ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Θα βάψω τον ήλιο γαλάζιο να γίνει ένα σώμα με τον ουρανό, να μου θυμίζει την αγάπη μας · - Ενότητα Αυτοκυριαρχούμενη - Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη  το πορφυρό αυτό «χρυσό», να μπορούν  να θαυμάζουν την ανατολή, τη δύση, τη μάχη του ήλιου με τα σύννεφα, την πρόσκληση μονομαχίας με το φεγγάρι, τις εξομολογήσεις των αστεριών, τις  εκκωφαντικές μάχες με τις αστραπές, τα κονταροχτυπήματα με τις ασπίδες του Δία, εκείνους τους κόκκινους, ρυθμικούς παλμούς που σαν δράκοι σφάζουν τη γη, λες και είναι θήκη από ένα «μελανό» ζωνάρι. Θα βάψω τον ήλιο  με χρώμα γαλάζιο σου λέω, θα τον βάψω, να γίνει ένα παράλληλο σύμπαν με τη θάλασσα να μου θυμίζει την ζωή μας ·  - Εμβριθής Έρευνα Υποβρύχιων Καταστροφών - Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη  τις αποχρώσεις του ουρανού, ανάλογα με την ημέρα ή την νύχτα. Είναι ο φάρος κι ενίοτ...

Το είδα πριν λίγο και δεν γινόταν να μη το μοιραστώ μαζί σας. Άκρως ρεαλιστικό. Το νέο βιντεοκλίπ του Moby αποτελεί ένα αιχμηρό σχόλιο για τη σύγχρονη εποχή της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μετατρέπει την πραγματικότητα μας σε εικονική και μας κάνει να πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε, αν και στην πραγματικότητα έχουμε χάσει την ανθρώπινη επαφή. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό αν και μελαγχολικό animation που απεικονίζει την γκρίζα πραγματικότητα των σύγχρονων ανθρώπων, που εξαρτημένοι από τις οθόνες τους ξεχνούν να ζήσουν. Δείτε το: Moby & The Void Pacific Choir - Are You Lost In The World Like Me (Official Video) Δημιουργός του βιντεοκλίπ ο Στιβ Κατς, ένας Λονδρέζος illutrator που έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά, sites, τηλεοπτικά σόους αλλά και διεθνείς οργανισμούς για να κατασκευάσει animation projects με κοινωνικό μήνυμα. Από τους Simpsons, μέχρι την Unesco τα καυστικά του σκίτσα προβάλουν μη-φωτογενείς παρατηρήσεις για τ...

Εκφραστικοί μου, καλημέρα! Σήμερα, και έχοντας σώας τα φρένας, αποφάσισα να παίξω ένα μπλοκοπαίχνιδο, στο οποίο με είχε προσκαλέσει πριν αρκετό, θα έλεγα καιρό, το αγαπημένο μου Μελανούρι. (πατήστε επάνω και διαβάστε μια πραγματικά, μέχρι δακρύων, εξαιρετικική μπλοκοδιαθήκη).  Απολαυστικότατη δημοσίευση μελαχροινή μου! :)  Επι ευκαιρίας, την δωρεάν ετήσια συνδρομή στο ξενοδοχείο της Κρήτης, ακόμη την περιμένω.... (έτσι να κάνω μία μικρή υπενθύμιση) :P. Που λέτε εκφραστικοί, σήμερα από το ξεκίνημα της μέρας μου έχω μια άκρως χαρούμενη διάθεση που ομολογώ πως ήθελα να παιχνιδίσω, οπότε τσουπ, να η ευκαιρία, την άρπαξα! ;)  Τι κάνουμε; Είναι απλό, φτιάχνουμε την μπλοκοδιαθήκη μας (φτου, φτου, φτου) χαχαχαχαχα Επέλεξα λοιπόν δέκα μπλοκοφίλους (μου άρεσε σαν σκέψη αυτός ο αριθμός, ούτε μικρός, ούτε μεγάλος) αλλά αντί να αφήσω κάποιο αντικείμενο, περιουσιακό στοιχείο ή κάτι άλλο, σκέφτηκα (γιατί τι σόι εκφραστική θα ήμουνα αν δε το έκανα αυτό) να σας...

«Μα πως περπατάς επί των κυμάτων;» ρώτησα.                                               «Έχασα το δρόμο» μου λέει. Απάντηση, Τάσος Λειβαδίτης  _________ Πόσες φορές... Καλημέρα, εκφραστικοί.

