ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Μη με προδίδεις• Σ' αγαπώ εσφαλμένα, σαν το αηδόνι που απελευθερώθηκε και πρέπει εκτός κλουβιού, να συνεχίσει. Άκουσον άκουσον Αηδόνι ελεύθερο, δίχως κλουβί και λουκέτο Έκπτωτο, παραγκωνισμένο, γελωτοποιός μιας άλλης φάρας. Το κελάηδισμά του έρημο, μοναχικό, σαν την ύψιστη δοκιμασία Ενδιάμεσο, το μέσο κόστος είναι πάντα το ενδιάμεσο. Δώσε μου το ενδεχόμενο να αφήσω την πόρτα του κλουβιού ανοιχτή, ώστε να ξαναγυρίσω. Στην φυλακή, ναι, εκεί• στην άδολη προστασία. Θα δακρύσω και τα δάκρυα θα γίνουν πεταλούδες. Θα γελάσω και ο ήχος θα είναι "μαγικός". Σεισμός και ισοπεδώνομαι. Το Αηδόνι με οδηγεί στην γενέτειρα του "φ" Μα δεν θα μάθεις Το αηδόνι έπαψε να ομιλεί και να κελαδάει Σήμερα απλώς "τακτοποιει" Τις σκέψεις, τις λέξεις μα κυρίως τις δολιοφθορές Σε ευχαριστώ, Αηδόνι ~~ Το Αηδόνι - Κική Κωνσταντίνου

Την Κυριακή, σε μια βραδιά γεμάτη πνεύμα. Ποίηση, στίχοι, μουσική, θεατρικό δρώμενο, παντού διάχυτα συναισθήματα. Να είστε όλοι εκεί. Είσοδος ελεύθερη. Σας περιμένουμε με χαρά κι αγάπη.

Υπερήφανη, ατενίζει το βλέμμα χάνεται σε μια ξεχασμένη λίμνη, ταλαιπωρεί τις ευχές της. Τα όνειρά της, λευκά Τα συναισθήματά της, έντονα μα το χαμόγελο της πυκνό, σαν φτερά Αγγέλου. Απρόσιτη μα έντονα μεθυστική σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και ύστερα, σε "κερνά" μια βάρκα. Αδιαμφισβήτητα άυλη Εκκεντρικά καλλωπιστική, σαν ένα αναρριχητικό φυτό που ξέφυγε από τον φράκτη. Οδεύει για τους δίπλα φράκτες Για τις θάλασσες Για τους ωκεανούς Σε πελάγη μακρινά οφείλει να ταξιδέψει Ο κύκνος μας, είναι ο πλέον αρμόδιος για την πρόσκληση της εσωτερικής κυριαρχίας Σύμμαχος, οδηγός και μπροστάρης μας Ηγέτης, στην λίμνη που αγαπά, μας οδηγεί Αφέσου Όλα τα ασχημόπαπα πλάι στην Αγάπη μπορούν να γίνουν ένας υπερήφανος κύκνος - Ο Κύκνος - Κική Κωνσταντίνου ~~ Στην αγαπημένη μου Alexandra Mouriopoulou για την γιορτή της. Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα γλυκιά μου, να σε χαιρόμαστε, πάντα υγιής και ευτυχισμένη! Να χαίρεσαι την υπέροχη οικογένειά σου! Σου εύχομαι ...

Το μισό πρόσωπο, με κοιτούσε με αποστροφή πίσω από το θολό τζάμι... Το έβλεπα, το συναντούσα κρυφά σε κάθε ανομολόγητη σκέψη, μα με τις πειθήνιες υπεκφυγές μου, το κρατούσα πάντα στη σωστή απόσταση. Όριο μέσα στο όριο Τέλος πριν την αρχή Και κάθε αρχή, απρόσμενο φινάλε αμφοτέρων Μέσα στην καρδιά μου, άνοιξα μία τρύπα. Ξεχείλισε το γαλάζιο από μέσα της: καθαρό, πηγαίο, πληθωρικό. Προσκάλεσα ένα καράβι να 'ρθει να κατοικήσει. Ήρθε, κι όλα στην αρχή ήταν όμορφα. Ακόμη και στον κυματισμό, έβλεπα ήλιους να περιλούζουν το Αιγαίο. Εξάλλου εγώ σε αυτή την αλμύρα μεγάλωσα, την γεύτηκα. Ώσπου μια μέρα, ήρθε το κουπί. Συνέχεια κουπί. Μα εγώ σου σιγοτραγουδούσα, σε ταξίδευα με ήχους αισθαντικούς. Φρόντιζα τα χρώματα να έχουν την κατάλληλη ισορροπία. Ήξερα, πως τα ψάρια ήταν οι αποικιοκράτες των θνητών και δεν σου επέτρεψα να τα πειράξεις. Μπορούσες να τα αγγίξεις, να τα χαϊδεψεις, να τους κάνεις καντάδα αν θες, μα όχι να τα χτυπήσεις ή να τους κάνεις κάποι...

