ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Σήμερα διψάω Σφίγγεται το στόμα Απύρετη νιώθω μα μέσα μου όλα δείχνουν, αρρώστια Σήμερα πεινάω Σφραγίζονται τα χείλη Πονεμένη νιώθω, μα όλα   τα σημάδια εξωτερικά, δεν μαρτυρούν τραυματισμό Σήμερα παίζω με την αφή μου, τα χέρια μου δεμένα Και κάπως έτσι καταργήθηκαν οι αισθήσεις μου Τις υπόλοιπες, τις έχασα Δεν θυμάμαι τα ονόματά τους Δεν θυμάμαι τον τρόπο που μου μιλούσαν, που τις ανέπτυξα Σήμερα, δεν θυμάμαι τι έκανα εχθές Δεν θυμάμαι ποιά ήμουν, πού ήμουν Δεν θυμάμαι: αν αγαπούσα ή Αν με αγαπούσα Δεν θυμάμαι: αν μισούσα ή Αν με μισούσα Δεν θυμάμαι: Αν με αγαπούσαν, Αν με μισούσαν, Αν ήμουν Άνθρωπος για αυτούς… Δεν θυμάμαι τι θα πει οργή και αυτή η λέξη γυροφέρνει μέσα μου, σαν παγιδευμένο ποντίκι, προσπαθεί να απελευθερωθεί. Νιώθω πως προσπαθεί να διασχίζει πελάγη,   να βγει, να μου μιλήσει, θέλει κάτι να μου πει, το νιώθω, το αποζητάω. Δεν θυμάμαι τι θα πει αρετή, πίστη, ευλογία, ευγνωμοσύνη Συμφ...

  Henri Matisse: La danse (second version) Δεν θα κρατηθώ, Θα εξομολογηθώ πως θα χορέψω βαλς με τις αναμνήσεις μου Δεν θα σου αποκαλύψω το μέρος, την ώρα, το λεπτό, δεν θα σου ψιθυρίσω τίποτα Τα ρούχα δεν έχουν σημασία Το τραγούδι, όποιο και να ’ναι, θα είναι ευάλωτο. Το σκηνικό αλλότριο Οι αντίκες, οφθαλμαπάτες Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο Μια πλάνη που γεννάει μια πλάνη, αμέριμνη Μια ρωγμή στο χρόνο, ως ένα αντίξοο σημάδι, μιας ακόμα παρακμής Στον πόλεμο δεν θρηνούμε θύματα, ήρωες μόνο. Οι αναμνήσεις μου, όλες μαζεμένος απ’ έξω, στην αυλή. Στον Ήλιο, χρυσίζουν τα μαλλιά τους Ο τρόπος που κάθονται, με παραπέμπει σε ένα παιχνίδι, μαγικό. Θα σου εξομολογώ πως η θύμηση, με παρασέρνει μου χαρίζει μια χαρμολύπη, ανούσια. Έτσι μου είπανε, παρότι θυμάμαι και νιώθω, πως ήταν πολύτιμη, μοναδική. Οι πέτρες του σύμπαντος, συμβάλουν στην ουτοπία Ένα τοπίο, άκρως ρεαλιστικό Γεννήθηκα άραγε; Υπήρξα ποτέ μου ή ήμουν ένας ήρωα...

Και περνάνε οι μέρες Θύματα Ισοβίως θύματα Αιωνίως θύματα Κατακόρυφη σιγή, η Ελπίδα Ήρθε η ώρα να μιλήσω για Πίστη Να κηρύξω Πίστη Να νιώσω Πίστη Να φύγω μακριά, να χαθώ Στον Προφήτη Ηλία αναζητώ όσα έχασα Με καταλαβαίνει Με συμβουλεύει, ενίοτε Φιλαράκια Δυο καλά φιλαράκια Οι συμβουλές με οδήγησαν σε αδιέξοδο Μέσα στο αμάξι Εγώ και δυο σπίρτα Το μπουκάλι με το νερό, άδειασε Το πακέτο με τα τσιγάρα, άδειασε Η ψύχη μου, πιο γεμάτη από ποτέ Στα πεύκα μιλώ Δεν τρελαίνομαι Ποιός είμαι ; Πού πάω; Τί γυρεύω; Μην με ακολουθείτε Δεν οδηγώ Στο κρεβάτι μου, κάθομαι Οι στροφές απότομες Το γκάζι, αφημένο ~~ 6η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου "Η Καραντίνα" Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς). Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπο...

Χόρευα ζεϊμπέκικο Στον ύπνο μου, χόρευα ζεϊμπέκικο Στον θάνατό μου Στον δικό μου , θάνατο Θ Α Ν Α Τ Ο χόρευα ζεϊμπέκικο Αλληλούια Μην μου χαλάτε το σκηνικό Δεν μπορεί κανείς να μου πει πότε θα ράνω τα προικιά μου, πότε θα γλεντήσω με την ορχήστρα μου, πότε θα χορέψω τη γαμημένη παραγγελιά μου Θα πλερώσω Εγώ, θα πλερώσω Όσο θέλω Όπως θέλω Για όσο θέλω Θα με γλεντήσω Θα με γλεντήσω, αλλιώτικα Εσκεμμένα Δίχως προειδοποίηση Δίχως αυλαίες και ψευδείς παραστάσεις Θα γίνω σύννεφο Το πιστεύεις; Ακόμη και εκεί, με κάτι απλό θα φύγω Θα επενδύσω σε ένα παραμυθένιο αύριο Ουτοπικό Αλληγορικό Συνένοχο ~~ 5η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου "Η Καραντίνα" Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς). Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να...

Απόψε θα σου χαρίσω το ομορφότερο χαμόγελο απ' όλα Έξω έχει Ήλιο Ελπίζω σε μια αφόρητη ζέστη, ζέστη παράλογη «Μάνα» «Άνοιξε το ντουλάπι, μάνα» Η Μάνα, δεν είναι εδώ Στο ραδιόφωνο ποντάρει η μοναξιά Παίζει διαδικτυακά, τυχερά παιχνίδια,   η αγάπη Ποντάρω στον νεκρό Αυτός τα παίρνει όλα Δικαιωματικά Μην μου ζητάς να πετάξω από το παράθυρο τις πληροφορίες, δεν γίνεται, δεν μπορώ Ως μια υπόσταση, το γίγνεσθαι, κυκλοφορώ ως ερπετό Σε κλειστό χώρο, υπάρχει χώρος, για έναν ακόμη νεκρό Πάντα Αυτό να το θυμάσαι Οι ζωντανοί στο υπόγειο οι νεκροί στο σαλόνι Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, μας περιμένει Το Πάσχα επιτάσσει, γάλα Οι Αποκριές, μας παρακολουθούν Γίναμε η μάστιγά τους Μην ψάχνεις Για τελευταία φορά θα στο ξαναπώ, «Μάνα» «Άνοιξε το ντουλάπι, μάνα» Η Μάνα, δεν είναι εδώ Σφάλισαν τα μάτια μου, μάνα Σφάλισαν Αιμορραγώ ~~ 4η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου "Η Καραντίνα" ...