ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

    Αχ, είν' ανομολόγητο προσόν ο Έρωτας υποθάλπει, ακόμη και τους μη ειλικρινείς Σε μια αιώρα, κρύβεται το πάθος και λίγα μέτρα πιο πέρα, σε έναν θαμνώδη γκρεμό, φυλάσσεται η Θαλπωρή. Τύλιξα - προσεκτικά - τα όνειρά μου σε μια λευκή κόλλα χαρτί και με ένα διακριτικό ροζ φιόγκο, στόλισα τους φόβους και τους εφιάλτες, που τρέφονταν πάνω απο τα σωθικά τους, σαν να ήταν οι ψεύτικες νεράιδες ενός μωρού που αγάπησε τον κόσμο. Δεν ξορκίζουν το κακό οι άνθρωποι, το αποστρέφονται ή το αποσιωπούν. Προσπάθησα, προσπάθησα να κατανοήσω, έστω ευλαβικά να εμπίμπτω, σε μια από εκείνες τις στιγμές που ο κόσμος γινόταν άσχημος και κακός, μα δεν μπορούσα να δεχτώ πως αυτό το γένος μου ανήκει. Κι ω Θεέ μου πόση οργή πόσα βάσανα και πόση η τιμωρία. Εκείνο το πρωινό ξύπνησα σε μια βεράντα, πότιζα τον βασιλικό με την σπασμένη στάμνα, όταν σε είδα - δεμένη - να προσπαθείς να αντισταθείς στην σύμφωνη αιχμαλωσία σου. Έμοιαζες, σαν αερικό που πρόδιδες την φύση σου κι...

Για ένα ημερολόγιο που έρχεται... Ιδιαιτέρως χαρούμενη για αυτήν την δυνατότητα.... Περισσότερες πληροφορίες θα σας έχω σύντομα και με το 2019 θα τα έχετε και με εικόνα Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Χορωδιακό σύλλογο Χαλκίδας πενήντα plus και στην αγαπημένη μου φίλη Elena Elena για την τιμητική πρόταση δημιουργίας και προσφοράς. Καλή σας μέρα, εκφραστικοί μου! Να προσέχετε με αυτά τα καιρικά φαινόμενα, ακραία μάλιστα σε κάποιες περιοχές. Ο αέρας με φοβίζει. Για να καλύπτω τα μάτια χρησιμοποιώ τα γυαλιά ηλίου, δεν μου αρέσει καθόλου βέβαια να φοράω γυαλιά το χειμώνα αλλά το προτιμώ από όλα τα επίδοξα σκουπιδάκια που θα προσπαθήσουν να κερδίσουν τα μάτια μου. Για τα υπόλοιπα τι γίνεται όμως; Πάντα φοβάμαι με τον αέρα μήπως μου έρθει τίποτα βαρύ στο κεφάλι, θέλει προσοχή φίλοι, να προσέχετε πολύ. Φιλιά πολλά, την αγάπη μου!

" Σταύρος ή Σταυρός; Από εκείνες τις λέξεις τις διάφορες, που κάνουν τη διαφορά! Από εκείνα τα ονόματα, που κρύβουν χάρη μέσα τους! Από εκείνα τα σύμβολα, που πίστη και ελπίδα φέρουν! Σε είδα σε πολλά ανθρώπινα κορμιά με έκφραση ποικίλων τρόπων και ένιωσα να χαράσσονται οι στιγμές μέσα μου, που σε έσφιγγαν στη χούφτα τους, ενώ ήσουνα κρεμασμένος στο λαιμό τους. Σε είδα να ανεβαίνεις στο Γολγοθά, επάνω σε ματωμένες πλάτες και να στέκεσαι αγέρωχος, υπερήφανος, δυναμικός επάνω σε μια κορφή που την Ανάσταση συμβολίζει. Σε εκείνη ακριβώς την κορφή είδα την στάση των ξύλινων χεριών σου να μου θυμίζει πως η αγκαλιά σου είναι αυτό που χρειάζομαι για να ξαποστάσω. Θα ανασυρθώ στις φτερούγες σου, θα ξεκουραστώ και όταν ανασηκωθώ θα έχω άλλη δύναμη και άλλη χάρη! Το ξέρεις! Και αυτό μου αρκεί! Σε είδα, σε βλέπω και θα σε βλέπω πάντα για να θυμαμαι όσα μου δίδαξες, όσα μου έδειξες, όσα μου προσέφερες και όσα έχεις πιστέψει εσύ σε μένα. Είσαι μια λέξη – πίστη - σύμ...