Ειδικά αυτήν την φωτοφραφία φίλοι, ήξερα από την πρώτη στιγμή που την είδα, όταν μου την έστειλε δηλαδή η αγαπημένη μου Alexandra Mouriopoulou , την οποία και ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή, πως θα την συνόδευα με ένα απόσπασμα από το βιβλίο που ετοιμάζω και αναμένεται να κυκλοφορήσει τέλη του '18. Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας λοιπόν, στην Αγάπη που Δηλώνει Απών, συναντάμε μία ιστορία που είναι στενά συνδεδεμένη με τα καράβια. Περισσότερα δεν μπορώ να σας πω, θεωρώ όμως πως θα την αγαπήσετε. Μια μικρή της πρόγευση εδώ, συντροφιά με την φωτογραφία που λάτρεψα.   "Κοντοστάθηκε, μόλις πάτησε τα πόδια του στο νεκροταφείο πλοίων. Έγειρε το σώμα του προς τα κάτω και ακούμπησε τις παλάμες του στα γόνατα. Προσπάθησε να πάρει ανάσα και να ηρεμήσει την καρδιά του. Είχε λαχανιάσει και νόμιζε πως η κάρδια θα βγει από το σώμα. Πήρε και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ανάσα και προσπάθησε να επανέλθει στη φυσιολογική ροή της ανθρώπινης λειτο...

Έμπαινε το φεγγάρι απο το σπασμένο παράθυρο στην κάμαρα, και δίπλα, φωνές μαρτυρικές​, υπέμειναν τον πόνο. Ποια άγρια Σελήνη, να γιατρέψει τον καημό; Πως να αποχαιρετήσεις από τη ζωή το άπειρο; Ποια πλάση θα κρατήσει στην χούφτα της, εκείνον τον άσπονδο σπόρο; - Σπόρος σημαδεμένων ένοχων αθώων - Πριν μεσουρανήσει, με βρήκε ο Χαρταετός. Ένα γράμμα , σε ένα αστέρι ξεχασμένο. Ο Κύλινδρος, έφερε μαζί του την βροχή. Βροχή και στάχτη. Απαρηγόρητη και ανέλπιστη στάχτη. Η Ομορφιά, απαρνήθηκε το ακαταμάχητο μένος και η Ζωή, βροντοφώναξε την Αθανασία. Όμως τα δέντρα μαράθηκαν. Τα λουλούδια λύγισαν, και τα αγκάθια από τις τριανταφυλλιές, έπεσαν, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας. Καταμεσής στο πέλαγος, ένα καράβι μαύρο, να σέρνει και να σέρνεται. Να αγκυροβολεί και η Άγκυρα, αγχόνη να γίνεται και να ορμάει στους ναύτες. Κλάψε Θεέ. Απόψε από το παράθυρο, φεύγουν τέμπερες, όπου έγιναν μαύρα σύννεφα. Φεύγουν φτερά, που έγιναν νεκρών σανδάλια. Φεύγει και ο οδυρμός, επάνω σε ένα ...

# εκφράσου # Κική_Κωνσταντίνου

"H αγάπη δηλώνει παρών" της Κικής Κωνσταντίνου. Ένα βιβλίο από μία αξιόλογη συγγραφέα η οποία "ήρθε για να μείνει" και να μας ταξιδέψει στη θάλασσα της λογοτεχνίας. Τρεις ιστορίες, οι οποίες με άγγιξαν και με συγκίνησαν-η καθεμία με τον τρόπο της... διαβάζοντας τες μπροστά μου περνούσαν εικόνες... χρώματα... ομιλίες... μυρωδιές... Κοινός παρονομαστής τους: Η αγάπη... Κική μου, συνέχισε, με κάνεις υπερήφανη...!!! Καλοτάξιδο κι ευλογημένο το βιβλίο σου!!! "Μα τι στο καλό είχε πάθει; Τι του συνέβαινε; Απλώς ξύπνησε κατά τη διάρκεια του βραδινού του ύπνου. Δε ηταν δα και η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που οι άνθρωποι ξυπνάνε τα βράδια. Ίσως απλώς να ήθελε ένα ποτήρι νερό…. Μα δε διψούσε…. Άναψε το φως του δωματίου και με γοργά βήματα κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Αφού έβρεξε με κρύο νερό το πρόσωπό του επέστρεψε ξανά στο κρεβάτι. Μετά λύπης του διαπίστωσε πως ήταν δύο τα ξημερώματα. «Μόνο τόσο λί...

