Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ



Ο Steve Jobs λίγο πρίν πεθάνει στα 56 του απο καρκίνο στο πάγκρεας είπε στο κρεβάτι του νοσοκομείου:
" Έφτασα στη κορυφή του επιχειρηματικού κόσμου.Στους άλλους η ζωή μου ειναι η επιτομή της επιτυχίας.Αλλά εκτός της δουλειάς, εχω μια μικρή χαρά.Στην ουσία, ο πλούτος ειναι απλά ενα κομμάτι της ζωής μου.
Αυτή τη στιγμή ξαπλωμένος άρρωστος σε ενα κρεβάτι οταν αναπολώ τη ζωή μου και συνειδητοποίω πως η φήμη, η αναγνώριση και ο πλούτος που για τόσα χρόνια περηφανεύομουν έχουν ξεθωριάσει και δεν έχουν κάποια αξία μπροστά στον επερχόμενο θάνατο.
Μπορείς να προσλάβεις κάποιον να σου οδηγεί το αμάξι ή να σου κάνει λεφτά, αλλά δεν μπορείς να προσλάβεις κάποιον να υποστεί την αρρώστια για εσένα.
Τα υλικά αγαθά μπορούν να βρεθούν.Αλλά υπάρχει κάτι που αν χαθεί, δεν μπορείς να το βρείς ξανά.
"Η ΖΩΗ".
Όταν κάποιος μπει στο δωμάτιο για την εγχείρηση, καταλαβαίνει πως υπάρχει ενα βιβλίο που δεν εχει τελειώσει να διαβαζει.
"το βιβλίο της Υγιούς Ζωης"
Σε όποιο στάδιο της ζωής και να είσαι τώρα, θα φτάσει η ώρα που θα αντιμετωπίσεις τη στιγμή που κλείνει η "αυλαία" της ζωής.
Εκτίμησε την αγάπη για την οικογένεια σου, για το συντροφό σου και τους φίλους σου..
Όσο μεγαλώνουμε συνήθως γινόμαστε σοφότεροι και σιγά σιγά καταλαβαίνουμε πως είτε φοράς ενα ρολόι 300€ είτε 30€, και τα δύο λένε την ίδια ώρα.
Είτε κρατάμε μια τσάντα 300€ είτε μια 30€, το ποσό που υπάρχει μέσα παραμένει το ίδιο..
Ειτε οδηγούμε ενα αμάξι 150.000€ είτε ενα των 30.000€, ο δρόμος και η απόσταση παραμένει η ίδια και έχουμε τον ίδιο δρόμο να διασχισουμε.
Είτε το σπίτι που ζούμε είναι 300 τετραγωνικά είτε 3000 η μοναξιά είναι η ίδια..
Θα καταλάβετε οτι η εσωτερική ευτυχία σας δεν προέρχεται απο τα υλικά αγαθά του κόσμου
Είτε ταξιδεύετε πρώτη θέση είτε οικονομική, αν το αεροπλάνο πέσει, θα πέσετε κι εσείς μαζί...
Γι'αυτο, ελπίζω να καταλάβετε οτι όταν έχετε φίλους, κολλητούς παλιούς γνωστούς, αδερφούς, αδερφές που μπορείτε να μιλήσετε, να γελάσετε μαζί, να τραγουδίσετε μαζί, κλπ..
Αυτό ειναι πραγματική ευτυχία!
5 αδιαμφισβήτητα στοιχεία της ζωής:
1. Μη μαθαίνετε τα παιδιά σας να ειναι πλούσια. Μάθετε τα να είναι ευτυχισμένα. Ώστε οταν μεγαλώσουν να ξέρουν την ΑΞΙΑ των πραγμάτων και οχι την τιμή τους
2. Να τρώς τη τροφή σαν τα "φαρμακά" σου. Αλλιώς θα χρειάζεται να τρώς τα φάρμακα σαν την τροφή σου
3. Αυτός που σε αγαπάει δεν θα σε αφήσει ποτέ για κάποιον άλλον ακόμα και αν υπάρχουν 100 λόγοι να σε παρατήσει, θα βρει ΕΝΑ λόγο για να μείνει
4. Υπάρχει διάφορα στο να είσαι άνθρωπος με το να φέρεσαι ανθρώπινα.Λίγοι το καταλαβαίνουν
5. Σε αγαπάνε οταν γεννιέσαι.Θα σε αγαπάνε και όταν πεθάνεις.Ενδιάμεσα πρέπει να τα καταφέρεις
ΥΓ: Αν θες να πας γρήγορα, περπατά μόνος σου. Αλλά αν θες να πας μακριά, περπατά με παρέα.
Οι 6 καλύτεροι γιατροί στο κόσμο:
1. Ήλιος
2. Ξεκούραση
3. Άσκηση
4. Υγιεινή διατροφή
5. Φίλοι
6. Εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)