ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

            Βράδυ Σαββάτου λοιπόν! Θαρρώ ταιριάζει μια ιστορία. Ένα διήγημα δηλαδή που έγραψα εμπνεόμενη απο ανθρώπους που μας κάνουν   να χαμογελάμε. Εύχομαι να σας αρέσει και να το χαρείτε.             Να έχετε ένα καλό ΣΚ και απο αύριο νέος μήνας έρχεται! Ας φέρει δώρα για όλους μας!! ΠΟΣΟ ΑΞΙΖΕΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ;                                            Ένας νεαρός άντρας, γύρω στα τριάντα, καθισμένος σε έναν απόμερο βράχο μιας ακρογιαλιάς μονάχος, χαζεύει το απέραντο γαλάζιο που απλώνεται περιχαρής μπροστά του. - Πόσο μεγάλη είναι άραγε η θάλασσα; Αναρωτιέται. Θυμάται τότε που ήταν μικρός, ακόμα και τα καλοκαίρια τα περνούσε στο νησί, παρέα με τον παππού και τη γιαγιά. Ποτέ δε του χάλασαν χατίρι. Πάντα ήταν εκεί γι' αυτόν! Κάθε φορά που τους ζητούσε να τον πάνε στη παραλία για να παίξει με τα κύματα της θάλασσας, άφηναν στη μέση ότι δουλειά και να ’χαν και τον πήγαιναν στη παραλία για να παίξει. Τους άρεσε που έβλεπαν τόσο χαρούμενο τον εγγο

             Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μας! Λοιπόν για σήμερα σας έχω ένα δοκίμιο επίσης λίγο παλιό, το οποίο το έγραψα εμπνεόμενη από τους αχάριστους ανθρώπους πού μιλιούνια κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Να σας πω ένα μικρό μυστικό για να τους ξεχωρίζετε; Κοιτάνε δεξιά κ αριστερά με τις άκρες των ματιών τους, δε χρειάζεται να κουνήσουν το κεφάλι τους, μόνο τις κόρες των ματιών και οι στόχοι τους εχουν ήδη εντοπισθεί. Επίσης όταν χαμογελάνε, χαμογελάνε τόσο δήθεν γλυκά που το στόμα τους αυτόματα θυμίζει στόμα αλεπούς. Σα να γελάει η πονηρή αλεπού σκεφτείτε….. Όμως στη δική τους περίπτωση το χαμόγελο αυτό δε μοιάζει με αλεπούς… αλλα με ύαινας! Όχι πονηριά απλώς, κακία! Όμως μη σας ξεγελάει! Αυτοί θα είναι πάντα οι χαμένοι όλων! Το γιατί; Θα το βρείτε διαβάζοντας τη παρακάτω ανάρτηση! Επειδή και αυτό είναι λίγο μεγάλο θα χρειαστεί να πατήσετε επάνω στο διαβάστε περισσότερα για να το δείτε ολοκληρωμένο. Φιλιά πολλά σε όλους!  * Α θα ήθελα να κάνω μία μικρή επ

Καλησπέρα φίλοι μου! Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Επειδή είμαι πολύ χαρούμενη που το δοκίμιο που ανέβασα εχθές βράδυ είχε πολύ ζεστή απήχηση από εσάς, του αφιερώσατε χρόνο και ήσασταν πολύ καλοί μαζί μου, θέλησα να αναδημοσιεύσω άλλο ένα που επίσης είχα ανεβάσει πριν πάρα πολύ καιρό. Σκέφτηκα πως καλό θα ηταν να σας λέω και την ιστορία που τα συνοδεύει γιατί χωρίς την ιστορία τους δεν εχουν για μένα πνοή…. Μη περιμένετε από εμένα ιδιαίτερες και ίσως συγκινητικές στιγμές έμπνευσης, εμπνέομαι από περίεργα πράγματα, πράγματα που μοιάζουν αστεία όπως πχ το συγκεκριμένο, όμως η αλήθεια είναι αυτή και θέλω να σας τη πω. Λοιπόν το παρακάτω κείμενο το εμπνεύστηκα μια μέρα που στη δουλειά το αφεντικό μου είπε να γράψω επάνω σε μια κούτα προϊόντων την ένδειξη «Προσοχή Εύθραυστο», εξου λοιπόν και ο τίτλος του! Κατευθείαν τα λόγια που θα δείτε παρακάτω έρρεαν άφθονα στο μυαλό μου. Είναι κι αυτό λίγο μεγάλο, θα χρειαστεί να πατήσετε επάνω στο διαβάστε περισσότερα για να το δείτε ολοκ

