ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Καλημέρα για δεύτερη φορά σήμερα! :) Επειδή έλειπα το ΣΚ, σήμερα με πολύ μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα πως ο διαγωνισμός του όμορφου μπλοκ texnis stories έληξε και η οικοδέσποινα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των συμμετεχόντων και θα παρότρυνα όποιον επιθυμεί να ενημερωθεί σχετικά να πατήσει ΕΔΩ για να δει τα αποτελεσματα αλλα κυριως τις πανέμορφες νικητήριες ιστορίες. Πριν σας παρουσιάσω και τη δική μου ιστορία θα ήθελα να ευχηθώ για άλλη μια φορά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες που με την όμορφη ψυχή τους μας χάρισαν απλόχερα "διαμαντάκια" που γυαλίζουν στο σκοτάδι και να πω ένα μεγάλο μπράβο αρχικώς στη Φλώρα για την ιδέα και τον άψοχο σχεδιασμό του διαγωνισμού αλλά και στις τρεις νικήτριες διαγωνιζόμενες με την ευχή να μας χαρίζουν πάντα όμορφες ιστορίες αλλά κυρίως με την ευχή να βγαίνουν πάντα πρώτες στους "διαγωνισμούς" της ζωή τους! :) Η δική μου ιστορία ονομάζεται όπως ηδη διαπιστώσατε στον τίτλο του ποστ "Ματωμένη Αδελφότη...

Τι να πει κανείς για μια τέτοια μουσικοέκφραση; Καλημέρα, καλή εβδομάδα και προπαντώς με το καλό να μας βρει αυριο ο νέος μήνας! :)

Πολύ πεσμένους σας βλέπω σήμερα στη μπλοκογειτονιά και στεναχωριέμαι... Για ελάτε να ανεβαίνουμε σιγά σιγά, είναι και Σαββάτο άλλωστε!  Το ΣΚ ήρθε, τι λέτε;  Ακολουθούμε χαρωπά; ;) Πολλά χαμόγελα στέλνω σε όλους! Να έχετε μία όμορφη μέρα! <3

Και επειδή σήμερα είναι μέρα εγκαινίων στο μπλοκ, θα δημιουργήσω μία νέα στήλη (ετικέτα), στην οποία θα υπάρχουν οι αναρτήσεις του DIARY OF BLISS, που είναι μια όμορφη ιδέα-προτροπή της γλυκιάς και αξιαγάπητης φίλης Κατερίνας απο το POSITIVE THINKING GREECE. Θα παρότρυνα με μεγάλη χαρά όποιον θέλει να συμμετάσχει ή να ενημερωθεί σχετικά να πατήσει ΕΔΩ και να μελετήσει τις περεταίρω λεπτομέρειες. Εν ολίγοις, στην όμορφη τούτη στήλη ο καθένας μας μπορεί να γράφει κάποια πράγματα  που για κάποιον ιδιαίτερο λόγο είναι σημαντικά για εκείνον. Θα ήθελα να επισημάνω πως χαίρομαι πολύ για τη πρώτη μου εγγραφή στο ημερολόγιο γιατί σα παιδί που ήμουνα δεν ειχα ποτέ ημερολόγιο. Δηλαδή είχα αλλά ήταν σαν να μην είχα διότι ποτέ δεν έγραφα, απλώς μου το έπαιρναν δώρο. Γενικά εγώ παλιά ούτε έγραφα, ούτε διάβαζα, χρόνια μετά μου βγήκε αυτή η αγάπη, οπότε όπως καταλαβαίνεται είναι η πρώτη μου ανάρτηση σε μορφή κανονικού ημερολογίου. (Εντωμεταξυ τωρα που το σκεφτομαι ένα μυθιστόρημα πο...

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μου! Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Σήμερα σκέφτηκα να εγκαινιάσω μία νέα στήλη στο μπλοκ με το τίτλο "Μουσικοεκφράσεις". Σε αυτή τη στήλη δε θα υπάρχουν απλώς τραγούδια ή όμορφες συνθέσεις, θα υπάρχει μία μίξη της μουσικής και της έκφρασης, της έκφρασης απροσδιόριστα, όποιας μορφής κι αν είναι αυτή που πηγάζει μέσα από τις ανθρώπινες ψυχές. Να τραγουδάς είναι εύκολο έστω και κι αν δεν έχεις τη "τέλεια" φωνή, να εκφράζεσαι όμως μεσω της μουσικής, να απαγγέλεις και να  μπορείς να δημιουργείς στο κόσμο εικόνες και συναισθήματα μέσω της φωνής, των στίχων και της μουσικής είναι κάπως πιο ιδιαίτερο θα τολμήσω να πω. Είναι ένα βήμα παραπέρα απο ένα συμπαθητικό ή ένα αρκετά καλό τραγούδι. Η μουσικοέκφραση στα "αυτιά" και στη ψυχή μου είναι σα να βαδίζεις επάνω στα πούπουλα. Μόνο έτσι μπορώ να τη φανταστώ και γι αυτό το λόγο δημιουργώ τη νέα αυτή στήλη.  Σήμερα θα προσθέσω δύο απο τα ομορφοτερα(ξεχωριστά) ...

