ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα! Τί μου κάνετε; Είστε όλοι καλά; Καλως σας βρηκα και παλι! Σήμερα επιστρέφω με μια ιστορία του Καφενέ και χαιρομαι πολύ. Τι ειναι όμως για όσους δε ξέρουν οι Ιστορίες του Καφενέ. Ειναι μικρες, αυτοτελείς, ιστοριες που εξελίσσονται ή συσχετίζονται με κάποιο καφενεδάκι. Όπως το έχει φανταστεί και πλάσει ο καθένας μας. Η δική μου ειναι η ακόλουθη και γράφτηκε γρήγορα μα αβίαστα για να προλάβω την προθεσμία μεχρι τέλος Αυγούστου. Για ενα περιεργο λογο, νοιωθω πολλη ομορφα γράφοντάς τη... :)  Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. Το εκτυφλωτικό φως του ήλιου ζέστανε κι άλλο τον ιδρωμένη επιδερμίδα του. Με δυσκολία μπόρεσε να αντικρίσει τον δρόμο. Κι αυτά τα αναθεματισμένα γυαλιά ηλίου πού είχαν καταχωνιαστεί και δε μπορούσε να τα βρει το πρωί; Με μια απότομη κίνηση του δεξιού του χεριού απελευθέρωσε το τιμόνι και ψαχούλευσε για ένα μπουκαλάκι νερό στο διπλανό κάθισμα. Προσπέρασε δυο μπουκαλάκια άδεια και το τρίτο το έφερε κοντά στο στόμα του.

Ξέρεις…, προσπαθώ να καταλάβω. Μελετάω προσεκτικά τη μορφή σου αλλά δε διακρίνω καθαρά το τί μπορεί να είσαι. Μοιάζεις με χελιδόνι, ίσως και με σπουργίτι δε το αρνούμαι αλλά η στάση σου μου μαρτυρά άνθρωπο σε άμυνα.                        Μμμ…. Μπορεί να είσαι και άνθρωπος έτοιμος για επίθεση! Ναι, γιατί όχι; Το ότι δε βλέπω το όπλο που πιθανό να κρύβεις ή να κρατάς δε σημαίνει πως δεν υπάρχει πάνω σου κιόλας. Εξάλλου τα καλά κρυμμένα μυστικά ειναι αυτά που πονάνε. Ακριβώς δηλαδή σαν τα «καλά κρυμμένα όπλα» που είναι αυτά που σκοτώνουν, διαλύουν ή δημιουργούν μια εφεδρεία πολέμου σε ένα αρχέγονο, σκληρό καθεστώς. Δε ξέρω.. δεν έχω κατασταλάξει ακόμη. Ίσως να χρειάζομαι κιάλια, ίσως πάλι να ειναι τόσο ξεκάθαρη η μορφή σου που καταντά να με αφήνει αδιάφορη. Δεν ειναι πως η πρώτη ματιά ειναι λανθασμένη, ειναι που έχουμε μάθει να υπεραναλύουμε τα πάντα, χάνοντας έτσι τη χαρά της εξερεύνησης και του ενθουσιασμού. Κι έπειτα εστιάζω στα σύρματα. Αυτ

Καλημέρα σε όλους τους εκφραστικούς μου φίλους! Που λέτε φίλοι θυμάμαι πως τέτοια περίπου περίοδο εμφανίστηκα το καλοκαίρι που μας πέρασε στη μπλοκόσφαιρα μετά απο μία μεγάλη θα έλεγα διακοπή. Εδώ και ένα χρόνο είμαστε μαζί. Μιλάμε, γελάμε, συγκινουμαστε, ανταλλάσουμε απόψεις, γνώμες, κτλ και γενικώς είμαστε μια ευχάριστη παρέα! Συμπάσχουμε τους μπλοκογείτονες και αυτό μου θυμίζει την ομορφιά της Ανθρωπιάς. Πότε κιόλας πέρασε ένας χρόνος δε ξέρω αλλά ξέρω με σιγουριά πως απο το καλοκαίρι του 2013 μέχρι το καλοκαίροι του 2014 γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και τους αισθάνθηκα κοντά μου έστω κι αν έτυχε να είναι σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση μακριά απο εμένα. Έλαβα δώρα, ανταπέδωσα δώρα, έπαιξα μαζί σας, διαγωνίστηκα ή μάλλον συναγωνίστηκα μαζί σας, εμπνεύστηκα μαζί σας, εμπνεύστηκα απο εσάς, θέλησα να κάνω ότι μπορώ για εσάς και ναι κάποιες φορές μπορεί και να τσακώθηκα με εσάς αλλά έχει κι αυτό τη πλάκα του. Δηλαδή δε τσακώθηκα απλώς διαφώνησα και εγω τη γνωμη μου πολλ

Σήμερα, αν και δεν είναι ευρέως γνωστή η συγκεκριμένη εορτή, έχουν τη τιμητική τους τα ανθρώπινά μας τριαντάφυλλα! Χρόνια Πολλά λοιπόν στους εορτάζοντες και κυρίως στη μητέρα μου με το τόσο υπέροχο όνομα! Διότι Ναι! Της ταιριάζει "γάντ" κι ας μη της το λέω συχνά!

                                                            (πηγή εικόνας: google) Κι αν νομίζεις πως τα καράβια στέκουν μόνα, ξεχασμένα στην έρημη ακρογιαλιά, σκέψου πως μπορεί να "αισθάνονται" οι πέτρες... ! Είχαν συνηθίσει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους δίπλα..., πάνω τους...! Κι όμως ποτέ δε παραπονέθηκαν! Πάντα ήρεμες, μοναχικές, δεχτικές, σε έναν κοσμο που πάντα θα κουβαλάει ένα "βαρύ" Χειμώνα που έχει τις ρίζες του στο πιο "καυτό" Καλοκαίρι..!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Με υγεία, χαρά και δημιουργία! Αύγουστος λοιπον! Ο μήνας των διακοπών, της ζέστης αλλά και των μελτεμιών, κάπου εκεί προς το τέλος του. Μου αρέσουν τα μελτέμια και μου αρέσει που στο τέλος δροσίζει και ξεκινάει το φθινόπωρο. Εκείνες οι μεταβατικές μέρες είναι απο τις αγαπημένες μου. Ο καυσωνας βεβαιαπου επικρατεί στην αρχή τοιυ μήνα, όχι. Ε τι να κανουμε, δε μπορει να μας αρεσουν όλα το ίδιο σε αυτή τη ζωή! ;) Ξέρετε οτι τα μελτέμια είναι τούρκικη λέξη; Ετισίαι τα ονομάτιζαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Ή αν προτιμάτε Ετήσιο στον ενικό αλλά εμένα αυτό το ετήσιο με παραπεμπει σε κάτι άλλο. χαχαχα Δεν εχω να πω πολλα! Ευχες μονο μεσα απο τη καρδια μου για να περασετε ομορφα! Kαι φυσικά καλό Δεκαπενταύγουστο! :) Φιλακια πολλα σε ολους!