Καλησπέρα στη βραδινή μπλοκογειτονια! Λοιπόν, επειδή το τελευταίο καιρό έχω γνωρίσει εδώ μεσα καταληκτικούς για μενα ηλεκτρονικούς φίλους που αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ τόσα και τόσα μαζί τους, αποφάσισα να κάνω μια αναδημοσίευση ενός κειμένου-δοκιμίου που εγω γράψει και δημοσιεύσει εδώ πριν πολύ καιρό. Γι αυτό το λόγο άλλωστε τη βάζω ξανά για να τη διαβάσετε κυρίως εσείς, οι νέοι αγαπημένοι μου φίλοι! Ξέρω πως είναι λίγο μεγάλο αλλά θα σας παρότρυνα να μη βαρεθείτε να το διαβάσετε, πέρα απο το ότι είναι σημαντικό για μενα επειδή ήταν απο τα πρώτα μου δοκιμια θα ηθελα να το διαβασετε γιατι μιλαει για μια αξία που ολοι αγαπαμε στη ζωη μας. Μιλαει για την αξία και την ουσία μιας απλής ανθρώπινης αγκαλιάς! Εύχομαι να σας αρέσει και κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο! Καλό βραδυ σε όλους σας! Η ΑΓΚΑΛΙΑ!!! Σκέφτομαι και αναρωτιέμαι ποια «πράξη» ή έστω ποια μορφή εκδήλωσης θαυμασμού και αγάπης μπορεί να είναι η πιο πολύτιμη στη ζωή των ανθρώπων και τελικά πάντοτε

Κι ύστερα λένε είναι κακό να σκύβεις το κεφάλι… Μα όταν προσεύχεσαι τι κάνεις; Όχι μονο σκύβεις το κεφάλι, <<σέρνεσαι>> θαρρώ. Κακή δεν είναι η ταπεινοφροσύνη που υποδεικνύετε με ένα απλό σκύψιμο του κεφαλιού, κακή είναι η κίνηση αυτή όταν την κάνεις επειδή στην έχουν επιβάλλει άλλοι!

  Νομίζω πως δε θα μπορούσα να σας έχω κατι καλύτερο για να ευχηθώ αυτό που υπονοεί ο τίτλος της ανάρτησης! Για να είμαι ειλικρινής ανακάλυψα πρόσφατα τον συγκεκριμένο μουσικό και έχω ξετρελαθεί μαζι του! Οι συνθέσεις του είναι σαν όνειρο για μενα και οι τίτλοι που δίνει στις δημιουργίες του είναι μοναδικοί! Εύχομαι να απολαύσετε εικόνα και ήχο όσο εγω! Και μην ξεχνάτε, τα βράδια έχουν τη καλύτερη <<μυρωδιά>>, όχι γιατι είναι καλύτερα απο την ημέρα, αλλά γιατι οι αισθήσεις μας έχουν την ανάγκη να αναπαυτούν!   -   Κάντε μου τη χάρη και ακούστε όλη τη σύνθεση   –   Είναι πράγματι εξαιρετική!

Μην ομολογείς τους φόβους σου, τρομοκράτησέ τους! Μόνο τότε θα σε αφήσουν στην ησυχία σου!

Καλημέρα στην όμορφη μπολοκογειτονιά μας! Λοιπόν για σήμερα έχω να αναδημοσιεύσω μία πολύ όμορφη για μένα ανάρτηση που διάβασα το πρωί στο μπλοκάκι της φίλης και αγαπημένης όλων μας Αριστέας! Θέλησα να κάνω αυτή την αναδημοσίευση γιατί για μένα είναι σημαντικό να προάγω κάτι που αγάπησα πολύ για κάποιον λόγο.  Στη συγκεκριμένη περίπτωση θαύμασα ακόμη περισσότερο τη γραφή της Αριστέας γιατί με έκανε να αισθανθώ πως το συγκεκριμένο ποίημα είχε κάτι πιο δυνατό, πιο μαχητικό από εκείνη και ήταν κάτι που με άγγιξε και με ενθουσίασε συνάμα. Λοιπόν το ποίημα αυτό, που οι περισσότεροι το διαβάσατε ήδη είναι το ακόλουθο:                        Είναι στιγμές που κι οι κολώνες μπορεί να δακρύσουν.. Υπόλευκες Δωρικές μαρμάρινες κολώνες. Επιβλητικες,  γιγάντιες, βαριές, ακούνητες φαντάζουν, με Ιωνικά περίτεχνα κιονόκρανα στην κεφαλή των, ίσως.... Με φθορές αμέτρητες-  όπως τα πάντα με τον καιρό... Κιτρινισμένες, μισοκαμμένες από το χρόνο κι απ' τη βροχή

