Μιλάς για όνειρα, μα δεν έχεις πλέον.
Ξέχασες τι σημαίνει: πασχίζω, προσπαθώ, επιδιώκω.
Όλα,
μέσα και έξω, αλυσοδεμένα
σαν ένας ανίσχυρος νους που ζητάει αγάπη.
Όλα,
να σε κρατούν δεμένη,
να τιθασεύσουν το πάθος και το λάθος μέσα σου,
να λεηλατούν τη ψυχή σου, σαν άσπονδη σπορά.
Μιλάς για όνειρα, μα δεν έχεις πλέον.
Τα μάτια σου κλειστά,
τυφλωμένη από το τίποτα,
οδήγησε στην αυτοχειρία.
Ξέχασες τι σημαίνει πονώ και τι σημαίνει,
ξεπερνάω.
Μιλάς για όνειρα, μα έχεις πλέον.
Έναν ουρανό χωρίς αστέρια να "γελάει" καχύποπτα
πάνω από το κεφάλι σου.
Μιλάς για όνειρα, μα δεν ακούω πλέον τη φωνή σου.
Κάποιοι μικροί ήχοι, ψίθυροι και εικασίες,
"γλύφουν" το αυτί μου σαν ένα αιχμάλωτο,
ξωτικό.
Μιλάς για όνειρα, μα ξέχασες πως να τα κάνεις πράξη.
Σήμερα,
το βράδυ αυτό,
άφησέ με να σου προσφέρω ένα όνειρο...
Ένα όνειρο που θα σε βγάλει από τους εφιάλτες σου.
Είθε η προτροπή μου, να γίνει ο δρόμος σου!
~~ Μιλάς για όνειρα - Κική Κωνσταντίνου
Great blog
ΑπάντησηΔιαγραφήthank you my friend
ΔιαγραφήPlease read my post
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχασα αυτό σου το ποίημα, Κική. Και εδώ συναντώ τη δύναμη, το φως, την αλλαγή πορείας σε μια ζωή ευνουχισμένη. Μεγάλα τα μηνύματα χειραφέτησης από την παραίτηση, αγαπημένη μου φίλη και αυτό σου το ποίημα, ναι, σημαία είναι αναγέννησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, καλέ μου!
ΔιαγραφήΈχεις πάντα την αγάπη μου!