ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΓΙΞΩ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!

Καλημέρα στην όμορφη γειτονιά μου! Εύχομαι να είστε όλοι καλά και προπαντώς ευτυχισμένοι!!!!

Σήμερα θα πούμε δυο λόγια για την ευτυχία, γι αυτό το όμορφο συναίσθημα που έχει τη λάμψη βεγγαλικών στο σκοτεινό ουρανό!

Θεωρείτε πως τα βεγγαλικά είναι μικρής λέξης σημασία να περιγράψει κάτι τόσο μεγαλειώδες;

Θυμηθείτε  πως νιώθατε μικροί όταν τα αντικρύζατε και θα καταλάβετε για ποιό λόγο επέλεξα αυτού τους είδους τη παρομοίωση!

Για μένα μόνο οι ψυχές των μικρών παιδιών μπορούν να ξεχειλίσσουν από ευτυχία κι αυτό γιατί είναι τόσο αθώες ώστε να μπορούν να νιώσουν τη πλήρη ουσία της! 

Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας θέλει όλο και περισσότερα για να αισθανθεί ευτυχισμένος! 

Το παιδί πάλι μεγαλώνοντας του αρκεί ένα παγωτό για να αισθανθεί ευτυχισμένο!

Ποιός από τους δύο είναι ο "τυχερός";

Σκέψου ποιός χαμογελάει περισσότερο και θα καταλάβεις!!!

Τί είναι άραγε η ευτυχία;;;

Αυτο το πολυπόθετο συναίσθημα που όλοι αναζητούμε, που όλοι απολαμβάνουμε, που όλοι γνωριζουμε πως κρύβεται στις μικρές καθημερινές μας στιγμές μα για άγνωστο λόγο κάθε φορά που για κάποιον ουσιαστικό και μη λόγο αποφασίσουμε πως θέλουμε να κατακτήσουμε ή να κερδίσουμε κάτι περεταίρω στη ζωή μας, ξεχνάμε πως είμαστε ήδη ευτυχισμένοι και ψάχνουμε την ευτυχία κάπου παρακάτω στη ζωή μας!

Είναι σα να την είχαμε, έπειτα να τη χάσαμε ή να μας την έκλεψαν και συνεχίζουμε τρομαγμένοι θα έλεγα να τη "κυνηγούμε" μέχρι να τη "πιάσουμε" και να τη "ζήσουμε" ξανά!

Προσέξτε τη είπα....

Να τη ζήσουμε ξανά! Διότι την έχουμε απολαύσει και στο παρελθόν απλά το ξεχάσαμε ή δε μας ήταν αρκετή.... θέλαμε ακόμη περισσότερη λες και είναι κάποιο υλικό αγαθό που μπορείς να το προσφέρεις στον εαυτό σου ολοένα και σε περισσότερες δόσεις....

Ίσως αν είμασταν ευγνώμων που ζήσαμε ευτυχισμένοι για όσο και αν κράτησε, το "κυνήγι" της ευτυχίας να ήταν ξεκάθαρο και απλό, όχι τόσο σύνθετο όσο το κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι να μοιάζει...

Ενώ όλοι ξέρουμε πως η ευτυχία βρίσκεται στις μικρές χαρές όταν "χάσουμε" μια μεγάλη χαρά που θέλαμε πολύ ξεχνάμε το τί πιστεύαμε παλιά και κατευθείαν νοιώθουμε δυστυχισμένοι και απογοητευμένοι!

Λάθος! 

Μεγα λάθος!

Αλλά ποιός είπε οτι τα λάθη δεν είναι για τους ανθρώπους;

Ζούμε με αυτά.... για να μαθαίνουμε από αυτά και γινόμαστε καλύτεροι μαζί με αυτά!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσες πιθανότητες υπάρχουν  στη ζωή σας να αισθανθείτε πλήρης και ευτυχισμένοι αν δε το έχετε ζησει ακόμη; 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είστε για κάθε μέρα που περνάει ακόμη κι αν στο τέλος της νομιζετε πως ο κοσμος όλος έχει "καταρρεύσει;"

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είστε που δε ξέρετε τι κρύβει το αύριο γιατί αν το ξέρατε δε θα μπορούσατε να αισθανθείτε ευτυχισμένοι σήμερα;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λογο οι άνθρωποι ενώ είναι ευτυχισμένοι δε το αναγνωρίζουν;

Εγώ πάλι τα αναρωτιέμε συχνά όλα αυτά και νομίζω πως ξέρω την απάντηση!

Είμαστε άνθρωποι! Κι αυτό τα λέει όλα! Το να προσπαθείς να βελτιώσεις τη ζωή σου, το να προσπαθείς να βελτιώσεις τη ζωή όσων αγαπάς, το να θέλεις να κατακτήσεις όσο πιο πολλά μπορείς στη ζωή σου, στη ζωή που περνά και δε γυριζει πίσω, δε σε κάνει αγνώμων, ούτε σε κάνει έναν άνθρωπο ανικανοποίητο. Σε κάνει απλώς ένα άνθρωπο που παλεύει να αποκτήσει όσα ονειρεύτηκε!

Κι αυτό δεν είναι κακό! Κακό θα ήταν το να κατακτάς οσα θελεις εισβάρος άλλων και το πιο ασχημο ολων θα ηταν το να μη μπορεις να εκτιμησεις την αξια οσων απεκτησες, κερδισες ή έλαβες ως δώρο!