" Δεν φεύγουνε οι άνθρωποι! Δε φεύγουνε! Κάπου πάνε και ξαναγυρνάνε! Μέσα από εμάς! Μέσα από τα έργα, την αγάπη, τις πράξεις, την πίστη, τη δύναμή μας! Εκείνη τη δύναμη που λέει «ύψωσε ψηλά το κεφάλι και προχώρα»! Προχώρα ακόμα κι αν χρειαστεί να συρθείς και να ματώσεις το σώμα όλο! Προχώρα, όχι γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή, αλλά γιατί μόνο αυτό μπορείς να κάνεις! Γεννήθηκες για να προχωράς, η ροή της ζωής αυτό μας δείχνει! Δεν πάει πίσω η ζωή, δεν πάει, τη ροή της μπορείς να ακολουθήσεις! Όσο κουράγιο κι αν χρειαστεί, εσύ αυτό συνέχισε να κάνεις! Προχώρα! Με το κεφάλι ψηλά, σύρσου μα προχώρα! Κι όταν σου λείπει και νοιώθεις να θες να εγκαταλείψεις να θυμάσαι: Κανείς δεν φεύγει αν αγαπηθεί! Κανείς δεν φεύγει αν χαμογελάσει! Κανείς δεν φεύγει αν προσφέρει, αν αγκαλιάσει, αν παρηγορήσει, αν κρατήσει ένα χέρι ή έναν ώμο, αναλόγως τη στιγμή! Κανείς δεν φεύγει αν τον κρατήσεις για πάντα στην καρδιά σου! Αν τον κάνεις «λάφυρο» μιας μάχης που έδωσες, που δίνεις και π...

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Σας έχω ακόμη μία ταινιοπρόταση. Επιβάλλεται, λόγω εποχής και καιρού θα έλεγα. Χουχούλιασμα, κάποιο ζεστό ρόφημα ή σουπα στο κρεβάτι, καλή παρέα ή ακόμη και μόνοι μας και σίγουρα μια καλή καλή ταινία στο dvd. Μια τέτοια ταινία, έχω να σας προτείνω σήμερα. Για ελάτε να δουμε: Όλα Αρχίζουν Αύριο Demain Tout Commence     Δραματική κομεντί 2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 118 Γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ουγκό Ζελέν με τους: Ομάρ Σι , Κλεμάνς Ποεζί , Αντουάν Μπερτράντ Ο Σάμιουελ παρτάρει ασταμάτητα σε ένα παραλιακό θέρετρο μέχρι τη στιγμή που η πρώην ερωμένη του Κριστίν εγκαταλείπει ένα μωρό στην αγκαλιά του! Ο νεαρός Γάλλος ταξιδεύει στο Λονδίνο για να τη βρει, αλλά τελικά ξεμένει στην αγγλική πρωτεύουσα, όπου μεγαλώνει τη μικρή Γκλόρια και δουλεύει ως κασκαντέρ. Οι τίτλοι κάπως στη μετάφραση με μπερδεύουν αλλά θα το βρείτε όσοι εμπιστευτείτε την κρίση μου. Απλώς μην μου την συγκρίνεται με τους Άθικτους , επειδή ο πρωτα...