Γιατί σημασία δεν έχει η πόζα αλλά το αντικείμενο,  η μάλλον η αξία του αντικειμένου! Η φωτογραφια ειναι ενος ξαδερφου μου..... αλλα βρισκετε και στο  δικο μου αρχειο....

Κάποιες φορές, οι άνθρωποι στη προσπάθεια τους να «απεγκλωβιστούν», καταλήγουν να σφίγγουν ακόμη πιο έντονα τις «χειροπέδες» τους. Δε φταίει η λανθασμένη κίνησή τους, φταίει η λανθασμένη σκέψη του μυαλού τους! Κανείς δεν είναι δέσμιος αν δεν επιτρέψει ο ίδιος στον εαυτό του να γίνει!

Ίσως γιατί το κλάμα είναι η καλύτερη <<κουβέρτα>> της ψυχής!

Η σημερινή μερα να φύγει και να μη ξανάρθει! Και συνειδητοποιώ πως αυτό είναι κατι που το εύχομαι πολλες φορές…. Κι όμως πάντα κατι αντίστοιχο θα συμβαινει….. Φαύλος κύκλος τα συναισθήματα, φαύλος κύκλος και οι αντοχές των ανθρώπων….

H Aρετή, η Σοφία, η Αγάπη, η Καλλίστη, η Ελπίδα, η Ειρήνη και ίσως αρκετά ακόμη ονόματα - αρετές που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή είναι ονόματα γυναικείας φύσης θα μπορούσα να πω... Ίσως γιατι μόνο μία γυναίκα που κυριολεκτικά γεννά τη ζωή θα μπορούσε να "φέρει" τόσο σπάνια ονόματα-αγαθά. Μακάρι να τα τιμάμε όλοι μας! Ή έστω να το προσπαθήσουμε!

Το να με κρίνεις για το τί δε μπορώ να κάνω στη ζωή μου, τη στιγμή που εσκεμμένα αποκρύπτεις το τί μπορώ, δείχνει πως εσύ δε μπορείς να κάνεις τίποτα που να έχει αξία.

Σε έναν κόσμο που όλα "αντιδρούν" "αντιστρόφως - ανάλογα" ένα μονάχα μένει και "κυλά" το ίδιο. Η ανθρώπινη βλακεία...

Όταν στις άσχημες καταστάσεις της ζωής σου θυμάσαι ανθρώπους που για διάφορους λόγους θέλεις να πάψεις να θυμάσαι ένα πράγμα μονάχα μπορεί να συμβαίνει. Στη ζωή σου είχες καλύτερους ανθρώπους απ ότι πίστευες πως είχες…

Αν θέλεις να είσαι κόπια κάποιου άλλου κανένα πρόβλημα! Είναι δικαίωμά σου! Μη γεμίζεις όμως τη ζωή όλων μας με κόπιες. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι μια ζωή γεμάτη αντιγραφές! Και ως γνωστόν το αντίγραφο, το κάθε είδος αντίγραφο δε μπορεί και δε θα μπορέσει ποτέ να θεωρηθεί αυθεντικό! Κι όσο κι αν του μοιάζει ποτέ μα ποτέ δε θα γίνει γνήσιο! Και ξέρετε γιατί; Όχι γιατί είναι σχεδιασμένο με άλλες προδιαγραφές και δημιουργημένο απο άψογα υλικά, αλλά γιατί η ιστορία μιας δημιουργίας ενός γνήσιου αντικειμένου είναι αυτή που μπορεί να γίνει το αίμα που θα κυλήσει στις βλέβες του! Μόνο αυτής της διαδικασίας μπορεί το οποιοδήποτε αυθεντικό έργο να λάβει σάρκα και οστά!!!!