Τώρα που το σκέφτομαι ο τίτλος του ποστ θα μπορούσε να πει κάποιος πως φέρνει κάτι σε παραμύθι ή διήγημα αλλά η αλήθεια είναι πως ο τίτλος αυτός περιγράφει μια ρεαλιστική χθεσινή μου στιγμή που με χαρά θέλω να μοιραστώ μαζί σας.  Εχθές το μεσημέρι που λέτε η χαρωπή νοικοκυρά βγηκα στη βεράντα να απλώσω ρούχα. Μια χαρά όλα στην εντέλεια. Μετά από λίγο συνειδητοποιώ πως είχα επισκέπτη. Ένα λευκό και μαυρογκρι περιστέρι προσγειώθηκε στη βεράντα μου.  Όμορφο, πολύ όμορφο θα έλεγα. Μου έκανε εντύπωση που έδειχνε πολύ εξοικειωμένο με την ανθρωπινη παρουσία δίπλα του και δεν έδειχνε να φοβάται. Ε δεν έδωσα σημασία, λέω θα φύγει, πολλές φορές συμβαίνει αυτό άλλωστε. Ε μετά απο λίγη ώρα συνειδητοποιώ πως το περιστέρι έκοβε βόλτες κανονικά και με το νόμο. Κύριος - κυρία. δε ξέρω τι ήταν, πήγαινε πέρα δώθε απτότητο. "Βρε, λεω περίεργο." Βγαίνω έξω, το πλησιάζω κι αυτό τίποτα εκεί δε φοβότανε. Του κάνω ξουτ ξουτ , τιποτα αυτο. Βαραω το καγκελο να φοβηθει να φυγει πα...

Τελικά νομίζω πως είναι ωραίο να σας καλημερίζω απο το τίτλο με τους τρόπους που μου σκαρφίστηκαν στο μυαλο... :) Καλημέρα με ένα υπέροχο τραγούδι λοιπόν που θα παρότρυνα όποιος δε το ξέρει να το ακούσει. Εντάξει είναι ιδιαίτερο αλλά πολύ πολύ μελωδικό! Σε γαληνεύει, σε ταξιδεύει, σου δίνει κάτι καλό τελος πάντων. Αναφέρομαι στο  Forever απο τους Stratovarious και θέλω να πω πως το γνώρισα από τη φίλη μου τη Καίτη που είναι λάτρης τέτοιων ακουσμάτων και τόσα χρόνια κολλητές κληρονόμησα πολλές αγάπες τους! Αφιερωμένο σε σένα Καιτούλα μου! :* Και συνεχίζω τη καλημέρα μου με κάτι που θα ήθελα να προσθέσω σχετικά με τη χθεσινή ανάρτηση με το παιχνιδάκι με τους όμορφους άντρες.  Γελασα πολυ με τις αντιδρασεις σας στον Ψαλτη (και ειδα επισης πως και καποιες αλλες φιλες συμφωνησαν) αλλα νομιζω πως κανενας αλλος ανθρωπος με το σωματοτυπο του συγκεκριμενου δεν ειναι τοσο γοητευτικος οσο αυτος και επισης ειχα δει προσφατα στη τηλεοραση μια ταιν...

Μεγάλος τίτλος ε;;; Φαντάσου η ανάρτηση θα μπορούσε να πει κάποιος και δε θα έχει και άδικο αν και επειδή τη κάνω χαριτωμένα δε νομίζω να σας κουράσω, θέλω απλώς να την ευχαριστηθείτε οσο εγώ γιατί η αλήθεια ειναι πως οτι γραφω, καλό η κακό το απολαμβάνω στο έπακρο γιατί βγαίνει κατευθείαν από τη ψυχή μου, έστω κι αν αυτό για κάποιος είναι ασήμαντο... αν και μεταξύ μας από τους δικούς μου φίλους στο μπλοκ δεν έχω αισθανθεί ποτέ έτσι απο κανέναν και χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό.  Και επειδή έχω ανάγκη να το πω, ευχαριστώ που με τιμάτε πάντα με όμορφο και θερμό τρόπο! :) Λοιπόν, σήμερα θα πούμε καλημέρα με τους τρόπους που ανέφερα στο τίτλο του ποστ. Και ξεκινάμε: Καλημέρα λοιπόν με μια πολυ δυναμική και καίρια για μένα ανάρτηση που διάβασα το πρωί και μου άρεσε πάρα πολύ. Η γραφή και η φωνή που έβγαινε απο εκεί ήταν πλήρως κατανοητή, δυναμική, ξεκάθαρη και θα θελα να την τιμήσω προτίνοντας το άρθρο αυτό και στους δικούς μου φίλους, αν και νομίζω πως οι περισσότεροι θα το...

