ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Εκφραστικοί μου καλημέρα και χρόνια πολλά. Με υγεία και χαρά! Ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στη "Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο" Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_89.html για το πρώτο μέρος του παραμυθιού. Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_21.html  για το δεύτερο.  Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_23.html το τρίτο  Και πιο κάτω, η συνέχεια της..      Πηγή φωτογραφίας   Εκείνο το βράδυ, δεν της άρεσε της Μπέτυς, θα προτιμούσε να μη το είχε γνωρίσει. Σε καμία περίπτωση, δεν περίμενε η περιπλάνηση και η εξερεύνησή της στον κόσμο μας, να είχε τέτοιες – επικίνδυνες και μελαγχολικές -   πτυχές. Πίστευε πως ο κόσμος μας   είναι καλός, ειρηνικός, γεμάτος αγάπη και χαρά. Θεώρησε πως θα ηταν καλύτερος από τον δικό της κόσμο που ήταν  γλυκός, στοργικός, μαγικός, γιορτινός, γεμάτος αγάπη και ευτυχία αλλά σε καμία περίπτωση, δεν περίμενε τα μελένια της μάτια, να αντικρίσουν όλα όσα αντίκρισαν εκείν

Εκφραστικοί μου καλημέρα και χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα. Με υγεία και χαρά! Ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στη "Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο" Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_89.html για το πρώτο μέρος του παραμυθιού. Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_21.html  για το δεύτερο.  Και πιο κάτω, η συνέχεια της.. Φιλιά σε όλους!                                                      Πηγή φωτογραφίας               Για καλή της τύχη και αφού ο κύριος Νίκος, περπατούσε αρκετά σιγά, λόγω ορισμένων προβλημάτων υγείας του, κατάφερε με ευκολία να σκίσει τη σακούλα σκουπιδιών και να πηδήσει στο πεζοδρόμιο.             Ήταν αρκετά δυνατή και καμία γρατσουνιά δεν υπέστη από την απότομη προσγείωσή της στο έδαφος. Κοίταξε τον κόσμο, μαγεμένη. Πράσινο και καφέ, τριγύρω. Κόσμος, λουλούδια, φυτά κι ένας τεράστιος Ήλιος να της χαμογέλα. Ο καταγάλανος ουρανός της φάνηκε μεγάλος όσο άλλοτε. Πόσο ήθελε να αγγίξει ένα σύννεφο. Ίσως κάπο

Εκφραστικοί μου καλημέρα και καλή εβδομάδα. Ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στη "Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο" Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_89.html για να θυμηθείς την αρχή ή για να τη διαβάσεις, εάν δεν πρόλαβες, και παρακάτω, η συνέχεια. Φιλιά σε όλους!                                                    Πηγή φωτογραφίας       Έμεινε όλο το βράδυ εκεί, δίπλα στο παράθυρο, να παρατηρεί το κόσμο που για αυτή, ήταν ένα όνειρο. Παρότι κρύωνε από τον λιγοστό αέρα που έμπαινε από το παράθυρο, εκείνη παρέμεινε εκεί, άγρυπνος φρουρός, να περιμένει το πρωινό φως του ήλιου, να αγγίξει ευλαβικά την επιδερμίδα της.               Κι ενώ όλοι κοιμόντουσαν, η κυρία Μάρω, ξύπνησε για να ψήσει όπως κάθε πρωί, καφέ ελληνικό για δύο. Τόσα χρόνια μαζί, τόσες στιγμές, τόσες αναμνήσεις, πάντα ότι έπραττε θα το έπραττε για δύο. «Μάρω και Νίκος = A γάπη για πάντα». Το είπαν και το έγραψαν στο δέντρο πρώτη φορά στα δεκαπέντε τους έτη. Πενήντα πέντε χρόνια μετά