Κάθε φορά που πετάς μια πέτρα στη θάλασσα για να κάνεις το χάζι σου, σκέψου πως από κάτω όλο και κάποιο ψάρι μπορεί να περνάει.... Είναι ακριβώς σα τις κακεντρέχιες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι "πετάνε" τα λόγια τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πετάει κάποιος μια πέτρα στη θάλασσα. Για ευχαρίστηση! Απλώς για ευχαρίστηση που ονομάζουν μετέπειτα εκτόνωση. Όμως να σας πω κάτι; Τελικά όσες πέτρες και ν α πετάξει κάποιος σε μια θάλασσα νομίζοντας πως του "ανήκει" στην ουσία γνωριζει την αληθεια. Η θαλασσα ανηκει στα ψαρια της και σε ολους τους ζωντανους και μη οργανισμους που "κατοικουν" μεσα της. Εμεις μονο να την επισκεφτουμε μπορουμε. Το ιδιο λοιπον συμβαινει και με εμας τους ανθρωπους. Με τους ανθρωπους που χρησιμοποιουν τα λογια τους με τον ιδιο τροπο που καποιος πεταει εκεινες τις πετρες. Οι ανθρωποι που θελουν να ταραξουν τον γαληνιο κοσμο μας ειναι ιδιοι με εκεινους που πετανε με μανια πετρες στη θαλασσα διχως να σεβονται οτιδηποτε υπαρχει εκει μεσα. Α

Άδειασα και ξαναγέμισα τον ταξιδιωτικό μου σάκο. ''Μόνον τ' απαραίτητα'' είπα. Κι ήταν αρκετά γι αυτή τη ζωή και για πολλές άλλες ακόμη. Oδυσσέας Eλύτης

Αισθάνεσαι μόνος; Κοίταξε το βράδυ τον ξάστερο ουρανό, είναι γεμάτος απο αστέρια!!! Φέρε στη σκέψη σου πως δεν εισαι μόνος…. Υπάρχουν άνθρωποι στη γη τόσοι, όσα και τα αστέρια!!!!

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα είχαν ερωτευτεί ποτέ τους, αν δεν είχαν ακούσει να γίνεται λόγος για τον έρωτα. Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας

Αυτό που μετράει δεν είναι η επιθυμία σου για να νικήσεις και να πετύχεις. Όλοι έχουν τέτοιες επιθυμίες. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η αποφασιστικότητά σου να δουλέψεις σκληρά για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου να πετύχεις. Μανώλης Δουκίδης, Συγγραφέας

             A φου σας αρεσει τοσο ολυ το χαλασμενο ληκτρολογιο μου αοφασισα να γραψω και αυτή την αναρτηση με τον ιδιο τροο.             Εμενα καλο μου κανει. Δε κουραζομαι με τις διορθωσεις και τους τονους και εσας καλο σας κανει γιατι γινεστε κατι σα κασκαντερ της γλωσσας! Χαχαχα             Σα να σας μαθαινω μια ξενη γλωσσα ένα ραγμα!             Λοιον ας σοβαρετουμε τωρα.             Αν θυμαστε σας ειχα γραψει στη ροηγουμενη αναρτηση ως τη Δευτερα, δηλαδη εχθες ειχα ένα ραντεβου σημαντικο για εμενα και ηθελα τη θετικη σας σκεψη και ενεργεια.             Μου τη χαρισατε αλοχερα!!! Ευχαριστω αο καρδιας γι αυτό!!!             Λοιον το ραντεβου καλα εξελιχθηκε. Ηταν ραντεβου για συνεργασια. Δεν εισφραγιστηκε η συνεργασια αλλα για μενα ηταν κατι σαν αυτό ου λενε <<ένα βημα τη φορα>>, δηλαδη κάθε φορα ιο κοντα στο στοχο μου.             Δεχτηκαν να εκδωσουν το βιβλιο μου αλλα ρεει ρωτα να μελετησω καλα καοια ραγματα ριν αοφασισω να αω εκει. Θελω να ειμαι σι

