ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

  Πηγή φωτογραφίας                                                                                                                                                                     Αγγίζοντας το πρόσωπό σου, αγγίζω εμένα. Την ψυχή σου, την ψυχή μου, την ψυχή μας. Σώμα με σώμα Ανάσα με ανάσα Χέρι με χέρι Αγκαλιά προς αγκαλιά Είδωλο προς είδωλο Μπερδεμένα χνώτα Υγρό στόμα Μεθυσμένα χείλη Μάτια μετέωρα Μέση μία Ώμος ένας Γλουτοί ενω...

  Μια νεαρή, γοητευτική, μελαχρινή γυναίκα, γύρω στα είκοσι οχτώ της έτη, βαδίζει παραπατώντας ελαφρά, επάνω σε μια κίτρινη πεζογέφυρα. Τα μακριά, πυκνά, μαύρα και ολόισια μαλλιά της ανεμίζουν ελεύθερα στο δροσερό αέρα και κάνουν επιβλητική τη παρουσία της σε όποιον τύχει να υψώσει το βλέμμα του επάνω στη πεζογέφυρα. Δείχνει ταραγμένη, θυμωμένη, πονεμένη μα και οργισμένη συνάμα… Οργισμένη με τον ίδιο της τον εαυτό… Ξαφνικά σταματάει σχεδόν στη μέση της πεζογέφυρας και ακουμπά με μανία τα χέρια της επάνω στα προστατευτικά κάγκελά της. Κοιτάζει σα χαμένη το κενό και δείχνει σα να μη μπορεί να παρατηρήσει τα αυτοκίνητα που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μα και τους περαστικούς που βαδίζουν επάνω στο πεζοδρόμιο του κεντρικού δρόμου που απλώνεται μεγαλειωδώς κάτω από τη μικρή αλλά επιβλητική, κίτρινη πεζογέφυρα. Για πρώτη φορά αφήνει τα δάκρυα που τόση ώρα συγκρατούσε με δυσκολία να κυλήσουν στα μάγουλά της και στη συνέχεια να καλύψουν το πρόσωπό της. Μοιάζει ανακουφισμένη…...