Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ.


            Σε λίγες ώρες ένας ακόμη μήνας θα μας αποχαιρετήσει και για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.
            Η έλευση ενός νέου μήνα πρέπει πάντοτε να μας γεμίζει αισιοδοξία για το κάτι καλύτερο που έρχεται στη ζωή μας!
            Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε, έτσι πρέπει να γίνεται!
            Δε ξέρω αν ο Μάρτιος «λυπάται» που πρέπει να μας αποχαιρετήσει και να μας υποδεχθεί σε ένα χρόνο ξανά αλλά αν κρίνω από τη βροχή που ρίχνει για να μας αποχαιρετήσει μαλλον είναι στεναχωρημένος.
            Θα μπορούσε βέβαια να «κλαίει» και από συγκίνηση που μας αφήνει και πάει να «ξεκουραστεί».
            Όπως και να χει το αποτέλεσμα είναι ένα: Καλώς ή κακώς μας αποχαιρετάει!
            Άνοιξη ακούω και Άνοιξη ακόμα να δω! Μα πότε θα έρθουν εκείνες οι ζεστές και μοσχομυριστές ημέρες της Άνοιξης που θυμόμουνα καθώς ήμουν μικρή;
            Πασχαλίτσες, κρίνοι και κάτι άλλα μωβ πανέμορφα και ευωδιαστά λουλούδια που έκαναν την εμφάνιση τους πάντα τέτοιο καιρό αλλά δε θυμάμαι τώρα πως τα λένε, φέτος γιατί δεν την έχουν κάνει;
            Γιατί δε τα βλέπω πια στις αυλές των σπιτιών;
            Παλιά οι αυλές ήταν γεμάτες δέντρα και λουλούδια και τώρα είναι γεμάτες τσιμέντα και μπαρμπεκιου.
            Εμένα πάντως μου έχουν λείψει πολύ οι αυλές που θυμάμαι εγώ όταν πήγαινα ακόμα σχολείο.
            Θυμάμαι καθώς περνούσα για το δημοτικό από ένα σπίτι γεμάτο λουλούδια πάντοτε έκοβα αυτό το μωβ λουλουδάκι που δε θυμάμαι πως λέγεται και το μύριζα όλα χαρά!
            Λάτρευα αυτή την εποχή κυρίως για αυτό το λουλούδι, το πιστεύετε;
            Πάντα τέτοια εποχή γεμίζαμε την αυλή της γιαγιάς μου με τη ξαδέλφη μου με ένα σωρό λουλούδια τα οποία φτιάχναμε στη συνέχεια κολώνια και τη δίναμε στις γιαγιάδες της γειτονιάς.
            Τι ωραίες εποχές…. Τι ωραίες αναμνήσεις… Τι ωραία συναισθήματα και μόνο στη σκέψη αυτών των περασμένων χρόνων.
            Αυτός ο μήνας που θα έρθει είναι ο αγαπημένος μου και κυρίως η αυριανή ημέρα! Το γιατί θα το μάθετε αύριο!
            Υπομονή… :)
            Καλημέρα και κοιτάξτε να αποχαιρετήσετε όμορφα το Μάρτιο…


Σχόλια

  1. να φυγειιιιιιιιιιιιιιι...

    καλημερα καλη μου... περιμενουμε για αυριο..

    φιλακιααααααααααααααααα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τελικά δεν ήταν η άνοιξη που περιμέναμε κι ο μήνας προάγγελός της μάλλον, δεν μας μήνυσε καλά μαντάτα...ας ελπίσουμε πως ο Απρίλης θα είναι πιο ...ανοιξιάτικος, ελπιδοφόρος και να μας αποζημιώσει για τη βαρυχειμωνιά...καλημέρα σου κούκλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οι εποχές... οι μήνες περνούν...
    αναμνήσεις γίνονται...
    ελπίδες για το καινούργιο που έρχεται...

    φιλιά ανθισμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...