Πώς οδηγείθηκα στο άνω συμπερασμα;

Ακούγοντας το ρεφρέν αυτού του όμορφου τραγουδιού  που ο στίχος του υποστηρίζει οτι η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ρθει... Και εγώ συμφωνώ.... διότι αν δε περιμέναμε θα σήμαινε πως πάψαμε να ελπιζουμε και ένας άνθρωπος δίχως ελπίδα και όνειρα είναι ένας ακροβάτης δίχως σχοινί!

Φανταστείτε πως νοιώθει ο ακροβάτης που από μικρό παιδί έχει μάθει όχι να περπατά αλλά να αιωρείτε όταν ξάφνου βρεθεί χωρίς σκοινί στα πόδια του!

Υπάρχει μία τάση να κρίνουν άσχημα όσους ανθρώπους ονειρεύονται και παλεύουν για όσα επιθυμούν όμως το παν είναι θέμα ορίων και οπτικής γωνίας. 

Τα πάντα στη ζωή έχουν διπολική σημασία, στο χέρι σου είναι να μπορείς να τη δεις, να την αξιολογήσεις και έπειτα να προσπαθήσεις να μη περάσεις το όριο της εκαστοτε διαχωριστικής γραμμής.

Το να αποζητάς την ευτυχία είναι δώρο, το να αναλώνεσαι ψάχνοντάς την δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κενό σημείο του εαυτού μας! Έτσι πιστεύω εγώ!

Και θα κλείσω τούτη την ανάρτηση περι ευτυχίας με κάτι που που έχω πει και στο παρελθον σε μια ανάλογη ανάρτηση και το χρησιμοποιώ όταν απογοητεύομαι στις αποτυχίες μα και στις δυσκολίες της ζωής μου.

Δε ξέρω αν θα βοηθήσει εσάς αλλά θα σας συμβούλευα να μη σταματάτε να προσπαθείτε να ΑΓΓΙΞΕΤΕ την ευτυχία ακόμη κι αν όλος ο κόσμος προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο! 

Το τρόπο που θα την αγγίξετε σας τον κρατάω κρυμμένο στο τέλος της ανάρτησης! ;)

" Και πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται κάτι που λίγο πού όλοι αναζητάμε.
«Τί είναι άραγε η ευτυχία;»
Αυτή η χιλιοειπωμένη ερώτηση με τη γνωστή απάντηση…
Και κείνος ξαφνικά μου απαντά:
«Η ευτυχία είναι αυτή που «κρύβεται» στις μικρές καθημερινές μας στιγμές και είναι το «δώρο» που πρέπει να κάνουμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας»!!!
Τί δώρο;
Να μη του στερούμε τίποτα απ’ όσα επιθυμεί!
Να μη του στερούμε τίποτα απ’ όσα μας κάνουν να χαμογελάμε.
Αυτό δεν είναι το καλύτερο δώρο;
Και είναι ανέξοδο!
Κι όμως δε μπορούμε να του το προσφέρουμε πάντα…. για διάφορους λόγους…. Κι είναι κρίμα αυτό….
Πραγματικά είναι κρίμα…..
Αλλά να σας πω κάτι;
Και μόνο που ανοίγουμε τα μάτια μας κάθε πρωί ευτυχία δεν είναι;
Ευτυχία δε πρέπει να ’ναι;
Ευτυχία είναι!
Το καλύτερο δώρο!
Το ξύπνημα του ανθρώπου με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!
Ένα καλύτερο αύριο σε όλους του τους τομείς!
Τα εφόδια; Πολλά!
Το καλύτερο;
Η συνειδητοποίηση της κάθε μέρας που περνά και δεν επιστρέφει ποτέ ξανά….
Συμπέρασμα: Η ευτυχία δεν κρύβεται στις καθημερινές μας στιγμές και στα μικρά πράγματα, ζει ανάμεσά τους, η παρουσία της είναι εκεί και μας «κοιτά», εμείς όμως δε μπορούμε να τη διακρίνουμε γιατί έχουμε πειστεί υποσυνείδητα πως τα σύνθετα πράγματα εχουν αξία ενώ τα απλά είναι ψεύτικα, μηδαμινά.
Μη ψάχνεις την αξία των πραγμάτων πουθενά, πάντα βρίσκετε εκεί και σε κοιτάει!
Αναζητώντας κάτι το χάνεις! Κοιτάζοντας το ευθέως το αναγνωρίζεις! "

"ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ"

Τώρα θα μου πείτε αγγίζετε η ευτυχία;;;

Δε θα χετε και αδικο, όμως γράφοντας τούτη την ανάρτηση ξέρω πια πολύ καλά πως αγγίζετε!

Πώς;;; Με πολλούς τρόπους!

Αγκαλιάζοντας!

Χαιδεύωντας!

Αγγίζοντας!

Ακούγοντας!

Φιλώντας!

Προσφέροντας!

Μιλώντας!

Τραγουδώντας!

Χορεύοντας!

Περπατώντας!

Δημιουργώντας!

Συγχωρώντας!

Αναγνωρίζοντας!

Επιβραβρεύοντας!

Συμβουλεύοντας!

Βοηθώντας!

Και το κυριότερο:

ΖΩΝΤΑΣ!!!