Έψιλον, όπως λέμε Ευγνωμοσύνη... Έψιλον, όπως λέμε Ειρήνη... (by nikos mous) Έψιλον, όπως λέμε Ευτυχία.... (by christina) Έψιλον, όπως λέμε Ελευθερία.... Έψιλον, όπως λέμε Ευχαριστώ... Έψιλον, όπως λέμε  Εκφράσου... Έψιλον, όπως λέμε Ελλάδα.... Έψιλον, όπως λέμε Έρωτας... Έψιλον, όπως λέμε Επιμονή... Έψιλον, όπως λέμε Ελπίδα..... Έψιλον, όπως λέμε Εγώ... Έψιλον, όπως λέμε Εσύ... Έψιλον, όπως λέμε Εμείς... Μα πάνω απ' όλα Έψιλον όπως λέμε ΕΛΑ!      ΕΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! !!

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μας! Ευχομαι να είστε όλοι καλά! Σήμερα βγήκε ήλιος στα μέρη μου και ο κόσμος πιο χαρούμενος και αμέριμνος βλέπω να περπατά. Φταίει ο ήλιος, φταίει η αρχη της μέρας; Δε ξερω τι ευθυνεται αλλα το καλο ειναι πως οτι κι αν φταιει αυτη τη φορα ειναι για καλο! ;) Έχω παρατηρήσει πως στις τελευταίες αναρτήσεις μου, ανέφερα και σκεφτόμουν συνάμα τη λέξη ζωή και όλα όσα περιφέρονται γύρω της. Ύστερα θυμήθηκα πως πριν χρόνια, ερχόμενη στο κόσμο των μπλοκ είχα γράψει ενα διήγημα που είχε να κάνει με τη ζωή και πολύ το αγάπησα γράφοντάς το. Έβγαινε έντονα απο μέσα μου, ίσως γι αυτό αισθάνομαι και τώρα όπως τότε... Νομίζω πως μια καλή συνέχεια των τελευταίων ποστ μου και προς το παρόν ένα σχετικά καλό κλείσιμο για τις αναρτήσεις περι ζωής θα μπορούσε να είναι αυτή η ιστορία την οποία και θα σας παροτρύνω να μη βαρεθείτε να διαβάσετε, είναι λίγο μεγάλη, θα χρειαστεί να πατήσετε επάνω στο διαβάστε περισσότερα για να τη δείτε ολοκληρωμένη αλλά ξέρετ...

M α που πήγε ο σεβασμός προς την ανθρώπινη ζωή;  Όποιος – όποια τόνε βρει, ας μας τον φέρει πισω!!

Τώρα μπορεί και να σας μπερδέψα.  Από τη μια ο τίτλος της ανάρτησης και από την άλλη ένα τραγούδι από τη φετινή διοργάνωση της eurovision, όχι όμως ένα οποιοδήποτε τραγούδι, το αγαπημένο μου θα έλεγα εδώ και πολλών ετών που διοργανώνεται ο συγκεκριμένος διαγωνισμός. Το πόσο μου άρεσε δε λέγεται... (και μη μου πει κανένας τον τραγουδιστή δράκουλα.... χαχαχαχα) Λοιπόν, πέρα από αυτό και πέρα από το τίτλο που υποθέτω πως πολλοί απο εσάς θα γνωρίζεται και το επίσης υπέροχο τραγούδι με τον ομώνυμο τίτλο και ερμηνευμένο από τον Bon Jovi, με το ευφιέστατο για μενα video clip που μπορειτε να το απολαύσετε πατώντας ΕΔΩ!!!, μου αρέσει παρα πολυ αυτη η φράση (που συνήθως γίνεται moto για λάθος σκοπούς) επειδή μου υπενθυμιζει πως ειναι η ζωή μου και πρέπει να τη ζήσω οπως επιθυμώ δίχως να βλάπτω κανέναν και δίχως να στερούμε και να σταματώ να προσπαθώ για όσα θέλω να αποκτήσω. Δε θέλω να επεκταθώ περεταίρω, όχι σήμερα τουλάχιστον, θα πω όμως και θα μιλήσω αποκλειστικά γ...

