ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Πάει τόσος καιρός που λείπω από την μπλοκογειτονιά μας και υποθέτω πως θα έχει μεγαλώσει αρκετά και θα έχω τη δυνατότητα να γνωρίσω και νέους φίλους. Ξέρω πως έχω χάσει πολλά δρώμενα, πολλές αναρτήσεις και πολλά νέα σας αλλά ταυτόχρονα, νιώθω σαν να μη πέρασε μια μέρα. Πολλοί από εσάς   γνωρίζετε τις αλλαγές στη ζωή μου, οπότε ξέρετε τους λόγους αποχής μου. Ομολογώ ότι μου λείψατε και πως σας σκεφτόμουν, όμως δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος, για να μπορώ να έχω την αλληλοεπικοινωνία που χρειάζεται το blogging . Η ζωή μου εδώ και ένα χρόνο και κάτι, έχει γεμίσει με δυο πανέμορφα μάτια, που με κάνουν να θέλω να γνωρίσω τον κόσμο από τη αρχή, μαζί τους. Ευγνώμων που ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας και ευγνώμων που στα όσα προβλήματα αντιμετωπίσαμε μεμονωμένα, ξεπεράστηκαν και είναι παρελθόν. Θα σας καλωσορίσω στην εκφραστική μου γωνιά με ένα ποίημά μου, που της και σας αφιερώνω.       Αγάπη, τα παιδιά φωνάζουν το όνομά σου,