  Ο χορός της βροχής, Jennifer Yeung. Ο χορός της βροχής ( rain dance ) είναι τελετουργικός χορός που έχει σκοπό να προκαλέσει βροχή και να εξασφαλίσει την προστασία των σπαρτών. Διάφορες εκδοχές χορών της βροχής μπορούν να εντοπιστούν σε πολλούς πολιτισμούς , από την Αρχαία Αίγυπτο έως συγκεκριμένες φυλές Αυτοχθόνων Αμερικάνων . Κάποιες παραλλαγές του μπορούν ακόμα να εντοπιστούν στα Βαλκάνια του 20ου αιώνα, σε ένα τελετουργικό που είναι γνωστό ως Παπαρούντα ( Paparuda ) στη Ρουμανία ή Περπερούνα ( Perperuna ) στα Σλαβικά . Η φυλή Τσέροκι , μια φυλή Αυτοχθόνων Αμερικανών από τις Νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες , που περιλαμβάνουν τα Νότια Απαλάχια , εκτελούσαν το χορό της βροχής τόσο για να προκαλέσουν τη βροχόπτωση όσο και να καθαρίσουν τα κακά πνεύματα από τη γη [1] . Ο θρύλος της φυλής λέει ότι η βροχή που προκαλείται από τον χορό της φυλής περιέχει τα πνεύματα των παλιών αρχηγών της φυλής, οι οποίοι πέφτοντας πολεμούν τα κακά πνεύματα στην μετά...

    Απόκοσμη η αγάπη σου μοναδική• σαν ενα άνθος που φύτρωσε σε ακατοίκητο τόπο. Και πως να μεγαλώσει και να ανθίσει δίχως νερό, άγγιγμα και λίγα λόγια ουσίας; Συχνά, ακούω ψιθύρους από το παρελθόν και η μέρα, μοιάζει πιο μεγάλη, όμως ο χρόνος - παρήγορος - εχθρός εκτρέφει το οξυγόνο για εκεί, πού η ζωή αναγεννάται. Σε μια αιώρα αποκοιμήθηκε η Ελπίδα και μέσα από το χώμα, αναδύθηκε η Μετάνοια Προσκυνώ ~ Μετάνοια - Κική Κωνσταντίνου

«ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ» Το δείλι σέρνεται κι αλλάζει πάλι δέρμα μες τις ψυχές μας, απαρνιέται όλα ξανά τα χρώματά του – κι απομένουμε στεγνά τοπία χωρίς αρχή και χωρίς τέρμα. Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι. Στα λόγια σπάταλοι, φιλάργυροι όμως στο αίμα κάναμε χάος το τοσοδά μας το μυαλό – ο φόβος είναι θερμοκήπιο καλό, ανθίζει σ’ όλες του τις ποικιλίες το ψέμα… Ακούς και δεν γνωρίζεις τ’ όνομά σου, κρυώνει η μοίρα που παλιά σού ’χε δοθεί – σε ποιές λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί; Μέγα κακό είναι ν’ αρνηθείς τ’ ανάστημά σου. Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή. Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους; Θα ’ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή – άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή, άνθρωποι που «διελύθησαν ησύχως…». Βύρων Λεοντάρης, «Η ομίχλη του μεσημ...

-Ο. Ελύτης, «ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ» Ι                                                     ΚΟΚΚΙΝΟ Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας Φαΐ της παπαρούνας αίμα του καημού Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα. Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ’ αγκάθια Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυο στηθιών τα ορνίθια Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς. Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια Της κλώστρας κοπελιάς Το «αντίο» το «έρχομαι» το «θα σου δώσω» Σπηλιές υγείας θα το πιούνε στην υγεία του ήλιου Ο κόσμος θα ‘ναι ή ο χαμός ή το διπλό τα...

«Κάθε φορά που γελάς μαζί με το παιδί σου, ρίχνεις μια κλεφτή ματιά στον παράδεισο»       –      Judy Ford

Tο σπάνιο δώρο Δημουλά Κική Kαινούργιες θεωρίες. Tα μωρά δεν πρέπει να τ' αφήνετε να κλαίνε. Aμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Aλλιώς υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται αφύσικα το παιδικό τους τραύμα βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια. Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες –ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια– ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις. Ποτέ αγκαλιά. Aφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα μέχρι να τους κοπεί η ανάσα δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους. Aς κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά. Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν οι στερήσεις– πως θά 'ρθει μία και καλή να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα η αγκαλιά της μάνας τους. Bάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο ...

    Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.                                           II Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν Εάν είναι αλήθεια Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά Τα «πίστεψέ με» και τα «μη» Μια στον αέρα, μια στη μουσική Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες Και τα κομμάτια οι θάλασσες που...