Η ξιπασιά της εξωτερικής εμφάνισης.        Μία γυναίκα που  φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό της, ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν  προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard. Δεν είχαν  ραντεβού. Η γραμματέας  μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν  είχαν καμία δουλειά στο Harvard. " Θα θέλαμε να δούμε  να δούμε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.   " Θα είναι  απασχολημένος όλη μέρα" απάντησε η γραμματέας κοφτά.   "Θα περιμένουμε"  απήντησε η γυναίκα.           Για ώρες η  γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν  και

     Kαλημέρα και σήμερα... :)      Κανονικά θα έπρεπε να το παίζαμε πιο παρείστικα το παιχνίδι έχετε δίκιο, αλλά δεν είχαμε το χρόνο να είμαστε όλοι μαζί την ίδια ώρα στο μπλοκ έτσι ώστε εσεις να με ρωτάτε και εγώ να απαντάω, έτσι λοιπόν προσπάθησα να το φέρω στα δικά μας μέτρα... και σας ευχαριστώ όσους το διαβάσατε και ελπίζω να το συνεχίσετε αλλά έπρεπε να μου γράψετε το όνομα αυτού που πιστεύατε.      Λοιπόν το άτομο που περιέγραψα εγώ ήταν η αγαπημένη μου Lilium και ελπίζω να το συνεχίσει το παιχνίδι....      Αλήθεια, το είχατε βρει?

       Η αλήθεια είναι πως σήμερα δεν έχω διάθεση για μία ακόμη αφήγηση, έχω όμως διάθεση για ενα παιχνίδι και αφού δε βρήκα κάποιο που να κυκλοφορά αυτή τη στιγμή στο κόσμο των blog, αποφάσισα να ξεκινήσω μόνη μου ένα και όσοι θέλετε να παίξετε μαζί μου.       Αφού σκέφτηκα αρκετά για το τι είδους παιχνίδι μπορώ να ξεκινήσω ώστε να μην είναι ίδιο με όσα έχω δει μέχρι στιγμής αποφάσισα να παίξω μαζί σας ένα αγαπημένο μου παιχνίδι που ονομάζετε "Κινέζικο Πορτρέτο", έτσι τουλάχιστον το ξέρω εγώ.       Επειδή είναι αλλιώς να το παίζεις στη πραγματικότητα με τη παρέα σου και αλλιώς μέσω του ιστοτόπου προσπάθησα λίγο να το φέρω στα δικά μας μέτρα.       Για να μη σας πρήζω άλλο το παιχνίδι έχει ως εξής:       Θα βάλω ένα αναγνώστη μου στο μυαλό μου, τον οποίο εσείς θα πρέπει να βρείτε μέσα από τη βοήθεια που θα σας δώσω παρακάτω υπο τη μορφη ερωτοαπαντήσεων.        Στη πραγματικότητα τις ερωτήσεις τις κάνει η παρέα και τις απαντήσεις τις δίνω εγώ αλλά είπαμε οτι το προσάρμοσα στα

    Αν και η ανάρτηση αυτή θα έπρεπε να γίνει εχθές, θα γίνει σήμερα έστω και λιγάκι καθυστερημένα αφού ο χρόνος κυλά πολύ γρήγορα και δε προλαβαίνουμε να κάνουμε μέσα στο διάστημά του όλα όσα επιθυμούμε.       Χρόνια μας Πολλά και Ευτυχισμένα! Και να μη ξεχνάμε ποτέ το πόσο σημαντικές είμαστε!

         Καλημέρα σε όλους σας, γεμάτη χαμόγελα και ευτυχία!          Σήμερα αποφάσισα να ξεκινήσω τη παρουσία μου στο blog με μια ανάρτηση ευχών για τις όμορφες και ευελπιστώ ευχάριστες για όλους μας, ημέρες που θα ακολουθήσουν!         Η γιορτή των Αποκριών συνήθως θα είναι πολύ αγαπητή ή καθόλου αγαπητή απο τους ανθρώπους αλλά η αλήθεια είναι πως εμένα ανέκαθεν μου άρεσαν και ειδικά ακόμη περισσότερο όταν ήμουνα παιδί.         Δε ξέρω αν μπορώ να τη ζήσω με τον ίδιο παλμό που τη ζούσα τότε αλλά σίγουρα  θα τη ζήσω όσο καλύτερα μπορώ..., με τις δυνατότητες που μας δίνονται σήμερα φυσικά... Δεν μένω άλλο εδώ, σε αυτό το θέμα γιατί θέλει πολύ συζήτηση και δεν ειμαι υπέρ στην υπερανάλυση πραγμάτων και προχωρώ παρακάτω.        Τα Κούλαμα πιστεύω πως είναι ακόμη πιο αγαπημένη γιορτή στη ζωή των ανθρώπων και πως να μην είναι άλλωστε όταν βλέπεις τόσα χαμογελαστά μουτράκια και μικρών και μεγάλων φυσικά να κοιτάζουν τους χαρταετούς και γιατί όχι να τους στέλνουνε και γράμμα, κάτι που έκανα

