Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

2η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ



Δεν έχω να σου πω πολλά
Δεν έχω να σου κρύψω τίποτα
Μου λείπουν οι μέρες που αποσιωπούσα τα καθέκαστα
Εκείνα, που μας έφεραν σήμερα, εδώ

Η λύτρωση, δεν θα ‘ρθει
Δεν άργησε, μην περιμένεις
Μας άφησε
Χωρίς αντίο
Χωρίς λύπη
Χωρίς γιατί

Δίχως φινάλε, πώς να ρίξεις αυλαία;
Σε θίασο δεν είμαστε;
Δεν μοιράσαμε καλά τους ρόλους;
Δεν παίξαμε, δίνοντας τη ζωή μας σε ένα βωμό, που γυάλιζε από χρυσάφι;
Γυάλιζε, πώς να μυρίσεις την μυρωδιά του;
Πώς να δεις πως βρομούσε
Θαμπάδα μας προκαλούσε το φως του
Θαμπάδα

Δεν έχω να σου πω πολλά
Στέρεψαν οι λέξεις
Γέμισε το μέσα μας με σάπια αποφάγια και χάθηκαν οι λέξεις μας, σαν μια μικρή παπαρούνα σε ένα βουνό, που ζητούσε αγάπη.

Όλα οξύμωρα
και όλα κουτά

Οι αντίξοες συνθήκες δείχνουν εύκολη ζωή, μπερδεύτηκες;
Όχι, μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, στα παιδιά σου, στη θέση μου, έλα!

Γείτονα, το πράσινο στον κήπο σου, μαράζωσε
Δεν θα ανθίσουν φέτος τα λουλούδια
Που είναι οι εποχές που μετρούσαμε μυρμήγκια;
Δεν τα αφήναμε να κουβαλήσουν την τροφή τους, μας ενοχλούσαν.
Θυμάσαι; Μαζί τα απολυμαίναμε και τώρα, μας «απολυμαίνουν» αυτά. 
Συρρέουμε όντας εγκλωβισμένοι, τους μοιάζουμε.
Πιο πολύ από πότε τους μοιάζουμε, ο τζίτζικας δεν θα ‘ρθει.

Δεν έχω φωνή να σου πω ακόμα ένα τραγουδάκι.
Το ακριβό μου ταγιέρ, περιμένει ξεσκόνισμα.
Στην τηλεόραση πρέπει να δείχνουν όμορφα τα γαλάζια κουμπιά.

Μην περιμένεις,
η «Μαρία» δεν θα θα’ρθει



~~ 2η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.


Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.

Καλό ΣΚ, εκφραστικοί μου.
Να προσέχετε!

Σχόλια

  1. Μου αρέσει αυτό που έκανες Κική μου. Δηλαδή να ξεκινήσεις μια δημιουργική σου δουλειά-έκφραση με αφορμή τις μέρες που ζούμε. Να μας κάνεις παρέα, συντροφιά εδώ.Με το λόγο, τους στίχους και τις εικόνες σου.
    Ας είμαστε λίγο αισιόδοξοι Κική. Δεν γίνεται αλλιώς. Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Κική. Καραντίνα στις σκέψεις και τα αισθήματα μας δεν υπάρχει, γι'αυτό δημιουργούμε και μοιραζόμαστε ελεύθερα ότι μπορεί να μας ωφελήσει σε αυτό που περνάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά βλέπω πως η καραντίνα μας οφελεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...