(η εικόνα από το google) Οδηγούμαι προς το θάνατο και είναι η ανυπαρξία της στιγμής που με ορίζει. Εγκλωβισμένος, σε μία παμπάλαιη πηγή χαράς που μόνος, έρημος, σε μιά γωνιά, τη βάφτισα ελπίδα. Θρυμμάτισα τα όνειρα, και σαν χρυσόσκονη, όλα, μαγικά, τα φύσηξα στον άδειο χώρο. Ούτε ψίθυρος. Ούτε απόηχος. Μονάχα σιωπή. Περίμενα να λάμψουν, έστω να λάμψουν μιά μικρή στιγμή, μα κουράστηκα να περιμένω τόσο. Να θυμηθώ μονάχα ήθελα... αυτό που δε θέλω άλλο να θυμάμαι. Απλώς να... ήταν μία στιγμή... μια στιγμή μόνο, που παραλίγο να καταφέρω να αγγίξω. Κι ύστερα ήρθα τα "σκυλιά"... Δε τόλμησα να τους δώσω την απαραίτητη "αξία". Γάβγισαν, ξύπνησα, τράβηξα απότομα το χέρι. Κι οδηγώ... Τηλεκατευθυνόμενα, οδηγώ. ______________ Σήμερα εκφραστικοί, είχα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας πράγματα πιο προσωπικά και πηγαία. Να κάνω δηλαδή μια μικρή κατάθεση ψυχής. Απλώς σκεφτόμουν πως έχω παραμελήσει το μπλοκ μου ή τον χαρακτήρα ...

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο σι, σι, σι. Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός, κανονικής βροχής. Όμως ο παραλογισμός άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση μού’ μαθε για τους ήχους. Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα, κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ. Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ, όλη τη νύχτα ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος, αξημέρωτος ήχος, αξημέρωτη ανάγκη εσύ, βραδύγλωσση βροχή, σαν πρόθεση ναυαγισμένη κάτι μακρύ να διηγηθεί και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ, νοσταλγία δισύλλαβη, ένταση μονολεκτική, το ένα εσύ σαν μνήμη, το άλλο σαν μομφή και σαν μοιρολατρία, τόση βροχή για μια απουσία, τόση αγρύπνια για μια λέξη, πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή μ’ αυτή της τη μεροληψία όλο εσύ, εσύ, εσύ, σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα και μόνο εσύ, εσύ, εσύ. (Το λίγο του κόσμου, 1971) ...

Μ' έβαλαν να ορκιστώ με το χέρι στην καρδιά. «Ορκίσου!» μου είπαν ... «Ορκίσου στην Αγάπη!» Και ορκίστηκα στην αγάπη. Και μου ξανάβαλαν το χέρι στην καρδιά. «Ορκίσου! » μου ξανάπαν ... «Ορκίσου στον Άνθρωπο». Kαι ορκίστηκα στον άνθρωπο. Μα είχα για τόσα πολλά να ορκιστώ ...τόσους πολλούς όρκους να δώσω ... στη Φιλία, στο Κάλλος, στην Τιμή ... σε ποιο να πρωτο-ορκιστώ; ... "Ορκίσου σ΄ όλα!" μου είπαν. "Τότε, είπα κι έσκυψα .... τότε ορκίζομαι σ΄ όλα." Και γονάτισα μπρος στην Αγάπη. Μενέλαος Λουντέμης __________ Καλό τριήμερο, εκφραστικοί μου.

– Ποιον αγαπάς περισσότερο, άνθρωπε αινιγματικέ, λέγε: τον πατέρα σου, τη μάνα σου, την αδελφή σου, ή τον αδελφό σου; – Δεν έχω ούτε πατέρα, ούτε μάνα, ούτε αδελφή, ούτε αδελφό. – Τους φίλους σου; – Χρησιμοποιείτε μια λέξη της οποίας η έννοια μου έμεινε άγνωστη μέχρι σήμερα. – Την πατρίδα σου; – Αγνοώ σε ποιο γεωγραφικό πλάτος βρίσκεται. – Την ομορφιά; – Ευχαρίστως θα την αγαπούσα, θεά κι αθάνατη. – Το χρυσάφι; – Το μισώ, όπως εσείς μισείτε το Θεό. – Ε, λοιπόν! Τι αγαπάς αλλόκοτε ξένε; – Αγαπώ τα σύννεφα… τα σύννεφα που περνούν… εκεί πέρα… εκεί κάτω… τα σύννεφα! -Σαρλ Μπωντλαίρ, «Αγαπώ τα σύννεφα» (Από το "Η μελαγχολία του Παρισιού", Πεζά ποιήματα) ___________________ Καλημέρα, εκφραστικοί μου!