Καλημέρα στην όμορφη γειτονιά μας, μάλλον λάθος, στη δροσερή μπλοκογειτονιά μας! Στα μέρη μου έχει δροσούλα σήμερα, αυτή τη γλυκιά δροσούλα θα έλεγα που δε μας κάνει να παγώνουμε αλλά να δροσιζόμαστε και να έχουμε την ανάγκη να σκεπάσουμε με κάτι σχετικά ψιλό τους ώμους μας. Μου αρέσει πολύ αυτού του είδους η δροσούλα που έχει στενή σχέση με τη ζακετούλα, τη κουβερτούλα και κάποια άλλα υποκοριστικά που αντιχούν τόσο μα τόσο γλυκά και ζεστά στα αυτιά μας. Πέρα από τη σκοτεινιά της ημέρας που δεν μου καλοαρέσει, θα έλεγα με σιγουριά πως αυτός ο καιρός μου είχε λείψει. Είδη τις προάλλες ήπια το πρώτο μου ζεστό ρόφημα και το απόλαυσα στο έπακρο. Όπως και να το κάνουμε η ζακετούλα με τη σοκολατούλα ταιριάζει... :) 23 Σεμπτεβρίου σήμερα και ομολογώ πως δε κατάλαβα πόσο γρήγορα κύλησε τούτος ο μήνας. Βέβαια αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και μένουμε "πισω" κοιτάζοντας το χρόνο να κυλά και μεις να αναρωτιόμαστε μα πότε κιολας.  Μεταξύ μας, χαίρομαι που κυλά για...

Μα τί όμορφο τραγούδι που είναι αυτό; Όσοι δε το ξέρετε και μπορείτε ακούστε το!!! Πού να πάει αυτή η αγάπη άραγε;;;  Και δε μιλάω για την αγάπη που μπορεί να συνδέει δύο ανθρώπους μιας και που περισσότεροι στη λέξη αγάπη σκέφτονται σχεδόν κατα αποκλειστικότητα τα ζευγάρια, αλλά αναφέρομαι στην αγάπη με την πλήρη και ουσιώδη έννοιά της! Αυτή την αγάπη που εχει να κάνει με όλο τον κόσμο. Πού δε ξεχωρίζει ή μάλλον δε διαχωρίζει ζευγάρια, οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους, αντικείμενα και άλλες άχρηστες κατηγορίες που κάποιοι άμυαλοι δημιουργούν αναίτια θα έλεγα. Μιλάω για εκείνη την αγάπη που θα έπρεπε να πλαισιώνει και να αγκαλιάζει όλους μα όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως φύλου, ιδιότητας, χρώματος κτλ κτλ. Τελικά μήπως αυτή η αγάπη δεν υπήρξε ποτέ στους ανθρώπους; Μήπως ποτέ δε την άφησαν να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει γιατί ήξεραν τη δύναμή της και φοβήθηκαν πως σε ένα κόσμο με αγάπη το μίσος θα συρρικνωθεί και θα εξαθλιώσει όσους ονειρεύτηκαν να κ...

           " Από μικρή θυμάμαι με μάγευε το ουράνιο τόξο. Καθόμουν και το χάζευα από το παράθυρο του σπιτιού μου και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω του. Με μαγνήτιζαν τα πολλά και πανέμορφα χρώματά του. Με παραξένευε που δεν μπορούσα να δω την αρχή και το τέλος του. Επίσης θυμάμαι ότι μου είχαν πει οι γονείς μου ότι εμφανίζεται συνήθως ύστερα από μια μεγάλη κακοκαιρία. Δεν ρώτησα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες, δεν ήθελα να χαλάσω όλο αυτό το μυστήριο που με γοήτευε πάνω του. Από τότε το θεώρησα σαν  ένα δώρο που κάνει η φύση στους ανθρώπους ύστερρα από τις μεγάλες καταιγίδες που προκαλούνε τις πολλές καταστροφές.           Δυστυχώς όμως το ουράνιο τόξο δεν εμφανίζεται υστερα από κάθε καταιγίδα, εκτός αν βγαίνει αλλά δεν το βλέπουμε πάντα. Εγώ πιστεύω ότι εμφανίζεται πάντα ύστερα από μια μεγάλη καταιγίδα, αλλά το βλέπουνε κάθε φορά και διαφορετικοί άνθρωποι. Άλλω...

