Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ!

Καλημέρα στην όμορφη μπολοκογειτονιά μας!
Λοιπόν για σήμερα έχω να αναδημοσιεύσω μία πολύ όμορφη για μένα ανάρτηση που διάβασα το πρωί στο μπλοκάκι της φίλης και αγαπημένης όλων μας Αριστέας!
Θέλησα να κάνω αυτή την αναδημοσίευση γιατί για μένα είναι σημαντικό να προάγω κάτι που αγάπησα πολύ για κάποιον λόγο. 
Στη συγκεκριμένη περίπτωση θαύμασα ακόμη περισσότερο τη γραφή της Αριστέας γιατί με έκανε να αισθανθώ πως το συγκεκριμένο ποίημα είχε κάτι πιο δυνατό, πιο μαχητικό από εκείνη και ήταν κάτι που με άγγιξε και με ενθουσίασε συνάμα.

Λοιπόν το ποίημα αυτό, που οι περισσότεροι το διαβάσατε ήδη είναι το ακόλουθο:



                       Είναι στιγμές που κι οι κολώνες μπορεί να δακρύσουν..
Υπόλευκες Δωρικές μαρμάρινες κολώνες. Επιβλητικες, γιγάντιες,
βαριές, ακούνητες φαντάζουν,
με Ιωνικά περίτεχνα κιονόκρανα
στην κεφαλή των, ίσως....
Με φθορές αμέτρητες-  όπως τα πάντα με τον καιρό...
Κιτρινισμένες, μισοκαμμένες από το χρόνο κι απ'τη βροχή ...
Βλέπεις τα ανάγλυφα σχεδόν γρατσουνισμένα!  Αρκούν! Να πας με βιάση στα επόμενα γυρεύεις...

Σίμωσε κοντά!
Αφουκράσου τες! Άγγιξε τις λακούβες και τα αυλάκια τους τα χαραγμένα!
Μέσα τους μπορεί να κρύβουν πόνο..
Για την εγκατάλειψη..
Γι' όσα χάθηκαν!
Τις μέρες δόξας που δεν θα γυρίσουν ποτέ ξανά!
Τίποτα δεν είναι άψυχο 
μέχρι να αποδειχτεί
                                                   ότι δεν είχε όντως ψυχή!

                                                       @ριστέα




Αγάπησα κυρίως τους τελευταίους στίχους!!!!
Κορίτσι μου ευχαριστώ που με άφησες να το φιλοξενήσω στη στήλη με τις αγαπημένες μου Εκφράσεις άλλων!
Και μη ξεχάσω να αναφέρω ολοκληρωτικά τη Πηγή:  http://princess-airis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_27.html, για να δειτε και τις όμορφες εικόνες που συνοδεύουν τα λόγια καθώς επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών της!

**** Έχω <<τρέλλα>> με την αναφορά πηγών! Πρέπει  πάντα να αναφέρουμε τις πηγές όσων αναδημοσιεύουμε. Έτσι τιμάμε και τον δημιουργό της κάθε ανάρτησης αλλά και εμάς τους ίδιους που προωθούμε κάτι που για κάποιον λόγο αγαπήσαμε και πιστέψαμε.

Να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη ημέρα! <3


Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο το ποίημα της κοπέλας! Καλή η επιλογή σου για αναδημοσίευση!

    Στέλλα από Μάνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου , σε ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση!
    Με τιμάς αφάνταστα!
    Φιλιά! Από καρδιάς...♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δικια μου η ευχαριστηση και η χαρα Αριστεα μου!!!
      εγω σε ευχαριστω γιατι ηθελα ολυ να κανω την αναδημοσιευση! το αγαησα αυτο το κειμενο σου! <3

      καλο βραδυ γλυκια μου!!!! να εισαι αντα δημιουργικη οσο σημερα και ακομη ερισσοτερο!!! σε καμαρωσα! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...