To χαλασμενο μου ληκτρολογιο σας ευχαριστει για τη κατανοηση μα και την αγαη σας! Δεν εχω κατασταλλει ακομη το τι ειδους μεθοδοο γραφης ακολουθει…. Γραφει σα μεθυσμενο; Σαν οικονομικος μεταναστης; Σαν αναλφαβητος; Σα τεμελης; Σα να εχει λοξυγγα; Τι να ω… Μαλλον κανει μια μιξη ολων των αωτερω… Αυτή την αναρτηση δε θα την υοβαλλω στη διαδικασια του ορθογραφικου ελεγχου, θα την αφησω ετσι οως της αξιζει. Αυθεντικη αυθεντικη, σαν τα σχολια ου σας κανω! Το ότι θα αγααγατε και θα αολαμβανετε το χαλασμενο μου ληκτρολογιο δε το εριμενα! Χαιρομαι όμως! Εχει και αυτό τη φαση του! Όλα τα ραγματα εχουν τη φαση τους αρκει οι ανθρωοι να μορουν να τη διακρινουν. Το γελιο και η αολαυση βρισκονται αντου αρκει οι ανθρωοι να θελουν να γελασουν! Αντα να χαμογελατε φιλοι μου! Το κυριοτερο! Το καλυτερο κοσμημα εανω σε έναν ανθρωο είναι το χαμογελο του! Ότι και να σας λενε άλλοι μη τους ιστευεται! Το ακριβοτερο και ολυτιμοτερο κοσμημα εανω στο σωμα του ανθρωου είναι το χαμογελ

Αν η καρδιά σου είναι ένα ηφαίστειο, πώς περιμένεις να ανθίσουν εκεί λουλούδια; Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931, Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος

Κάποιες φορές, οι μεγαλύτεροί μας φόβοι είναι οι ανεκπλήρωτοι στόχοι μας!

Υπάρχει ομορφιά στο χώρο των κοινωνικών δικτύων αρκεί να ξέρεις να την ανακαλύψεις. Παντού υπάρχει κρυμμένη και φανερή ομορφιά αρκεί να μπορείς να την ανακαλύψεις η απλώς να την εκτιμήσεις.

Επειδή αυτές τις μέρες αφοσιώθηκα πληρως στο blogging και πολυ το ευχαριστήθηκα και επειδή τώρα θα αποξενωθώ για λίγο, θα επιστρέψω ξανά τη Παρασκευή θα ήθελα πριν φύγω να ευχηθώ σε όλους σας Χρόνια Πολλα για την αυριανή Άγια Ημέρα και ένα ακόμη μεγαλύτερο και δυνατότερο Χρόνια Πολλα στους εορταζοντες που φέρουν ένα τοσο όμορφο και μεγαλοχαρο όνομα! Εύχομαι η χάρη της Παναγιας μας να φωτίσει το μυαλό και τη καρδια μας. Φώτιση Παναγια μου κυρίως σε όσους την έχουν ανάγκη. Να περασετε ομορφα φιλοι μου!

Ειμαι πολυ στενοχωρημένη…… Επηρεάζομαι άμεσα με άσχημες ειδήσεις, έστω και εάν δεν αφορούν οικείους μου ανθρώπους. Αναφέρομαι στο περιστατικό με τον νεαρό που πήδηξε απο το τρόλεϊ στον ελεγχο εισητηριων και σε όλα τα άλλα   άρθρα που συνοδεύουν το συγκεκριμένο τραγικό γεγονός… Είναι πολυ λυπηρό να φεύγουν απο τη ζωή μας με τέτοιο τρόπο τοσο νέοι άνθρωποι. Μακάρι να ήταν όλα αλλιώς. Αν οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί και ψύχραιμοι κάποια παρόμοια συμβάντα δε θα γινοντουσαν ποτε πραγματικότητα! Λυπαμε πραγματικά λυπαμε.   Όταν προσπαθώ να γράφω για τους ανθρώπους και βλέπω να γίνονται τέτοια περιστατικά καταρρέετε όλος μου ο κόσμος. Απλως δε θελω να παραδεχτώ πως αντί να γινόμαστε καλύτεροι γινόμαστε χειρότεροι! Και είναι κρίμα ρε γαμωτο πραγματικά είναι κρίμα. Έχουμε το θειο δώρο της ψυχής μας και παμε και τη καταστρέφουμε…. Και δε μιλαω μονο για το συγκεκριμένο περιστατικό, γενικά διαβάζοντας κάποιος το τι συμβαίνει στο κόσμο τρελαίνετε. Πραγματικά είναι να τρελαίνεσε μ

