Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2023

Η Προσταγή του Ονείρου

    Έλα λοιπόν, σήκωσε το σώμα σου, μην σέρνεσαι. Θεέ μου, τι όμορφα δάχτυλα! Ξέχασες, άραγε, ένα βράδυ που καθόμαστε αγκαλιά στο περβάζι και άγγιζες, σπλαχνικά τα ζουμπούλια; Σιμά κελαηδούσε ένα αηδόνι, και το ακούγαμε δίχως να μιλάμε. Είπες: Ας μην έχουμε ουρανό, κι ας βάλανε αυτόν τον "γύψο" γύρω του, για μας. Όμως αυτό το σιωπηλό αεράκι είναι δικό μας. Κι αυτή η πλάκα, η βαριά, είναι δική μας. Και 'κείνο το σπίτι, εκεί, καταδικό μας. Έτσι είχες πει και μου έδειξες το άπειρο. Μιλάς σαν άνθρωπος, αγάπη μου, έκανα ξαφνιασμένος. Πέρασες τα άψυχα μπράτσα σου γύρω από τη μέση μου και με αγκάλιασες. Όπως εσύ μονάχα ξέρεις να αγκαλιάζεις. Χωρίς χέρια, χωρίς δάχτυλα, χωρίς δέρμα, με όνειρα! Έλα, λοιπόν, μην σέρνεσαι. Μη μένεις στάσιμη, όλο και κάπου θα έχεις να πας. Έτσι μπράβο, έτσι μ’ αρέσεις – να υψώνεσαι, να με αποκαλύπτεις! Μαζί θα σηκωθούμε ταίρι μου, μαζί, και χέρι χέρι, θα κατακτήσουμε την ελευθερία. Μια μέρα θα βγούμε από το αδιέξοδο και θα δημιουργήσουμε τότε κ’