Ποιός δηλώνει και πάλι παρόν;  Ή έκφρασή μου τότε, στις 17 Ιουνίου 2011. Δυο χρονια σχεδόν μετά και είναι πάλι εδώ και πολύ φοβάμαι πως θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη.... Σας τη παρουσιάζω ατόφια όπως τότε και νομίζω πως όλοι θα καταλάβετε για ποιο λόγο εμφανίσθει ξανά!   Νομίζω πως αυτό το τραγούδι εκτός από επίκαιρο για διάφορους λόγους, (λόγους που όλοι σας γνωρίζετε και δε θα αναλύσω περαιτέρω), όμως εκτός από επίκαιρο είναι και διαχρονικό συνάμα και το χειρότερο απ' όλα... θα συνεχίσει να είναι διαχρονικό για πολλά χρόνια ακόμη.  Και είναι κρίμα ένα τόσο όμορφο μελωδικά  τραγούδι να θεωρείτε πως είναι ότι χειρότερο που το νόημά του θα συνεχίζει να είναι διαχρονικό για πολλά ακόμη χρόνια. Είναι άσχημο να γυρνάμε τις πλάτες μας στο μέλλον επειδή άλλοι μας ανάγκασαν να τις γυρίσουμε αλλά πάνω απ' όλα είναι τραγικό το οτι εμείς οι ίδιοι, όλοι μας, όλοι μαζί και καθένας μας ξεχωριστά είχαμε γυρίσει τις πλάτες μας στο μέλλο...

Ξέρω... πως δεν σας έχω συνηθίσει σε τέτοιου είδους θέματα αλλά σήμερα ένοιωσα την ανάγκη να το κάνω. Εξάλλου αν δε μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας στο μπλοκ και ειδικά στο δικό μου που προέρχεται καθαρά από λογους έκφρασης, πού αλλού θα μπορούμε να είμαστε; Θέλω να πω πως σε έναν κόσμο που λίγοι ενδιαφέρονται για το αληθινό πρόσωπο του άλλου (μιας και που οι περισσότεροι το αναζητούν μετέπειτα πολλών καταστάσεων), ας προσπαθουμε να είμαστε οι εαυτοί μας παντού και πάντα! Ποτέ δε πρέπει να είμαστε και να λέμε κάτι λιγότερο από αυτό που μας προτρέπουν οι εαυτοί μας! Προσέξτε δεν είπα να είμαστε αγενείς αλλά να είμαστε εμείς, εχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Θεωρώ πως πρέπει να λέμε και γενικώς να εκφράζουμε τα όσα αισθανόμαστε γιατί αν το αφήσουμε για μετέπειτα μόνο σε κακεντρέχεια και οργή θα μας βγει. Αν θέλεις να πεις κάτι πες το εκείνη τη στιγμή εκτός κι αν νοιώθεις ιδιαίτερα εξοργισμένος και ξέρεις πως τα οσα πεις θα ειναι αποτέλεσμά του θυμικού σου και όχι του καθάριου ε...

Καλησπέρα στη βραδινή μου μπλοκογειτονιά.  Είπα να σας αποχαιρετήσω και να ευχηθώ καλό βράδυ συντροφιά με ένα παιδικό παραμυθάκι που είχα γράψει πριν πάρα πολύ καιρό στο μπλοκ και επειδή είναι το πρώτο που είχα γράψει και ανεβάσει τότε, το άφησα δίχως να του κάνω καμία αλλαγή γιατί για μένα η αυθεντική ουσία των πραγμάτων μπορεί να κρύβεται πίσω απο λάθη αλλά δε παύει την ίδια στιγμή να φαίνεται! Θέλω να πω πως θα μπορούσα άνετα να του κάνω κάποιες αλλαγές και να το εμπλουτίσω κάνοντάς το ομορφότερο, όμως η αξία που έχει τώρα για μένα δε θα είναι η ίδια και λογω του οτι το αγαπώ πολύ θέλω να το αφήσω έτσι μέχρι κάποια στιγμή να νοιώσω πραγματικά την ανάγκη να το επεξεργαστώ. Γενικά κάνω ότι μου "κατέβει" οπότε "μη μασάτε" που σας μιλάω έτσι, αν δε το κάνω δε θα είμαι εγώ και τότε θα έχω νευρα με τον εαυτο μου. Για να ειμαι καλά θα γράφω μιλώντας και όποιος μπορεί ας καταλάβει! Το παραμυθάκι αυτό έλεγα να το αναρτήσω αύριο αλλά γιατί να το αφήσω για αύριο α...