H αδράνεια κάνει να περνούν αργά οι ώρες και γρήγορα τα χρόνια. Cesare Pavese, 1908-1950, Ιταλός συγγραφέας

Θα σου πω... ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο!! Εκείνη που τη νιώθεις... μέσα στο πλήθος.. Γιατί κανείς.. Δεν ακούει τα λόγια σου... δε μετρά τους παλμούς της καρδιάς σου.. Δεν απλώνει το χέρι... να πιάσει το δικό σου.. Απλά... βαδίζει δίπλα σου... και πολλές φορές.. σε σπρώχνει... για να περάσει..!! ...Γ. Ρίτσος...

Πάρε μαζί σου μονο τις αναμνήσεις σου και άφησε πισω μονο τις πατημασιές σου. Ινδιάνικη Παροιμία

Μην αποφεύγεις τους ανθρώπους που είναι επιρρεπείς στα λάθη. Να αποφεύγεις αυτούς που το "παίζουν" αλάνθαστοι! Οι "πρώτοι" μετανιώνουν και εξελίσσονται. Οι "δεύτεροι" πάλι δε μετανιώνουν ποτέ και δεν θα εξελιχθούν ποτέ σε κάτι "καλύτερο" από αυτό που υπήρξαν κάποτε!

Ευλογημένος είναι αυτός που βρήκε το έργο της ζωής του. Ας μην ζητήσει άλλη ευλογία. Thomas Carlyle, 1795-1888, Άγγλος συγγραφέας

Οι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι είναι ευγενικοί, νοιάζονται και είναι γενναιόδωροι· όχι μόνο για κάποιους ανθρώπους και περιστασιακά, αλλά για όλους, πάντοτε. Thomas Watson, 1874-1956, Αμερικανός, Ιδρυτής της ΙΒΜ

Η ελευθερία, η κάθε είδους ελευθερία, αποκτιέται, δε κερδίζεται!

Mη γελιέσαι... Μετά από κάθε "στροφή" ακολουθεί και "δρόμος". Τους "ίσιους δρόμους" να φοβάσαι.. Εκείνοι είναι που εντελώς απροειδοποίητα οδηγούν σε αδιέξοδο.

Όταν οι άλλοι νομίζουν πως ξόφλησες αστους να το πιστέψουν! Όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν για αναγραφές ημερομηνίας λήξης, ένα είναι σίγουρο! Έχουν ήδη τοποθετήσει τη δική τους!  

Η ποίηση μου αρέσει και μου αρέσει πολύ όμως είναι από τα είδη λογοτεχνίας που δε μπορώ να «αγγίξω» και πολλές φορές δε μπορώ να κατανοήσω εύκολα λογω των λεξεων π ου χρησιμο π οιουν οι περισσοτεροι συγχρονοι  ποιητες.   Παρόλα αυτά επειδη μου αρέσει να δοκιμάζω των εαυτό μου, προσπαθώ να γράψω κάτι και σε αυτό το είδος μα δε τα καταφέρνω, τουλάχιστον όχι όπως επιθυμώ. Θεωρώ πως θέλει εξάσκηση και πολύ περεταίρω μόρφωση για να μη μοιάζει «παιδικό» ένα ποίημα αλλα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό δείγμα από ένα ποίημα που έχω ξεκινήσει να γράφω και συνέχεια διορθώνω, που στόχο εχει τη παρομοίωση οδηγών – μαχητών δρόμου με οδηγών – μαχητών ζωής. Σε δοκίμιο μου είναι εύκολη η παρομοίωση σε ποίημα όμως δύσκολο. Μακάρι καποια στιγμή να το ολοκληρώσω. « Κάθε λακκούβα και καημός, κάθε μονοπάτι μια ανάγκη, κάθε ανηφόρα αναστεναγμός και κάθε κατηφόρα δάκρυ Μα όταν έρχεται το ίσωμα όλα στη θέση μπαίνουν η άνοιξη εμφανίζετε και οι οδηγοί ανασαίνουν » * Ξέρω,