«Και σε θραύσμα Βρισηίδας βρίσκεται και σε κοχύλι Ευρίπου Εκείνο που εννοώ. Θέλει να ‘χε άγριες πείνες άπνοιας ο Αύγουστος Για να ζητάει μελτέμι· ώστε στο φρύδι ν’ αφήνει λίγο αλάτι και Στον ουρανό ένα μπλε που τ’ όνομά του μέσα στα πολλά τ’ ακούς ευώνυμο Στο βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας Λες κι έχει ανάσας βρέφους πέρασμα προπορευτεί Που βλέπεις τόσο καθαρά να πλησιάζουν απ’ αντίκρυ τα όρη Και μια φωνή παλαιού περιστεριού να σχίζει κύμα και να χάνεται Αν είναι άγιον το του αγαθού πάλι απ’ τον αέρα Τού επιστρέφεται. Τόσο απ’ τα ίδια της παιδιά η Ευ- Μορφία πληθαίνει και μεγαλώνει ο άνθρωπος πριν δυο και τρεις φορές Τον παραστήσει ο ύπνος Στον καθρέφτη του. Δρέποντας μανταρίνια ή φιλοσόφων ρύακες αν όχι και Κινούμενη πολίχνη μελισσών πάνω στην ήβη. Ας είναι Μαύρον ήλιο κάνουν τα σταφύλια και λευκό πιο το δέρμα Ποιος πλην του θανάτου μας διεκδικεί; Ποιος επ’ αμοιβή πράττει το άδικο; Μια συγχορδία η ζωή όπου ένας τρίτος ήχος παρεμβάλλεται Και είναι...

Από τα χεράκια του μπαμπά μου! Όλο το έργο, κι ακόμη δεν έχει υλοιποιηθεί, από τα χέρια του! ~~ Καλημέρα, φίλοι! Παραμύθια γαλουχήσανε τη βλάστηση της ηλικίας αυτής που ανεβά- ζει τις νεραντζιές και τις λεμονιές ως την έκπληξη των ματιών μου. Τι θα ήταν η ευτυχία με το ακατόρθωτο σώμα της αν είχε μπερδευτεί μες στις ερωτοτροπίες των χλωρών αυτών εκμυστηρεύσεων; Δυο χέ- ρια περιμένουνε. Στον αγκώνα τους στηρίζεται ολόκληρη γη. Στην αναμονή τους ολόκληρη ποίηση. Πίσω απ' το λόφο υπάρχει το μονο- πάτι που χάραξε η φρέσκια περπατηξιά της διάφανης εκείνης κόρης. Είχε φύγει μέσ' από το πρωί των ματιών μου (καθώς τα βλέφαρα εί- χανε κάνει το χατίρι του ήλιου τους) είχε κρυφτεί πίσω απ' τον ίσκιο της επιθυμίας μου - κι όταν μια θέληση πήγε να την κάνει δική της αυτή χάθηκε φυσημένη από στοργικούς ανέμους που η προστασία τους ήτανε φωτεινή. Το μονοπάτι αγάπησε το λόφο κι αυτός πια ξέ- ρει καλά το μυστικό. Έλα λοιπόν αλαργινή εξαφάνιση! Τίποτε άλ...

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Λίγο πριν την άδεια, φιλοξενούμε σε τούτη την εκφραστική γωνιά μια γλυκύτατη Ποιήτρια - Συγγραφέα, την Σμαραγδή Μητροπούλου. Την πρωτοσυνάντησα στο facebook και θυμάμαι έντονα την υποστήριξη και την τρυφερότητα που μου έδειξε όταν ο Νικήτας Σούλος, ο δικός μας "Μάγος", με είχε προσκαλέσει στην εκπομπή του να μιλήσω για το πρώτο μου βιβλίο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" Από τότε, μια θέση στην καρδιά μου, της ανήκει. Σήμερα εδώ, τη γνωρίζουμε καλύτερα και ανακαλύπτουμε ένα ένα τα έργα της. Ακολουθήστε μας, εκφραστικοί. Πριν ο ήλιος δύσει, 2014, εκδόσεις Όστρια Μια γυναίκα που τη βασανίζει το παρελθόν... Ένα αθώο παιδί.... Ένας νέος άνθρωπος που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή... Η διαδρομή μιας ζωής.... Ένα άνοιγμα ψυχής....μια εξομολόγηση....την ώρα που ο ουρανός γεμίζει κόκκινα χρώματα....την ώρα του δειλινού.... πριν ο ήλιος δύσει Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα, 2015, ...