                  Καλημέρα σας φίλοι μου! Τι μου κάνετε; Είστε καλά; Κρυώνετε εσείς; Στο τόπο μου το έχει το κρυουλάκι του πάντως....          Είδατε εχθές το τελικό επιλογής τραγουδιού για την εκπροσώπηση της χώρας μας στο διαγωνισμό της Eurovision;         Εγώ για να είμαι ειλικρινής κάθησα να τον δω αλλά μετά τη παρουσίαση των τραγουδιών ψιλοκοιμήθηκα, με το ζόρι κατάφερα να δω το νικητήριο τραγούδι.          Θα ήθελα πάρα πολύ να μοιραστώ την άποψή μου μαζί σας και φυσικά να μάθω και τη δική σας άποψη.          Η αλήθεια είναι πως ο συγκεκριμένος θεσμός είναι αμφιλεγόμενος... έχουν πει και γραφτεί κατά καιρούς πολλά για αυτόν αλλά η αλήθεια είναι πως συνεχίζει τη πορεία του ακάθεκτος στο πέρασμα των χρόνων.          Δε θα κάτσω να σας αναλύσω την άποψή μου σχετικά με το θεσμό και τα όσα συνεπάγονται..., αυτό είναι κάτι που δε με αφορά..... Αυτό που με αφορά είναι από τη στιγμή που η χώρα μου αποφάσισε να λάβει μέρος, καλό θα είναι να πάει με αξιοπρέπεια, όπως της αξίζει φυσικά.    

       Η αλήθεια είναι πως το σκέφτηκα πολύ για το αν έπρεπε να κάνω τη συγκεκριμένη δημοσίευση και θα σας εξηγήσω και το γιατί παρακάτω αλλά τελικά αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που θέλω να πιστεύω πως ίσως και να με βοηθήσει να κάνω μια νέα αρχή στη ζωή μου, μια αρχή που το τελευταίο καιρό ονειρεύομαι συνέχεια.        Μου αρέσει πολύ που βλέπω ανθρώπους που μπορούν να ξεδιπλώσουν τη προσωπικότητά τους δίχως να φοβούνται στο χώρο των blogs αλλά η αλήθεια είναι πως εγώ προτίμησα να δώσω "ζωή" στο δικό μου "σπιτικό" όχι με τη προσωπικότητά μου αλλά με το "μυαλό" μου, γράφοντας όλα όσα ήθελα να βγάλω από μέσα μου με τη μορφή παραμυθιών και διηγημάτων.        Στα σχόλια που έκανα όμως σε ιστότοπους που διάβαζα και εξακολουθώ φυσικά να διαβάζω δεν έγραψα ποτέ σα "συγγραφέας" αν μπορεί φυσικά να μου αποδοθεί αυτός ο τίτλος, αντίθετα ότι σχόλιο και να έκανα το εννοούσα ένα προς ένα σαν τη προσωπικότητα που κρύβεται πίσω από το "ΕΚΦΡΑΣΟΥ"

           Σήμερα που θα πρέπει κανονικά να γιορτάζουμε τον ερχομό της Άνοιξης, ο καιρός μας απέδειξε πως δεν είναι έτοιμος ακόμη να την υποδεχθεί.         Δε ξέρω για τους τόπους σας, στο δικό μου όμως επικρατεί κρύο, μουντίλα και πολύ συννεφιά. Τίποτα από το τοπίο που κοιτώ απ' έξω δε μου θυμίζει Άνοιξη αλλά η αλήθεια είναι πως μέσα στη καρδιά μου, η χαρά και η αισιοδοξία που νοιώθω για τον ερχομό ενός νέου μήνα και μιας πιο "χαρούμενης" εποχής υπερχειλίζει και με κάνει να αισθάνομαι αρκετά καλά ψυχολογικά.         Εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους διαδικτυακούς μου φίλους και σε όλους όσους με διαβάζουν και διαβάζω φυσικά να έχουν έναν υπέροχο μήνα, γεμάτο μόνο με ευχάριστες αλλαγές στη ζωή τους και στα συναισθήματά τους γενικώς.         Και να θυμάστε πως: " Κι αν ο καιρος ειναι μουντός θα αλλάξει, όταν όμως η καρδιά μένει μουντή καμία αλλαγή δε θα ναι ορατή ακόμα κι αν χτυπά  φως πολύ! "